9733773926

wano również 99 gatunków roślin ozdobnych i użytkowych, zdziczałych z uprawy lub nasadzeń. Do roślin z tej grupy, które występowały w największej liczbie jednostek kart ograniu, należą: Secale cereale (258), Triticwn aestivum (137), Avena sativa (95), Philadelphus pube-scens (58), Caragana arborescens (46), Picea pungens (46). Helianthus annuus (42). Brassica napus (41), Hordeum distichon (41), Solarium tuberosum (39), Primus insititia (38), Salix alba Tristis' (38), Alce a rosea (36), x Triticale rim-paui (34), Ornithopus sativus (29), Forsytliia intermedia (24), Papaver somniferum (19), Physo-carpus opulifolius (19), Spiraea \anhouttei (18), Lunaria annua (17), Hemerocallis x hybrida (16) i Populus simonii (14). Z pozostałych, rzadziej spotykanych na badanym terenie, diafitów do bardziej interesujących gatunków możemy zaliczyć: Catalpa bignonioides (1), Colutea arborescens (1), Elaeagnus angustifolia (5), Fago-pyrum esculentum (9), Linum usitatissimum (3), Lupinus angustifolius (9), L. luteus (10), Morus alba (12), Paniami miliaceum (1), Pliacelia ta-nacetifolia (4), Pinus banksiana (2), Platanus acerifolia (1), Quercus palustris (1), Ribes au-reum (6), Trifolium resupinatum (9), Vitis ripa-ria (8).

[%]

Q.-Fag.	Ul Vac.-Pic.	Rh.-Prun.	tiia Kg.-Cc.
a Fest.-Br.	Kia Mol.-Ar.	Phr.	Pot.
Sch.-Car.	11 St.med.	Art.

Ryc. 59. Przynależność fitosocjologiczna gatunków należących do głównych grup geograficzno-historycznych

Fig. 59. Phytosociological affiliation of spec i es belonging 58 to tlie main geographical-historical groups

Na ryc. 59 przedstawiono zróżnicowanie 1'ito-socjologiczne gatunków należących do omawianych grup geograficzno-historycznych (uwzględniono na nim tylko 11 najliczniej reprezentowanych syntaksonów, do których należy ponad 30 gatunków). Wśród natyfitów dominują gatunki leśne (Querco-Fagetea), a w obrębie apolltów — łąkowe (Molinio-Arrhenatheretea). W obu tych grupach obserwujemy także duży udział gatunków murawowych z klasy Festuco-Brome-tea. W przypadku archeofitów najwięcej gatunków (ponad 80%) należy do klasy Stellarietea mediae — są to najczęściej chwasty segetalne. Natomiast kenofity reprezentowane są głównie przez gatunki siedlisk ruderalnych z klasy Arte-misietea.

5.1.9. Elementy geograficzne

Analiza Hory ze względu na elementy geograficzne jest zadaniem bardzo trudnym, ponieważ wymaga znajomości zasięgów wszystkich gatunków, które wchodzą w jej skład (Kornaś, Medwecka-Kornaś 2002). Obecnie przygotowywane jest opracowanie elementów geograficznych wszystkich gatunków rodzimych Hory Polski (Zając M., Zając A., w druku), na podstawie którego wykonano ich zestawienie dla flory badanego terenu (ryc. 60). Zostało ono oparte na sposobie wyróżniania elementów geograficznych, zaproponowanym przez Braun— Blanqueta, który uzupełniła S. Pawłowska (1966, 1977).

We Horze Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej element holarktyczny reprezentowany jest przez 639 gatunków roślin naczyniowych. W jego obrębie najwięcej gatunków należy do: podelementu europejsko-umiarkowanego (355), cyrkumborealnego (142) i eurosyberyjskiego (111). W Polsce brak jest typowych gatunków śródziemnomorskich, występuje jedynie kilka gatunków submediterrańskich, z których na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej odnotowano tylko 2 (Lathyrus latifolius, Veronica triloba). W porównaniu z Horą Polski, na badanym terenie liczniej występują taksony reprezentujące elementy łącznikowe — jest ich aż 477, co stanowi 42% rodzimej flory. Na Jurze stwierdzono również większe udziały procentowe gatunków z podelementu cyrkumborealnego (13%) i eurosyberyjskiego (10%) niż we florze ogólnej Pol-