Wstęp teoretyczny

Celem wykonywanego przez nas ćwiczenia było zapoznanie się ze zjawiskiem aktywności optycznej, które definiuje się jako własność niektórych substancji, polegająca na zdolności skręcania światła spolaryzowanego. Naszym zadaniem było wyznaczenie współczynnika skręcalności właściwej sacharozy oraz jego zależność od długości fali. W tym celu korzystaliśmy z układu pomiarowego składającego się z oświetlacza emitującego światło białe, filtra, dwóch polaryzatorów
i
oraz komórki pomiarowej zawierającej badany roztwór. Na skali polaryzatora
odczytywaliśmy o jaki kąt ośrodek aktywny skręcił płaszczyznę polaryzacji. Uzyskane wartości użyliśmy do dalszych obliczeń.

Wyniki pomiarów

	Filtr pomarańczowy (525 nm)	Filtr zielony (580 nm)
Długość ośrodka [cm]
0	0°	0°
5	5°	4°
10	9°	7°
15	14°	11°
20	17°	14°
25	22°	16°
30	26°	20°

Obliczenia

dla filtra pomarańczowego

A₁ = 0,8571429

A₁= 0,0180702

dla filtra zielonego

A₂ = 0,6792683

A₂= 0,0963322

- stężenie roztworu sacharozy

dla filtra pomarańczowego

dla filtra zielonego

dla roztworu sacharozy

dla filtra pomarańczowego

dla filtra zielonego

Zapis ostatecznych wyników

Wnioski

Prowadząc nasze doświadczenia dla różnych długości fali i takich samych długości wewnętrznych komórek uzyskaliśmy różne wyniki pomiarów. Różnica kąta skręcania dla filtra pomarańczowego była nieco inna w porównaniu dla filtra zielonego.

Filtr zielony dla krótszych długości komórek uzyskiwał większe kąty, zaś dla najdłuższych komórek większe kąty uzyskiwał filtr zielony.

Współczynnik nachylenia prostej jest większy w przypadku filtra o długości 580nm czyli filtra zielonego i ten filtr też uzyskuje większą wartość maksymalną kąta skręcania.

Podsumowując nasze badanie dochodzimy do wniosku, że im fala światła jest dłuższa tym kąt skręcania polaryzacji jest coraz większy.

---