Geodezja miejska –

Geodezja miejska –

ćwiczenie 8

ćwiczenie 8

Ewa Świerczyńska

Zakład Geodezji Inżynieryjnej i Pomiarów

Szczegółowych

pokój: 311 GG

mail:

[e-mail]

Konsultacje: czwartek godz. 14.15 – 16.00,

sala 311 GG

POLITECHNIKA WARSZAWSKA

Wydział Geodezji i Kartografii

Kierunek: Geodezja i Kartografia

Specjalizacja: Geodezji Inżynieryjno – Przemysłowa,

Semestr: 2

Projekt 2:

Geodezyjna obsługa wznoszenia budynku

mieszkalnego metodą przemysłową:



zaprojektowanie osnowy realizacyjnej

dla obiektu



opracowanie metody tyczenia

wskaźników montażowych na

kondygnacjach powtarzalnych



propozycja doboru technik pomiarowych

dla obsługi obiektu



analiza dokładności

Wiadomości ogólne o

konstrukcjach budynków

wznoszonych metodami

uprzemysłowionymi

Konstrukcje stosowane w wysokich budynkach

mieszkalnych i montowane z elementów

prefabrykowanych można ze względu na sposób

prowadzenia nadzoru geodezyjnego budowy podzielić na

grupy:

Geometryczny schemat budowli

Układ trzech zespołów
płaszczyzn:
- pł. pionowe symetryczne
do elementów podłużnych
- pł. pionowe symetryczne
do elementów
poprzecznych
- pł. poziome (stropy)

Osie konstrukcyjne

wyznaczane za pomocą
wskaźników
konstrukcyjnych:

- osiowych
- przesuniętych
- wysokościowych
- montażowych

Zakres prac geodezyjnych przy wznoszeniu

budynków

1.

Lokalizacja

2.

Wytyczenie osi konstrukcyjnych budynku

na drewnianych ławach budowlanych

3.

Wytyczenie wskaźników osi

konstrukcyjnych

4.

Pomiar kontrolny stanu zerowego i

wpasowanie siatki konstrukcyjnej budynku

na ściany kondygnacji piwnicznej

5.

Obsługa i nadzór geodezyjny montażu

kondygnacji powtarzalnej

6.

Pomiar kontrolny prefabrykatów

Osnowa na terenie budowy

Służy do wykonania

wszystkich
przewidzianych prac na
budowie

Służy do wytyczenia
położenia budynku w
terenie względem
obowiązującego układu
odniesienia

Służy do prac związanych z
poszczególnymi etapami
wznoszenia budynku. Rama
geodezyjna jest
prostokątem o bokach
równoległych do osi
podłużnych poprzecznych
budynku

Zespół punktów określających układ linii

wzajemnie prostopadłych,
zorientowanych zgodnie z kierunkiem
osi głównej budynku (dla budynku o
obrysie prostokątnym – cztery linie
bazowe przebiegające w odległości
około 1 m od lica budynku)

Np.. Wierzchołki prostokąta lub co

najmniej 2 punkty (tzw. baza tyczenia),
zastabilizowane na najniższej
kondygnacji, o położeniu ściśle
określonym względem siatki
konstrukcyjnej.

Lokalizacja budynku i tyczenie pod wykop

1.

Lokalizacja budynku, czyli

wytyczenie jego położenia

względem osnowy geodezyjnej

miasta

2.

Dokładność lokalizacji budynku,

dokładność zewnętrzna, jest

mniejsza niż dokładność

wewnętrzna – dokładność

wzajemnego rozmieszczenia

punktów załamania obrysu i

rozmieszczenia osi

konstrukcyjnych wewnątrz

wznoszonego budynku

3.

W terenie wyznaczamy najpierw

bazę tyczenia albo

zaprojektowaną sieć realizacyjną

4.

Wyznaczone w terenie punkty

główne obrysu oznaczamy

kołkami i sprawdzamy, czy ich

wzajemne usytuowanie jest

zgodne z projektem

5.

Na przedłużeniu linii obrysów

wyznaczamy w ustalonej

odległości od narożników punkty

zabezpieczające

6.

Dla długich budynków oprócz

punktów głównych (naroża)

wyznacza się jeszcze punkty

pośrednie w odległościach nie

przekraczających 50 m.

Szkic dokumentacyjny

1.

Obrys budynku i jego

wymiary

2.

Punkty i boki osnowy

realizacyjnej

3.

Punkty przewidziane to

wyznaczenia w terenie

4.

Miary wymagające

odłożenia

5.

Miary do skontrolowania

poprawności tyczenia

6.

Miary projektowe

określające wzajemne

odległości tyczonych w

terenie punktów

7.

Kontury obiektów

sąsiednich

8.

Zero budowlane, czyli

poziom podłogi parteru

(p. p. p.)

Wytyczenie osnowy budowlano-montażowej – ramy

geodezyjnej

1.

Wyznaczenie punktu

głównego (A)

2.

Wyznaczenie kierunku

głównego (AK)

3.

Wyznaczenie na kierunku

głównym drugiego

wierzchołka w odległości a

(B’)

4.

Rozwinięcie ramy

geodezyjnej: wytyczenie

kierunków prostopadłych i

odłożenie odległości b (C’,

D’)

5.

Obliczenie poprawek

trasowania (dx, dy)

6.

Przesuniecie wstępnie

wyznaczonych punktów (B,

C, D) – dokładność 3 mm

7.

Nawiązanie punktu

głównego i kierunku

głównego do osnowy

geodezyjnej – dokładność

10 cm

Wytyczenie osi konstrukcyjnych budynku na ławach

ciesielskich

1.

Wyznaczenie na bokach

ramy geodezyjnej

punktów przecięcia z

liniami obrysu budynku

2.

Wyznaczenie na bokach

ramy geodezyjnej

punktów przecięcia z

osiami konstrukcyjnymi

3.

Sprawdzenie miar

między sąsiednimi

punktami

4.

Przeniesienie na ławy

ciesielskie wskaźników

osiowych i wskaźników

obrysu