9576709069

Liczbowy rozkład wystąpień wybranych gatunków w runie    Tabela 28

Gatunek	Liczba wystąpień	Stoi		pnie ilościowości
		+	1	2	3	4	5
Calamagrostis arundinacea	129	54	23	26	8	14	4
Carex brizoides	8	3	-	3	1	1	-
Rubus idaeus	63	7	34	21	1	-	-
Rubus hirtus	328	18	94	108	83	22	1

Największą liczbę notowań w zdjęciach fitosocjologicznych mają: Calamagrostis arundinacea i Rubus hirtus. Udział Rubus idaeus w leśnych fitocenozach Beskidu Małego jest średni, natomiast Carex brizoides - znikomy. Rozkład stopni ilościowości wszystkich gatunków jest zróżnicowany, jednak z wyraźną przewagą niskich. Stosunkowo najczęściej i najobficiej występuje Rubus hirtus we wszystkich typach zbiorowisk.

I

Calamagrostis arundinacea

N

O

1    2    3    4    5    6    7

Wyróżnione jednostki systemtyczne

1.    Luzulo luzuloidis-Fagetum

2.    Dentario glandulosae-Fagetum

3.    Tilio-Carpinetum i zbiorowiska zastępcze na siedliskach grądowych

4.    Alnetum incanae

5.    Bazzanio-Piceetum

6.    Zbiorowisko Acer pseudoplatanus-Fraxinus excelsior

7.    Abieti-Piceetum

Ryc. 44. Udział Calamagrostis arundinacea w wyróżnionych syntaksonach leśnych

Jak wynika z wykresu, optimum dla trzcinnika stanowią płaty kwaśnej buczyny, chociaż jest on również częstym składnikiem Abieti-Piceetum oraz Dentario glandulosae-Fagetum i Tilio-Carpinteum, jednak w tych ostatnich zespołach występuje najczęściej z niskim pokryciem. Najrzadszym składnikiem runa Calamagrostis arundinacea był w łęgach Alnetum inacanae oraz płatach górskiej świerczyny Bazzanio-Piceetum. Wydaje się, że kluczowym czynnikiem, który wpływa ograniczająco na omawiany gatunek jest wilgotność podłoża.

- 139-