DROBNE ZABIEGI

AMBULATORYJNE

Zabiegi czyste

1. Amputacja wyrównawcza

paliczka

Przygotowanie zestawu

• kostne nozyce
• odrywacz kostny typu luer
• zestaw do szycia
• Imadlo
• Penseta
• Nozyce
• staza

2. Usunięcie ciała obcego

Przygotowanie zestawu

• znieczulenie nasiekowe
• Imadlo
• Nozyce
• Penseta
• kleszczyki peana
• skalpel

3. Wszywka Disulfiran

Przygotowanie zestawu

• Szczypczyki
• kleszcze peana
• Nozyce
• Imadlo
• penseta

4. Usunięcie kaszaka

Kaszak -

torbiel zastoinowa, tworząca się w

obrębie mieszków włosowych i

gruczołów łojowych. Częsta jest na

skórze głowy, tułowia, na mosznie i

wargach sromowych większych. Jest

to guz lub guzek koloru cielistego z

lekko żółtym zabarwieniem, średnicy

od kilku milimetrów do kilku

centymetrów. Spoistość kaszaka jest

różna, od zmian miękkich do

umiarkowanie twardych; ma gładką

powierzchnię i jest przesuwalny

wobec podłoża. Często widoczny

jest na jego powierzchni ciemny

punkt wskazujący na zaczopowany

przewód mieszka włosowego.

Zawartość torbieli wydostaje się

samoistnie wskutek jej pęknięcia lub

przez wyciśnięcie zmiany, jest

żółtawa i cuchnąca. Kaszak może

ulec nadkażeniu bakteryjnemu i

wywołać zmiany zapalne w

otaczających tkankach.

Przygotowanie zestawu

-nie pęknięty
• kleszczyki peana
• Nożyczki
-pęknięty
• lyżka chirurgiczna
• sączek

5. Wrastający paznokieć

Przygotowanie zestawu

• znieczulenie przewodowe lidokaina 2%
• skalpel
• Penseta
• łyżka chirurgiczna
• środek antyseptyczny
• Staza
• kleszczyki peana
• zestaw do szycia

Usuwanie

Postępowanie:

1. Przygotowanie paznokcia: przez 3-4 dni 5-6x dziennie

moczenie w wodzie z mydłem (po 15 min)

2. Przed samym zabiegiem – przez 15 min moczenie w płynie

dezynfekującym.

3. Noga zgięta do góry.
4. Założenie stazy na palec.
5. Resekcja klinowa.
6. Założenie 2 szwów przebijających przez płytkę

paznokciową.

7. Na końcu nacięcia powstaje łezka – umożliwia odpływ ropy.
8. Pierwszy dzień po zabiegu – noga zgięta ku górze, na drugi

dzień zakładamy opatrunek.

9. Zdjęcie szów po 7 dniach.

Zakażenia

ropne

1. Czyrak

Czyrak -

choroba skóry wywoływana przez gronkowce
lub paciorkowce. Jest to ropne zapalenie
woreczka włosowego i przylegającego do
niego gruczołu łojowego. Typowy czyrak to
bardzo bolesny guzek o podstawie zapalnej,
powstający wokół mieszka włosowego na
twarzy, szyi, klatce piersiowej, pośladkach- w
miejscach narażonych na otarcia. Zapalenie to
rozszerza się na tkankę podskórną i skórę
tworząc twardy, zaczerwieniony, bolesny
naciek, na którego szczycie powstaje po kilku
dniach około wyjścia włosa martwiczy czop;
zwykle treść ropna wydala się samoistnie,
czasami konieczne jest nacięcie chirurgiczne;
drażnienie i próby wygniatania czyraka,
zwłaszcza na twarzy powyżej górnej wargi,
mogą grozić niebezpiecznymi dla życia
powikłaniami.

Leczenie

 Możliwości wpłynięcia na istniejący czyrak są niewielkie.
 Skórę okolicy i nad samym czyrakiem należy szeroko dezynfekować. Po

dezynfekcji należy na czyrak położyć suchy, ochraniający jałowy

opatrunek gazowy , przylepić go jednym paskiem przylepca i umocować

opaską gazową. Gaza powinna być szeroka, aby chronić przed

przeciekaniem zakażonej wydzieliny czyraka i aby przylepiec nie

przyczepiał się do skóry. Przylepiec uszkadza skórę i może otworzyć

drogę do ponownego zakażenia.

 Antybiotyki są wskazane, jeśli czyrak powoduje odczyn ogólny w postaci

gorączki lub grozi poszerzeniem na narządy, w których mogą powstać

powikłania.

 Stosowanie maści lub wilgotnych okładów jest niekorzystne –

rozpulchnia skórę i stwarza warunki do powstania nowych czyraków w

sąsiedztwie pierwotnego.

 Rozcinanie czyraków nie przynosi korzyści, nie przyspiesza leczenia,

natomiast przyczynia się do wprowadzenia mieszanej flory bakteryjnej i

pozostawia brzydką bliznę.

 Czyraka nie wolno wyciskać, bo to powoduje wciskanie zakażonej treści

w tkanki, a więc przyspiesza poszerzenie i zaostrzenie zmian zapalnych.

Proces gojenia przebiega samoistnie, zawartość czyraka, która nie

wydzieli się na zewnątrz, ulega wchłonięciu bez szkody dla organizmu.

Powikłania

 Z czyraka twarzy, a szczególnie wargi górnej,

zakażenie może przez żyły przenieść się do wnętrza

czaszki. Dlatego czyraki twarzy trzeba leczyć ze

szczególną uwagą, stosując antybiotyki i ostrzegając

chorego przed uciskaniem, a nawet dotykaniem

czyraka, który ochrania się lekkim opatrunkiem.

 Czyrak gromadny jest zbiorowiskiem wielu

zlewających się czyraków, najczęściej na karku pod

grubą, nieelastyczną, nacieczoną skórą. Powoduje

gorączkę, leukocytozę, ból i osłabienie. Występuje u

starszych zaniedbanych ludzi. Nacięcie i drenaż może

przynieść ulgę i dać materiał do antybiotykogramu. W

wielu przypadkach wskazane jest leczenie szpitalne.

Zapobieganie

 Utrzymywanie

czystości ciała.

 Osoby korzystające

często z kąpieli i
zmieniające często
bieliznę rzadko chorują
na czyraczność.

 Zaleca się używanie

mydeł zawierających
środki o działaniu
dezynfekującym

2. Zanokcica

Zanokcica

-

najlżejsza forma

ropnego zapalenia
ręki, rozwijająca
się pod
naskórkiem skóry
otaczającej
paznokieć. Często
powstaje pęcherz
naskórkowy.

Objawy

Bolesny, czerwony obrzęk wału

paznokciowego

Wyciek treści ropnej pod wpływem

ucisku z wału paznokciowego

Zielonkawe zabarwienie paznokcia w

przypadku zakażenia bakteriami z
rodzaju Pseudomonas

Leczenie

 Rozcięcie pęcherza, co stwarza odpływ ropy. Cięcie

naskórkowego pęcherza nie wymaga znieczulenia. Jeśli

powstał ropień podpaznokciowy, to niezbędne może być

zdjęcie paznokcia w znieczuleniu.

 Podnaskórkowy ropień może niekiedy być tylko

zewnętrznym przejawem głębiej położonego ropnia.

Połączenie między oboma zbiornikami ropy może mieć

postać cienkiego, trudnego do zauważenia kanalika. Wtedy

otwarcie ropnia podnaskórkowego nie przynosi poprawy i po

kilku dniach okazuje się, że proces zapalny trwa lub

poszerza się. Konieczne jest głębsze nacięcie.

 Leczenie polega na podawaniu dużych dawek antybiotyku

oraz na szerokim rozcięciu opuszki. Przed nacięciem

poszukuje się najbardziej bolesnego miejsca, dotykając

opuszki cienkim przedmiotem.

Powikłania

Ropnie podpaznokciowe
Zmiany w płytce paznokciowej:

zgrubienie, pofałdowanie,
przebarwienie

W rzadkich przypadkach całkowite

zniszczenie paznokcia

Zapobieganie

Zapobieganie zanokcicy polega na

delikatnym wykonywaniu manikiuru,
a jeśli dojdzie już do skaleczenia wału
paznokciowego, należy ranę
niezwłocznie zdezynfekować (wodą
utlenioną, spirytusem salicylowym),
lub jeśli nie ma pod ręką płynu
odkażającego to dobrze wymoczyć w
wodzie z mydłem.

3. Zastrzał

Zastrzał -

ropne zapalenie na

grzbietowej

powierzchni palców i

śródręcza są

banalnymi

zapaleniami

okołowłosowymi,

urastającymi niekiedy

do wielkości czyraka.

Nie powodują

powikłań.

Objawy

Zastrzał ścięgnisty: dotyczy ścięgien i

pochewek ścięgnistych ręki. Objawy:
przykurcz, bolesność ścięgien. Może
prowadzić do martwicy ścięgien i ropowicy.
Leczenie: nacięcie i unieruchomienie

Zastrzał kostny: najczęściej zajmuje

paliczek i powoduje jego demineralizację.
Należy jak najszybciej włączyć
antybiotykoterapię.

Leczenie

Nacięcie ogniska ropnego
Antybiotykoterapia
Unieruchomienie
Domowe sposoby

- Moczenie w ciepłej wodzie

- Opatrunek z rivanolem

- Moczenie w ciepłej wodzie z

dodatkiem sody lub mydlin

- Okłady z maści ichtiolowej

4. Ropień

Ropień -

jest to zbiorowisko ropy w

tkankach. Przyczyny ropnia
mogą być rozmaite. Ropień
cechuje się
zaczerwienieniem,
bolesnością, wypukleniem.
Przy głęboko
umiejscowionym ropniu
niektóre z tych objawów
mogą nie występować.

Leczenie

Polega na nacięciu, opróżnieniu i

zapewnieniu stałego odpływu nadal
powstającej ropy przez wprowadzone
sączki.

5. Ropowica

Ropowica -

jest to ropne

zapalenie rozwijające

się w przestrzeniach

międzytkankowych.

Ropowica może być

następstwem ukłucia

brudnym

przedmiotem.

Ropowicy towarzyszy

gorączka, ból,

bolesność, obrzęk i

zaczerwienienie.

Często po kilku dniach

wytwarza się ropień.

Leczenie

 Nacięcie i stosowanie antybiotyków
 Nacięcie umożliwia odpływ ropy i wydzieliny

zapalnej i przez to zmniejsza

rozprzestrzenianie się zakażenia w tkankach.

 Nacięcia trzeba dokonać w pełnym

znieczuleniu. Wczesne nacięcie jest

szczególnie konieczne tam, gdzie ropowica

jest umiejscowiona w pobliżu stawów lub

ścięgien, bo przejście zapalenia na te

narządy może spowodować unieruchomienie

stawu lub zniszczenie ścięgna.

Zasady pobierania wymazu do

badania bakteriologicznego

Wydzieliny ropne

 Zmiany powierzchniowe – badanie w kierunku bakterii tlenowych

 Miejsce pobrania należy przemyć jałową solą fizjologiczną; pobranie zależy

od rodzaju wydzieliny:

• wydzielina ropna obfita – pobierana strzykawką do jałowego pojemnika,

• skąpa wydzielina – pobierana na wymazówkę (zaleca się pobranie dwóch

wymazów, z których jeden jest przeznaczony do posiewu na podłoża

hodowlane a drugi do wykonanie preparatu bezpośredniego).

 Zmiany głębokie – badanie w kierunku bakterii tlenowych i beztlenowych.

• ropnie zamknięte – nakłucie lub nacięcie ropnia; przed zabiegiem odkazić

skórę 70% alkoholem, pobierając odrzucić pierwszą partię ropy,

• z zmianach otwartych – okolice zmiany ropnej należy przemyć jałową solą

fizjologiczną, materiał poznać z dna zmiany.

 Materiał należy pobrać na: podłoże transportowe lub na podłoża do

tlenowego i beztlenwego posiewu krwi oraz do jałowego pojemnika lub na

wymazówkę (w celu wykonania preparatu bezpośredniego).

Wykonały:

Aleksandra Kunowska
Elżbieta Lachewicz
Gr. 6