Mistrzowie kina amerykańskiego – ORSON WELLES
Reżyser kultowy
niezwykła relacja z publicznością: zawsze mówił we własnym imieniu (obecność w dziele)
●
uczciwość wobec widza (partner)
●
osobiste wyznanie, ekshibicjonizm, narcyzm
●
spektakularne rozwiązanie
●
najprostsze emocje odbiorcy
●
bezkompromisowość w definiowaniu świata, ale w subtelny sposób sugerował drugie dno natury ludzkiej i sytuacji
●
w pierwszej warstwie – proste rozwiązania, czytelne symbole
●
w drugiej warstwie – subtelny niepokój, podważał autentyczność przedstawianego świata to gwarantowało zwycięstwo prawdy, sprawiedliwości i dobra
●
niezmienność poruszanych tematów
spójność twórcza
●
MOTYWY FUNDAMENTALNE: zło, prawda, wierność, poczucie straty
●
ambiwalentny stosunek do sztuki (kreacji)
●
nierówność filmów
ciągłe poszukiwanie
●
ur. 1915
osierocony przez matkę (pianistkę) / podróżował z ojcem / wcześn9ie w teatrze/
malarstwo i rysunek (dzieki temu rewolucyjne zmiany w postrzeganiu planu filmowego)
●
zaczynał jako aktor na Broadwayu
●
1937 założył awangardowy Mercury Theatre (potem także teatr radiowy MT on the air) adaptacje „Wojny Światów” Herberta Georga Wellsa (Amerykanie myśli, że Marsjanie zaatakowali New Jersey
●
1939 – kontrakt z wytwórnią RKO i rozpoczął pracę nad „Obywatelem Kanem”
●
potem do końca życia reżyserował, pisał scanariusze i grał w filmach – zmarł w Hollywood w 1985 roku
●
w świat filmu wszedł z doświadczeniem plastycznym i teatralnym
●
„Obywatel Kane”
poszukiwanie prawdy i niemożliwość jej odnalezienia reżyser sam gra tytułową postać (w różnym wieku) bohaterowie są ułomni – tak jak widzowie tragizm ma źródło w człowieku
Kane – postać tragiczna i groteskowa zarazem/ dziedzic ogromnej fortuny, która spodziewała się nagle obsesja dzieciństwa, czas skradziony
wybudował sobie
własny świat marzeń i iluzji (Xanadu) a la Babilon bohater czuje się dobrze przy Susan –drugiej żonie (ona miała być śpiewaczką bez głosu, a on bohaterem bez powodu) są do siebie podobni
niemoc miłości Kane’a/ jest pionkiem
„Różyczka” – nazwa firmy produkującej saneczki –
wypowiedziana w chwili śmierci Kane’a
bohater szukał autentyczności, dlatego w chwili śmierci wspomina nieznaczny epizod z dzieciństwa – o saneczkach puzzle – układane przez Susan w ogromnej sali kominkowej –
scena jest symboliczna, puzzli jest bardzo dużo, układanie ich to syzyfowa praca (niemożność odkrycia prawdy)
●
przekleństwo Wellesowskiego bohatera – pamięć (bo jest niedoskonała)
●
bohaterowie są nieszczęśliwi
●
„Wspaniałość Ambersonów” 1942
●
„Intruz” 1942
tragizm wypływa z fatalizmu
●
bohater walczy o własne przetrwanie ze świadomością, że zdany jest na siebie
●
grzechy – pycha i naiwność
●
„Dama z Szanghaju” 1947 (noir)
sentymentalne zakończenie
deklaracja wizji
świata Wellesa
●
antropomorfizował zło (nie było abstrakcyjne)
●
zło pochłania swoje narzędzia
●
„czyści” bohaterowie
są narzędziami – młody marynarz z „Damy z Szanghaju”
rejs statkiem – podróż inicjacyjna, w świecie rekinów, które zjadają same siebie wierzy, że zło go nie dosięgnie, ociera się o koszmar, ponieważ zło jest absolutne i jeżeli jest, to nie da się uniknąć jego konsekwencji
●
apodyktyczny, sadystyczny kaleka, pogardzany przez otoczenie i panujący nad nim
●
przestrzenny model pułapki – miejsce zamknięcia, nie sposób uciec np.
klaustrofobiczna wieża w kościele w „Intruzie”, gabinet luster w „Damie z Sz...” oraz Xanadu w „O.K.”
●
poczucie straty ! –0 w „O.K.” – utrata dzieciństwa i swobodnego rozwoju
●
bohater mówiąc „Różyczka” pragnie odzyskać utraconą niewonność-