Migracje w UE



Podstawowa zasada polityki imigracyjnej
opiera się na założeniu, że państwo jest w
stanie wpływać na kształt imigracji zgodnie z
określonymi celami.



W Unii Europejskiej polityka ta pojawia się
zarówno w bardzo wąskim znaczeniu, jako
działania podejmowane wobec obywateli
państw trzecich przebywających już na
obszarze państwa członkowskiego, jak i w
sensie szerokim, a więc całokształtu działań
wpływających na procesy migracyjne.

Migracje w UE



Polityka imigracyjna wydaje się mieć bardzo
silny związek z demografia. Współczesna
demografia

nie

zna

innych

czynników

wpływających na liczebność populacji jak
narodziny, zgony oraz migracje.



Wydłużanie życia de facto osiągnięte.



Zwiększanie

dzietności

mimo

wysiłków

państwa niezadowalające.



W efekcie z przyczyn demograficznych rośnie
rola imigracji, z czego zdają sobie sprawę
władze państw UE.

Migracje w UE



W raporcie Komisji Europejskiej z 2008 r.
powtórzono prognozy dla krajów Unii, dla
których w 2050 r. przewiduje się. że na każdą
osobę

w

wieku

poprodukcyjnym (skończone 65 lat lub więcej)
będą przypadały zaledwie dwie osoby w wieku
produkcyjnym.



w 2005 r. migracje stanowiły 86% wzrostu
liczebności populacji.

Migracje w UE



W ujęciu klasycznym polityka imigracyjna
traktowana jest jako zjawisko obejmujące
politykę wizową i azylową. W prawodawstwie
europejskim są one traktowane oddzielnie.



Traktat z Maastricht w artykułach 61-63
wymienia

osobno

polityki

będące

„przedmiotem wspólnego zainteresowania”
m.in.: politykę azylową, politykę imigracyjną i
politykę wobec obywateli krajów trzecich,
zasady regulujące przekraczanie zewnętrznych
granic państw członkowskich i sprawowanie
kontroli nad tym ruchem.

Migracje w UE



Od szczytu w Tampere w 1999 r. możemy mówić o

wspólnotowej polityce imigracyjnej.



Geneza Schengen to konferencja szefów państw i

rządów państw Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej

(EWG) w Paryżu w grudniu 1974. Faktyczne wcielenie w

życie idei zniesienia na granicach kontroli policyjnej i

celnej zapoczątkowane było umową międzyrządową

między Francją i Republiką Federalna Niemiec,

zawartą w Saarbrucken 13 lipca 1974 r., zaś po

zainteresowaniu się układem krajów Beneluxu

podpisano Układ z Schengen (14 czerwca 1985 r.).



Komisję Europejską obarczono zadaniem przygotowania

projektu unii paszportowej, zrealizowanie tej koncepcji w

ramach Wspólnot Europejskich okazało się niezwykle

utrudnione, mimo przygotowania przez Komisję nawet

osobnej dyrektywy.

Migracje w UE



Traktat Amsterdamski w 1999 r. faktycznie włączył

dotychczasowy dorobek Układu Schengen (aquis

Schengen) do prawa europejskiego, wszystkie państwa

członkowskie były zobowiązane do przyjęcia tych

rozwiązań.



Protokół nr 19 do Traktatu Amsterdamskiego wyłączał

Wielka Brytanię oraz Irlandię z niektórych przepisów

Układu z Schengen, a także wziął pod uwagę

„szczególne stanowisko Danii”.



Obszary polityki imigracyjnej, azylowej i wizowej

Unii

Europejskiej

są

obecnie

dość

dokładnie

zdefiniowane w Traktacie o Funkcjonowaniu Unii

Europejskiej po zmianach w Lizbonie w grudniu 2007r.

Migracje w UE



Podstawowym celem UE jest prowadzenie

nowoczesnej i kompleksowej europejskiej

polityki migracyjnej, opartej na solidarności.

Polityka migracyjna ma na celu zapewnienie

wyważonego podejścia do legalnej migracji i

nielegalnej imigracji.



Traktaty z Amsterdamu, Nicei i Lizbony

wprowadzały kolejno zmiany do tej polityki,

która była też regulowana przez program

sztokholmski na lata 2010–2014.

Migracje w UE



TYTUŁ I POSTANOWIENIA WSPÓLNE- Artykuł
3 (dawny artykuł 2 )



Unia zapewnia swoim obywatelom przestrzeń
wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości bez
granic wewnętrznych, w której zagwarantowana
jest swoboda przepływu osób, w powiązaniu z
właściwymi środkami w odniesieniu do kontroli
granic zewnętrznych, azylu, imigracji, jak
również

zapobiegania

i

zwalczania

przestępczości



Art. 79 do 80 TFUE (dawne art. 63 do 64
Traktatu WE)

Migracje w UE



Zasada solidarności: zgodnie z Traktatem z Lizbony polityka
imigracyjna podlega zasadzie solidarności i sprawiedliwego
podziału odpowiedzialności między państwami członkowskimi,
w tym również na płaszczyźnie finansowej (art. 80 TFUE).



W Traktacie z Lizbony potwierdzono cel, jakim jest
stworzenie wspólnej polityki w obszarze imigracji, oraz
wprowadzono procedury współdecyzji i głosowania
większością kwalifikowaną w odniesieniu do legalnej
migracji, a także nową podstawę prawną dla
wspierania środków integracji.



Oprócz tego po raz pierwszy w Traktacie stwierdzono, że
kompetencje w tej dziedzinie UE współdzieli z państwami
członkowskimi, w szczególności w odniesieniu do liczby
migrantów przybywających do poszczególnych państw
członkowskich.

Migracje w UE



Na wypadek nagłego napływu obywateli
państw trzecich do jednego z państw
członkowskich w Traktacie zawarto przepis
umożliwiający przyjęcie środków służących
wsparciu danego państwa członkowskiego.



Zniesiono ograniczenia w roli Trybunału
Sprawiedliwości w dziedzinie imigracji i azylu,
które określono we wcześniejszych Traktatach.

Migracje w UE

Zbiorem fundamentalnych praw jest przyjęta

wraz z Traktatem Lizbońskim Karta Praw

Podstawowych UE.

Według art. 12 ust. 1 „Każdy ma prawo do

swobodnego, pokojowego zgromadzania się

oraz do swobodnego stowarzyszania się na

wszystkich poziomach, zwłaszcza w sprawach

politycznych, związkowych i obywatelskich, z

którego wynika prawo każdego do tworzenia

związków zawodowych i przystępowania do

nich dla obrony swoich interesów”.

Migracje w UE

Zgodnie z art. 21 ust.1 „Zakazana jest wszelka

dyskryminacja w szczególności ze względu na płeć,

rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub

społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub

przekonania, poglądy polityczne lub wszelkie inne

poglądy, przynależność do mniejszości narodowej,

majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub

orientację seksualną”.

Natomiast art. 39 ust. 1 stanowi, że „Każdy

obywatel Unii ma prawo głosowania i kandydowania

w wyborach do Parlamentu Europejskiego w

Państwie Członkowskim, w którym ma miejsce

zamieszkania, na takich samych warunkach jak

obywatele tego państwa”.

Migracje w UE

W art. 40 podkreślono możliwości

przysługujące obywatelowi UE

„Każdy obywatel Unii ma prawo głosowania i

kandydowania w wyborach do władz lokalnych

w Państwie Członkowskim, w którym ma

miejsce zamieszkania, na takich samych

warunkach jak obywatele tego państwa.”

Migracje w UE



Na tej podstawie można jasno stwierdzić, że w

Unii Europejskiej stosowane są rożne standardy

w odniesieniu do imigrantów i obywateli UE, co

samo w sobie jest problematyczne.



Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej

zawiera prawa o charakterze uniwersalnym,

które

przysługują

także

imigrantom,

nie

posiadającym obywatelstwa (min. artykuły

dotyczące godności art.1-5; równości art. 20-26;

wolności art. 6-12). W Karcie zawarte są również

prawa, które przysługują tylko obywatelom UE

(art. 15;art. 39; art. 40; art.45; art. 46).

Migracje w UE



1. Europejski pakt o imigracji i azylu

(przyjęty przez Radę Europejską w dniu

15

15

października 2008 r.)

października 2008 r.)



Pakt

ten

odzwierciedla

kompleksowe

zaangażowanie w stworzenie wspólnej polityki

imigracyjnej i azylowej w oparciu o pięć

filarów, z czego trzy dotyczą imigracji:

Migracje w UE



organizowanie legalnej imigracji w sposób

uwzględniający priorytety, potrzeby i zdolności

przyjmowania określone przez każde państwo

członkowskie, i sprzyjanie integracji;



kontrolowanie nielegalnej imigracji, zwłaszcza

poprzez zapewnienie skutecznych powrotów

cudzoziemców przebywających nielegalnie do

państw pochodzenia lub tranzytu;



stworzenie kompleksowego partnerstwa z

państwami pochodzenia i tranzytu w celu

sprzyjania osiąganiu synergii między migracją

a rozwojem.

Migracje w UE



2. Program sztokholmski



W grudniu 2009 r. Rada Europejska przyjęła
dokument pt. „Program sztokholmski –
otwarta i bezpieczna Europa dla dobra i
ochrony obywateli”. Program sztokholmski,
opierający się na programach z Tampere i
haskim, był nowym wieloletnim programem
na lata 2010–2014.



W programie tym określono priorytety UE w
dziedzinie

migracji,

obejmujące

w

szczególności:

Migracje w UE



opracowanie globalnego podejścia UE do
migracji w oparciu o rzeczywiste partnerstwo
z państwami pochodzenia i tranzytu spoza
Unii;



prowadzenie wspólnej polityki przez państwa
członkowskie w odniesieniu do utrzymywania
krajowych wymogów dotyczących rynków
pracy;

Migracje w UE



bardziej stanowczą politykę integracyjną,
mającą na celu nadanie obywatelom państw
trzecich, którzy legalnie przebywają w UE,
praw i obowiązków porównywalnych z prawami
i obowiązkami obywateli UE;



skuteczne strategie polityczne ukierunkowane
na zwalczanie nielegalnej imigracji,



skuteczną i zrównoważoną politykę powrotów i
zawieranie umów o readmisji;



objęcie osób nieletnich pozbawionych opieki
specjalną ochroną

Migracje w UE



Od 2008 r. przyjęto kilka ważnych dyrektyw

odnoszących się do kwestii imigracji i azylu:



1. Legalna migracja



W dyrektywie 2009/50/WE w sprawie warunków

wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu

podjęcia

pracy

w

zawodzie

wymagającym

wysokich

kwalifikacji

określono

tzw.

„Niebieską/Błękitną

Kartę

UE”

tj.

przyspieszoną procedurę wydawania specjalnego

zezwolenia na pobyt i pracę na bardziej

atrakcyjnych warunkach dla pracowników z państw

trzecich w celu podjęcia w państwie członkowskim

pracy w zawodzie wymagającym wysokich

kwalifikacji.

Migracje w UE



2. Integracja



Komisja

rozważała

dokonanie

przeglądu

dyrektywy 2003/86/WE w sprawie prawa do
łączenia rodzin. Sporządzona została ZIELONA
KSIĘGA w sprawie prawa do łączenia rodzin
obywateli państw trzecich zamieszkujących w
Unii Europejskiej.



W kwietniu 2010 r. Komisja opublikowała
trzecie wydanie „Podręcznika integracji dla
osób odpowiedzialnych za kształtowanie i
wdrażanie polityki”.

Migracje w UE

Unia Europejska wspiera państwa członkowskie

w zakresie polityki integracyjnej tworząc nie tylko
podstawy prawne, wpiera je również finansowo.
Jednym z programów Unii Europejskiej jest INTI -
Integration of Third Country Nationals
(Integracja Obywateli Państw Trzecich), który ma
na celu promowanie nowych sposobów integracji
obywateli państw trzecich. W ramach programu
wspierana jest również współpraca między
państwami

członkowskimi,

a

także

upowszechnianie i wymiana „dobrych praktyk”
oraz pogłębianie wiedzy na temat integracji

Migracje w UE



3. Nielegalna migracja



UE przyjęła dwa główne akty ustawodawcze dotyczące

walki z nielegalną migracją.



W dyrektywie w sprawie powrotów (dyrektywa

2008/115/WE w sprawie wspólnych norm i procedur

stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do

powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw

trzecich) określono wspólne unijne normy i procedury

dotyczące powrotów.



W dyrektywie 2009/52/WE określono kary i środki, które

mają być stosowane przez państwa członkowskie wobec

pracodawców łamiących zakaz zatrudniania nielegalnie

przebywających obywateli państw trzecich.



Umowy o readmisji.

Migracje w UE

Legalna migracja: UE jest uprawniona do

precyzowania warunków wjazdu i pobytu

obywateli państw trzecich, którzy wjeżdżają do

danego państwa członkowskiego i przebywają

w nim w celu uzyskania zatrudnienia,

rozpoczęcia nauki lub łączenia rodzin. Państwa

członkowskie wciąż zachowują prawo do

określania liczby osób poszukujących pracy,

jaką mogą przyjąć na swoje terytorium z

państw trzecich.

Migracje w UE

Integracja: UE może stwarzać zachęty i

zapewniać

wsparcie

dla

działań

podejmowanych przez państwa członkowskie

w

celu

promowania

integracji

legalnie

przebywających na terytorium tych państw

obywateli z państw trzecich; nie istnieją

natomiast

postanowienia

mówiące

o

harmonizacji krajowego prawa i przepisów.

Migracje w UE

Zwalczanie nielegalnej migracji: UE jest

zobowiązana do zapobiegania nielegalnej imigracji

i ograniczania jej, w szczególności poprzez

prowadzenie skutecznej polityki powrotów, przy

właściwym poszanowaniu praw podstawowych.

Nielegalny migrant to osoba, która przybywa do UE

bez odpowiedniej wizy lub zezwolenia, bądź która

pozostaje w UE po wygaśnięciu ważności wizy.

Umowa o readmisji: UE ma prawo do zawierania

z państwami trzecimi umów o readmisji obywateli

państw trzecich, którzy nie spełniają warunków

wjazdu, obecności lub pobytu na terytorium

jednego z państw członkowskich lub przestali je

spełniać, do państw pochodzenia lub państw

tranzytu.

Migracje w UE



Legalna migracja

Z uwagi na trudności, jakie napotkano podczas

przyjmowania

ogólnych

przepisów

obejmujących wszystkie aspekty imigracji

zarobkowej w UE, nowe podejście polega na

przyjmowaniu prawodawstwa sektorowego, w

podziale na kategorie migrantów, w celu

stworzenia polityki w dziedzinie legalnej

migracji na szczeblu UE.

Migracje w UE

W dyrektywie 2009/50/WE w sprawie

warunków wjazdu i pobytu obywateli państw

trzecich w celu podjęcia pracy w zawodzie

wymagającym

wysokich

kwalifikacji

wprowadzono „niebieską kartę UE”, tj.

przyspieszoną

procedurę

wydawania

specjalnego zezwolenia na pobyt i pracę na

bardziej

atrakcyjnych

warunkach

dla

pracowników z państw trzecich w celu

podjęcia w państwie członkowskim pracy w

zawodzie

wymagającym

wysokich

kwalifikacji.

Dyrektywę tę należało wdrożyć do dnia 19

czerwca 2011 r.;

Migracje w UE

Dyrektywa w sprawie jednego

zezwolenia (2011/98/UE) ustanawia

wspólną uproszczoną procedurę dla

obywateli

państw

trzecich,

którzy

ubiegają się o zezwolenie na pobyt i

pracę w państwie członkowskim, jak też

wspólny

zbiór

praw

przyznanych

legalnym imigrantom. Dyrektywę tą

należało wdrożyć do dnia 25 grudnia

2013 r.; pierwsze sprawozdanie w tej

sprawie powinno zostać przedstawione

najpóźniej w grudniu 2016 r.;

Migracje w UE

Kolejne dwa instrumenty ustawodawcze

zostały przedstawione przez Komisję w dniu 13

lipca 2010 r.: wniosek dotyczący dyrektywy w

sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli

państw trzecich w ramach przeniesienia

wewnątrz przedsiębiorstwa (COM(2010)0378)

oraz wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie

warunków wjazdu i pobytu obywateli państw

trzecich w celu podjęcia pracy sezonowej

(COM(2010)0379). Obydwa wnioski są ujęte w

harmonogramie prac PE i Rady.

Migracje w UE

W dniu 25 marca 2013 r. Komisja przedstawiła

nowy wniosek (COM(2013)0151) dotyczący
dyrektywy

usprawniającej

istniejące

instrumenty prawne mające zastosowanie do
obywateli państw trzecich, którzy ubiegają się
o wjazd na terytorium UE w celu odbywania
studiów lub prowadzenia badań naukowych
(dyrektywy 2004/114/WE i 2005/71/WE).
Status obywateli państw trzecich będących
rezydentami

długoterminowymi

w

Unii

Europejskiej reguluje wciąż dyrektywa Rady
2003/109/WE.

Migracje w UE



Dyrektywa 2014/66/UE ustanawiająca warunki
wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w
ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa
została przyjęta dnia 15 maja 2014 r.



Nowa

dyrektywa,

która

zostanie

wdrożona

najpóźniej dnia 29 listopada 2016 r., ułatwi
przedsiębiorstwom i korporacjom wielonarodowym
czasowe

przenoszenie

pracowników

kadry

kierowniczej,

specjalistów

i

pracowników

odbywających staż do oddziałów lub jednostek
zależnych na terytorium Unii Europejskiej. Pierwsze
sprawozdanie z jej wdrożenia powinno zostać
przedstawione najpóźniej w listopadzie 2019 r.

FRONTEX



Różne analizy Frontexu oraz wprowadzenie

systemu

informacyjnego

Schengen

drugiej generacji (SIS II) dodatkowo

przyczyniły się do pogłębienia wiedzy. SIS II

zawiera ulepszone funkcje w celu ułatwienia

analizy informacji.



Swobodny przepływ osób jest ułatwiony dzięki

wprowadzeniu

wizowego

systemu

informacyjnego

(VIS)

oraz

pakietu

dotyczącego inteligentnych granic na który

składają się wnioski ustawodawcze dotyczące

systemu wjazdu/wyjazdu (EES) i programu

rejestrowania podróżnych (RTP).

EUROSUR



Ważnym środkiem jest wejście w życie pod

koniec 2013 r. EUROSUR – wielozadaniowego

systemu

służącego

do

wykrywania

i

zapobiegania przestępczości transgranicznej

oraz przyczyniającego się do ratowania życia

migrantów na zewnętrznych granicach strefy

Schengen.



Innym środkiem jest wejście w życie nowych

przepisów dotyczących zarządzania strefą

Schengen. Zgodnie z założeniem mają one

usprawnić ocenę i monitorowanie, zapewnić

niezbędne wsparcie państwom członkowskim

oraz usunąć ewentualne niedociągnięcia, aby

utrzymać

wzajemne

zaufanie

w

strefie

Schengen.



Europejska Sieć Migracyjna (ESM) powstała w 2008

roku na mocy Decyzji Rady Unii Europejskiej

(Decyzja 2008/381/WE).



Głównym

celem

ESM

jest zaspokojenie

zapotrzebowania instytucji Unii oraz organów

i

instytucji

państw

członkowskich

na

aktualne,

obiektywne,

wiarygodne

i

porównywalne informacje w zakresie migracji

i azylu. Informacje te mają bowiem stanowić

swoisty

punkt

wyjścia

dla

decydentów

kształtujących politykę na poziomie krajowym i

europejskim do lepszego rozumienia aktualnych

wyzwań w dziedzinie migracji, w tym przede

wszystkim

wspierać

Komisję

Europejską

w

decydowaniu, czy potrzebne są dalsze działania na

poziomie europejskim.



Upowszechniane przez ESM informacje mają również

przyczyniać się do podnoszenia wiedzy na temat

zjawisk w zakresie migracji i azylu ogółu

społeczeństwa.



ESM

składa

się

z 29

Krajowych

Punktów

Kontaktowych (KPK)  ustanowionych we wszystkich

państwach członkowskich oraz w Norwegii. W skład

krajowego punktu kontaktowego wchodzi co najmniej

trzech ekspertów. Jeden z nich pełni funkcję krajowego

koordynatora. Pozostali eksperci mogą pochodzić z tej

samej jednostki lub innych instytucji krajowych i

międzynarodowych

organizacji

publicznych

lub

prywatnych, mających siedzibę w danym państwie

członkowskim.



Pracami

Krajowych

Punktów

Kontaktowych

kieruje Komisja Europejska, która co roku

przekazuje im również granty operacyjnej na

działalność.

Polityka migracyjna 2015



Nowy szef Komisji Europejskiej (KE), Jean-

Claude

Juncker,

wybrał

Dimitrisa

Avramopoulosa na stanowisko komisarza ds.

migracji i spraw wewnętrznych (jest to

przemianowana funkcja najpierw komisarza ds.

sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa, a

potem - komisarza ds. wewnętrznych, którą to

funkcję od 2010 r. pełniła Cecilia Malstrom).

Polityka migracyjna 2016



Program sztokholmski został zakończony w 

grudniu 2014 r. W  marcu 2014 r. Komisja przyjęła

nowy komunikat zatytułowany „Otwarta i 

bezpieczna Europa: realizacja założeń”, w 

którym przedstawiła swoją wizję dotyczącą

przyszłego

programu

w 

dziedzinie

spraw

wewnętrznych.



Ostatecznie nowe wytyczne zostały określone

przez Radę Europejską 26-27 czerwca 2014.

W przeciwieństwie do wytycznych na lata 2010-

2014, które były określone w szczegółowym

programie sztokholmskim, opublikowanym w Dz.

Urzędowym UE, nowe wytyczne stanowiły część

konkluzji Rady Europejskiej.

Polityka migracyjna 2016



W strategicznych wytycznych na najbliższe lata

Rada Europejska określiła, że:



jednym z najważniejszych celów Unii jest

stworzenie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i

sprawiedliwości bez granic wewnętrznych i z

pełnym poszanowaniem praw podstawowych;



rozwój PWBiS w najbliższych latach będzie

wymagał m.in.:



lepszego zarządzania migracją we wszystkich

jej aspektach, m.in. poprzez przyciąganie

talentów, radzenie sobie z nielegalną migracją,

poprawę współpracy z państwami trzecimi,

silną politykę azylową oraz usprawnienie

zarządzania zewnętrznymi granicami Unii;

Polityka migracyjna 2016



zwalczania przestępczości zorganizowanej,
korupcji, terroryzmu i zapobiegania tym
zjawiskom, przy równoczesnej gwarancji praw i
wartości podstawowych;



poprawy

współpracy

wymiarów

sprawiedliwości, m.in. poprzez wzmacnianie
wspólnych narzędzi, w tym Eurojustu oraz
wzajemne uznawanie wyroków.

Polityka migracyjna 2016



Czterema priorytetami w ramach nowego

programu są:



skuteczny wspólny system azylowy - pełne i

spójne wdrożenie niedawno przyjętego  wspólnego

europejskiego

systemu

azylowego;

wyeliminowanie przez KE  istniejących rozbieżności

między krajowymi praktykami w zakresie polityki

azylowej; pogłębienie współpracy z państwami

trzecimi (zasadnicze znaczenie dla usunięcia

pierwotnych przyczyn migracji), uwzględnianie

migracji w opracowaniu strategii rozwoju, promocja

przez KE korzystania na większą skalę przez Unię

Europejską z relokacji i przesiedleń;

Polityka migracyjna 2015



nowa polityka europejska w dziedzinie

legalnej migracji - rozpoczęcie przez KE

przeglądu

unijnej

dyrektywy

w

sprawie

 niebieskiej karty;



zdecydowane

zwalczanie

nielegalnej

migracji

i

handlu

ludźmi -

stworzenie

kompleksowego zestawu działań dotyczących

problemu przemytu ludzi, dalsze opracowywanie

konkretnych

środków

ukierunkowanych

na

priorytetowe państwa i szlaki przemytu, w ścisłej

współpracy z państwami trzecimi, w tym w

ramach istniejących

umów o readmisji i

współpracy

(np. proces

rabacki, proces

chartumski lub proces budapeszteński).

Polityka migracyjna 2015



zapewnienie

szczelności

granic

zewnętrznych  - dalsze wzmacnianie (m.in.

finansowe,  operacyjne unijnej agencji ds.

granic - FRONTEX, w tym zwiększenie przez

państwa członkowskie wspólnej puli zasobów.



W perspektywie średnio- i długookresowej :

wprowadzenie nowej polityki w zakresie legalnej

migracji poprzez aktualizację i przegląd systemu

„niebieskiej karty”, określenie nowych priorytetów

polityki integracyjnej oraz optymalizację korzyści

polityki migracyjnej dla osób i ich krajów

pochodzenia, na przykład dzięki tańszym,

szybszym

i

bezpieczniejszym

przekazom

pieniężnym



.