BUDUJEMY DOM

3/2010

66

Otwarcie

W przegl

Èdzie

prezentujemy dost

Úpne

obecnie na rynku kominki

i podpowiadamy, które

z nich b

ÚdÈ najlepsze

w konkretnej sytuacji.

Sama znajomo

ĂÊ oferty rynkowej nie wy-

starcza, nierzadko nawet przeszkadza przy
zakupie kominka, bo rozwi

Èzañ jest zbyt

wiele, a nasza wiedza cz

Ústo niewystarcza-

j

Èca. W konsekwencji wyposaĝanie domu

w nowe urz

Èdzenie przestaje byÊ przyjem-

no

ĂciÈ i staje siÚ koniecznoĂciÈ, obciÈĝo-

n

È dodatkowo wieloma wÈtpliwoĂciami.

Aby Pa

ñstwa od nich uwolniÊ, zwróciliĂmy

si

Ú po wskazówki do specjalisty i wielolet-

niego praktyka-kominkarza – pana Adama
Szpakowskiego.

Co daje zamkni

Úcie

paleniska otwartego?

Ekonomiczne wykorzystanie ciep

ïa.

Kominki zamkni

Úte oddajÈ do pomieszczenia

ok. 60% wytworzonego ciep

ïa, podczas gdy

otwarte oddaj

È go zaledwie 15–20%: pozosta-

ïe 85–80% ucieka przez komin.

Oszcz

ÚdnoĂÊ opaïu. Aby uzyskaÊ 10 kWh

energii cieplnej z kominka otwartego, trzeba
zu

ĝyÊ od 12 do 15 kg drewna, a z kominka za-

mkni

Útego tÚ samÈ iloĂÊ energii uzyskuje siÚ

z 4 kg drewna.

Mo

ĝliwoĂÊ kontroli spalania. W paleni-

sku otwartym temperatur

Ú moĝna regulowaÊ

jedynie przez do

ïoĝenie wiÚkszej lub mniej-

szej ilo

Ăci drewna. Równie trudno jest dostar-

czy

Ê odpowiedniÈ iloĂÊ powietrza do spalania,

bo kominki takie pobieraj

È powietrze caïÈ po-

wierzchni

È otworu paleniska – im wiÚksze pa-

lenisko, tym wi

Úcej powietrza z pomieszczenia

wci

Èga rozpalony kominek. W kominkach za-

mkni

Útych regulacji iloĂci dopïywajÈcego po-

wietrza dokonuje si

Ú za pomocÈ przepustnic.

Dzi

Úki temu moĝna dozowaÊ powietrze i w ten

sposób zapobiega

Ê przegrzewaniu siÚ pomiesz-

cze

ñ oraz kontrolowaÊ spalanie.

Zwi

Úkszone bezpieczeñstwo. Palenisko

otwarte to spore zagro

ĝenie poĝarem. W ko-

minkach zamkni

Útych niebezpieczeñstwo za-

prószenia ognia jest znikome.

Mimo wszelkich przewag fizycznych ko-

minka zamkni

Útego, wielu z nas i tak wybie-

rze kominek otwarty, kieruj

Èc siÚ metafizy-

k

È, czarem otwartego ognia grzejÈcego duszÚ,

a nie pomieszczenie. Je

Ăli rzeczywiĂcie tak

si

Ú stanie, pamiÚtajmy, ĝe sprawÈ pierwszo-

rz

ÚdnÈ bÚdzie zapewnienie dopïywu powie-

trza do paleniska, gdy

ĝ otwarty ogieñ zu-

ĝywa kilkakrotnie wiÚcej tlenu niĝ ten za
zamkni

Úciem.

Ró

ĝnice miÚdzy

wk

ïadem

a kaset

È kominkowÈ

Wk

ïad i kaseta to czÚsto utoĝsamiane pojÚ-

cia, tymczasem to nie to samo. Urz

Èdzenia te

ró

ĝniÈ siÚ zarówno konstrukcjÈ, jak i zastoso-

waniem.

Kasety, a dok

ïadniej – kasety rurowe

(i tylko takie) umo

ĝliwiajÈ usprawnienie

pracy starych kominków bez konieczno-

PRZEGLkD RYNKU

fot. Spartherm

Kominki

Emilia Ros

ïaniec

otwarte oddaj

È go zaledwie 15–20%: pozosta-

otwarte oddaj

È go zaledwie 15–20%: pozosta-

minkach zamkni

Útych niebezpieczeñstwo za-

o kominkach

kominki.indd 66

kominki.indd 66

2010-02-15 19:56:12

2010-02-15 19:56:12

BUDUJEMY DOM

3/2010

67

Na ostateczny wygl

Èd kominka wpïyw ma jego usytuowanie i sposób podïÈczenia do przewodu kominowego. Ogromne znaczenie ma takĝe rodzaj i gabaryty

obudowy. Oto przyk

ïady róĝnych stylów i rozwiÈzañ, nadajÈcych pomieszczeniu okreĂlony styl

Ăci ich rozbiórki. Charakteryzuje je pïa-
ska górna cz

ÚĂÊ paleniska, dwuĂciankowa

konstrukcja korpusu i przew

Úĝenie Ăcia-

nek bocznych ku

Ărodkowi paleniska. Taki

kszta

ït umoĝliwia instalowanie kaset w ist-

niej

Ècych kominkach z tradycyjnym paleni-

skiem otwartym.

Wk

ïady majÈ rozbudowany okap i moĝna je

stosowa

Ê wyïÈcznie do kominków nowo bu-

dowanych.

Dot

Èd zatem sprawa jest prosta: budujÈc

nowy kominek, kupujemy wk

ïad, moderni-

zuj

Èc zaĂ stary kominek z otwartym paleni-

skiem, kupujemy kaset

Ú rurowÈ. Ale kiedy od

teorii przechodzimy do praktyki, zaczynaj

È siÚ

problemy, o czym mowa dalej.

Modernizacja starego kominka
Ju

ĝ pierwsza wizyta kominiarza moĝe przy-

nie

ĂÊ nam zïe wieĂci. Stan starych prze-

wodów dymowych mo

ĝe bowiem okazaÊ

si

Ú na tyle kiepski, ĝe kominiarz, zagad-

ni

Úty o moĝliwoĂci modernizacji komin-

ka, orzeknie,

ĝe sam komin wymaga grun-

townych napraw lub po prostu zbudowania
od nowa. Z podobn

È sytuacjÈ mamy do czy-

nienia, gdy wymiary przewodów dymo-
wych s

È inne niĝ Ărednice króÊców wylo-

tu spalin dost

Úpnych na rynku kaset (tylko

idealne dopasowanie tych wymiarów gwa-
rantuje pe

ïnÈ szczelnoĂÊ, zarówno pod-

czas palenia w kominku, jak i czyszcze-
nia komina). W takiej sytuacji konieczne
mo

ĝe byÊ wyburzenie znacznego fragmen-

tu kominka, aby dokona

Ê przeróbek albo

przy

ïÈczyÊ go do nowego komina. Przy tak

du

ĝych zmianach mamy do czynienia z bu-

dow

È kominka praktycznie od nowa, a wiÚc

zastosowanie znajdzie tu wk

ïad kominko-

wy.

Powró

Êmy jednak do kaset rurowych,

które bez znacznych przeróbek tradycyj-
nego kominka mo

ĝna weñ wmontowaÊ po

to, by usprawni

Ê jego pracÚ. Do istniejÈce-

go paleniska otwartego wystarczy w tym
celu dobra

Ê kasetÚ o odpowiednich wymia-

rach – z regulowanym dop

ïywem powietrza

do spalania i paleniskiem bezpiecznie za-
mkni

Útym przeszklonymi drzwiczkami.

W kasetach najcz

ÚĂciej w dolnej czÚĂci

znajduj

È siÚ wloty zimnego powietrza, a nad

drzwiczkami umieszczone s

È wyloty po-

wietrza nagrzanego. Spaliny wydostaj

È siÚ

przez górn

È przestrzeñ pomiÚdzy rurami ïÈ-

cz

Ècymi przedniÈ i tylnÈ ĂcianÚ kasety.

Niestety, nie zawsze nasze otwarte pale-

nisko odpowiada gabarytowo wymiarom
produkowanych kaset. Je

Ăli róĝnice sÈ nie-

wielkie, mo

ĝna podkuÊ otwór lub – jeĂli jest

za du

ĝy – wypeïniÊ go. JeĂli nie moĝna do-

bra

Ê kasety o odpowiednich wymiarach,

trzeba j

È po prostu zamówiÊ na wymiar.

Kasety na zamówienie wykonuje si

Ú ze

stali. Kasety rurowe o typowych wymia-
rach (szeroko

ĂÊ – ok. 70 cm, wysokoĂÊ

– 50–60 cm, g

ïÚbokoĂÊ – 45–50 cm) zazwy-

czaj odlewane s

È z ĝeliwa.

Uwaga! Kominek z kaset

È rurowÈ nie moĝe

ogrzewa

Ê innych pomieszczeñ niĝ to, w któ-

rym si

Ú znajduje.

Nowy kominek z wk

ïadem

Dobór wk

ïadu do nowo budowanego kominka

jest prostszy; trzeba po prostu wybra

Ê urzÈ-

dzenie odpowiadaj

Èce naszym potrzebom

i mo

ĝliwoĂciom. A oto co mamy do wyboru.

Kominek z wk

ïadem ogrzewajÈcym jedy-

nie pomieszczenie, w którym stoi. To roz-
wi

Èzanie najprostsze i jednoczeĂnie tañsze

od dalej omówionych, nie wymaga bowiem
rozprowadzania

ĝadnych instalacji. Ciepïo

z takiego kominka rozchodzi si

Ú w pomiesz-

czeniu dzi

Úki naturalnej cyrkulacji powie-

trza o ró

ĝnej temperaturze: ciepïe – unosi siÚ,

ch

ïodne – opada ku podïodze. W ten sposób

ch

ïodne powietrze z pomieszczenia napïy-

wa do komory kominka przez otwory w dol-
nej cz

ÚĂci obudowy, ogrzewa siÚ od korpusu

paleniska i wyp

ïywa górÈ przez kratki w obu-

dowie z powrotem do pomieszczenia. Taki
najprostszy kominek z zamkni

ÚtÈ komorÈ

spalania ma wysok

È wydajnoĂÊ, siÚgajÈcÈ na-

wet 80% i jest bezpieczny w u

ĝytkowaniu.

fot.

Kom

in

ki

-Bielawski

fo

t.

Sp

ar

th

er

m

fot.

Br

u

n

n

e

r

fot.

Hajd

u

k

fo

t.

T

iM K

o

mink

i

Ăci ich
ska gór
konstr
nek bo
kszta

ït

niej

Ècy

skiem

Wk

ïa

stosow

kominki.indd 67

kominki.indd 67

2010-02-15 19:57:39

2010-02-15 19:57:39

BUDUJEMY DOM

3/2010

68

Przegl

Èd rynku

Kominek ogrzewaj

Ècy caïy dom. Stosuje

si

Ú dwa rozwiÈzania takich instalacji:

1. z dystrybucj

È ogrzanego przez kominek

powietrza do pozosta

ïych pomieszczeñ

– w skrócie DGP, oraz
2. zasilanie przez kominek grzejników wod-
nych i ewentualnie te

ĝ przygotowanie c.w.u.

dzi

Úki zastosowaniu rozwiÈzania zwanego

p

ïaszczem wodnym, w którym ciepïo komin-

ka ogrzewa wod

Ú.

Obydwa rozwi

Èzania umoĝliwiajÈ zredu-

kowanie zu

ĝycia energii z konwencjonalnych

ěródeï, zasilajÈcej instalacjÚ grzewczÈ (gaz,
olej, energia elektryczna).

Kominek z DGP, czyli rozprowadzaniem

ciep

ïego powietrza. Jest to odrÚbny system

ogrzewania, najcz

ÚĂciej traktowany jako

alternatywny wobec zastosowanego w domu
ogrzewania konwencjonalnego (wodne
grzejniki

Ăcienne).

Ogie

ñ w palenisku nagrzewa wkïad ko-

minkowy, a ten oddaje to ciep

ïo powietrzu

przep

ïywajÈcemu przez przestrzeñ miÚdzy

korpusem wk

ïadu a jego obudowÈ. Ta ostat-

nia mo

ĝe byÊ:

– ciep

ïa, np. z kafli – wtedy nagrzewa

si

Ú i oddaje nagromadzone ciepïo caïÈ po-

wierzchni

È;

– zimna, np. z p

ïyt g-k – nie nagrzewa siÚ

i musi by

Ê izolowana od wewnÈtrz np. ognio-

odporn

È weïnÈ mineralnÈ z warstwÈ folii

aluminiowej. Izolacja chroni tak

È obudowÚ

przed zbyt wysok

È temperaturÈ, a jeĂli komi-

nek stoi przy zewn

Útrznej Ăcianie budynku,

nie dopuszcza do ucieczki ciep

ïa z kominka

na zewn

Ètrz.

Powietrze ogrzane w przestrzeni mi

Údzy

wk

ïadem a obudowÈ transportowane jest do

innych pomieszcze

ñ przewodami (najczÚ-

Ăciej aluminiowymi lub stalowymi). W po-
mieszczeniach, do których dostarczane jest
ciep

ïe powietrze, zainstalowane sÈ kratki na-

wiewne lub anemostaty, czyli wyloty tego po-
wietrza. Sch

ïodzone w pomieszczeniach po-

wietrze powinno mie

Ê moĝliwoĂÊ powrotu

do pokoju z kominkiem. Dlatego w drzwiach
ogrzewanych pomieszcze

ñ powinna byÊ

szczelina lub otwory wentylacyjne. Ze wzgl

Ú-

du na mo

ĝliwoĂÊ przenoszenia zapachów –

wlotów powietrza ogrzanego nie powinno si

Ú

umieszcza

Ê w kuchniach i ïazienkach – po-

mieszczenia te ogrzewa si

Ú w inny sposób.

Opisany wy

ĝej ruch powietrza moĝe byÊ

naturalny (grawitacyjny) lub wymuszony.

Obieg naturalny. Gor

Èce powietrze – lĝej-

sze od ch

ïodnego – unosi siÚ na zasadzie

konwekcji, czyli tzw. wyporu termicznego.
Taki system ogrzewania kominkowego jest
niezale

ĝny od zewnÚtrznych ěródeï ener-

gii, ale grawitacyjnie rozchodz

Èce siÚ cie-

p

ïo nie moĝe byÊ dostarczone do zbyt wie-

lu pomieszcze

ñ. Poziome odcinki kanaïów

doprowadzaj

Ècych powietrze muszÈ byÊ jak

najkrótsze (maksymalnie 2–3 m). Z tych po-
wodów system taki jest niewydolny w du-
ĝych rozïoĝystych domach parterowych, ale
na pewno sprawdza si

Ú w budynkach o pro-

stym uk

ïadzie – stosunkowo wysokich, ale

w

Èskich, w których pomieszczenia ogrzewa-

ne przez kominek znajduj

È siÚ na kondygna-

cji powy

ĝej miejsca, gdzie on stoi.

Obieg wymuszony. Transport ciep

ïego po-

wietrza wspomagany jest prac

È wentylatora,

a wi

Úc do pracy takiego systemu konieczna

jest energia elektryczna. Wentylator najle-
piej zamontowa

Ê nad kominkiem – na wy-

locie gor

Ècego powietrza (wentylatory mon-

tuje si

Ú takĝe na doprowadzeniu powietrza

– przewa

ĝnie w kasetach). Wentylator moĝe

doprowadzi

Ê ciepïe powietrze do wielu po-

mieszcze

ñ. Aby zapobiec przemieszczaniu

si

Ú wraz z powietrzem cyrkulacyjnym kurzu,

instalacj

Ú trzeba wyposaĝyÊ w filtr.

Uwaga! Wentylator i filtr nale

ĝy montowaÊ

w miejscu

ïatwo dostÚpnym ze wzglÚdu na

ewentualne awarie oraz konieczno

ĂÊ okreso-

wego czyszczenia filtra.

Równolegle z wentylatorem mo

ĝna zasto-

sowa

Ê tzw. bypass z termostatem bimeta-

licznym i przepustnic

È. Gdy zabraknie na-

pi

Úcia w sieci, gorÈce powietrze zostanie

odprowadzone przez króciec bypassu do
wydzielonego pomieszczenia lub gdy pod-
czas pracy wentylatora temperatura przep

ïy-

waj

Ècego powietrza jest wysoka, króciec by-

passu pobierze ch

ïodne powietrze i obniĝy

w ten sposób maksymaln

È temperaturÚ po-

wietrza wyp

ïywajÈcego z kratek i anemosta-

tów. Bypass bywa oferowany w komplecie z
wentylatorem, ale czasem trzeba go dokupi

Ê

oddzielnie.

Ogrzewanie kominkowe z DGP tworzy,

jak ju

ĝ wspomnieliĂmy, drugi, obok podsta-

wowego, niezale

ĝny system ogrzewania, któ-

ry umo

ĝliwia oszczÚdzanie energii konwen-

cjonalnej. Ogrzewanie kominkiem z DGP jest
szczególnie przydatne w okresie wiosny i je-
sieni, kiedy g

ïównÈ instalacjÚ c.o. moĝna wy-

ïÈczyÊ, a dom dogrzaÊ wyïÈcznie komin-
kiem. Konieczne jest jednak rozprowadzenie
w domu kana

ïów transportujÈcych gorÈce

powietrze. Aby zapewni

Ê jego sprawny prze-

p

ïyw, stosuje siÚ kanaïy o wymiarach odpo-

wiadaj

Ècych Ărednicy króÊców wylotów cie-

p

ïego powietrza z kominka (jeĝeli oczywiĂcie

kominek jest w nie wyposa

ĝony). Kanaïy te

mog

È sïuĝyÊ takĝe do nawiewno-wywiewnej

wentylacji mechanicznej z odzyskiem cie-
p

ïa (rekuperatorem). Wspomaganie przesy-

ïu powietrza centralÈ nawiewno-wywiewnÈ
z odzyskiem ciep

ïa sprawia, ĝe ogrzewanie

domu kominkiem jest jeszcze bardziej ener-
gooszcz

Údne. Wentylacja taka wyposaĝo-

na jest w wymiennik ciep

ïa, który umoĝli-

wia odzyskiwanie energii cieplnej zawartej
w powietrzu wentylacyjnym usuwanym na
zewn

Ètrz (zimne powietrze napïywajÈce do

domu ogrzewa si

Ú od ciepïego wyrzucanego

na zewn

Ètrz). Zintegrowanie instalacji ogrze-

wania kominkowego z wentylacj

È polega na

po

ïÈczeniu kanaïu, którym ciepïe powietrze

wychodzi z kominka, z g

ïównym kanaïem

nawiewnym wychodz

Ècym z wymiennika

ciep

ïa.

Uwaga! W pomieszczeniu z kominkiem nie

mo

ĝna stosowaÊ mechanicznej wentylacji wy-

wiewnej (wyci

Ègowej), by nie dopuĂciÊ

do odwrócenia ci

Ègu kominowego i wciÈ-

gania dymu i gazów przez komin i kominek.
Mechaniczna wentylacja nawiewno-
-wywiewna musi za

Ă byÊ tak zaprojektowana,

by zrównowa

ĝyÊ pobór powietrza przez komi-

nek wi

ÚkszÈ iloĂciÈ powietrza nawiewanego.

U

ïatwienia i ciekawe rozwiÈzania przy

modernizacji paleniska otwartego

Monta

ĝ kasety kominkowej jest czÚsto utrudniony ze wzglÚdu na górny króciec przyïÈczenio-

wy, który wystaje ponad kaset

Ú i przez to uniemoĝliwia jej swobodne wsuniÚcie do istniejÈce-

go paleniska. Rozwi

Èzaniem tego problemu jest kaseta z teleskopowym króÊcem przyïÈcze-

niowym. Przed w

ïoĝeniem kasety do paleniska króciec chowa siÚ w jej wnÚtrzu, a po wïoĝeniu

otwiera si

Ú drzwiczki i wysuwa króciec w kierunku rury spalinowej. Takie rozwiÈzanie eliminuje

konieczno

ĂÊ rozkuwania czÚĂci istniejÈcego paleniska.

Kaseta to nie jedyny sposób na zamkni

Úcie paleniska otwartego. Zamiast niej w starym ko-

minku mo

ĝna zamontowaÊ jedynie drzwiczki szklane z szybÈ ognioodpornÈ lub – jeĂli palenisko

jest bardzo du

ĝe – wstawiÊ weñ piec wolno stojÈcy zwany kozÈ.

kominki.indd 68

kominki.indd 68

2010-02-16 12:49:47

2010-02-16 12:49:47

Kominek z p

ïaszczem wodnym. Jest to

sposób na wspomaganie konwencjonalnego
centralnego ogrzewania i ewentualnie te

ĝ

przygotowanie ciep

ïej wody uĝytkowej.

Korpus wk

ïadu z pïaszczem wodnym ma

podwójne

Ăcianki, miÚdzy którymi przepïy-

wa woda – st

Èd nazwa pïaszcz wodny. Woda

przejmuje ciep

ïo i przekazuje je do grzejników.

Sposób wspó

ïpracy kominka z istniejÈcÈ

wodn

È instalacjÈ c.o. zaleĝy od podstawowe-

go

ěródïa ciepïa. JeĂli jest to:

– kocio

ï na gaz lub olej – wtedy kominek

b

Údzie dodatkowym urzÈdzeniem przyïÈ-

czonym do istniej

Ècych rur i grzejników.

Konieczny b

Údzie tu dodatkowy wymiennik

ciep

ïa, stworzÈ siÚ zatem dwa obiegi: otwar-

ty mi

Údzy kominkiem a wymiennikiem i za-

mkni

Úty od wymiennika do grzejników;

– kocio

ï na paliwo staïe w wersji tradycyj-

nej, tj. z otwartym naczyniem wzbiorczym
– wtedy kominek z p

ïaszczem wodnym pod-

ïÈcza siÚ bezpoĂrednio do instalacji, speïni

on tu zadanie drugiego pracuj

Ècego równole-

gle kot

ïa;

– kocio

ï na paliwo staïe – w nowoczesnej

wersji z podajnikiem paliwa, rozbudowa-
n

È automatykÈ i podziaïem na dwa obiegi

(otwarty – mi

Údzy kotïem a wymiennikiem,

zamkni

Úty – miÚdzy wymiennikiem i grzej-

nikami) – kominek trzeba pod

ïÈczyÊ do obie-

gu otwartego przed wymiennikiem;
– elektryczny piec akumulacyjny lub pod-
ïogówka elektryczna – kominek z pïaszczem

Schematy instalacji c.o. z kot

ïem na gaz lub olej i wspóïpracujÈcego z niÈ kominka z pïaszczem wodnym. Schemat (a) obrazuje sytuacjÚ, w której pracuje

jedynie kominek, przekazuj

Èc ciepïo do grzejników. Na schemacie (b) widaÊ dziaïanie konwencjonalnego c.o. z wyïÈczeniem pracy kominka

a

b

otwarte
naczynie
wzbiorcze

rura
przelewowa

rura
bezpiecze

ñstwa

kominek
z p

ïaszczem wodnym

pompa

wymiennik
ciep

ïa

zawór
odcinaj

Ècy

zawory
trójdro

ĝne

kocio

ï

na gaz
lub olej

pompa

zawór
bezpiecze

ñstwa

przepompowe
naczynie
wzbiorcze

grzejniki

otwarte
naczynie
wzbiorcze

zawór
bezpiecze

ñstwa

przepompowe
naczynie
wzbiorcze

grzejniki

kocio

ï

na gaz
lub olej

wymiennik
ciep

ïa

zawór
odcinaj

Ècy

zawory
trójdro

ĝne

pompa

rura
bezpiecze

ñstwa

kominek
z p

ïaszczem wodnym

pompa

rura
przelewowa

REKLAMA

kominki.indd 69

kominki.indd 69

2010-02-13 16:02:57

2010-02-13 16:02:57

BUDUJEMY DOM

3/2010

70

Przegl

Èd rynku

wodnym wymaga

ïby wykonania caïej in-

stalacji c.o. tylko dla niego, co by

ïoby zbyt

skomplikowane, a wi

Úc kosztowne.

Kominek

mo

ĝe pracowaÊ takĝe w insta-

lacji zamkni

Útej, jeĂli w przestrzeni wod-

nej wyposa

ĝono go w urzÈdzenie do odbioru

nadmiaru ciep

ïa – zwykle wÚĝownicÚ pod-

ïÈczonÈ do sieci wodociÈgowej. W razie nad-
miernego wzrostu temperatury zawór ter-
miczny otwiera dop

ïyw zimnej wody do

w

Úĝownicy: przepïywajÈca woda ochïadza

kominek i trafia do kanalizacji.

W ka

ĝdym przypadku potrzebny jest ukïad

sterowania, reguluj

Ècy sposób wspóïpracy

urz

Èdzeñ grzewczych.

Budowa kominka
w starym domu

Wybudowanie kominka w starym domu zale-
ĝy od stanu technicznego wentylacji, moĝli-
wo

Ăci doprowadzenia powietrza do spalania,

no

ĂnoĂci stropu, konstrukcji podïogi oraz spo-

sobno

Ăci sprawnego odprowadzania spalin.

Wentylacja, czyli zapewnienie sta

ïej wy-

miany powietrza jest konieczne ze wzgl

Ú-

dów bezpiecze

ñstwa i zdrowotnych.

Powietrze do spalania. Stare domy coraz

cz

ÚĂciej ociepla siÚ i uszczelnia, wymie-

niaj

Èc np. stolarkÚ otworowÈ. Podobnie jak

w nowo budowanym domu, tak

ĝe w sta-

rym kominkowi trzeba zapewni

Ê napïyw

z zewn

Ètrz odpowiedniej iloĂci powie-

trza do spalania. Zgodnie z obowi

ÈzujÈcy-

mi przepisami do kominka z zamkni

Útym

wk

ïadem trzeba doprowadziÊ 10 m

3

powie-

trza w ci

Ègu godziny na kaĝdy kW mocy

nominalnej (chocia

ĝ kominki najczÚĂciej

nie pracuj

È bez przerwy z mocÈ nominalnÈ

i w praktyce zu

ĝywajÈ mniej powietrza).

Powietrze z zewn

Ètrz moĝna doprowadziÊ:

– specjalnym przewodem mo

ĝliwie blisko

paleniska, pod palenisko lub bezpo

Ărednio

do komory spalania. Ostatnie z tych trzech
rozwi

Èzañ tworzy prawdziwie zamkniÚ-

t

È komorÚ spalania. Powietrze zewnÚtrz-

ne nie ma wtedy bezpo

Ăredniego kontak-

tu z powietrzem wewn

Ètrz budynku, nie

ma te

ĝ ryzyka zakïócenia pracy rekupera-

tora przez nieszczelny system wentylacji
kominka. Jest to rozwi

Èzanie najbardziej

energooszcz

Údne, a wiÚc ekonomiczne;

– przez nawiewniki zamontowane
w oknach.

Powierzchnia przekroju przewodu dopro-

wadzaj

Ècego powietrze powinna mieÊ ok.

200 cm

2

, a wi

Úc ĂrednicÚ (gdy jest okrÈgïy)

min. 15 cm. Wlot powietrza znajduje si

Ú naj-

cz

ÚĂciej w Ăcianie zewnÚtrznej na poziomie

pod

ïogi lub pod niÈ, ale moĝe byÊ takĝe wy-

niesiony ponad dach.

Uwaga! Czerpnia na dachu musi znajdo-

wa

Ê siÚ poniĝej komina, tak aby nie zasysaïa

dymu z komina. Wlot powietrza nie

ïÈczÈcy

si

Ú bezpoĂrednio z paleniskiem musi nato-

miast by

Ê wyposaĝony w tzw. przepustnicÚ,

która umo

ĝliwia jego zamkniÚcie, gdy komi-

nek nie jest u

ĝywany, dziÚki czemu pomiesz-

czenie nie wych

ïadza siÚ.

¥wieĝe powietrze najlepiej pobieraÊ z kie-

runku zachodniego (st

Èd w Polsce najczÚ-

Ăciej wieje wiatr). Umieszczenie wlotu od
strony zawietrznej mo

ĝe przynieĂÊ odwrotny

do oczekiwanego skutek – powietrze b

Údzie

wysysane z kominka zamiast by

Ê doñ nawie-

wane. Przewód doprowadzaj

Ècy powietrze

powinien by

Ê izolowany.

No

ĂnoĂÊ stropu lub fundamentu.

Przeci

Útny kominek (wkïad + obudowa)

wa

ĝy ponad 200 kg, zatem strop albo pod-

ïoga na gruncie, które majÈ byÊ tak znacz-
nie dodatkowo obci

Èĝone, muszÈ mieÊ od-

powiedni

È noĂnoĂÊ, co moĝe oceniÊ tylko

specjalista – konstruktor. Je

Ăli nie jest ona

wystarczaj

Èca, konieczne moĝe byÊ wzmoc-

nienie stropu lub wykonanie pod kominek
specjalnego fundamentu.

Pod

ïoga. Kominek powinien byÊ osadzo-

ny na niepalnym pod

ïoĝu o gruboĂci co naj-

mniej 15 cm. Ponadto pod

ïoga pod komin-

kiem nie mo

ĝe byÊ izolowana miÚkkimi

materia

ïami, które uniemoĝliwiajÈ zachowa-

nie stabilno

Ăci komika. Jeĝeli juĝ sÈ uïoĝone,

nale

ĝy je usunÈÊ i w tym miejscu wykonaÊ

wylewk

Ú betonowÈ. Na niej, na caïej po-

wierzchni kominka, najlepiej u

ïoĝyÊ posadz-

k

Ú z terakoty, gressu, granitu lub marmu-

ru. Materia

ïy te sÈ odporne na ĝar, ponadto

zapewni

È odpowiedniÈ czystoĂÊ powietrza

konwekcyjnego przep

ïywajÈcego wokóï pa-

leniska. Posadzka taka powinna by

Ê uïoĝona

tak

ĝe przed paleniskiem na szerokoĂÊ co naj-

mniej 50 cm.

Komin. Je

ĝeli w domu jest wolny przewód

kominowy w dobrym stanie (co musi oceni

Ê

Schemat instalacji c.o. z kot

ïem na paliwo staïe w wersji tradycyjnej oraz z kominkiem z pïaszczem

wodnym

Wk

ïad z ciÚgïem odpowiedzialnym za

ruch szybra. Gdy drzwiczki s

È zamkniÚte

dociskaj

È maksymalnie ciÚgïo i szyber

jest zamkni

Úty. Po otwarciu drzwiczek

ci

Úgïo wysuwa siÚ i otwiera szyber. DziÚki

pracy ci

Úgïa zmniejsza siÚ tïumienie

ci

Ègu kominowego przy otwartych

drzwiczkach kominka, przez co spaliny
s

È silniej wyciÈgane z komory spalania.

W konsekwencji spaliny nie wydostaj

È

si

Ú na zewnÈtrz przez drzwiczki, tylko sÈ

zasysane z maksymaln

È mocÈ do komina

fo

t.

T

iM K

o

mink

i

ci

Úgïo przeciwwagi odpowiedzialne za

ruch szybra

otwarte naczynie
wzbiorcze

rura
przelewowa

rura
bezpiecze

ñstwa

kominek
z p

ïaszczem wodnym

pompa

zawory
trójdro

ĝne

kocio

ï

na paliwo
sta

ïe

grzejniki

kominki.indd 70

kominki.indd 70

2010-02-13 16:03:16

2010-02-13 16:03:16

Kominki

kominiarz), wówczas mo

ĝna przystosowaÊ

go do wspó

ïpracy z kominkiem. Komin (na

ca

ïej dïugoĂci) musi mieÊ wymiary umoĝli-

wiaj

Èce podïÈczenie do niego rury o takiej

Ărednicy, jakiej wymaga producent wybra-
nego wk

ïadu. Komin nie moĝe mieÊ zaïamañ

(w praktyce dopuszcza si

Ú zaïamanie nie

ostrzejsze ni

ĝ pod kÈtem 45°) ani przewÚĝeñ.

Je

ĝeli w domu nie ma wolnego przewodu

lub jest na tyle zniszczony,

ĝe nie sposób go

zmodernizowa

Ê lub jest to nieopïacalne, ko-

nieczne jest wybudowanie nowego komina
– najlepiej w miejscu starego (mo

ĝna teĝ do-

budowa

Ê komin do zewnetrznej

Ăciany budynku).

Dbaj o swój kominek

Ka

ĝdy kominek powinno siÚ regu-

larnie czy

ĂciÊ. Popióï z paleniska

najlepiej usuwa

Ê po kaĝdym pale-

niu. Dwa razy w roku nale

ĝy we-

zwa

Ê kominiarza, aby sprawdziï

przewód kominowy i ewentualnie
wyczy

Ăciï go, a przy okazji – tak-

ĝe wnÚtrze czopucha i pïomienice
w górnej cz

ÚĂci komory spalania.

Na

ĝywotnoĂÊ kominka w du-

ĝym stopniu wpïywa drewno,
jakiego u

ĝywamy do palenia.

Bardzo wa

ĝny jest zarówno gatunek drew-

na, jak i jego jako

ĂÊ, a zwïaszcza stopieñ wy-

suszenia. Najlepiej sprawdza si

Ú w kominku

drewno drzew li

Ăciastych (jesion, dÈb, brzo-

za) – jest ono najbardziej kaloryczne, czy-
li ma najwi

ÚkszÈ wartoĂÊ opaïowÈ, ponad-

to pali si

Ú spokojnie i równomiernie. Drewno

drzew iglastych nie nadaje si

Ú do kominków,

bo zawarta w nim

ĝywica zanieczyszcza

podczas palenia komin i palenisko.

Drewno do kominka musi by

Ê suche, dla-

tego trzeba je sezonowa

Ê ok. 14 miesiÚcy,

zanim zaczniemy nim pali

Ê (odpowied-

nio przygotowane do kominków drew-
no zazwyczaj mo

ĝna kupiÊ w sklepach

budowlanych, w praktyce jednak nie za-
wsze jest ono wystarczaj

Èco wysuszone).

Palenie drewnem zbyt wilgotnym sprawia,
ĝe czÚĂÊ energii zuĝywana jest na odpa-
rowanie wody z drewna, zatem zmniejsza
sprawno

ĂÊ kominka, a ponadto od nadmia-

ru wilgoci wk

ïad i kaseta szybciej korodu-

j

È, szybciej niszczejÈ ich uszczelki, a szyba

szybciej si

Ú brudzi. W niektórych komin-

kach mo

ĝna paliÊ takĝe brykietami drzew-

nymi i/lub peletami.

Korzystanie z kominka powinno przede

wszystkim dawa

Ê ciepïo i przyjemnoĂÊ,

dlatego tak wa

ĝny jest jego wybór. Komfort

u

ĝytkowania kominka, jego niezawodna

praca, a tak

ĝe korzyĂci ekonomiczne, któ-

re mo

ĝe przynieĂÊ zaleĝÈ od dobrych decy-

zji nie tylko na etapie wyboru konkretnego
rozwi

Èzania, ale takĝe w trakcie budo-

wy i u

ĝytkowania kominka. Dlatego jeĂli

wci

Èĝ mamy „kominkowe rozterki”, zdajmy

si

Ú na profesjonalistów: specjalistów ko-

minkarzy, sprawdzonych architektów, po-
lecanych instalatorów.

fot.

Kom

in

ki

-Bielawski

Automatyczny regulator palenia

(RMT REG 002). Dostosowuje
dop

ïyw powietrza do paleniska

na podstawie analizy programu
optymalizacji spalania. G

ïównÈ

zalet

È regulatora jest przedïuĝanie

procesu spalania i czasu pomi

Údzy

uzupe

ïnianiem paliwa, obniĝanie

zu

ĝycia paliwa i ochrona przed

przegrzaniem systemu grzewczego

REKLAMA

kominki.indd 71

kominki.indd 71

2010-02-13 16:03:38

2010-02-13 16:03:38