Uniwersytet Zielonogórski

Podstawy zarządzania

Zarządzanie jest sztuką, nauką, czy

wolnym zawodem ?

Szczeble, role i umiejętności menadżerskie.

Istota pracy kierowniczej.

Prezentację przygotowali:
Tomasz Pawlikowski
Anatol Kałasznikow

Czym jest zarządzanie ?

Początki



Początki zarządzania w praktyce możemy datować na okres łączenia się ludzi w grupy. Nawet w dzikich społecznościach występował lider, który spełniał szereg funkcji, kluczowych dla działania całej

mikrospołeczności. Kiedy ludzie zaczęli tworzyć bardziej liczne społeczności, pojawiła się hierarchia – wodzowie plemienni przestali działać w pojedynkę, a hierarchia rozrosła się o kilka szczebli.



Zarządzanie w ramy teoretyczne ubrano na początku XX wieku. Wtedy też pojmowano zarządzanie jako działanie kierownicze, obejmujące: Planowanie, Organizowanie, Motywowanie i

Kontrolowanie, zwane klasycznymi funkcjami zarządzania.

Definicja zarządzania
według Rickiego W.
Griffina:



Zarządzanie to zestaw
działań (planowanie,
organizowanie,
motywowanie, kontrola)
skierowanych na zasoby
organizacji (ludzkie,
finansowe, rzeczowe,
informacyjne)
wykorzystywanych z
zamiarem osiągnięcia
celów organizacji.



Każdy z nas codziennie zarządza - dokonuje
wyborów, dysponuje środkami, wyznacza i osiąga
cele. Jest to nieodłączna część naszej cywilizacji,
dlatego każdy kto posiądzie sztukę zarządzania
może liczyć na uznanie ze strony społeczeństwa.
Najbogatsi ludzie na świecie to zarazem najlepsi
menedżerowie. Zarządzanie to “zawód”
ponadczasowy, a dobry menedżer nigdy nie
bedzie bez pracy



Wszyscy wielcy tego świata byli świetnymi
zarządzającymi - począwszy od Aleksandra
Wielkiego, przez Rockefellera aż po Billa Gatesa.

Peter Drucker, człowiek, którego można
nazwać “guru” zarządzania, wybitny
praktyk wyróżnia siedem cech, które
charakteryzują dobre zarządzanie:



1. Zarządzanie dotyczy przede wszystkim ludzi.



2. Zarządzanie jest głęboko osadzone w kulturze.



3. Zarządzanie wymaga prostych i zrozumiałych
wartości, celów działania i zadań, jednoczących
uczestników organizacji.



4. Zarządzanie powinno doprowadzić do tego, by
organizacja była zdolna do uczenia się.



5. Zarządzanie wymaga komunikowania się.



6. Zarządzanie wymaga rozbudowanego systemu
wskaźników.



7. Zarządzanie musi być jednoznacznie zorientowane
na podstawowy i najważniejszy rezultat, jakim jest
zadowolony klient

Czyli czym jest to zarządzanie ?

Nauką ?

Nauką ?

Sztuką ?

Sztuką ?

Czy może wolnym zaodem ?

Czy może wolnym zaodem ?

Jest każdą z wymienionych cech. .Nie każdy
powinien zarządzać, ale każdy jest w stanie
się tego nauczyć. Zarządzanie wymaga
odwagi, poświęcenia, sporej wiedzy i
umiejętności, dlatego tak niewielu jest
wybitnych menedżerów. Mimo tego żadna
inna praca nie da Ci takiej satysfakcji.

CECHY DOBREGO
KIEROWNIKA

W klasycznym ujęciu kierownikiem jest

ten kto:

•

Jest odpowiedzialny za więcej zadań,

niż sam jest w stanie wykonać

•

Jest odpowiedzialny za przydzielanie

pracy swoim podwładnym

•

Może sprzeciwiać się przydzielaniu

pracy swoim podwładnym przez inne
osoby

•

Ocenia pracę swoich podwładnych

Funkcje i zadania kierownicze:



Kierownicy są planistami, przywódcami,

organizatorami i kontrolerami,



Kierownicy pracują z ludźmi i poprzez ludzi



Kierownicy tworzą i zapewniają dobrą

komunikację w organizacji, przekazują

decyzje podwładnym, informują swoich

przełożonych, kontaktują się z innymi

kierownikami itd..



Kierownicy ponoszą

odpowiedzialność i ryzyko za swoją

pracę i swoich podwładnych



Kierownicy muszą dążyć do

doprowadzenia do stanu równowagi

konkurujących celów; ustalają

priorytety, przydzielają odpowiednie

zadania członkom organizacji



Kierownicy są rozjemcami:

rozstrzygają spory, doprowadzają

strony do ugody, gdy rodzi się

konflikt próbują go rozwiązać



Kierownicy są politykami stosując :

perswazję, kompromisy, tworząc siatkę

wzajemnych powiązań



Kierownicy są dyplomatami

(umiejętności polityczne): reprezentują

organizację na zewnątrz i wewnątrz



Kierownicy muszą posiadać zdolność

myślenia i działania syntetycznego

(całościowego, abstrakcyjnego) i

analitycznego (szczegółowego)

Kierownika można
zcharakteryzować także w
podejściu sytuacyjnym:



kierownicy znają organizację i otoczenie, dlatego

też najlepiej potrafią określić jej dostosowanie

do sytuacji i jej złożoność w zmieniającym

się otoczeniu,



zadaniem kierowników jest ustalenie najlepszej

metody w danych warunkach z punktu

widzenia zrealizowania celów organizacji,



dla określenia zmian wykorzystuje się różne

zmienne sytuacyjne, przy czym najczęściej

wielkość organizacji i stopień rutyny w

technologii, niepewność środowiska i różnice

indywidualne pracowników.

F. Fiedler wyróżnił 3 czynniki od
których zależy efektywność w
konkretnej sytuacji:

1.Stosunki między kierownikiem, a

członkami grupy,

2.Struktura zadań,
3.Zakres władzy stanowiska kierowniczego.

Wymienione czynniki wpływają na sytuację

kierowania, od której zależy powodzenie

danego stylu kierowania zespołem

Styl sytuacyjny wymaga

od kierownika różnych

cech

bezpośrednie kontakty

jako środek

koordynacyjny działania

,

wysoka innowacyjność

ukierunkowana

 na dostosowanie się przedsiębiorstwa

do warunków zewnętrznych,

rozwinięta komunikacja

wertykalna,

horyzontalna i ukośna,

wysoko rozwinięta

kolegialność,

ustalanie celów działania

przedsiębiorstwa przez dyrekcję

w zależności od priorytetu zadań.

Wysoka elastyczność

zdecentralizowane formy

organizacyjne

i wysoka partycypacja

Z podejściem sytuacyjnym
nierozerwalnie związane jest
przywództwo sytuacyjne



Przywództwo Sytuacyjne to jeden z bardziej

skutecznych i powszechnie stosowanych modeli

przywództwa.

 



Opracowane w 1968 roku przez Paula Herseva i

Kena Blancharda, oparte na nurcie sytuacyjnym.

 



Zakłada ono, iż dobry szef / kierownik powinien

dostarczać swemu podwładnemu tego, czego ten

ostatni potrzebuje, by skutecznie realizować

stawiane przed nim zadania. "Przywództwo" dlatego,

że szef powinien opierać swój wpływ na

podwładnych nie tylko na hierarchii służbowej ale

również na zbudowanym przez siebie autorytecie

(który buduje poprzez swój sposób zarządzania).

"Sytuacyjne" dlatego, że sposób zachowania

przełożonego zależy od sytuacji w jakiej znajduje się

jego podwładny.



www.blanchardinternational.pl

Kierownik wg Blancharda powinien
posiadać
trzy kompetencje:

1. umiejętność

odpowiedniego

zdiagnozowania sytuacji

oraz określenia potrzeb

pracownika,

2. umiejętność stosowania

różnych stylów

przywództwa odpowiednio

do etapu rozwoju

pracownika,

3. umiejętność porozumienia

się z pracownikiem co do

stylu kierowania, aby

efektywniej zrealizować

cel.

Umiejętność zastosowania
odpowiedniego zachowania przynosi
wiele korzyści:



Wielu konfliktów można uniknąć;



Lepsza współpraca z pracownikami;



Lepsza znajomość pracowników i możliwość
oddziaływania na nich.

Dobry kierownik to osoba:



Posiadająca kwalifikacje (wiedzę i
doświadczenie)



Posiadający szczególne predyspozycje
psychiczne, etyczne i moralne (coś co się
przenosi z pokolenia na pokolenie w genach,
które kształtują się w pierwszym okresie jego
życia i osobowości, na co później nie ma
większego wpływu

Kierowanie to forma bezpośredniego

oddziaływania przedsiębiorcy , managera,
szefa na podległego pracownika w kierunku
wykonania zadania wynikającego z założonych
celów.

W codziennym życiu zawodowym kierownik w
stosunku do innych uczestników organizacji
oraz poza nią, odgrywa różne role.

Zasadniczą sprawą w rolach odgrywanych
przez kierowników jest to, że muszą być oni
ogromnie przestronni, zwłaszcza kiedy mają do
czynienia ze stosunkami międzyludzkimi.

Specjalność,

którą

nazywamy

praktyką

zarządzania

opiera

się

właśnie

na

wszechstronności.

Wszechstronność

ze

zrozumiałych względów jest przydatna w
małych firmach.

Oprócz wykonywania rozlicznych ról,

kierownicy muszą również dysponować

konkretnymi kwalifikacjami, by osiągnąć

powodzenie w swojej pracy.



Umiejętność to kwestia wykorzystania

posiadanego talentu albo wypracowania

metody przez nauczenie się i stosowanie

pewnych zasad



Kierownicy są dyplomatami

(umiejętności polityczne): reprezentują

organizację na zewnątrz i wewnątrz

Istnieje wiele innych mniej lub
bardziej trafnych, wynikających i z
teorii i praktyki, specyfikacji
pożądanych

cech

dobrego

kierownika (managera).
Np. Livingstone określił 3
najbardziej pożądane cechy dla
kierownika:

1. Potrzeba kierowania
2. Potrzeba władzy
3. Zdolność empatii (rozumie i umie

postępować z często

nie ujawnionymi

emocjonalnymi reakcjami innych
członków organizacji)

Wieloletnie

doświadczenia

i

badania

pracowników i przełożonych określiły model
„idealnego kierownika” na podstawie badań
przeprowadzonych przez BIGRAM S.A. w
2006r

:

1. Wysokie kwalifikacje i umiejętności

merytoryczne.

Wiedza oraz gotowość do jej przekazania,

umiejętność wsparcia merytorycznego, otwartość

na pomoc są zasadniczym warunkiem zdobycia

autorytetu wśród podwładnych.

2. Zainteresowanie wspieraniem rozwoju

zawodowego podwładnych.

Zdolność managera do identyfikacji potrzeb

rozwojowych podwładnych , a także ułatwienie im

podwyższania kwalifikacji poprzez uczestnictwo w

kursach

zawodowych,

stawianie

wyzwań,

„podnoszenie poprzeczki” i pobudzanie do

działania zapobiegają wypaleniu zawodowemu

pracownika i wzmacniają motywacje do dalszego

wysiłku.

3. Przywództwo.

Rozumiane

jako

bycie

liderem

zespołu

identyfikującym się sukcesami i porażkami

zespołu, a nie tylko bycie „supervisorem”

rozdzielającym zadania i kontrolującym poziom

ich wykonania.

4. Indywidualne podejście do każdego z

podwładnych.

Dobry kierownik powinien trafnie rozpoznawać

talenty i ograniczenia każdego ze swoich

pracowników i przekazywać zadania odpowiednie

do możliwości.
Indywidualne podejście do podwładnych powinno

obejmować również uwzględnianie specyficznej

społeczno-rodzinnej sytuacji pracownika.

5. Zdolność obdarzania podwładnych

zaufaniem.

Dotyczy to zwłaszcza zaufania, iż pracownik ma

dobrą wolę, aby swoją pracę wykonać jak

najrzetelniej oraz, że jest w stanie się z nią

uporać. Zaufanie i wiara w kompetencje wyrażone

przez

zwierzchnika

wyzwolić

mogą

ponadprzeciętne zdolności podwładnego.

6. Umiejętność stwarzania dobrego klimatu

pracy.

Tworzenie dobrego klimatu pracy przez managera

sprzyja:

•

dzieleniu się z podwładnymi sukcesami oraz

informacjami,

•

łagodzenie sytuacji konfliktowych,

•

takt w przekazywaniu uwag krytycznych i

negatywnych opinii,

•

wysoka kultura osobista kierownika oraz jego

przyjazne nastawienie do ludzi