Zagrożenia

zawodowe

personelu

medycznego



Według danych amerykańskich
pracownicy służb medycznych są grupą
zawodową narażoną na największy
wachlarz zagrożeń wynikających z
wykonywania zawodu.



W Stanach Zjednoczonych ocenia się,
że absencja chorobowa pracowników
szpitali jest

o 40%

wyższa niż ogółu

pracowników. 



W opublikowanym niedawno “Apelu
pielęgniarek i położnych do
społeczeństwa polskiego”,
zamieszczonym także w Internecie
przez Naczelną Radę Pielęgniarek i
Położnych, znaleźć można następujące
zdania:

“Pielęgniarki i położne pracują
w trudnych warunkach.
Narażone są na wpływ
szkodliwych czynników
biologicznych, chemicznych i
fizycznych. Do tego dochodzi
wielkie obciążenie psychiczne
spowodowane
odpowiedzialnością za zdrowie i
życie pacjentów, zagrożeniem
chorobami zawodowymi, a
także świadomością, że nie są
w stanie utrzymać rodziny”.

Według danych opublikowanych w

“Prevention and Control of Nosocomial
Infections” (1997) to właśnie
pielęgniarki są grupą zawodową
najbardziej narażoną na zakażenia
szpitalne, a zwłaszcza wywołane
patogenami przenoszonymi przez krew i
płyny ustrojowe.

Zakażenia personelu medycznego
patogenami przenoszonymi przez krew i
płyny ustrojowe



Nie dysponujemy analogicznymi
informacjami dla polskich warunków.
Wiadomo jednak, że w przypadku wzw B,
przed wprowadzeniem szczepień
ochronnych, 60 - 70% zakażeń HBV miało
miejsce w zakładach służby zdrowia w
postaci zakażeń szpitalnych i zakażeń
profesjonalnych oraz, że zapadalność na
wzw B wśród personelu medycznego była
kilkakrotnie wyższa niż w populacji
generalnej. 

Czynnik patogenne



Ocenia się, że około 25 różnych
patogenów jest przenoszonych drogą krwi
lub produktów krwiopochodnych. Chociaż
szanse zakażenia większością z nich
oceniane są jako nikłe, to jednak w
przepadku HBV, HCV, HIV jest zupełnie
inaczej. Sytuację komplikuje dodatkowo
fakt, że przebieg wywoływanych przez te
patogeny schorzeń jest często
bezobjawowy,

Okoliczności zakażeń



Głównym sposobem zakażeń personelu
są sytuacje, w których dochodzi do
naruszenia powłok skórnych (ukłucia,
skaleczenia), lub gdy pracownicy
poddani są działaniu skażonej krwi na
błony śluzowe. 

HBV vs.

HCV



Powszechne szczepienia ochronne
przeciw HBV prowadzone w Polsce
wśród pracowników ochrony zdrowia,
studentów medycyny i słuchaczy szkół
medycznych spowodowały bardzo
znaczący spadek zachorowań, choć
bardzo wysokim kosztem.



W tej sytuacji zakażenia wirusem HCV
nabierają coraz większego znaczenia.

HBV vs.

HCV



Wiadomo, że HCV jest przeważnie
przenoszony przez krew i produkty
krwiopochodne, ale w 40% przypadków
nie można określić źródła i drogi
zakażenia.



Nie istnieje również możliwość
prowadzenia szczepień ochronnych, jak
w przypadku HBV.

HIV



Ryzyko zakażenia HIV przy zakłuciu igłą
materiałem skażonym wirusem wynosi
mniej niż 0.5 %



Ukłucie igłą to możliwość przeniesienia
0,75—1,4 ul krwi.



Jeżeli jest to krew od nosiciela HIV
bezobjawowego, liczba komórek
zakażonych HIV wynosi w tej objętości od
0,7 do 7, a jeśli od chorego z AIDS 2,8—28.

HIV



Dotychczas opisano wyniki z kilku dużych grup

prospektywnych badań serokonwersji wśród

pracowników służby zdrowia w USA. Mieli oni przez

naskórkowy (przez skórny) lub przez śluzówkowy

(między in. rany) kontakt z krwią lub płynami

ustrojowymi chorych zakażonych HIV. W jednej z

grup na 883 takie osoby serokonwersję

(zakażenie) stwierdzono u 4 tj. u

0,34%.

W innej

grupie obejmującej 332 pracowników, którzy mieli

453 kontakty przez naskórkowe i przez

śluzówkowe z zakażoną krwią, przez długi okres

obserwacji nie stwierdzono serokonwersji u nikogo.

HIV



W innych grupach obejmujących jedna 130 a
druga 150 osób przez długi okres obserwacji
nie stwierdzono serokonwersji.



Przeprowadzono badania serokonwersji u
1231 stomatologów i personelu
pomocniczego w środowiskach, gdzie
występują grupy wysokiego ryzyka, np.
narkomani i homoseksualiści w Nowym Jorku.
Obecność przeciwciał przeciw wirusowi HIV
stwierdzono tylko u jednego stoma- loga.

Staphyllococcus aureus



Drobnoustrojami wywołującymi
najczęściej, bo w 90% przypadków,
zakażenia szpitalne są bakterie.



W piśmiennictwie podaje się, że np. w
USA Staphylococcus aureus
skolonizował 20 do 40% populacji
generalnej i 30 do 60% personelu
medycznego

Staphyllococcus aureus



Przeprowadzone w ostatnim czasie
badania personelu szpitali na terenie
Polski ujawniły, że wielu pracowników
jest nosicielami gronkowców
koagulazododatnich, w tym także
szczepów metycylinoopornych (MRSA).



Odgrywają one główną rolę w
rozprzestrzenianiu zakażeń
gronkowcowych.

Staphyllococcus aureus



Niestety izolowane są już szczepy
oznaczane jako Staphylococcus
aureus (MRS+) GISA+ [glycopeptide
(vancomycin) intermediate-resistant S.
aureus], tj. średniooporne na działanie
jedynego skutecznego (na szczepy
MRS+) antybiotyku, czyli wankomycyny.

Czynniki biologiczne



mikro-i makroorganizmy oraz
wytwarzane przez nie struktury i
substan cje, które oddziałują negatywnie
na organizm człowieka w pro cesie pracy
i mogą być przyczyną chorób
zawodowych i paraza-wodowych.

Czynniki biologiczne



1. czynniki wywołujące choroby zakaźne
i inwazyjne (priony, wirusy, bakterie,
grzyby, pierwotniaki i robaki),



2. alergeny biologiczne (bakterie,
grzyby, cząstki roślinne i zwie rzęce),

Czynniki biologiczne



3. toksyny biologiczne, w tym czynniki
immunotoksyczne (endotoksyna
bakteryjna, mikotoksyny, glukany
grzybicze, lotne związki organiczne,
toksyny roślinne, jady zwierzęce),



4. czynniki rakotwórcze (aflatoksyny,
pył drzewny).

Czynniki chemiczne



W rozporządzeniu nr 513 z dnia 17
czerwca 1998 roku (Dz. URP Nr. 79 z dn
27.08.1998). Minister Pracy i Polityki
Socjalnej opublikował listę substancji
chemicznych szkodliwych dla zdrowia
ludzkiego, które występują w
środowisku pracy.

Czynniki chemiczne



Lista jest bardzo długa, gdyż zawiera
nazwy aż 352 związków. Niektóre z nich,
np. glutaraldehyd (aldehyd
glutarowy) czy formaldehyd są
składnikami środków dezynfekcyjnych
powszechnie używanych w Służbie
Zdrowia.

Drogi wnikania



I. Droga pokarmowa



II. Droga oddechowa



III. Skóra



IV. Droga bezpośrednia

I. Droga pokarmowa



pokarm, woda, a także pył znajdujący
się w pomieszczeniu



niedokładne mycie rąk przed jedzeniem,



brak dezynfekcji rąk i miejsca (blat,
taca) spożywania posiłku,



a także picie herbaty lub innych napojów
podczas wykonywania czynności
zawodowych.

I. Droga pokarmowa



powszechny zwyczaj jedzenia drugiego

śniadania w takich miejscach pracy, jak

np. przy stole laboratoryjnym, w

pokoiku pielęgniarskim, w pralni, a

nawet w prosektorium. Zdarza się, że w

tych samych pomieszczeniach

przechowywane są także odczynniki.



niezdejmowanie odzieży ochronnej,



dotykanie w trakcie jedzenia

przedmiotów takich jak: słuchawka

telefonu, książki, notatniki czy długopis.

II. Droga oddechowa



Wdychane w pomieszczeniu szpitalnym

powietrze zawiera zawsze znacznie

większą liczbę biologicznych czynników

chorobotwórczych niż powietrze innych

pomieszczeń o podobnym zagęszczeniu

ludności.



Jeśli dojdzie do takiej infekcji, jest ona

trudna do leczenia z powodu znacznej

odporności szczepów szpitalnych na

antybiotyki i środki dezynfekujące.

III. Skóra



Szczególnie narażona na kontakt z

mikroorganizmami jest skóra rąk, na

której znajdują się drobne skaleczenia,

obtarcia naskórka oraz naturalne otwory

np. ujście gruczołów potowych,

łojowych itp.



Zwyczaj zakładania rękawiczek

obserwuje się jedynie w tych

przypadkach, dla których opracowana

została procedura postępo wania, a więc

personel został przeszkolony w sprawie

bezpiecznego zachowania.

IV. Droga bezpośrednia



To sposób wnikania drobnoustrojów
spowodowany naruszeniem tkanek - na
skutek skaleczenia, wstrzyknięcia,
ukąszenia, podrapania przez ludzi lub
zwierzęta.



Nieosłonięte otwory ciała - oczy,
nozdrza, uszy. Jest to droga, o której
najczęściej się zapomina.

IV. Droga bezpośrednia



W przypadku kontaktu z mate riałem
zakaźnym w postaci pyłu lub cieczy np.
podczas zabiegów chirurgicznych, krwi
lub płynu z przeciętego ropnia, może
dostać się do śluzówki oka lub nosa i tą
drogą znacznie szybciej niż inną,
dotrzeć do krwioobiegu, a wraz z nim
do wszystkich narządów.

Źródła mikroorganizmów
w zakładach służby
zdrowia



pacjenci



materiały biologiczne pobrane do badań



gryzonie i związane z nimi insekty



nosiciele wśród personelu

Czynniki ryzyka



Ryzyko zakażenia w pracy pielęgniarek jest
tym wyższe im bardziej „wyeksponowana”
jest ich praca na szereg drobnoustrojów
chorobotwórczych (przede wszystkim
praca na oddziałach IOM, oddziałach
zabiegowych, oddziałach zakaźnych, bloku
operacyjnym) a także ryzyko to może
wzrosnąć w przypadku nie przestrzegania
przez pielęgniarki zasad aseptyki i
antyseptyki.

Warunki ryzyka



nagromadzenie mikroorganizmów
chorobotwórczych,



zaniedbania higieniczne (brudne,
nieodnawiane i nieremontowane przez
wiele lat pomieszczenia, posadzki i
ściany niezmywane środkami
dezynfekującymi),



nieskuteczna wentylacja,

Warunki ryzyka



przenoszenie lub przetrzymywanie w
otwartych pojemnikach materiałów
biologicznych, zużytych opatrunków,



przenoszenie brudnej pościeli przez cały
oddział,



nieskuteczna sterylizacja

Warunki ryzyka



niewłaściwa organizacja pracy,



nieświadomość zagrożenia,



minimalna znajomość zasad ochrony
przed zagrożeniami,



akceptacja przez kierownictwo
placówek służby zdrowia złych nawyków
personelu,

Warunki ryzyka



brak skutecznych środków ochrony
indywidualnej oraz kontroli zewnętrznej
wynikającej z braku regulacji prawnych



błędy w pielęgnowaniu chorych z
niewydolnością oddechową leczonych
respiratorem, zaintubowanych lub z
tracheotomią

Warunki ryzyka



najbardziej częstymi źródłami
kontaminacji bakteryjnej naczyń
żylnych jest nieodkażanie rąk przez
pielęgniarki, niejałowe
przygotowywanie i podłączanie wlewu
kroplowego zwłaszcza podczas
dodawania leków lub roztworów
elektrolitowych do tychże zestawów
kroplowych

Zasady profilaktyki



do podstawowych zasad organizacyjnych
należy dążenie do oddzielenia personelu
od źródeł zagrożeń



wyznaczenie miejsc spożywania posiłków.
Pomieszczenie takie powinno być
odizolowane od pomieszczeń pracy i
wyposażone w przedsionek (filtr), w
którym można zdjąć ubranie ochronne,
umyć i zdezynfekować ręce. Do
pomieszczenia takiego nie mogą mieć
dostępu pacjenci.

Zasady profilaktyki



hermetyzacja transportu materiałów
biologicznych, prac związanych z tymi
materiałami i ich neutralizacją oraz
zużytych środków opatrunkowych i
brudnej bielizny



zakupienie urządzeń technicznych,
gwarantują cych izolację personelu od
niebezpiecznych czynników (np. bok sy
do prac bakteriologicznych, szafy
hermetyczne z wyciągiem, opakowania
jednorazowe, digestoria itp.)

Zasady profilaktyki



przeszkolenie pracowników (można w
ramach szkoleń bhp), mające na celu
nie tylko poszerzenie wiadomości, ale
także działanie wychowawcze,
zmierzające do utrwalenia
prawidłowych nawyków



środki ochrony indywidualnej

Zasady profilaktyki



Niestety, brakuje wygodnych,
funkcjonalnych i skutecznych środków
ochrony dróg oddechowych oraz oczu,
chroniących przed aerozolem
zakaźnym, a także przypadkowym
zawilgoceniem przez płyny ustrojowe.



wszystkie maski, utrudniają oddychanie.
Nie są, więc środkiem, który może być
stosowany przez 8 godzin

Zasady profilaktyki



zapewnieniem odpowiedniej liczby odzieży
ochronnej. W niektórych szpitalach
akceptowana jest skandaliczna praktyka
prania odzieży ochronnej w domu.



stymulowanie odporności organizmu
pracowników



powodu konieczne są szczepienia
ochronne (obowiązkowe przeciwko wzw) i
przestrzeganie reguł higienicznego trybu
życia.

Zasady profilaktyki



Nie wolno wkładać użytej igły do
zdjętego z niej ochronnego opakowania

Prosty zabieg higieniczny – mycie skóry

na rękach, pozwalający w sposób
mechaniczny usunąć komórki
drobnoustrojów i wirusy znajdujące się
na powierzchni skóry, jest niezwykle
ważnym etapem w ograniczaniu
zakażeń, w tym i zakażeń szpitalnych.

MYCIE RĄK



1. Zmoczyć ręce i nadgarstki.



2. Zastosować zwykłe, nieantyseptyczne mydło
najlepiej w płynie, w ilości wy starczającej do
otrzymania piany.



3. Energicznie pocierać, aby wytworzyć pianę na
powierzchni rąk przez co naj mniej 10 -15 sęk.



4. Ręce starannie spłukiwać pod bieżącą wodą
przez następne 10 -15 sęk.



5. Starannie wysuszyć używając dobrej jakości
papierowych ręczników.

Ręce powinny być myte:



* przed i po każdym dniu pracy;



* przed i po każdym kontakcie

pielęgnacyjnym;



* po kontakcie z krwią, płynami ustrojowymi,

wydzielinami i wydalinami;



* po kontakcie z brudnym lub skażonym

sprzętem lub bielizną;



* przed jedzeniem, piciem lub

przygotowywaniem posiłków, w tym

podawaniem posiłków, napojów lub leków;



* po wyjściu z toalety

Higieniczna dezynfekcja
rąk



Higieniczna dezynfekcja rąk usuwa i
zabija większość drobnoustrojów
przejścio wych. Stosuje się
antyseptyczny preparat do mycia.

Higieniczna dezynfekcja
rąk



1. Zamoczyć ręce i nadgarstki.



2. Nabrać 3 - 5 ml roztworu antyseptycznego w
złożone ręce.



3. Energicznie pocierać, aby wytworzyć na
wszystkich powierzchniach rąk i nadgarstków
pianę utrzymującą się przez co najmniej minutę.



4. Starannie spłukiwać ręce pod bieżącą wodą
przez 10 -15 sekund, z pocieraniem całych rąk.



5. Spłukać i następnie starannie wysuszyć..

Stosuje się je:



* w czasie ognisk epidemicznych, przy

kontakcie z krwią i płynami ustro jowymi lub w

sytuacjach, gdy zanieczyszczenie

drobnoustrojami jest prawdopodobne;



* w oddziałach o dużym ryzyku zakażenia,

np. w izolatkach, na oddziałach intensywnej

terapii i noworodkowych;



* przed wykonaniem inwazyjnych zabiegów;



* przed i po dotykaniu ran, cewników

moczowych lub dożylnych;



* przed założeniem i po zdjęciu rękawiczek.

Higieniczna dezynfekcja
rąk metodą wcierania



Alternatywną metodą dezynfekcji rąk
jest użycie 3 - 5 ml szybko działającego
środka antyseptycznego (np.
alkoholowego zawierającego glicerol
jako środek nawilżający, zapobiegający
nadmiernemu wysuszaniu rąk) i
wcieranie go w usta lony sposób aż do
wyschnięcia.

Higieniczna dezynfekcja
rąk metodą wcierania



Alkoholowe środki do wcierania nie
myją i dlatego jest ważne, by widocznie
zabrudzone ręce zostały najpierw
umyte wodą i mydłem. Metoda ta jest
wygodna, ponieważ pojemnik z
środkiem dezynfekcyjnym do rąk może
być umieszczony wszędzie tam, gdzie
jest potrzebny.

Higieniczna dezynfekcja
rąk metodą wcierania



Jest także szybką i skuteczną
alternatywą mycia rąk tam, gdzie
umywalka nie jest łatwo dostępna, np.
poza szpitalem, lub gdy wracanie do
umywalki jest niepraktyczne, np. w
czasie wizyty lekarskiej na oddziale, gdy
trzeba szybko dezynfekować ręce.

Chirurgiczna dezynfekcja
rąk



Chirurgiczne mycie rąk wymaga usunięcia
i zabicia flory przejściowej oraz znacznego
zmniejszenia flory stałej na rękach
zespołu operacyjnego na czas operacji, na
wypadek gdyby poszło do przedarcia lub
przekłucia rękawiczki. Paznokcie zawsze
powinny być krótkie i czyste. Przed
chirurgiczną dezynfekcją rąk trzeba zdjąć
zegarek z nadgarstka i biżuterię.

Chirurgiczna dezynfekcja
rąk



1. Odkręcić kran łokciem i ustawić
żądaną temperaturę i przepływ wody.



2. Zamoczyć ręce i przedramiona.



3. Nałożyć antyseptyczny detergent,
np. z chlorheksydyną lub kompleksem
jodu z powidonem, z pojemnika z
dozownikiem uruchamianym łokciem.

Chirurgiczna dezynfekcja
rąk



4. Rozprowadzać pianę na rękach i

przedramionach przez minutę, trzymając

dłonie powyżej łokci i opłukać starannie

pod bieżącą wodą. Wyczyścić paznokcie i

usunąć brud specjalnym przyrządem

trzymając dłonie pod bieżącą wodą lub

wyczyścić paznokcie i przestrzenie

podpaznokciowe (ale nie skórę, żeby jej

nie uszkodzić) sterylną szczotką do

paznokci - tylko przed rozpoczęciem dnia

operacyjnego.

Chirurgiczna dezynfekcja
rąk



5. Mycie rąk powtarzać jeszcze przez 2
minuty. Ręce, nadgarstki i
przedramiona spłukać następnie pod
bieżącą wodą, trzymając ręce tak, by
palce były zawsze skierowane ku górze,
a łokcie ku dołowi; pozwala to na
uniknięcie skażenia czystych palców i
rąk wodą spływającą z ramion.

Chirurgiczna dezynfekcja
rąk



6. Technika wycierania jest bardzo ważna.
Do każdej ręki używa się osobnego
jałowego ręcznika, przesuwając go od
czubków palców do łokcia ruchem
przytykania (a nie pocierania).



7. Ręcznik wyrzucić i drugim wytrzeć
drugą rękę w taki sam sposób.



8. Gdy ręce, nadgarstki i przedramiona są
dokładnie wytarte, dana osoba jest gotowa
do założenia fartucha i rękawiczek.

RĘKAWICE



Rękawice powinny być stosowane jako

jednorazowe



Rękawice powinny być zmieniane po każdym

pacjencie (zakończeniu zabiegu, badania, czyn

ności pielęgnacyjnych), po kontakcie z materia

łem biologicznym lub próbą laboratoryjną, a

także po uszkodzeniu



Przed założeniem rękawic należy ręce umyć

i(lub) zdezynfekować.



Środki ochrony skóry powinny być usunięte z

rąk, ponieważ zmniejszają szczelność ręka wic,

powodując wzrost penetracji płynów i

drobnoustrojów.

RĘKAWICE



Nie należy myć lub dezynfekować

jednorazowych rękawic między kolejnymi

pacjentami lub czynnościami wykonywanymi

w laboratorium i powtórnie używać.



Środki powierzchniowoczynne stosowane do

ich mycia oraz środki dezynfekcyjne mogą

uszka dzać rękawice, zmniejszać ich

szczelność, co powoduje wzrost penetracji

płynów, i drobnoustrojów przez rękawice.



Po zdjęciu rękawic ręce należy umyć lub

zdezynfekować

RĘKAWICE



Mimo że rękawice mogą być używane
jako bariera ochronna w przypadku
dużych zanieczyszczeń krwią i płynami
ustrojowymi, to mycie i dezynfekcja rąk
po ich zdjęciu są bardzo ważne,
ponieważ przez niewidoczne
uszkodzenia w rękawicach może
nastąpić zanieczyszczenie rąk
drobnoustrojami.

RĘKAWICE



Rękawice medyczne nie są odporne na
uszkodzenie przez ostre narzędzia,
należy, więc zachować ostrożność przy
posługiwaniu się igłami i ostrymi
narzędziami. W czasie zabiegów
chirurgicznych ponad 30% rękawic ulega
uszkodzeniu (przebicie, przecięcie).
Stosowanie dwóch par rękawic zwiększa
bezpieczeństwo pracowników.

WYKAZ STANOWISK PRACY
ORAZ SZCZEPIEŃ
OCHRONNYCH WSKAZANYCH
DO WYKONANIA
PRACOWNIKOM
PODEJMUJĄCYM PRACĘ LUB
ZATRUDNIONYM NA TYCH
STANOWISKACH



ROZPORZĄDZENIE MINISTRA
ZDROWIA11 z dnia 3 stycznia 2003 r. w
sprawie wykazu stanowisk pracy oraz
szczepień ochronnych wskazanych do
wykonania pracownikom podejmującym
pracę lub zatrudnionym na tych
stanowiskach



Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z
dnia 6 września 2001 r. o chorobach
zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126,
póz. 1384)

L

p.

Określenie stanowiska pracy

Szczepienie

ochronne

1

stanowiska pracy, na których

występuje narażenie na kontakt z

materiałem biologicznym

pochodzenia ludzkiego (krew i inne

płyny ustrojowe oraz wydaliny i

wydzieliny chorych)

przeciw

wirusowemu

zapaleniu wątroby

typu B

2 stanowiska pracy, na których

wykonywanie pracy związane jest z

wyjazdami na obszary występowania

zachorowań na wirusowe zapalenie

wątroby typu A

przeciw

wirusowemu

zapaleniu wątroby

typu A

3 stanowiska pracy przy usuwaniu

odpadów komunalnych i nieczystości

ciekłych lub konserwacji urządzeń

służących temu celowi

przeciw

wirusowemu

zapaleniu wątroby

typu A

4 stanowiska pracy wymagające

częstego kontaktu z glebą

przeciw tężcowi

5 stanowiska pracy przy usuwaniu

odpadów komunalnych i nieczystości

ciekłych lub konserwacji urządzeń

służących temu celowi

przeciw tężcowi

6 osoby zatrudnione na stanowiskach

związanych z obsługą osób

przyjeżdżających z obszarów

występowania błonicy lub osoby

wyjeżdżające na te obszary

przeciw błonicy

7 stanowiska pracy w kompleksach

leśnych na obszarach endemicznego

występowania zachorowań na

kleszczowe zapalenie mózgu

przeciw

kleszczowemu

zapaleniu mózgu

8 stanowiska pracy związane z

diagnostyką wścieklizny u zwierząt

lub stanowiska pracy wymagające

kontaktu z nietoperzami

przeciw

wściekliźnie

9 stanowiska pracy na obszarach

występowania zachorowań na żółtą

gorączkę, jeżeli tak stanowią

przepisy danego kraju

przeciw żółtej

gorączce

10

stanowiska pracy związane z

diagnostyką duru brzusznego i

innych schorzeń jelitowych oraz

stanowiska pracy przy usuwaniu

odpadów komunalnych i nieczystości

ciekłych lub konserwacji urządzeń

służących temu celowi

przeciw durowi

brzusznemu

Regulacje prawne



Zgodnie z Art. 207 i Art. 215 Kodeksu
Pracy pracodawca jest zobowiązany
chronić zdrowie i życie pracowników
poprzez zapewnienie bezpiecznych i
higienicznych warunków pracy przy
odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć
nauki i techniki, a w szczególności
organizować pracę zapewniającą
bezpieczne i higieniczne warunki jej
wykonywania.

Regulacje prawne



Pracodawca zobowiązany jest w myśl Art.
226 informować pracowników o ryzyku
zawodowym, które wiąże się z
wykonywaną pracą oraz o zasadach
ochrony przed zagrożeniem. Ponadto,
zgodnie z Art. 227 pracodawca
zobowiązany jest stosować środki
zapobiegające chorobom zawodowym i
innym chorobom związanym z
wykonywaną pracą, a w szczególności: 

Regulacje prawne



utrzymywać w stanie stałej sprawności

urządzenia ograniczające lub eliminujące

szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska

pracy oraz urządzenia służące do pomiarów

tych czynników, 



przeprowadzać na swój koszt badania i

pomiary czynników szkodliwych dla

zdrowia, 



rejestrować i przechowywać wyniki tych

badań i pomiarów oraz udostępnić je

pracownikom. 

Regulacje prawne-braki



Regulacje prawne, dotyczące ochrony
pracowników przed zagrożeniami
czynnikami biologicznymi, są w polskim
prawie niepełne i znajdują się w wielu
rozporządzeniach dotyczących
bezpieczeństwa w różnych dziedzinach
gospodarki.

Regulacje prawne



W obowiązującym stanie prawnym organy
nadzoru i kontroli nad warunkami pracy
są mało skuteczne. Państwowa Inspekcja
Pracy w sprawach czynników
biologicznych ma niewiele do
powiedzenia, może jedynie zwrócić uwagę
na częstotliwość występowania chorób
zawodowych i ryzyko związane z kilkoma
biologicznymi czynnikami rakotwórczymi.

Często wystarczy wiedza i

rozsądne zachowanie

pracowników, aby w znacznym

stopniu ograniczyć ryzyko.



W. Kapała, K. Brońska "Rola pielęgniarki
w zapobieganiu zakażeń szpitalnych"
opublikowanego w "Pielęgniarstwo XXI
wieku" 2003, nr 5.