Wyjaśnij pojęcia: epikureizm, stoicyzm, sceptycyzm, hedonizm

- epikureizm jest tworem Epikura; uważał on, że celem człowieka jest

szczęście, które utożsamiali z przyjemnością, przeciwstawił je nieszczęściu,

powstającemu w wyniku doznawania cierpienia; wiedząc, że życie jest krótkie,

Epikur uważał, że należy z niego korzystać, póki trwa (carpe diem); drogą do

szczęścia, a raczej środkami do jego osiągnięcia, stanowiły cnota i rozum;

Epikur nie negował istnienia bogów, ale twierdził, że nie mogą one w żaden

sposób ingerować w życie ludzi, tak więc człowiek uwolniony od przesądów

religijnych, powinien realizować swe szczęście na ziemi prowadząc życie

mądre, sprawiedliwe i cnotliwe, to przyczyniało się do szczęścia ogółu;

wszystko więc opierało się na używaniu życia i koncentracji na dobrach

doczesnych, ale ważny również umiar, gdyż zbyt usilne uganianie się za

przyjemnością może jednak wywołać cierpienie; hedonizm: jest to bardziej

skrajna odmiana epikureizmu, ale w rzeczywistości jest utożsamiana z nim,

polega na ścisłym dążeniu do przyjemności, która jest źródłem rozwoju

człowieka; jednocześnie należy zachować wolność umysłu i nie ulegać

pragnieniom i złudzeniom; stoicyzm prezentuje zupełnie inne podejście do

życia: za najwyższe szczęście uznaje cnotę oraz wolność i niezależność

(dlatego izolacja, żeby inni nie mieli na nas wpływu) także od pragnień i emocji;

ponieważ człowiek nie ma wpływu na wiele zjawisk zewnętrznych, powinien się

od nich uniezależnić przez ścisłe panowanie nad sobą i swoimi uczuciami oraz

nie kierować się w życiu uczuciami, tylko rozumem; dobra doczesne nie dają

szczęścia, dlatego człowiek nie powinien się do nich przywiązywać;

sceptycyzm: doktryna filozoficzna polegająca na ograniczeniu się do

obserwowaniu i powstrzymywaniu się od oceniania i wypowiadania się; w

antyku polega głównie na wątpieniu w rzeczywistość świata zewnętrznego przy

jednoczesnej wierze w świat duchowy i istnienie Boga; jest też sceptycyzm

nowożytny, polegający na wierze tylko w rzeczywistość zmysłową i

jednoczesnej niewierze w Boga;