NAUCZANIE

PROBLEMOWE

UCZENIE SIĘ PRZEZ ROZWIĄZYWANIE
PROBLEMÓW JEST JEDNĄ Z TEORII
UCZENIA SIĘ

Stworzenie sytuacji problemowej
Poszukiwanie rozwiązania
Weryfikacja hipotez
Formułowanie prawidłowych rozwiązań
Utrwalanie zdobytej wiedzy
Zastosowanie w nowych sytuacjach

PRACA GRUPOWA

Zespoły 4-5 osobowe

Grupy stałe

Grupy heterogeniczne

Przewodniczący grupy

Jeden problem dla wszystkich lub różne
Ocena dla wszystkich lub dla osoby
wygłaszającej
Stwarzać odpowiedni klimat wychowawczy

Pasożytnictwo, pseudoproblemowość,
pseudoheureza

Wszyscy pracują

Rola
ucznia

Cel

Rola
nauczyciela

Nauczanie
poszukujące

CEL -

wspomaganie uczniów w:

-

nauce stawiania pytań

-

poszukiwania odpowiedzi i rozwiązań

-

zaspokajania własnej ciekawości

-

budowania własnych teorii i koncepcji

ROLA NAUCZYCIELA:
- prowadzi indukcyjny tok nauczania
- przedstawia uczniom pytania i problemy
-

prosi, by sami spróbowali stworzyć

własne koncepcje i teorie

- nie naucza

wiedzy, lecz ułatwia jej

zgłębianie i odkrywanie

ROLA UCZNIA:
-

myśleć

-

rozwiązywać problemy

-

odkrywać

Cechy nauczania podającego i problemowego

Nauczanie podające

Nauczanie problemowe

1.Materiał nauczania
przekazywany jest w gotowej
postaci — nauczyciel zwraca

uwagę przede wszystkim na

program, który przesłania

mu uczniów.

2. W przekazie ustnym czy

podręcznikowym powstają

luki, przeszkody i trudności,
spowodowane m. in.

czasowym wyłączaniem się
ucznia z procesu
dydaktycznego.

1. Nowe wiadomości uzyskują

uczniowie za pośrednictwem

rozwiązywania problemów
teoretycznych i
praktycznych.

2. W toku rozwiązywania

problemu uczeń pokonuje
wszystkie przeszkody; jego

aktywność i samodzielność

osiąga tu wysoki poziom.

3. Tempo przekazywania jest
dostosowane do uczniów
mocniejszych, średnich lub
słabych.

4. Kontrola osiągnięć
szkolnych jest częściowo tylko
związana z procesem uczenia
się: nie jest jego organiczną
częścią.

5. Nie ma możności
zapewnienia wszystkim
uczniom stuprocentowych
osiągnięć; największą
trudność sprawia stosowanie
wiadomości w praktyce.

3. Tempo uczenia się jest
zależne od ucznia lub od
grupy uczniów. Uczniowie
zyskują dzięki pracy z grupa.

4. Większa aktywność uczniów
sprzyja rozwojowi
pozytywnych motywów i
zmniejsza potrzebę
formalnego sprawdzania
osiągnięć.
5. Efekty nauczania są
stosunkowo wysokie i trwałe.
Uczniowie łatwiej stosują
wiadomości w nowych
sytuacjach, a jednocześnie
rozwijają swoje sprawności
umysłowe i zdolności twórcze.