Mistrzowie kina amerykańskiego HITCHCOCK doc

Mistrzowie kina amerykańskiego – Hitchcock (Krzysztof Loska)

Problem tożsamości – dwubiegunowość twórczości

rozpad osobowości/schizofrenia KONTRA chęć poznania samego siebie i prawdy o świecie

●

poszukiwanie korzeni, odzyskanie spokoju – cele bohaterów

●

studium rodziny, rozpadu związków, małżeństwa – teatralizacja życia, pozory

●

wszyscy wydają się być aktorami - dwoistość natury ludzkiej

●

potrzeba schronienia się przed światem w obliczu utraty tożsamości

●

MOTYWY:

niewłaściwy człowiek podejrzewany o zbrodnię, której nie popełnił, zmuszonego do

ucieczki oraz przekonanie o jego niewinności

koncepcja życia, jako dramat – walka z przeciwnościami losu / wariant romantyczny –

powodzenie/ wariant ironiczny – klęska

bohaterowie pozbawieni więzi rodzinnych, korzeni oraz poczucia bezpieczeństwa

(„Sabotaż”1942)

proces rozpadu i powstanie podmiotowości (wariant męski i żeński)
różnica między prawdą i fikcją jest umowna – relatywizm, życie to teatr
nie kim jesteśmy, ale kim możemy się stać ....
teatralna prezentacja samego siebie
kryzys tożsamościowy
alienacja, rozkład dotychczasowego porządku, kryzys męskości i kobiecości

„W cieniu podejrzenia” 1943 – rozpad małżeństwa, konflikt pokoleń

szczęście rodzinne jest iluzja, wszyscy we własnych światach

„Człowiek, który wiedział za dużo” 1934 – kryzys rodziny/ bohaterowi udało się
odzyskać równowagę psychiczną / krytyka patriarchalnego społeczeństwa, w którym
kobieta zmuszona jest do wycofania się i przejęcia roli żony i matki

na początku filmu tradycyjny podział ról społecznych i płciowych –
kobieta – uczuciowa, kierująca się intuicją
mężczyzna – racjonalizm i logika
wątek feministyczny!
- wyższość męskości nad kobiecością poddana jest w wątpliwość
- film ten jest ale goryczą opowieścią o walce porządku patriarchalnego z matriarchalnym
- twórca wprowadza podmiot kobiecy wkraczający w sferę działań męskich
- opozycja między uczuciowości kobiety a logiką męską ulega podważeniu
- analiza sytuacji rodziny nuklearnej w powojennej Ameryce
- bohaterka stanowi zagrożenie dla męskiego porządku
- brak pozytywnych modeli męskości i lęk przed dalszą emancypacja kobiet prowadzi do
neurotycznych zaburzeń charakteru

●

„Północ półnbocny zachód” (Gender oraz tożsamość narodowa)

●

Hitchock podwaza mit o istnieniu czegoś takiego jak wspolna jaźń.

Alfred Joseph Hitchcock (ur.

Początkowo Hitchcock studiował

inżynierię

i interesował się projektowaniem. Później,

zaintrygowany

fotografią

, wciągnął się w środowisko filmowe w

Londynie

w roku

1920

Zajmował się wtedy projektowaniem napisów tytułowych do

niemych filmów

. W roku

1925

nieomal przez przypadek został reżyserem filmowym.

Jako utalentowany człowiek, działający w nowatorskiej dziedzinie, która miała duży
potencjał, szybko zyskał powodzenie. Jego pierwszym ważnym

filmem

był "Lokator" (The

Lodger), który ukazał się w

1926

roku. W

filmie

tym piękna blondynka zostaje zamordowana,

a podejrzenie pada na nowego

lokatora

z pobliskiego mieszkania. Jest on, jak się okazuje,

niewinny.

Filmy Alfreda Hitchcocka często przedstawiają niewinnych ludzi wplątanych w wir
niezależnych od nich, niezrozumiałych wydarzeń. Ludzie ci czasami mają na sumieniu
drobne, nie związane ze sprawą przewinienia. Filmy Hitchcocka w znacznym stopniu oparte
są na poczuciu

strachu

i pobudzonej wyobraźni, znane są także z charakterystycznego typu

W filmie "

)

jest inny niewinny człowiek,

oskarżony

kradzież

szkole

i w efekcie tego wyrzucony z własnego domu. Mężczyzna

ten ma później

romans

ze starszą kobietą. W jednej ze scen postarzała twarz jego kochanki

skonfrontowana jest z konduktem żałobnym niosącym

trumnę

ulicą obok. W swych

późniejszych filmach Hitchcock łączy seksualną zmysłowość z tematem śmierci.

David Selznick

starał się sprowadzić Hitchcocka do

Hollywood

. Hitchcock zaczął robić filmy

" z roku

i pracował tam już przez resztę swojego

życia. W filmie tym młoda żona musi się zmagać z dziedzictwem, jakie pozostawiła nieżyjąca
pierwsza żona. W amerykańskiej twórczości nadal jest obecny charakterystyczny typ humoru,
ale znakiem rozpoznawczym Hitchcocka staje się

suspens

(utrzymywanie widza w stałym

napięciu), ponieważ taka technika bardziej przemawiała do amerykańskiej publiczności.

Alfred Hitchcock często zamieniał widzów swoich filmów w podglądaczy, powodując
zamazywanie granicy między poczuciem winy i niewinności. Od czasu do czasu wyrażał
to bezpośrednio. W "

Oknie na podwórze

" (Rear Window) L. B. Jeffries (którego gra

James

Stewart

) podgląda przez większość filmu pewnego człowieka. Lars Thorwald (którego gra

Raymond Burr

), stając z nim w końcu twarzą w twarz, pyta "Czego ode mnie chcesz?". Burr

mógłby o to samo zapytać publiczność...

Film "Okno na podwórze" był wyzwaniem w sensie technicznym, które Hitchcock sobie
postawił - został nakręcony w całości z jednego miejsca, a mimo to doskonale potrafi trzymać
w napięciu. Powszechnie uważa się, że film ten nakręcono z jednego ujęcia, lub że został
zmontowany bez cięć, albo z minimalną ich liczbą. Żadne z tych przypuszczeń nie jest
prawdziwe. Film został nakręcony z 10-minutowych ujęć, kilka zmontowań jest widoczne,
reszta została ukryta poprzez wypełnienie całego ekranu danym obiektem. Hitchcock używa
tego miejsca do zrobienia cięcia i zaczyna następne ujęcie od tego samego miejsca, z którego
kamera lub obiekt zaczyna się poruszać.

W dzieciństwie Hitchcock był samotnym, otyłym chłopcem z bujną wyobraźnią. Jako

katolik

składał co wieczór "spowiedź" z całego dnia swojej matce. Pewnego dnia, będąc już osobą
dorosłą i podróżując po

Szwajcarii

, Hitchcock wyjrzał przez okno i powiedział przyjacielowi

- "To najstraszniejszy widok jaki kiedykolwiek widziałem". Przerażony

przyjaciel

spojrzał i

zobaczył tylko księdza otaczającego ramieniem młodego chłopca. Hitchcock wychylił się z
okna samochodu i krzyknął: "Uciekaj chłopcze! Ratuj się!"

Dopiero będąc 20-latkiem, już jako uznany reżyser, Hitchcock wypił po raz pierwszy

alkohol

i wybrał się na

randkę

. Niektóre jego filmy pokazują mężczyzn, którzy pragną wyzwolić się z

przemożnego wpływu ich matek.

Zasługą Hitchcocka było zdecydowane wprowadzenie prymatu suspensu nad
tradycyjnymi zwrotami akcji. W innych filmach reżyserzy atakują widza

dramatycznymi

zwrotami akcji, natomiast Hitchcock pokazuje widowni to, czego bohaterowie jeszcze nie
wiedzą i następnie w sposób mistrzowski buduje napięcie wokół wydarzeń prowadzących
postaci filmu do odkrycia, co się wydarzyło i dlaczego.

Hitchcock był dumny ze swojej umiejętności potęgowania napięcia. Pewnego razu, na
lotnisku we

, podejrzliwy

Hitchcocka, w którym zapisano

jako zawód –

producent

, zapytał zaczepnie: "A cóż też Pan produkuje?". "

Strach

" –