wieści z misterium paschalnym Jezusa111. Zanim syn odpowiedział na prośbę matki, w swoim człowieczeństwie zastanawiał się nad św iadomością Miriam: „czy ona wie, że wypowiedziane przez nią słowa są bezlitosnym sygnałem do rozpoczęcia mojego działania, które w świętej kolejności przemian zacznie się od przemiany wody w wino, a skończy się na przemianie wina w krew?" (I-II, 291).
Także motyw ocienienia wód powraca w IV tomie powieści i łączy scenę z Kany Galilejskiej z Golgotą - Jezus z wysokości krzyża zwraca się do matki imieniem Niewiasta:
[...] i wzywa ją tym samym słowem, którym ongi zwrócił się do niej w Kanie Galilejskiej, w godzinie swojego pierwszego cudu, gdy była źródłem początku [...] ona, oblubienica wód trwać będzie nad wszelkimi wodami, które na jej prośbę ocienił swoimi rękami i przemienił w wino [...1 Wina nie mają Synu...
Wyszeptał:
- Niewiasto... (III-IV, 400).
Tu znów pośrednio przywołana jest metafora cienia, która tym razem wskazuje na jedność działania Jezusa i Ducha Świętego. Woda w dzbanach została „ocieniona” rękami Jezusa, tak jak niegdyś Miriam przy zwiastowaniu została „ocieniona” przez Ducha Świętego. Jej też powierzona zostaje macierzyńska troska o życie rodzącego się Kościoła.
Niepowtarzalny związek macierzyństwa Miriam z tajemnicą Cienia podkreślony został wyraźnie w najkrótszym rozdziale te-tralogii pt. Zmartwychwstanie. Uwidocznia się w' nim szczególnie wyraźnie konsekwencja stosowania symbolicznych znaczeń w opisywanych wydarzeniach, powracają bowiem znaczenia zasy-
,n Motyw łączenia tych dwóch scen pojawia się już w pismach Ojców Kościoła. Św. Efrem Syryjczyk przemianę wody w wino zestawia z przemianą wina w krew: „Jako pierwszy znak uczynił wino, które niesie rados'ć biesiadnikom; aby pokazać, że Krew Jego rozraduje wszystkie narody. Wino niesie zc sobą wszystkie możliwe radości, podobnie jak wszelkie wyzwolenie związane jest z tajemnicą Jego Krwi” (cyt. za:] M. S t a r o w i c y s k i, Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie żywi. Kraków 1979, c. 2, s. 277.
te
197