wymienionych grup należą najczęściej absolwenci licealnych szkół artystycznych lub równolegle kończący edukację w szkołach muzycznych drugiego stopnia, ale także podejmujący lub planujący podjąć niebawem wyższe studia artystyczne (najczęściej muzyczne i teatralne, rzadziej plastyczne). Pozostali natomiast preferują jako drugi kierunek studiów socjologię, psychologię lub zarządzanie, ewentualnie kulturoznawstwo. W tym wypadku ich wybór pada na moduł regionalny nazwany regionalizmem i turystyką kulturową, w ramach którego przygotowują się przede wszystkim do działań w środowisku lokalnym promującym miejsce (przestrzeń) wraz z charakterystycznymi dla niego tradycjami i obrzędowością, tak zwanym regionalnym dziedzictwem kulturowym oraz lokalnym produktem kulturowo-turystycznym. W trakcie studiów poznają metodykę zajęć turystyczno-krajobrazowych, a praktyki realizują w instytucjach związanych z turystyką krajową oraz ochroną dziedzictwa kulturowego.
Wśród członków wymienionych wyżej grup można wyłonić jednostki, które będąc na styku obu, przejawiają zainteresowanie rozwijającymi się od niedawna na rynku polskim przemysłami kreatywnymi (przemysły kultury i czasu wolnego), a także nowoczesnymi technologiami i z takąż działalnością o charakterze komercyjnym wiążą swe przyszłe losy. Pragną w swojej karierze zawodowej łączyć dwie role: animatora i menedżera kultury. Śledząc losy absolwentów interesującego nas tu kierunku pod kątem ich ścieżki zawodowej, można stwierdzić, że zarówno zarządzają projektami w obszarze kultury i edukacji, jak i wykorzystują nowoczesne technologie w promocji wartości kultury. Są to osoby, które z jednej strony są zainteresowane pracą w firmach komercyjnych, a w następstwie założeniem własnej działalności gospodarczej (modnych aktualnie start-upów), ale z drugiej pragną odciąć się od taniej komercji i promować autentyczne wartości w środowisku biznesowym nastawionym w dużej mierze na zysk. Częstokroć, jak pokazują doświadczenia z realizowanych i zakończonych już projektów, jest to trudna praca, aczkolwiek możliwa do wykonania przy szczególnej wytrwałości animatora, a zarazem menedżera kultury. Stąd zaczynają się pojawiać przestrzenie kulturowe jako
zrealizowane marzenia absolwentów animacji, w których nie tylko można
3