Warszawa, dnia 21.12.2009r

,,ZATWIERDZAM”

STARSZY WYKŁADOWCA

STUDIUM SZKOLENIA WOJSKOWEGO

ppłk Artur KRZACZYŃSKI

…………………………………

PLAN PRACY

INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

1. ZAGADNIENIE:

PROWADZENIE ZAJĘĆ W ROLI INSTRUKTORA W PUNKCIE NAUCZANIA NA TEMAT: „PRZYJMOWANIE POSTAWY STRZELECKIEJ Z KBK, SKŁADANIE SIĘ DO STRZAŁU, CELOWANIE I ŚCIĄGANIE JĘZYKA SPUSTOWEGO.”

2. CEL:

- doskonalenie umiejętności w przyjmowaniu postawy strzeleckiej z kbk, składania się do strzału, celowania i ściągania języka spustowego.

III. CZAS: 19 minut.

IV. MIEJSCE: Strzelnica szkolna WAT ( Oś ,,A”)

V. LITERATURA:

Metodyka Szkolenia Strzeleckiego - Szkol.730/89. str. 39-42

Kompendium wiedzy o eksploatacji broni strzeleckiej- Uzbr. 2637/99 str. 64-70

5,56 mm karabin szturmowy wz. 1996. Opis i użytkowanie - DWLąd. 21/2000 str. 32-38

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

5, 56 mm kbs „Beryl” - 6 kpl.

Figura bojowa nr 27 (karabin maszynowy) - 3 szt.
Figura bojowa nr 31(pancerzownica ) - 3 szt.

Ponadto szkoleni posiadają uzbrojenie etatowe.

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

Przed przystąpieniem do wykonywania ćwiczeń praktycznych z bronią każdorazowo sprawdzam

jej rozładowanie.

Zwracam szczególną uwagę na zachowanie bezpiecznego kierunku wylotu lufy pistoletu.

Nie oddalać się z punktu nauczania bez zezwolenia instruktora.

Niezwłocznie meldować o urazach powstałych podczas ćwiczeń.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Lp.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH
1.	Ustawiam szkolonych w wyznaczonym miejscu, określonym podczas instruktażu, podaję treść zagadnienia. Szkolenie realizuję podstawowym modelem nauczania. „BACZNOŚĆ”- Prowadzenie zajęć w roli instruktora w punkcie nauczania na temat: „Przyjmowanie postawy strzeleckiej z kbk, składanie się do strzału, celowanie i ściąganie języka spustowego. - „SPOCZNIJ”. Celem szkolenia jest nauczyć, utrwalić i ujednolicić sposób prowadzenia szkolenia w roli instruktora, wykorzystując podstawowy model nauczania. . Przypominam podstawowy model nauczania. Podstawowy model nauczania: Podać treści zagadnienia (nazwać czynności, które są przedmiotem nauczania) („BACZNOŚĆ” - nauczę was, doskonalić będziemy, realizować będziemy, poznamy zasady, itd. - „SPOCZNIJ”); Podać komendę, na którą wykonuje się tę czynności (podać sytuację kiedy daną czynność się wykonuje) oraz zapoznać z celem nauczania tej czynności (czynność ta służy do); Wzorowo pokazać wykonania nowej czynności ,,Pokazuję”; Pokazać i wyjaśnić zasady i sposoby wykonywania (jeśli jest potrzeba - także pokaz czynności fragmentami „lub na tempa”), ,,Pokazuję i objaśniam”; Ćwiczyć praktycznie czynności (początkowo „na tempa” lub fragmentami, później w całości); Doskonalić szkolonych w prawidłowym i dokładnym wykonywaniu czynności; Omówić zagadnienie (wskazać najczęściej popełnione błędy i niedociągnięcia). ĆWICZENIE PRAKTYCZNE Do prowadzenia szkolenia w roli instruktora wyznaczam podchorążego. Zwracam uwagę na właściwe prowadzenie szkolenia pod względem metodycznym i merytorycznym , zgodnie z podstawowym modelem nauczani, który jest zawarty w ( Załącznik nr 1)oraz przyjmowanie postawy strzeleckiej klęcząc z karabinka, składanie się do strzału, celowanie i ściąganie języka spustowego który jest zawarty w (Załącznik nr 2). Zwracam uwagę na dyscyplinę szkoleniową w trakcie zajęć. OMÓWIENIE ZAGADNIENIA - omawiam najczęściej popełniane błędy (Załącznik nr 1), - wskazuję najlepiej ćwiczących; - odpowiadam na pytania szkolonych; - wskazuję literaturę do nauki własnej.	Ustawiają się w szeregu. Przyjmują postawę zasadniczą. Stoją, słuchają i notują. Stoją, słuchają i notują . Ustawia szkolonych w wyznaczonym miejscu, określonym podczas instruktażu i podaje treść zagadnienia. ,,BACZNOŚĆ” uczył was będę przyjmowania postawy strzeleckiej z kbk, składania się do strzału, celowania i ściągania języka spustowego. - „SPOCZNIJ”. Celem szkolenia jest przygotować was do przyjmowania postawy strzeleckiej z kbk, składania się do strzału, celowania i ściągania języka spustowego. Szkolenie praktyczne realizuje się w oparciu o materiały zawarte w załącznikach ( Załączniki 2). Słuchają i notują.

OPRACOWAŁ

Załącznik nr 1

Wskazówki metodyczne

- instruktor przed zajęciami odpowiedzialny jest za przygotowanie podpunktu nauczania w niezbędne środki nauczania,

- przed rozpoczęciem szkolenia wskazać kierunek bezpieczny do sprawdzenia rozładowania broni,

- ustawienie instruktora podczas szkolenia powinno być takie, aby szkoleni mogli z łatwością obserwować czynności, które wykonuje,

- wykorzystywać podstawowy model nauczania uwzględniając stopień znajomości przerobionego materiału
( nauka, doskonalenie),

- pytania kontrolne zadawane w czasie szkolenia kierować do wszystkich szkolonych, pozostawiając kilka sekund do namysłu, a następnie wskazać odpowiadającego. Taka forma mobilizuje szkolonych do ciągłego myślenia,

- podczas szkolenia należy uwzględnić zasadę złożoności i stopniowania trudności,

- stosować poprawne wysławianie się (zdania powinny być krótkie, proste i zrozumiale),

- analizować powstałe trudności i wyciągać wnioski szkoleniowe,

- zwracać uwagę na zasady przestrzegania przepisów bezpieczeństwa w czasie zajęć, oraz wykonywanie przez szkolonych tylko tych czynności które zostały nakazane przez instruktora,

- wymagać od szkolonych bezwzględnego przestrzegania regulaminów, oraz zasad żołnierskiego zachowania się.

Najczęściej popełniane przez instruktorów błędy:

- stosowanie podczas nauczania niewłaściwego nazewnictwa części i mechanizmów broni,

- nieumiejętne przekazywanie materiału,

- odbieganie od tematu zagadnienia,

- niewłaściwe sporządzenie planu pracy,

- nieprawidłowe ustawienie instruktora podczas prowadzenia szkolenia (na kierunku wylotu przewodu lufy).

Załącznik nr 2

PRZYJMOWANIE POSTAWY STRZELECKIEJ KLĘCZĄC Z KARABINKA, SKŁADANIE SIĘ DO STRZAŁU, CELOWANIE I ŚCIĄGANIE JĘZYKA SPUSTOWEGO.

Klęczącą postawę strzelecką stosuje się podczas strzelania w wysokiej trawie, w zaroślach, zza płotu, itp. Postawa ta szybko mę­czy żołnierza, dlatego stosuje się ją tylko w przypadku krótkiego zatrzymania się na jednym stanowisku ogniowym. Wykonuje się ją na komendę „Postawa KLĘCZĄCA” lub „Klęcząc - ładuj BROŃ”, a tak­że samodzielnie podczas strzelań.

W celu przyjęcia klęczącej postawy strzeleckiej powinno się: zdjąć karabinek (broń) z ramienia i chwycić

go prawą ręką za nakładkę lufy do przodu (pistolet lub pistolet maszynowy wyjmuje się z futerału, przy broni z kolbą rozkładaną - rozkłada kolbę i chwyta broń lewą ręką za łoże, prawą za rękojeść); cofnąć stopę prawej nogi w ten sposób, aby tworzyła z prawym ramieniem i tułowiem linię prostą oraz klęknąć na kolano prawej nogi i usiąść na obcasie prawego buta. Lewa noga powinna być postawiona pionowo, a nosek buta zwrócony nieco w prawo. Udo prawej nogi powinno two­rzyć kąt 90° w stosunku do płaszczyzny strzału; przyłożyć karabinek (broń) łożem do lewej ręki, prawą ręką chwycić za rękojeść.

Na komendę „POWSTAŃ” trzeba powstać, prawą nogę dostawić do lewej i przyjąć postawę zasadniczą; na chwycić broń w położenie „na pas”. Przy broni z kolbą składaną, przed założeniem jej na pas lub schowaniem do futerału - złożyć kolbę.

W postawie klęczącej żołnierz utrzymuje broń ręką za łoże, a łokieć opiera na udzie przed lub za kolanem (w zależności od długości ramion); prawą ręką trzyma za rękojeść, palec wskazujący wewnątrz kabłąka wyprostowany; łokieć prawej ręki lekko uniesiony w bok. Lewa noga postawiona pionowo, a czubek buta zwrócony nieco w prawo. Udo prawej nogi powinno tworzyć kąt około 90 stopni w stosunku do płaszczyzny strzału.

CELOWANIE

Aby wycelować broń za pomocą otwartych przyrządów celowniczych należy przez przesuwanie szczerbiny celownika nadać linii celowania takie położenie, w którym oś przewodu lufy uzyska właściwe położenie i umożliwi trafienie celu. Aby wycelować, należy zmrużyć lewe (prawe) oko, a prawym (lewym) patrzeć przez szczerbinkę ramienia celownika na wierzchołek muszki. Przesuwając łokcie, a w razie potrzeby tułów i nogi, wycelować karabinek, tak aby muszka znajdowała się w środku szczerbinki i równo z jej krawędziami, a wierzchołkiem stykała się z punktem celowania. W czasie celowania zwracać uwagę na to, aby krawędź ramienia celownika była w położeniu poziomym, a kolba mocno przyciśnięta do ramienia. Głównymi przyczynami zmniejszającymi celność strzelania są błędy popełniane przez strzelającego w doborze celownika i punktu celowania, w przygotowaniu i w czasie strzelania.

ŚCIĄGANIE JĘZYKA SPUSTOWEGO

W celu dania strzału wstrzymać oddech (na wydechu) i utrzymując wycelowanie, płynnie naciskać język spustowy do chwili, aż kurek niezauważalnie zwolni się z zaczepu kurkowego i nastąpi strzał.

Jeżeli żołnierz w czasie naciskania języka spustowego wyczuje, że nie może dłużej wstrzymywać oddechu, to nie zwalniając nacisku na język spustowy powinien przerwać jego ściąganie, wznowić oddychanie, a następnie ponownie wstrzymawszy oddech w czasie wydechu, sprawdzić wycelowanie, poprawić je i kontynuować ściąganie języka spustowego. W czasie prowadzenia ognia karabinek należy mocno przycisnąć do ramienia, nie zmieniając położenia łokci i zachowując równą muszkę pod wybranym punktem celowania. Po daniu każdego strzału (serii) szybko poprawić celowanie, a jeżeli zachodzi potrzeba, zmienić również nastawę celownika lub punkt celowania.

---