STRUKTURA LINIOWO –SZTABOWA

• Opiera się na połączeniu zalet struktur liniowej i funkcjonalnej, z równoczesnym wyeliminowaniem wad tych struktur. (obowiązuje jedność rozkazodawstwa przy jednoczesnym poddziale czynności kierowniczych na podstawowe i pomocnicze)

• Specjalne sztaby pomagają kierownikom przy wykonywaniu podstawowych czynności kierowniczych

• Wykonawcy na każdym szczeblu podporządkowani są tylko jednemu kierownikowi, który wydaje im polecenia i któremu przekazują sprawozdania

• Sztaby obsługujące kierowników formalnie odciążają ich od analizowania treści sprawozdań i przygotowania treści nowych poleceń. Kierownicy jedynie wybierają i akceptują projekty oraz przekazuje je wykonawcom do realizacji.

W pierwszym etapie powstawania struktury liniowo-sztabowej, powołuje się pojedynczych ekspertów (slajd 3).Dyrekcja może zadecydować jednak, że lepszym rozwiązaniem będzie utworzenie sztabu ekspertów przy dyrektorze, a nie pojedynczych stanowisk przy każdym kierowniku (slajd 4). Jest to rozwiązanie alternatywne do przedstawionego na poprzednim rysunku. W miarę potrzeb udzielane są pozwolenia na korzystanie z wiedzy ekspertów przez kierowników. Sztab zarządzający zmienia się w sztab centralny (slajd 5) Do struktury liniowo-sztabowej ze sztabami na różnych poziomach hierarchii można dojść zarówno przez rozwijanie rozwiązania ze slajdu 3 jak i slajdu 5 (slajd 6).

ZASTOSOWANIA

Struktura liniowo-sztabowa pozwala na zachowanie zasady jednoosobowego kierownictwa (każdy pracownik ma tylko jednego przełożonego), ale jednocześnie zapewnia większą elastyczność w dostosowaniu do zmiennych warunków działalności. Wprowadza również element motywowania do współpracy pomiędzy wszystkimi członkami organizacji. Jednak w przypadku rozwiniętej struktury liniowo-sztabowej mogą wystąpić konflikty pomiędzy kierownikami liniowymi a sztabowymi. Zagrożenie jest większe, gdy powstaje hierarchia sztabów. Kierownicy liniowi muszą posiadać co najmniej taki zakres wiedzy, który pozwoli im przekazać pracownikom, polecenia ekspertów bez zniekształceń. Nie ma bowiem możliwości, aby ekspert przekazał je bezpośrednio.

Wraz z zwiększeniem techniki w przedsiębiorstwach coraz większego znaczenia nabiera wiedza specjalistyczna. Specjalizacja zadań determinuje uzależnienie efektywności zarządzania od wiedzy ekspertów. Struktura liniowo-sztabowa pozwala połączyć zasadę jednolitości kierowania z wykorzystaniem wiedzy specjalistów (sztaby doradcze)   w zarządzaniu. Jest to często spotykana struktura organizacyjna w praktyce zarządzania przedsiębiorstwami .

ZALETY

+Jednolitość rozkazodawstwa

+Branie pod uwagę specjalistycznego wsparcia

+Fachowe przygotowanie procesu decyzyjnego dzięki wykorzystaniu wiedzy specjalistów

+Obciążenie komórek liniowych

WADY

-Konflikty na linii menadżer- komórka sztabowa, wynikające z faktu posiadania wiedzy przez komórki sztabowe a władzy przez komórki liniowe

-Skłonność do autonomizacji komórek sztabowych i przejmowanie przez nie funkcji komórek liniowych oraz związane z tym ryzyko nadmiernego wzrostu liczby Komorek sztabowych

-względnie długie drogi i czas przepływu informacji,

-możliwość przekształcania więzi funkcjonalnych (doradczych) w liniowe (hierarchiczne)