POSTAĆ	CHARAKTER POSTACI	WPŁYW NA GŁÓWNEGO BOHATERA
Lotta	dobra, szlachetna, otwarta, pogodna, wykształcona, znająca się na muzyce, literaturze, towarzyska, uwielbiająca swobodną wymianę poglądów, wierna ukochanemu, choć wahająca się w uczuciach, przeżywająca wewnętrzne rozterki, na zewnątrz zaś, trzymająca emocje na wodzy, szukająca stabilności i bezpieczeństwa u partnera, cechująca się umiarem i wzorowym zachowaniem	zakochał się w niej bez pamięci, uwielbiał spędzać z nią swój czas, uważał, że Lotta jest jego bratnią duszą i są sobie przeznaczeni, inne kobiety przestały się dla niego liczyć, choć z natury był kobieciarzem, dała mu prawdziwe szczęście, kiedy poniekąd odwzajemniła jego uczucie, wtedy to miłość stała się dla niego sensem istnienia, czuł się jednak winny, kiedy dowiedział się czyją jest narzeczoną, czuł urazę do ukochanej, kiedy ta pragnęła zerwać z nim kontakty, nie potrafił znaleźć ukojenia w swoim cierpieniu, częściowo oskarżył Lottę w liście pożegnalnym, po czym popełnił samobójstwo
Leila	dobra, wrażliwa, kochająca, odważna, dumna, dająca ukochanemu prawdziwe szczęście, zdradzająca jednak własnego męża, zatajająca prawdę o swoim uczuciu przed światem, zależna od Hassana pod względem materialnym, lecz niezależna w swych myślach i uczuciach	zachwyciła go, obudziła w nim namiętność, która stała się sensem jego egzystencji; odwzajemniając jego uczucie, dała Giaurowi poczucie szczęścia i spełnienia, ale także niebezpieczne poczucie pychy i nierozważności, które doprowadziło do tragedii; pogrążył się w bólu i tragedii; winiąc się za śmierć kochanki, nie potrafił zapomnieć czy tez odnaleźć spokoju, ostatecznie dokonał zemsty; w odosobnieniu rozpamiętywał utracone szczęście, tęsknił za ukochaną aż do śmierci
Aldona	dobra, skromna, dumna, konsekwentna w swych postanowieniach i postępująca w zgodzie ze swoim sumieniem, cnotliwa, czuła i sentymentalna, lecz silna duchem, głęboko wierząca, stała w uczuciach, odczuwająca ogromną tęsknotę, nie potrafiąca wyzbyć się ukochanego męża z serca, nieszczęśliwa, samotna, szukająca ukojenia i zrozumienia w wierze	jej charakter, wiedza oraz silna wiara w Boga zaimponowała mu oraz sprawiła, że Walter Alf pokochał ją prawdziwie i ożenił się z nią, była nie tylko jego ukochaną, lecz towarzyszką, łączyło ich wzajemne zrozumienie motywów działań, gorąco pragnął być z nią szczęśliwym i żyć w ukochanej ojczyźnie, lecz miał do wypełnienia życiową, patriotyczną misję, przez którą zniósł wiele wyrzeczeń i trudów, ogromnie za nią tęsknił, trwał w swoim uczuciu do niej, rozmawiając z nią pod murami wieży, zyskał choć namiastkę upragnionego szczęścia osobistego, odwleka nawet moment rozpoczęcia wojny z Litwą, by przesunąć moment rozstania z małżonką
Laura	dumna, poważna, wyniosła kobieta, choć dobra w głębi serca, nieco starsza od Kordiana, niezwracająca uwagi na jego problemy, choć zachwycona jego poetycką twórczością, egoistyczna, po tragedii odczuwająca ogromne wyrzuty sumienia i rozpacz, żałująca swoich słów	młody Kordian był wrażliwym indywidualistą i marzycielem, odczuwającym nudę egzystencjalną, zakochał się w Laurze swoją pierwszą miłością, ona traktowała go miło, lecz z wyraźną rezerwą, bezpiecznie odnosiła się do jej i młodzieńca mówiąc o przyszłości, oceniała go pobłażliwie, zaś on pragnął, by odwzajemniła jego uczucie, był także trochę zawstydzony w jej obecności, poetycki dialog w ogrodzie posłużył mu za sposób na wyznanie swoich uczuć do niej, kobieta ceni go, ale uzyskuje od niego jedynie gorzką odpowiedź, wyzwala w nim nutkę szaleństwa i idealistycznych marzeń, porzucając go, przyczyniła się poniekąd do jego samobójstwa, miała ogromny wpływ na nieukształtowanego jeszcze młodego człowieka i jego emocje
Wioletta	dumna, leniwa, próżna, przekupna, łatwowierna, egoistyczna, myśląca tylko o pieniądzach i zdobyciu bogactwa, interesowna, kłamliwa lekko i bez większych wyrzutów sumienia, samolubna, pragnąca w życiu wygody i zaspokojenia własnych potrzeb, szybko zmieniająca zdanie pod wpływem wydarzeń, nie odczuwająca jakichkolwiek wyrzutów sumienia	nie miała na niego zbyt dużego wpływu, zadurzył się wprawdzie w niej, lecz cały czas był świadomy jej samolubnej i interesownej natury, sprawdzał, jakie są naprawdę jej uczucia, posłużyła mu do ostatecznego przekonania samego siebie o prawdziwości twierdzenia, że inne kobiety – tak jak ona – również są materialistkami, wyzwala w nim chłód, wyrachowanie oraz zadumę nad przeszłością, jej zachowanie jest dla niego wielkim rozczarowaniem, ze wzgardą traktuje jej pełne jadu słowa i działania