SYSTEMY

INFORMATYCZNE

ORGANIZACJI

WIRTUALNEJ

Katarzyna Tykwińska

Monika Zagrodnik

SYSTEM

INFORMATYCZNY

Jest to zbiór

powiązanych ze sobą

elementów,

którego funkcją jest

przetwarzanie danych

przy użyciu techniki

komputerowej.

NA SYSTEMY INFORMATYCZNE

SKŁADAJĄ SIĘ OBECNIE TAKIE

ELEMENTY JAK:

• sprzęt – obecnie głównie komputery
oraz
• urządzenia służące do przechowywania danych;
• urządzenia służące do komunikacji między sprzętowymi

elementami systemu;

• urządzenia służące do komunikacji między ludźmi a

komputerami;

• urządzenia służące do odbierania danych ze świata

zewnętrznego – nie od ludzi (na przykład czujniki elektroniczne,
kamery);

• urządzenia służące do wpływania systemów informatycznych na

świat zewnętrzny – elementy wykonawcze (na przykład silniki
sterowane komputerowo, roboty przemysłowe, podłączony do
komputera ekspres do kawy, sterowniki urządzeń
mechanicznych);

• urządzenia służące do przetwarzania

danych nie będące komputerami;

• oprogramowanie;
• elementy organizacyjne – czyli procedury

(procedury organizacyjne – termin z

zarządzania) korzystania z systemu

informatycznego, instrukcje robocze itp.;

• elementy informacyjne; bazy wiedzy –

ontologie dziedziny/dziedzin, w których

używany jest system informatyczny – na

przykład podręcznik księgowania w

wypadku systemu finansowo-księgowego.

SYSTEMY PROSTE I

ZŁOŻONE

Systemy informatyczne mogą być

bardzo proste – systemem takim

może być na przykład edytor

tekstu uruchamiany na jednym

komputerze, oraz złożone – jak

na przykład system kontroli lotów

na lotnisku, czy system bankowy.

Miarą złożoności systemu może

być na przykład ilość elementów

systemu połączona ze złożonością

stosowanego oprogramowania

mierzoną w ilości punktów

funkcyjnych.

ORGANIZACJA

WIRTUALNA

Pojęcie "organizacja

wirtualna" pojawiło się we

wczesnych latach

dziewięćdziesiątych.

Obecnie w literaturze

przedmiotu spotkać

można wiele określeń

organizacji wirtualnej,

jednak pojęcie to nie
doczekało się jednej,

ogólnie akceptowanej

definicji.

Najczęściej przytaczane

określenia, akcentujące różne

cechy organizacji wirtualnych:

• jest to tymczasowa sieć niezależnych

przedsiębiorstw - dostawców, klientów, nawet
dotychczasowych konkurentów - połączonych
najnowszymi środkami IT, w celu dzielenia się
umiejętnościami i kosztami dla zdobycia nowych
rynków;

• jest siecią instytucji, firm, zespołów i osób

zlokalizowanych w różnych miejscach,
zorganizowanych w luźno związanych,
nieprzejrzystych strukturach, które łączy
wspólny cel - świadczenie usług na rzecz tego
samego klienta;

•

jest sztucznym tworem bazującym na indywidualnych
kompetencjach kluczowych integrującym niezależne
przedsiębiorstwa wzdłuż wspólnego łańcucha
wartości;

•

jest to forma organizacji, którą charakteryzuje
tymczasowe lub stałe geograficzne rozmieszczenie
pojedynczych pracowników, grup, działów różnych
przedsiębiorstw lub całych organizacji. Zapewnienie
realizacji procesu produkcyjnego jest zależne od
elektronicznej komunikacji;

•

jest to sieć niezależnych firm działających w świecie
rzeczywistym, łącząca swe umiejętności i zasoby
organizacyjne dla osiągnięcia typowych celów i
wykorzystujących przy tym technologie informatyczne
do koordynacji wzajemnych działań i uniknięcia
jakiejkolwiek integracji tak poziomej, jak i pionowej.

CECHY ORGANIZACJI

WIRTUALNEJ

Wyróżnikiem organizacji

wirtualnych jest ich

elastyczność rozumiana jako

zdolność do adoptowania się

do zmian zachodzących w

zmiennym, złożonym,

niepewnym otoczeniu,

zarówno zewnętrznym jak i

wewnętrznym.

PODSTAWOWE CECHY

ORGANIZACJI

WIRTUALNEJ

• Tymczasowość organizacji
 - Wirtualna organizacja jest chwilową

konfiguracją jednostek

organizacyjnych współpracujących ze

sobą dla osiągnięcia okazjonalnych,

wspólnych celów

- uczestnicy, mogą równocześnie brać

udział w innych sieciach lub

aktywizować powstawanie nowych

• Rozproszenie geograficzne

- Przedsiębiorstwa, które oddalone

są od siebie w sensie odległości

terenowej mogą współpracować ze

sobą wykorzystując technologie

informatyczne

- W oparciu o sieci komputerowe

pracują różne systemy

informatyczne sprzyjające

wirtualizacji działalności

przedsiębiorstw.

Do najważniejszych

zaliczyć należy:

• Systemy zarządzania przepływem pracy

(workflow),

• Systemy pracy grupowej (np. listy dyskusyjne),

Tele- i wideokonferencje,

•           o Systemy zarządzania kontaktami z

klientami (CRM),

          o Moduły wspomagające e-biznes,

          o Portale informacyjne (np. portal

korporacyjny),

c.d. podstawowych cech

organizacji wirtualnej

• Koncentracja na kliencie
- Organizacja wirtualna jest tworzona

specjalnie w odpowiedzi na potrzeby

konkretnego klienta i dla realnego

konkretnego zadania;

- Klient może również czynnie

uczestniczyć jako podmiot

organizacji wirtualnej i na bieżąco

brać udział w realizowanym zadaniu.

• Intensywne wykorzystanie technologii

informatycznych

- Technologie informatyczne wspomagają i

zwiększają efektywność funkcjonowania

przedsiębiorstwa:

                + szybkość przekazywania

danych, informacji

                + wymiana informacji może

odbywać się w czasie rzeczywistym lub z

niewielkim opóźnieniem

                + możliwość zarządzania dużymi

zasobami danych

                + działanie oraz obecność

24h/dobę

                + koordynacja działań.

OBSZARY WARUNKUJĄCE

SUKCES WDROŻENIA

KONCEPCJI ORGANIZACJI

WIRTUALNEJ

• Posiadanie witryny internetowej;
• Odejście od tradycyjnych,

hierarchicznych struktur zarządu;

• Globalizacja działalności;
• Oferowanie unikatowego i

poszukiwanego produktu;

• Posiadanie dobrej renomy, reputacji;
• Szybkość reagowania na zmiany na

rynku.

FORMY STRUKTUR

WIRTUALNYCH

• Sieć – zbiór partnerów zadeklarowanych do

tworzenia firmy wirtualnej. Przedsiębiorstwa łącząc

się w ten sposób mają na celu przede wszystkim

opanowanie pewnego rynku geograficznego.

• Pajęczyna – inicjatorem jest firma – integrator, która

koordynuje pracę pozostałych uczestników. Takie

przedsiębiorstwo wytwarza określoną konkretną

usługę dla indywidualnego klienta. Rola lidera polega

na angażowaniu wykonawców, spisaniu kontraktu z

odbiorcą, organizowaniu sieci produkcji, dystrybucji i

komunikacji między partnerami.

Firma integrator musi posiadać

„megakompetencje” , np.

Dostęp do selekcjonowanych informacji;

 Technologii;

 Pozycja rynkowa;

 Kanał dystrybucji;

 Źródło zaopatrzenia surowcowo-

materiałowego.

Po zakończeniu firmy tworzą sieć

„holonów”, znajdujących się w stanie

czuwania na kolejny kontrakt.

• Brakujące ogniwo – z taką

sytuacją mamy do czynienia gdy w
oferowanych już usługach brakuje
jakiegoś elementu, którego
potrzebują lub wręcz oczekują
klienci.

PROBLEMY

ORGANIZACJI

WIRTUALNYCH

Problemy w obszarach:
konkurencji – firma uczestniczy

jednocześnie w przedsiębiorstwach
wirtualnych konkurujących ze sobą;

rynku – coraz trudniej jest ustalić na

jakim rynku prowadzimy działalność
gospodarczą;

zarządzania kadrami – fachowcy są

zatrudniani na okres realizacji kontraktu;

kontroli – uczestniczenie w

nadmiernej ilości projektów;

komunikacji – komunikacja

jest istotna ze względu na
ograniczenie komunikacji
bezpośredniej i rozproszenie
zasobów.

PERSPEKTYWY ORGANIZACJI

WIRTUALNYCH

W przyszłości należy oczekiwać, że

organizacje będą:

• zawierać coraz

częściej i na coraz
krótsze okresy
nowe alianse
strategiczne;

• Kooperować z

coraz mniejszymi
jednostkami
organizacyjnymi;

• rozwijać cechy

społeczności
międzynarodowyc
h;

• posiadać zdolności

do ostrej walki
konkurencyjnej w
globalnej
przestrzeni.

TELEPRACA

Rozwój informatyki w ostatnich latach spowodował

rozproszenie pracy zespołowej. Odrzucono

stwierdzenie, że praca indywidualna może być

wykonywania efektywnie tylko w wyznaczonym

do tego przez pracodawcę miejscu.

Telepraca (zdalna praca), biuro w domu,

forma organizacji pracy polegająca na

świadczeniu pracy poza siedzibą

przedsiębiorstwa, jednak w kontakcie z

przełożonymi i współpracownikami za

pomocą urządzeń telekomunikacyjnych.

TELEPRACA

TELEPRACA

&

&

TELECOMMUTING

TELECOMMUTING

Głównym problemem

telepracy jest włączenie

telekomunikacji w procesy

pracy.

Telecommuting, czyli

komunikacja między

telepracownikami odbywa się

przez telefon, fax, pocztę

elektroniczną itp.

TELEPRACA

TELEPRACA

-

-

KORZYŚCI

KORZYŚCI

Wdrożenie telepracy pozwala

pracodawcom na poszukiwanie

siły roboczej tam, gdzie

ubezpieczenia i podatki są niskie i

co za tym idzie niższe będą koszty

pracy.

Do korzyści można również

zaliczyć wzrost indywidualnej

wydajności pracy, brak absencji,

lepszy dobór załogi, zmniejszenie

stresujących kontaktów z

przełożonymi itp.