800-900 ! ! ,
I I
700-800
600-700 •y»y-VłV‘"-ył‘,‘,*-v*v-‘-"-v,"**-v«v,v,v*v,v,v*v»Vi*<y*v>Vt,«***>*t*»"łł»,?-<=Ł-
500-600
400 SCO
1 iJaMM I
300-400 :
i
I
200 300
Liczba zdjęć
Ryc. 20. Pionowe rozmieszczenie D. g.-F. allietosum ursitii w Beskidzie Małym Struktura i skład florystyczny
Drzewostan D. g.-F. allietosum jest najczęściej bukowo-j odłowy o dużym zwarciu; w niektórych płatach znaczny udział ma również Acer pseudoplatanus (por. zdj. 2-4 w tabeli 15). Wiek drzew waha się od 90 do 120 lat, a średnia ich wysokość oscyluje w granicach 29 - 30 m. Dla drzewostanów z oddz. 58, 59 i 69 określono I stopień uszkodzenia [Operaty urządzeniowe Nadl. Sucha, Obr. Sucha]. Ponadto w wydzieleniu 69h i 58a, powyżej badanych płatów stwierdzono obecność Pinus syhestris w drzewostanie.
Warstwa krzewów jest słabo rozwinięta; zwarcie wynosi od 5% do 20%, a w niektórych płatach brak jej w ogóle. Podszyt tworzy głównie podrost buka, jodły i jaworu, sporadycznie świerka. Uwagę zwraca brak jarzębiny w tej warstwie. W kilku płatach widoczne są ślady podsadzania buka i jodły.
Warstwa runa w aspekcie wiosennym jest zdominowana przez Allium ursinum. Jego masowe występowanie ogranicza rozwój niskich i średniowysokich bylin dwuliściennych, co przejawia się ich niższym pokryciem. Z gatunków charakterystycznych i wyróżniających dla zespołu jedynie Dentańa glandulosa osiąga V stopień stałości. W obrębie podzespołu czosnkowego można wyróżnić dwa warianty: typowy
i ziołoroślowy z Petasites albus, Symphytum tuberosum i Stellaria nemorum. Analogiczny podział zastosował Wilczek [1995], zwracając uwagę na różnice w zasięgu wysokościowym obu wariantów. Odzwierciedlenia takiej zależności nie znajdujemy jednak w Beskidzie Małym. Wariant typowy wyróżnia się tu pozytywnie obecnością Mercurialis perennis i znacznie słabiej Polystichum aculeatum w porównaniu z Beskidem Śląskim. Natomiast wariant ziołoroślowy, w nawiązaniu do opisanego w pracy Wilczka [l.c.] z wyższych położeń dolnego regla w Beskidzie Wysokim, jest w tym przypadku
-86-