Analiza sprawozdań finansowych

Gdzie i przez kogo robiona:
Przedsiębiorstwo;
Komórka analiz ekonomicznych (czy koszty kształtują się jak planowano, czy wystarczy
funduszy);
Banki i podobne – udzielanie kredytów - zdolność kredytowa i zdolność bieżąca;
Instytucje, inwestorzy instytucjonalni (fundusze emerytalne, powiernicze), indywidualni –
analiza fundamentalna (sytuacja na giełdzie);
Biegły rewident – czy przedsiębiorstwo będzie kontynuowało działalność, sytuacja
finansowa;
Instytucje NIK, biegly sądowy – czy dobrze gospodarowane są środki, działania przy
niekorzystnej sytuacji;
Rocznik statystyczny – GUS, instytucje rządowe (ministerstwa), województwa, gminy –
sytuacje przedsiębiorstw na danych obszarach.
Rodzaje analiz w przedsiębiorstwie:

•

Rynku – jak postrzegane są nasze produkty przez klientów, co klienci chcą dostać a my
moglibyśmy im dać;

•

Konkurencji – jakie są nasze mocne/słabe strony, a jakie konkurentów i jak je wykorzystać;

•

Warunków społeczno-ekonomicznych – ocena środowiska, w którym funkcjonujemy np.
stopa bezrobocie, i jak ono oddziałuje na nas;

•

Techniczno-ekonomiczna – poziom wydajności majątku/pracy, dane finansowe, jednostki
naturalne;

•

Finansowa – jaka jest sytuacja finansowa firmy, efekty finansowe.

STRUKTURA ANALIZY FINANSOWEJ

1. Analiza wstępna

– prosty charakter, sformułowanie pierwszych hipotez co do sytuacji

firmy. Np. możliwość zbyt wysokich kosztów – prymitywne metody, ale łatwiej ustalić czego
się szuka. Kwestia branży, etapu życia jednostki, rodzaju produktu, bazy. Aminy procentowe
jeśli chodzi o skutek nie są symetryczne – zależność od bazy. Czy przetrwa się:
a) analiza pozycji znaczących – wyszukiwanie pozycji o najwyższych wartościach, które
mają duży wpływ na sytuację finansową. Bazowanie na wartościach bezwzględnych, trudno
ocenialnych. Kwestia skali działalności.
b) analiza struktury – nie skomplikowana przy bilansie, ale przy RZiS, RPP – trudniej.

•

pionowa – brana każda pozycja bilansu i dzielona przez sumę bilansową – jaki
procent całości stanowi pozycja. Trudności przy RPP i RZiS:

a) ogólna – bazą odniesienia jest suma bilansowa, sytuacja finansowa całej firmy
b) szczegółowa – bazą porównawczą jest jakaś zbiorcza kategoria finansowa

(zob.krótk.). Interesuje nas tylko pewna dziedzina sytuacji; pozycja o małej
wartości (rozliczenia międzyokresowe)

•

pozioma – brana pozycja z aktywów i dzielona przez pozycję z pasywów. Brak
większej logiki. Zasada każdy z każdym – problem co to znaczy.

c) analiza czasowa (pozioma) – służy by określić jak zmieniają się pozycje w czasie (zysk
rośnie czy maleje)

•

Metody statystyczne – trendy, wahania sezonowe, to co wiadome porównywane do
pożądanego

•

Analiza dynamiki lub przyrostu. Utrudnienia przy wartościach ujemnych. W
zależności od techniki liczenia interpretacja. Specyficzny układ cyfr – np. baza stała
gorzej, baza zmienna lepiej => wrażliwe trendy. Warianty:

a) Dynamika – nie ma reguły kiedy stosowana która baza. Jeśli >1 dana wielkość z
okresu na okres rośnie i względnie dobrze/źle. Interpretacja zależna od analizowanej
wielkości. Baza stała (A3/A1; A2/A1 – wielkość zawsze do okresu bazowego; baza
łańcuchowa; interesuje nas dłuższy okres), zmienna (A3/A2; A2/A1; interesuje nas teraz).
Po dynamice poznajemy co najszybciej rośnie/ maleje. D= 1+ przyrost

b) Przyrost – rzadko używany wg bazy stałej (

1

1

3

A

A

A

−

)- stan dzisiejszy minus bazowy

do bazowego). Baza zmienna – baza względna zawsze jako poprzedni okres. Jeśli >0 dana
wielkość z okresu na okres rośnie. Względna interpretacja.

2. Analiza dynamiczna (przepływów pieniężnych)

– strumień gotówki zmienny w czasie.

a) Analiza pozycji znaczących – pomaga określić skąd wzięły się źródła pieniędzy, jak je
wydano w przekroju działalności. Brane to co daje największe kwoty (np. rodzaj działalności
– spłata kredytów, sprzedaż ŚT). Połączenie wpływów z wydatkami.
b) Wykorzystanie analizy znaków do wskaźników finansowych. Liczenie wskaźników.
c) Analiza znaków PP – kombinacja na zasadzie każdy z każdym. Każdy z CF pokazuje
wpływy i wydatki z pewnych sfer. CFO+ więcej wpływów niż wydatków, nadwyżka
gotówki. CFO- wydano więcej niż uzyskano. CFI+ sprzedaż nadwyżek np. ŚT, akcji jako
aktywów. CFF- spłata kredytów.
grupa 1: +++ restrukturyzacja, zmiany, zbieranie gotówki; ++- (charakterystyczne dla firmy
dojrzałej, firma nie zaciąga tylko spłaca, gratyfikuje); +-+; +--. CFO+ firmy o ustabilizowanej
sytuacji na rynku (długi czas funkcjonowania), działanie w dojrzałej branży (stała ekonomia –
wzrost o kilka procent to sukces).

grupa 2: --+; -++. CFO- firmy funkcjonujące w dynamicznych branżach, szybko się rozwijają
(strata przy rozpoczęciu działalności). Są zyski ale konieczne spore inwestycje – dawanie
dużych kredytów kupieckich, zakupy materiałów. CFF+ pożyczka z banku.
grupa 3: -+-; --- (zależność od CF w innych okresach; przeżycie gdy zgromadzona gotówka
wcześniej; zagrożenie upadkiem). CFO- duże starty i wydatki. CFF- duże spłaty. CFI+ zyski z
inwestycji. CFI- jeszcze inwestycje.

3. Analiza statyczna (wskaźnikowa)

. Czy przeżyje się do końca i powyżej roku. Kluczowy

jest okres porównawczy. Wzorce do porównań:
wewnętrzne

– z własnymi sprawozdaniami:

- w czasie – wyliczane wskaźniki finansowe za kolejne okresy np. bilans otwarcia i
zamknięcia. Wady: konieczny odpowiednio długi okres czasu, porównanie tylko do własnych
wyników;
- wzorzec wbudowany – konstrukcja pozwalająca odczytać co jest dla nas dobre, a co złe.
Zalety- nie trzeba innych wzorców. Problem- mało wskaźników;
- nierówność wzorcowa – zestawienie wskaźników logicznie powiązanych (stopniowo
lepsze). Zalety- wskazówki do wskaźników, jak domino. Problem- mało układów;
- porównanie do wielkości planowanej – liczony na poziomie sprawozdań pro-forma;
- porównanie do wielkości modelowej – wielkości wyznaczane jak w sprawozdaniu, ale ze
zmianami (wartość wskaźnika gdyby się lepiej zarządzało- co zmienić);
- porównanie międzyzakładowe – rentowność poszczególnych hurtowni. Wada- działalność i
firmy muszą być jednorodne.
zewnętrzne

– z cudzymi sprawozdaniami

- wzorzec terytorialny – średnia wartość wskaźnika dla firm na danym obszarze np. na terenie
Krakowa. Robiona najczęściej przez instytucje np. gminy;
- średnia branżowa – średnia rentowność dla firm z branż wśród których funkcjonujemy.
Zaleta- co się dzieje wokół. Wada- zdobycie informacji;
- porównanie do najlepszego – zastanowienie jak można osiągnąć takie wyniki;
- porównanie do najsłabszej firmy z branży – obawa osłabienia gospodarczego- co nie tak;
- standard – wielkość wskaźnika uznawana w branży za prawidłową (od do). Wada- brak
potwierdzenia empirycznego- nie odzwierciedlają prawdziwej sytuacji, większość branż się
nie kwalifikuje;
- wartość progowa – wartość wyznaczona dla firm upadłych – oddzielenie od nie upadłych.
Wyznacza szarą strefę, z której jeszcze można wyjść lub upaść. Zaleta- sygnalizacja bardzo
poważnych problemów;
- średnia branżowa terytorialna.
Źródła danych: PKD; Monitor Polski B; Monitor Sądowy i Gospodarczy; czasopismo
Rachunkowość; New-connect; wywiadownia gospodarcza; baza np. Analityk Finansowy.
WYJAŚNIENIA:

•

Koszty operacyjne= koszt działalności operacyjnej v k.sprzedanych produktów,
towarów, materiałów+ k.sprzedaży i ogólnego zarządu;

•

Przychody netto ze sprzedaży= przychody netto ze sprzedaży produktów,
towarów i materiałów v przychody netto ze sprzedaży produktów+ przychody
netto ze sprzedaży towarów i materiałów;

•

VAT- stopa podatku VAT (od towarów i usług);

•

Finansowe zobowiązania długoterminowe= zobowiązania dł.wobec jednostek
powiązanych+ kredyty i pożyczki+ zob.dł.z t.emisji dłużnych papierów
wartościowych+ inne zobowiązania finansowe;

http://notatek.pl/analiza-sprawozdan-finansowych-analiza-wstepna?notatka