Mistrzowie kina amerykańskiego -

Ernst Lubitsch

„europejski dotyk”

●

żydowskie pochodzenie

●

mistrz komedii

●

odkrył „sophisticated comedy” oraz komedię romantyczną

●

pionier czarnej komedii, europejski styl i klasa, inteligentny humor

●

„Lubitsch touch” – zmieniał w złoto najgłupsze scenariusze

●

debiut w Hollywoodzie: 1922 Mary Picford poprosiła o realizację swojego filmu/
kostiumowy melodramat, tak jak „Madame Dubary” z Polą Negri / nieporozumienie Picford
z Lubitchem, zerwany kontrakt!

●

Sukces w Niemczech – gwiazda – stworzył Polę Negri (Apolonia Chałupiec)

●

Ojciec sukcesu historycznych melodramatów – „Anna Bolein”

●

Ironia – jako środek wyrazu

●

Walter Turszinsky – scenarzysta

●

Aktor - wyrazista postać komiczna, typ-niski, duży nos, rozbrajający uśmiech/ grał żydów
z karykatur, stare baby, skąpców – środowisko berlińskiego proletariatu

●

Nie moralizował nie osądzał ludzkich ułomności / ludzkie podejście do słabości, sympatia
widowni

●

Znak firmowy później: przewrotna gra z widzem, pod osłoną dowcipu, powakacyjna kpina
z mieszczańskiej moralności

●

Ossi Oswald – aktorka kabaretowa

●

Pola Negri – żadna z aktorek nie umiałaby lepiej wydobyć z jego intryg zaczajonego w
nich drapieżnego erotyzmu
Wraz z nią – historyczne widowiska (zmiana profilu)
1918 „Oczy Mumii” z Janingsem
1918 „Carmen” - wizerunek Negri – określony – pożądliwa, zalotna,
niebezpieczna

●

„Madame Dubarry” z P.Negri 1919 – ogromny sukces, Union, film monumentalny,
wzorowany na włoskim kinie z początku wieku/ olbrzymi sukces w Ameryce, pierwszy
niemiecki film wyświetlany po zakończeniu wojny w USA (dyskretnie przemilczano
pochodzenie filmu :P)

historyczny melodramat w czasach Rewolucji Francuskiej, streszczał perypetie metresy
Ludwika XV Jeanne Becu, która skończyła na gilotynie. Film ma ton, koloryt i styl. Potęga
inscenizacja, film nowatorski – kąty filmowania, skrót montażowe. Tłum statystów, potęga
dekoracji – indywidualizm bohaterów. Janings – Ludwik XV.
Kochanka – postać romantyczna, wyrachowana, temperamentna, zachłanna ale szlachetna.

●

Współpracował z pięknymi kobietami: Negri, Garbo, Dietrich, Colbert

●

Kontrakt z Warner Bros. – po kłótni z Picford, zrealizował tam 5 filmów – „sex comedies”
doskonale kamuflowany erotyzm/ Lubitsch touch

●

Włączył w strukturę opowiadania, dekoracje i rekwizyty („reżyser drzwi”), tak ja w
europejskim teatrze Temat nie zostaje wyartykułowany wprost – główny wątek „za
drzwiami”

●

„Cesarzowa” z Negri – Paramount Pictures, film o Rosji/ komedia o nimfomance na
kremlowskim tronie/ śmiała i dosadna metaforyka, podobała się publiczności

●

producent w 20-th C. Fox

●

Hans Krall – scenarzysta, tandem z Lubitschem -> Oskar za scen. „Intryga” z Janingsem

●

Lothe Eisner – uważała, że jego humor był „zbyt żydowski”

●

Nic nie sprzedaje się lepiej niż „sex w ekskluzywnym opakowaniu” (Paryż, Wenecja,
Monte Carlo)

●

Lubitsch sprezentował Ameryce „europejskość’ rozumianą jako wyższy styl życia

●

Kobiety – naznaczone piętnem demonizmu, fatalne

●

„Parada miłości”, pierwszy jego film dźwiękowy

●

1931/32 – podpisał kolejny kontrakt z Paramountem („The trouble in paradise”

●

„Eskapada” z Marleną Dietrich, w roli kobiety romantycznej i wiernej / Lubitsch obsadzał
gwiazdy wbrew ich tradycyjnemu emploi i odnosił sukces

●

„Ninoczka” – komedia z Gretą Garbo jako bolszewicka agentkę w Ameryce (MGM) /
agenci, którzy mają odzyskać klejnoty z Rosji dezerterują, wybierając wolność. Ninoczka
jako sprawdzona towarzyszka, ma zrobić z tym porządek – zostać kochanką Księcia i
odzyskać klejnoty. Leon (Książę) musi jechać do Moskwy, żeby odzyskać ukochaną, która
nie potrafi zdradzić ojczyzny, podstępem nakłania ją do wyjazdu do Stambułu.

slogan

„Garbo się śmieje”/ kontrapunkt dla jej dotychczasowych

kreacji.