wędrujące z grzbietowych partii stoków, obfitujących w borówczyska, w niższe położenia regla dolnego lub miejscowa ludność trudniąca się zbieractwem od wieków na tym terenie. Luzulo luzuloidis-Fagetum typicum, postać z Larix decidua (tabela 23)
Rozmieszczenie i warunki siedliskowe
Poszczególne płaty zamieszczone w tabeli 23 przedstawiają różny stopień przekształceń buczyn. O przynależności płatów do Luzulo luzuloides-Fagetum świadczy obecność gatunków charakterystycznych i wyróżniających dla zespołu oraz udział gatunków z klasy Querco-Fagetea.
Kwaśna buczyna z modrzewiem i sosną rozwija się najczęściej na siedliskach LMG, sporadycznie LG lub LMWyż, na glebach brunatnych kwaśnych i brunatnych bielicowych. Fitocenozy porastają stoki połogie, o znikomym lub średnim nachyleniu, eksponowane na N, NE, NW i W. Wyraźnie unikają ciepłej, południowej wystawy. Pod względem kondycji zdrowotnej, drzewostany z zachodniej części Beskidu Małego cechuje II stopień uszkodzeń przemysłowych, natomiast na wschód od Soły -1 stopień.
- 118-