Międzynarodowa integracja

gospodarcza

Pojęcie i cel międzynarodowej

integracji gospodarczej

• Słowo „integracja” pochodzi z

języka łacińskiego w którym

integratio – oznacza proces

scalania , łączenia się kilku

elementów w całość. Oraz integer –

„całkowity” i oznacza tworzenie

całości z odrębnych części.

Międzynarodowa integracja

gospodarka

• Oznacza celowy proces łączenia

odrębnych krajów w większe ugrupowanie
lub regionów w obrębie kraju.

• Odnosi się więc do różnych poziomów, ale

wówczas zawsze występuje proces zmiany
ilościowej w gospodarce i jakościowej
obejmujący instytucje , społeczeństwa,
politykę państwa itp..

• Powstaje bowiem nowa przestrzeń

terytorialna, co w przypadku państw
oznacza tworzenie się ugrupowania
integracyjnego o charakterze
międzynarodowym lub
ponadnarodowym.

• Skutkiem tego jest liberalizacja

rynków towarów, kapitału, pracy i
udział państw w międzynarodowym
podziale pracy.

Według Fritza Machlupa

• słowo „integracja” w znaczeniu „połączenia

części w całość” po raz pierwszy pojawiło

się w druku w Oxford English Dictionary w

1620 r. i kryje w sobie kilka znaczeń, jak:

• zbliżenie gospodarcze,
• kooperacja,
• solidarność,
• amalgamacja,
• fuzja
• oraz unifikacja.

Amalgamacja

•jeden z czynników asymilacji

kulturowej polegający na
mieszaniu się grup
etnicznych, rasowych czy
wyznaniowych w wyniku
zawierania małżeństw
międzygrupowych.

Kooperacja i integracja

• Niektórzy autorzy jednak rozróżniają

te pojęcia.

• Bela Balassa, jeden z głównych

twórców teorii międzynarodowej

integracji gospodarczej, nie unifikuje

ze sobą kooperacji i integracji

gospodarczej, wskazując na różnice

jakościowe i ilościowe miedzy tymi

pojęciami.

Według Bely Balassy

• kooperacja to akcje nakierowane

na usunięcie barier
dyskryminujących, a integracja
gospodarcza to proces usunięcia
tych barier, to stan, kiedy ich nie
ma.

•Przez integracje

gospodarczą należy
rozumieć stan i proces
scalania i części w
większą całość i
tworzenie silniejszych
więzi ekonomicznych
między tymi częściami.

Integracje

ekonomiczną

• można określić jako proces scalania

gospodarek narodowych poszczególnych
krajów i tworzenia z nich jednego
organizmu gospodarczego przez
usuwanie ograniczeń w przepływie
towarów i czynników wytwórczych oraz
utworzenie podobnych warunków
konkurencji.

• Procesy integracyjne charakteryzują

się tym, że mogą przebiegać na
wielu płaszczyznach np.
strategicznej, militarnej, politycznej,
ekonomicznej, technicznej,
społecznej, ekologicznej, kulturalnej,
informacyjnej, naukowej itp.
Doświadczenia integracyjne
wykazały, że głównym wymiarem
integracji była i jest płaszczyzna
ekonomiczna.

Przyczyny procesów

integracyjnych we

współczesnym świecie

• Generalnie wyróżnia się cztery

grupy przyczyn międzynarodowej
integracji gospodarczej. Są to:

- wzrost aktywności gospodarczej,
- przesłanki polityczne,
- przesłanki społeczno-ekonomiczne
- pozostałe przesłanki.

• Podstawowy cel międzynarodowej

integracji gospodarczej jest wzrost
efektywności wyrażony wzrostem PKB
per capita, zmianą struktury produkcji i
tempem wzrostu gospodarczego.

• W grupie krajów wysoko rozwiniętych

jedną z najważniejszych przyczyn
integracji gospodarczej są
charakterystyczne dla współczesnej
gospodarki tendencje i uwarunkowania
w rozwoju przemysłu i postępu
technicznego.

- jednolity ustrój,
- zbieżność polityki zagranicznej,
- zacieśnienie współdziałania

politycznego lub obronnego w
warunkach wspólnoty celów
politycznych lub wspólnych zagrożeń,

- chęć wzmocnienia swojej pozycji na

arenie międzynarodowej i w
relacjach z innymi krajami.

Polityczne przesłanki

integracji:

Społeczno-ekonomiczne

przesłanki integracji:

- przyspieszenie tempa wzrostu

dochodu narodowego, a przez to na
wzroście dobrobytu,

- poprawa poziomu warunków życia w

ogóle lub konkretnych grup
społecznych,

- ograniczenie bezrobocia,

Pozostałe przesłanki

• Wśród pozostałych przesłanek

znajduje się m.in. rozwój
infrastruktury transportowej,
łączności czy informatyki.

• Coraz ważniejsze zdają się być także

zagadnienia związane z ochroną
środowiska naturalnego.

Uwarunkowania

międzynarodowej integracji

gospodarczej

• Międzynarodowa integracja gospodarcza

wiąże się z wielkimi przeobrażeniami
mającymi na celu dostosowanie struktur
ekonomicznych i integrujących się państw.
Aby zjawisko to mogło zajść muszą spełnić
następujące warunki:

- położenie geograficzne,
- komplementarność struktur gospodarczych,
- odpowiednią infrastrukturę,
- prointegracyjną politykę ekonomiczną.

komplementarność gospodarek,

którą należy budować i pogłębiać;

jest to proces skomplikowany,

długotrwały i trudny, a w wielu

dziedzinach niemożliwy.

infrastrukturę techniczną i

komunikacyjną umożliwiającą obrót

towarów i kapitału,

 prointegracyjną politykę ekonomiczną

krajów polegająca na:

- znoszeniu ograniczeń w stosunkach

gospodarczych i obrotach handlowych,

- współtworzeniu struktur instytucjonalno-

organizacyjnych wobec których rządy
państw zrzekają się części swoich
uprawnień , brak takiej polityki może
utrudnić integrację.

Modele i formy integracji

• W literaturze wyróżnia się dwa

modele integracji gospodarczej:

1) Model integracji międzynarodowej,
2) Model integracji ponadnarodowej.

• Model integracji międzynarodowej

( nie regulowanej ,liberalnej)
zakłada, że wszystkie decyzje
integracyjne o charakterze pośrednio
lub bezpośrednio oddziałującym na
przebieg procesu integracyjnego
powinno być podejmowane przez
przedsiębiorstwa państw
uczestniczących w ugrupowaniu.

• Model integracji ponadnarodowej

zwany również modelem integracji
instytucjonalnej lub regulowanej, w
tym przypadku zarówno
ugrupowanie integracyjne, jak i
państwo uzyskują uprawnienia do
oddziaływania na procesy
integracyjne.

• Decyzje tych ośrodków mogą

pośrednio oddziaływać na decyzje
przedsiębiorstw za pomocą ceł,
barier parataryfowych (wpływają
na cenę towaru), ale nie są cłami;
należą do nich: opłaty wyrównawcze,
subwencje i podatki importowe,

• Natomiast barier pozataryfowych

(nie wpływają na cenę towarów),
lecz regulują wolumen obrotu; są to
ograniczenia dewizowe,
ograniczenia ilościowe i bariery
techniczne, polityki kursu
walutowego, stopy procentowej i
innych.

• Z punktu widzenia kryterium

instytucjonalnego integrację
gospodarcza można podzielić na
formy proste (ułatwiające
przepływ towarów i usług) bądź
na formy złożone (ułatwiające
przepływ czynników produkcji
bądź też sprzyjające
powstawaniu nowych rozwiązań)

• Z punktu widzenia kryterium

geograficznego integracja może
obejmować ograniczoną do subregionu
lub regionu liczbę państw; nosi wtedy
miano integracji subregionalnej lub
regionalnej. Integracja może też
obejmować nieograniczoną liczbę
państw; w tym przypadku nosi nazwę
integracji globalnej.

Instytucjonalno-organizacyjnymi

formami ugrupowań

integracyjnych, towarzyszącymi z

reguły procesom

międzynarodowej integracji

gospodarczej:

- strefa wolnego handlu,
- unia celna,
- wspólny rynek,
- unia walutowa (monetarna),
- unia gospodarcza (ekonomiczna),
- unia polityczna.

Strefa wolnego handlu jako

podstawowa forma integracji

gospodarczej we współczesnej

gospodarce światowej

• jest najprostszą instytucjonalnie formą

międzynarodowej integracji gospodarczej.
Polega ona na likwidacji ceł i ograniczeń
ilościowych w obrotach handlowych
między krajami członkowskimi takiego
ugrupowania.

• Istotę strefy wolnego handlu stanowi

fakt, że każde z tych państw
zachowuje własną politykę celną
wobec krajów nienależących do tej
strefy, a także prowadzi niezależną
politykę handlową.

• Strefa wolnego handlu przynosi

dwojakie korzyści krajom
członkowskim:

1. Ułatwia dostęp towarom

produkowanym przez nie na rynek
ugrupowania obniżając ich cenę o
wielkość zniesionego cła.

2. Utrudnia dostęp towarom spoza

ugrupowania , wobec których cło nie
ulega zmianie , staja się one tym
samym droższe w porównaniu z
towarami ze strefy.

• Przykładem takiej formy integracji jest:
• EFTA ( Europejskie Stowarzyszenie

Wolnego Handlu),

• CEFTA ( Środkowoeuropejskie

Stowarzyszenie Wolnego Handlu),

• NAFTA ( Północnoamerykański Układ o

Wolnym Handlu)

• ASEAN (Stowarzyszenie krajów Azji

Połuniowo- Wschodniej).

Unia celna

• polega na całkowitej likwidacji ceł

wewnętrznych i ograniczeń
ilościowych w obrotach między
krajami członkowskimi, ale z
równoczesnym wprowadzaniem
wspólnej zewnętrznej taryfy celnej,
a także ujednoliconej polityki
handlowej wobec krajów trzecich.

Unia celna wywiera dwojaki

wpływ na handel zagraniczny

krajów unii, ponieważ wywołuje

dwa efekty, które mogą

wystąpić również w strefie

wolnego handlu, jest to:

 Efekt przesunięcia

handlu,

 Efekt kreacji handlu.

Efekt przesunięcia handlu

• wyraża się w zwiększaniu udziału krajów

należących do unii celnej w handlu
krajów członkowskich oraz w
zmniejszaniu udziału krajów trzecich, w
wyniku przesunięcia się źródeł zakupu
określonych towarów z krajów nawet o
niższych kosztach produkcji, lecz
pozostających na zewnątrz unii, do
krajów wchodzących w skład unii celnej.

Efekt kreacji

handlu wyraża się

we wzroście

wolumenu

wzajemnych obrotów

handlowych krajów

tworzących unię

celną.

Wspólny rynek jest ugrupowaniem

łączącym elementy unii celnej i unii

gospodarczej. Jest to bowiem

ugrupowanie o formie unii celnej, w

którym istnieje także swoboda

wewnętrznego przepływu czynników

produkcji

.

• Wspólny rynek oznacza także

wprowadzenie tzw. czterech swobód i

wolności na rynku wewnętrznym

ugrupowania integracyjnego.

• Pełne ich zastosowanie oznacza

zakończenie budowy wspólnego

rynku i przejście do realizacji unii

ekonomicznej.

Cztery swobody na rynku

wewnętrznym obejmują

Swobodę osiedlania się – jest to

prawo obywateli do osiedlania się w
innym państwie członkowskim w celu
samodzielnego wykonywania pracy
np. rolniczej lub wolnej działalności
zarobkowej.

Swobodny przepływ kapitału- to

swobodny ruch kapitału miedzy
państwami o różnych walutach.

Swobodny przepływ osób- osoby

niezatrudnione posiadają prawo do
pracy , życia i korzystania ze
wszystkich zdobyczy socjalnych w
miejscu ich pobytu.

Swobodny przepływ towarów-

oprócz usunięcia ceł między
państwami oznacza uwolnienie ruchu
towarów od wszelkich ograniczeń
ilościowych i pozataryfowych, w
wyniku czego wspólny rynek
uzyskuje charakter rynku
wewnętrznego.

Cztery swobody na rynku

wewnętrznym oznaczają

swobodny ruch osobowy , który

obejmuje:

 zniesienie kontroli granicznych,
 harmonizację ustawodawstwa

dotyczącego ruch granicznego,

zwalczania handlu narkotykami oraz

udzielania azylu,

 swobodę osiedlenia się i

podejmowania pracy przez obywateli

 wzmocnienie kontroli wewnętrznej,
swobodny przepływ usług który

oznacza :

 liberalizację usług finansowych,
 harmonizację kontroli banków i

ubezpieczeń,

 otwarcie rynku usług transportowych

i telekomunikacyjnych,

Swobodny przepływ towarów,

który obejmuje:

 zniesienie kontroli granicznych,
 harmonizację lub wzajemną

akceptację norm i przepisów,

 harmonizację podatków,

Swobodny przepływ kapitału,

który obejmuje:

 większą swobodę przepływu

pieniądza i kapitału,

 dążenie do wspólnego rynku usług

finansowych,

 liberalizację przepływu papierów

wartościowych

• Kolejny etap międzynarodowej

integracji gospodarczej stanowi
ujednolicenie polityki pieniężnej.

• W związku z tym powstaje unia

walutowa, ( lub monetarna)

Unia walutowa

• poza strefą wolnego handlu

obejmuje unię celną i wspólnym
rynkiem oraz koordynację
polityki walutowej prowadzonej
przez kraje wchodzące w skład
ugrupowania integracyjnego.

W zakres tej koordynacji

wchodzą

• ograniczenia wahań kursów

walutowych, (dewaluacja lub

deprecjacja , rewaluacja lub

aprecjacja)

• tworzenie wspólnych rezerw

walutowych,

• wprowadzanie jednolitej waluty

międzynarodowej,

• bezwarunkowa pomoc kredytowa.

W unii ekonomicznej

mamy do czynienia z

harmonizacją narodowych

polityk gospodarczych,

które umożliwiają

osiągnięcie stanu

całkowitej liberalizacji

przepływów czynników

produkcji.

Obejmuje ona oprócz

wyżej przedstawionych

form integracji

koordynację

poszczególnych dziedzin

polityki ekonomicznej i

to zarówno ogólnej jak i

w poszczególnych

działach gospodarki.

Unia polityczna

oznacza koordynację

zarówno polityki

wewnętrznej jak i

zagranicznej krajów

wchodzących w skład

ugrupowania

integracyjnego.

Międzynarodowa integracja

gospodarcza jest tu uważana
za zjawisko
wielopłaszczyznowe, dlatego
ważne w jej zrozumieniu jest
wyznaczenie kryteriów ją
charakteryzujących:
1) kryterium horyzontu
integracji,
2) kryterium mechanizmu
funkcjonowania integracji,
3) kryterium korzyści z
integracji.

Zgodnie z kryterium

horyzontu integracji

poszukujemy

odpowiedzi na pytanie,

czy integracja jest

niekończącym się

procesem, czy też

osiąga stan

optymalnego nasycenia,

a więc ma swój kres.

Drugim kryterium

definiowania integracji

jest mechanizm jej

funkcjonowania

W tym przypadku chodzi o

to, czy powinien to być

mechanizm wolnej

konkurencji i wolnego

handlu, czy też efekt

określonej polityki

integrujących się państw.

Trzecim kryterium

definiowania

międzynarodowej integracji

gospodarczej jest podział

korzyści czerpanych przez

kraje członkowskie. Chodzi o

to, czy korzyści te powinny

być dzielone równo między

integrujące się kraje, czy też

mogą im przypadać w

nierównych częściach.

Modele integracji gospodarczej

to całościowy obraz

ugrupowania integracyjnego

obejmujący zespół jego

głównych właściwości, w tym

zwłaszcza podział kompetencji

między organami

międzynarodowymi i

ponadnarodowymi a rządami

krajów członkowskich oraz

między centralnymi ośrodkami

władzy gospodarczej w

poszczególnych krajach a

przedsiębiorstwami.

Wyróżnić tu można:

-- model integracji

międzynarodowej

(nazywanego również

modelem integracji nie

regulowanej lub liberalnej),

-- model integracji

ponadnarodowej (nazywany

też modelem integracji

regulowanej lub

instytucjonalnej).

•Formy integracji i

ich charakterystyka

Cechy

charaktery

styczne

stopnia

integracji

Redukcja

wzajemnych

ograniczeń

handlowych

Eliminacja

wzajemnych

ograniczeń

handlowych

Zewnętrzne

wspólne

ograniczeni

a handlowe

Wolny

przepływ

czynników

produkcji

Harmoniza

cja polityki

pieniężnej

i fiskalnej

(stałe

kursy

walutowe)

Unifikacja

polityki

pieniężnej i

fiskalnej

(określenie

jej przez

władze

centralne)

Preferencyj

ne

porozumieni

e handlowe

*

Strefa

wolnego

handlu

*

*

Unia celna

*

*

*

Wspólny

rynek

*

*

*

*

Unia

monetarna

*

*

*

*

*

Unia

gospodarcz

a

*

*

*

*

*

*

Typy integracji

międzynarodowej

•Możemy rozróżnić integrację

nieograniczającą
suwerenności, jak i ją
ograniczającą, a także
integrację państw równych i
nierównych.

Typy integracji gospodarczej

według charakteru powiązań

integracyjnych

Określenie typu integracji

Przykłady występowania

typu integracji w praktyce

1.

Integracja umowna państw

suwerennych (integracja równych

partnerów)

2.

Integracja umowna państw

dobrowolnie ograniczających

suwerenność na rzecz

ponadnarodowych instytucji

integracyjnych (integracja równych

partnerów)

3.

Integracja polityczna

nierównoprawna, na podłożu

politycznym podporządkowana

jednemu krajowi (integracja

nierównych partnerów)

4.

Integracja gospodarczo

nierównoprawna, na podłożu

gospodarczym podporządkowana

jednemu krajowi (integracja

równych partnerów)

EWG, EFTA, CETA,

NAFTA, ASEAN, LAFTA
Do tej pory w pełni

jeszcze nie występuje, ale

zbliżają się do niej formy

WE

W przeszłości np. Anglia i

jej kolonie; Francja i jej

kolonie

Do niedawna np. Kanada

– USA, Meksyk - USA

Charakter powiązań integracyjnych

przy integracji równych parametrów i

nierównych partnerów

0

0

0

0

0

o

0

0

0

0

0

0

integracja pionowa
(integracja nierównych
partnerów)

integracja pozioma
(integracja równych
partnerów)

Integracja w Europie

• U podstaw integracji europejskiej

leżą przyczyny polityczne i
ekonomiczne.

• Przyczyn politycznych należy

upatrywać w idei dotyczącej
stabilności kontynentu oraz w idei
europejskiego wkładu w rozwój
gospodarczy i pokój na świecie.

• Przyczyny ekonomiczne integracji

europejskiej związane są z
możliwością całkowitego
wykorzystania korzyści, jakie mogą
wynikać ze skali produkcji oraz
komparatywnej przewagi różnych
części kontynentu.

• Z tego względu pojawiają się dążenia

do ukształtowania wspólnego rynku
charakteryzującego się swobodnym
przepływem osób, usług, towarów
oraz czynników produkcji.

• W wyniku rozwoju procesów

integracyjnych w Europie powstały

następujące ugrupowania:

1) Europejska Wspólnota Węgla i Stali

(EWWiS),

2) Europejska Wspólnota Energii

Atomowej ( Euratom)

3) Europejska Wspólnota Gospodarcza

(EWG)

4) Rada Wzajemnej Pomocy

Gospodarcze (RWPG),

5) Unia Ekonomiczna Beneluksu
6)Rada Nordycka – integracja krajów

skandynawskich,

7)Europejskie Stowarzyszenie Wolnego

Handlu ( EFTA),

8)Środkowoeuropejskie Porozumienie o

Wolnym Handlu ( CEFTA)

1.Europejska Wspólnota Węgla

i Stali (EWWiS),

• Europejska Wspólnota Węgla i Stali

powstała w wyniku podpisania 18
kwietnia 1951 r. przez: Belgię,
Francję, Holandię, Luksemburg,
Niemcy Zachodnie i Włochy traktatu
paryskiego który miał obowiązywać
50 lat.

• Pomysłodawcą tego ugrupowania był Jean

Monnet, który już od I wojny światowej
proponował różne formy integracji.

• Realizację tego pomysłu rozpoczęto od

sektora produkcji węgla i stali, a po
akceptacji ministra spraw zagranicznych
Francji Roberta Schumana nazwano go
planem Schumana.

Do głównych zadań EWWiS

• Należało:
 zapewnienie regularnych dostaw węgla i

stali,

 ujednolicenie warunków dostępu do węgla

i stali,

 kontrolowanie cen,
 sprawowanie ochrony przed rabunkowym

gospodarowaniem,

 polepszenie warunków życia i pracy

robotników.

• Układ, na podstawie którego działała

EWWiS , wygasł w 2002 r. a jego
podstawowe postanowienia zostały
włączone do układu Unii
Europejskiej.

2.Europejska Wspólnota Energii

Atomowej ( Euratom)

• W skład Europejskiej Wspólnoty

Energii Atomowej, która powstała

1 stycznia 1958 r. weszły wszystkie

kraje stanowiące dotychczasowe
ugrupowanie EWWiS.

• Podstawą jej funkcjonowania był

Traktatu o Europejskiej Wspólnoty
Energii Atomowej z 25 marca 1957 r.

Głównymi celami Euratomu

są:

• rozwijanie badań nad energią

jądrową,

• stworzenie Wspólnego Rynku Paliw

Atomowych,

• kontrola przemysłu jądrowego w celu

zapobieżenia wszelkim nadużyciom.

Powyższe cele mają być

realizowane przez:

 koordynowanie programów

badawczych i szkoleniowych w
dziedzinie energii atomowej na
terenach państw członkowskich,

 udzielanie pomocy państwom

członkowskich i przedsiębiorstwom w
realizacji ich programów
badawczych,

udzielanie pomocy finansowej,

dostarczanie materiałów atomowych
bezpłatnie , a także urządzeń i
ekspertów,

 realizowanie własnych badań i

szkoleń na podstawie programów
realizowanych przez Radę
ugrupowania.

• Jednym z ważnych zadań , które

postawił sobie Euratom była kontrola
bezpieczeństwa , co oznaczało
praktycznie zapewnienie, że
materiały atomowe nie zostaną użyte
do celów militarnych.

3. Europejska Wspólnota

Gospodarcza ( EWG)

Na mocy traktatów rzymskich

podpisanych 25 marca 1957 r. ,
które weszły w życie z początkiem
1958 r. powołano Europejską
Wspólnotę Gospodarczą i
Europejską Wspólnotę Energii
Atomowej

W skład EWG weszły: Belgia, Francja,

Holandia, Luksemburg, Niemcy
Zachodnie (RFN) i Włochy.

W 1973 r. do EWG przystąpiły : Wielka

Brytania, Dania i Irlandia, w 1981 r
Grecja , w 1986 r. Hiszpania i
Portugalia.

• Jako główny cel powstania EWG

określono budowę wspólnego rynku i
zbliżenie polityki gospodarczej krajów
członkowskich.

• Traktaty rzymskie dokładnie określiły

instytucjonalne podstawy
podejmowania decyzji w EWG.

• Obowiązywały one do 1 lipca 1987

r. , kiedy to wszedł w życie Jednolity
Akt Europejski, będący fundamentem
przyszłej Unii Europejskiej.

4.Rada Wzajemnej Pomocy

Gospodarcze ( RWPG),

• Próby integracji międzynarodowej

podejmowały również kraje Europy
Środkowo- Wschodniej,25 stycznia
1949 r. w Moskwie opublikowano
komunikat o utworzeniu Rady
Wzajemnej Pomocy Gospodarczej.

• W jej skład obok Związku

Sowieckiego weszły Bułgaria,
Czechosłowacja, Polska, Rumunia i
Węgry. W kwietniu 1949 r. wstąpiła
do niej Albania, a w 1950 r. NRD.

• Kolejnymi członkami  RWPG zostały:

Mongolia (1962), Kuba (1972) i
Wietnam (1978).

• Cechą tego modelu był jednocześnie

brak mechanizmu rynku
międzynarodowego, którego
uczestnikami byłyby
przedsiębiorstwa z krajów
członkowskich, uprawnione do
podejmowania samodzielnych
decyzji.

• Kraje RWPG próbowały zbudować

powiązania integracyjne wyłącznie za

pomocą narzędzi administracyjnych,

takich jak: umowy międzynarodowe,

koordynacja planów gospodarczych,

procedura konsultacyjna na różnych

szczeblach centralnej administracji państw

członkowskich itp.

• RWPG rozwiązana została na mocy

porozumienia podpisanego 28 czerwca

1991 r. w Budapeszcie

Unia Ekonomiczna

Beneluksu

• Kraje Beneluksu to Belgia, Holandia i

Luksemburg.

• Początkowo idea integracji

obejmowała dwa kraje Belgię i
Luksemburg, a sięgała drugiej
połowy XIX w. Była to przede
wszystkim próba zawarcia unii celnej.

• Kolejne próby integracyjne były ( w

dalszym ciągu dwóch krajów) bardziej

udane , a po podpisaniu Konwencji

Brukselskiej w 1942 r. która znosiła cła

między Belgią i Luksemburgiem.

• W 1943 r. w Londynie podpisano już

między trzema państwami: Belgia,

Holandia i Luksemburg układ monetarny ,

zobowiązujący te państwa do wspólnego w

okresie powojennym, prowadzenia polityki

monetarnej.

• Rok 1944 przyniósł kolejny etap

integracji państw Beneluksu w
postaci unii celne.

• W 1958 r podpisano układ o Unii

Ekonomicznej Beneluksu, który
wszedł w życie 1 listopada 1960 r., a
miał trwać 50 lat.

6)Rada Nordycka – integracja

krajów skandynawskich

• Rada Nordycka, określona też jako

Rada Północna , została utworzona w
1952 r. na podstawie statutu
uchwalonego przez parlamenty Danii,
Islandii, Norwegii i Szwecji.

• W 1995 r. przystąpiła do niej również

Finlandia.

• Do 1971 r. Rada Nordycka działała

na podstawie statutu z 1952 r.
Według niego celem Rady było:

1. umożliwianie konsultacji

parlamentów i rządów nordyckich,

2. podejmowanie wspólnych akcji.