9576709114

IX. Podsumowanie wyników i wnioski

1.    Wyniki prezentowanych badań ukazują zróżnicowanie roślinności leśnej Beskidu Małego w aspekcie form i postaci degeneracyjnych.

2.    Z terenu badań opisano płaty 10 zespołów i zbiorowisk tworzących kompleksy roślinności leśnej. Są to: Alnetum inacanae, Tilio-Carpinetum betuli, Dentario glandulosae-Fagetum, Luzulo luzuloidis-Fagetum, Abieti-Piceetum montanum, Bazzanio-Piceetum, zbiorowisko Carpinus betulus - Larix decidua, zbiorowisko Carpinus betulus - Pinus syhestris, zbiorowisko Acer pseudoplatanus - Fraxinus excelsior.

3.    Po raz pierwszy zidentyfikowano i udokumentowano występowanie w Beskidzie Małym, rzadkiego w skali kraju, zespołu Bazzanio-Piceetum.

4.    Do najrzadszych elementów szaty leśnej terenu badań należą synatksony, w płatach których rośliny mają wyższe wymagania siedliskowe i wykazują węższą amplitudę ekologiczną względem czynnika troficznego i wilgotnościowego. Oprócz wspomnianego zespołu Bazzanio-Piceetum, zaliczamy tu fitocenozy zajmujące najwilgotniejsze skrzydła w obrębie lasów grądowych i buczynowych.

5.    Przeprowadzono dyskusję wyróżnionych jednostek syntaksonomicznych, zwracając szczególną uwagę na występujące formy degeneracyjne.

6.    Wszystkie opisane zbiorowiska leśne są w mniejszym lub większym stopniu zniekształcone. Zniekształcenia te objawiają się zmianami w strukturze zbiorowisk oraz w ich składzie florystycznym.

7.    Główną formą antropopresji na badanym terenie jest gospodarka leśna. Zaznacza się ona przede wszystkim obecnością niezgodnych z siedliskiem świerczyn lub lasów z nienaturalną przewagą świerka oraz monokultur sosnowych i modrzewiowych. Do zniekształceń lasów przyczyniły się w szczególności następujące czynniki: eliminacja z naturalnych drzewostanów gatunków liściastych takich jak: grab, lipa, buk, dąb przy równoczesnym protegowaniu gatunków iglastych na siedliskach LG i LMG; przerzedzenie drzewostanów pociągające ze sobą zmiany w strukturze niższych warstw zbiorowiska w wyniku zmiany warunków świetlnych; stosowanie zrębów zupełnych.

8.    W zbiorowiskach leśnych Beskidu Małego stwierdzono następujące formy degeneracji antropogenicznej, wyrażające jakościowe zmiany jakie zaszły w czasie formowania się tych fitocenoz: fruticetyzacja, cespityzacja, neofityzacja, monotypizacja, epilobietyzacja, borowienie, bryofityzacja. Najpowszechniejszą formą jest fruticetyzacja.

- 163-