9679385369

długości kroku, w dynamicznym zakresie ruchu w stawie kolanowym oraz stwierdzono w fazie wymachu ustawienie stopy w zgięciu grzbietowym.

Cel. Celem pracy było stwierdzenie, czy stopień deformacji kręgosłupa pacjentów ze skoliozą ma wpływ na zakres patologii stereotypu chodu.

Materiał. Badania przeprowadzono w grupie 31 dziewcząt w wieku 9-16 lat z rozpoznanym i potwierdzonym radiologicznie bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Skrzywienie i rotacja.

Metody. Przed rozpoczęciem leczenia zachowawczego u wszystkich pacjentek wykonano badanie kliniczne oraz ilościową analizę chodu. Z parametrów chodu wybrano te, które okazały się znamienne dla oceny chodu w skoliozach (patrz wstęp). Pacjentów ze skoliozą podzielono na podgrupy wg różnych kryteriów: w zależności od: wielkości skrzywienia, wielkości kąta rotacji, w zależności od ustawienia miednicy (skośna, skręcona) oraz kierunku pierwotnego skrzywienia (piersiowe, piersiowo-lędźwiowe czy lędźwiowe). Dodatkowo u każdego pacjenta obliczono sumę katów skrzywienia oraz sumę kątów skrzywienia i rotacji

Wyniki. Skośne ustawienie miednicy podczas chodu zależy od wielkości kąta skrzywienia i rotacji. Długość kroku zależy od wielkości rotacji. Stwierdzono również zależność długości kroku od sumy kątów skrzywienia oraz od kąta Cobba. Wielkość skośności miednicy zależy od kąta Cobba.

Wnioski. 1. Boczne skrzywienie kręgosłupa powoduje zaburzenia funkcjonalne w dystalnych odcinkach narządu ruchu nie związanych bezpośrednio z kręgosłupem tj. klatka piersiowa, asymetria talii czy barków, ustawienie miednicy. 2. Stopień deformacji kręgosłupa wyrażony jako suma kątów skrzywienia oraz skrzywienia i rotacji oraz kąt Cobba wpływa na zakres zmian niektórych parametrów chodu. 3. Może istnieć pewien próg deformacji po przekroczeniu którego funkcjonalne mechanizmy kompensacyjne nie są w stanie utrzymać prawidłowych wartości parametrów chodu.

Praca wykonana w ramach projektu badawczego decyzja nr 0516/PO1/2007/32.

P8. Wykorzystanie systemu ZEBRIS do oceny wybranych parametrów postawy ciała u pacjentów z bocznym skrzywieniem kręgosłupa

Krzysztof Grafl¹-², Dorota Kizerwetter¹, Janusz Domaniecki'

¹    Wydział Rehabilitacji, AWF, Warszawa

²    Instytut „Pomnik - Centrum Zdrowia Dziecka”, Klinika Rehabilitacji Pediatrycznej, Warszawa

Wstęp. Monitorowanie przebiegu procesu fizjoterapii pacjentów z bocznym skrzywieniem kręgosłupa jest procesem złożonym. Coraz częściej badanie kliniczne obiektywizowane jest za pomocą nowoczesnych metod obrazowych. Do takich obiektywnych, nieinwazyjnych i powtarzalnych metod należy system ZEBRIS

Cel. Celem pracy była analiza, czy system do oceny postawy ciała ZEBRIS, umożliwi zróżnicowanie stanu klinicznego pacjentów z różnymi typami skoliozy

Materiał. Badania przeprowadzono w grupie 86 dziewcząt w wieku 7-18 lat z rozpoznanym i potwierdzonym radiologicznie bocznym skrzywieniem kręgosłupa.

Metody. Ocenę przeprowadzono w pozycji stojącej, a oznaczone punkty kostne skanowano do systemu przy pomocy pojedynczego wskaźnika. Analizowano kształt i ustawienie: kifozy piersiowej i lordozy lędźwiowej, oceniono skośność i skręcenie miednicy, zmierzono całkowite pochylenia tułowia w kierunku przod/tył, oraz pochylenie tułowia w lewo lub prawo, oceniono symetrię ustawienia talerzy kości biodrowej i barków. Utworzono cztery podgrupy: pacjenci ze skoliozą w odcinku piersiowym małą 10-24° i dużą powyżej 25° oraz w odcinku lędźwiowym małą do 20° i dużą powyżej 21°. Parametry dzieci ze skoliozą odniesiono do 20 osobowej grupy zdrowej.

Wyniki. Porównując grupę zdrową z pacjentami ze skoliozą piersiową małą stwierdzono różnice istotne statystycznie dotyczące skręcenia miednicy (p=0,02) i całkowitego wychylenia przód/tył (p=0,05). U pacjentów ze skoliozą dużą stwierdzono różnice dotyczące: skręcenia miednicy (p=0,005), wielkości kifozy piersiowej (p=0,02), wychylenia tułowia w kierunku przód/tył (p=0,005) oraz asymetrii ustawienia barków (p=0,005). Pacjenci z małym skrzywieniem w odcinku lędźwiowych różnili się od grupy zdrowej wielkością skręcenia miednicy (p=0,01). W przypadku pacjentów z dużym skrzywieniem w odcinku lędźwiowym różnice istotne statystycznie stwierdzono w wielkości skręcenia miednicy (p=0,005) oraz stopnia asymetrii ustawienia barków (p=0,01).

21