VIRGINIA

HENDERS

ON

Łozowska Adrianna
Pielęgniarstwo s2, gr 3

ŻYCIORYS



Urodzona 30 listopada 1897r. w Kansas City (USA),
jako jedno z ośmiorga dzieci.



1918-21 -V. Henderson uczęszczała do Wojskowej
Szkoły Pielęgniarskiej w Waszyngtonie.



Po zakończeniu szkoły pracowała jako pielęgniarka
środowiskowa.



1922-26- nauczała pielęgniarstwa w przyszpitalnej
protestanckiej szkole w Virginii.



1926 – podjęła naukę w Kolegium Nauczycielskim
Uniwersytetu Kolumbia, gdzie otrzymała tytuł
magistra sztuki pielęgniarskiej.



1930- wróciła do Kolegium Nauczycielskiego, by
nauczać pielęgniarstwa.



1950- pracowała na Uniwersytecie Yale jako profesor
badań naukowych



19 marca 1996- V. Henderson zmarła w wieku 98lat.

OSIĄGNIĘCIA



Przemyślenia V. Henderson dotyczące
pielęgniarstwa zostały zawarte w jej
publikacjach:



„Podręczniku zasad i praktyki pielęgniarskiej”
(przetłumaczonym na ponad 25 języków)



„Podstawowych zasadach opieki
pielęgniarskiej”



Prowadziła badania poświęcone naturze
pielęgniarstwa, czego wyrazem było
sformułowanie definicji pielęgnowania,
zaakceptowanej jako podstawowa przez
Międzynarodową Radę Pielęgniarek.



V. Henderson traktowała
pielęgniarstwo nie tylko jako
naukę, ale również praktykę i
sztukę.



Podkreślała autonomię zawodową
pielęgniarki oraz wzrost wobec
niej wymagań (wysoki poziom
wykształcenia zawodowego,
samokształcenie, czy doskonalenie
zawodowe).



Podkreślała rolę i znaczenie badań
naukowych w pielęgniarstwie, jako
podstawę rozwoju dyscypliny.

MODEL PIELĘGNIARSTWA WG
V. HENDERSON



Pielęgnowanie jest pomaganiem i
asystowaniem pojedynczemu człowiekowi.



Celem działań pielęgniarki jest
doprowadzenie do stanu niezależności
człowieka.



Człowiek objęty pielęgnowaniem może być
zdrowy lub chory.



Choremu człowiekowi należy umożliwić
wyzdrowienie, a jeśli jest to niewykonalne-
spokojną śmierć.



Człowiek posiada niezbędną siłę, wiedzę i
wolę bycia niezależnym.



V. Henderson w swoich założeniach
kontynuowała idee F. Nighingale,
podkreślając podstawową aktywność
człowieka, jako wartość do pielęgnowania,
możliwą do wykorzystania w zapobieganiu
chorobom.



Skupiała się również na opracowaniu
założeń teoretycznych pielęgnowania i
określeniu istoty zdrowia człowieka w
kontekście potrzeb bio-psycho-społecznych.
Opierała się tu na teorii potrzeb Maslowa.



Określiła 14 fundamentalnych potrzeb
człowieka, podzieliła je na kategorie, z
których największą stanowiły potrzeby
biologiczne.

POTRZEBY CZŁOWIEKA

POTRZEBY BIOLOGICZNE:
1. Normalne oddychanie.
2. Odpowiednie odżywianie i dostarczanie płynów.
3. Wydalanie.
4. Poruszanie się i zachowanie właściwej postawy:
chodzenie, leżenie, siedzenie, zmiana pozycji.
5. Sen i odpoczynek.
6. Dobieranie odpowiedniej odzieży i bielizny.
7. Utrzymanie prawidłowej ciepłoty ciała poprzez
dobieranie
odzieży i wprowadzanie zmian w środowisku.
8. Utrzymanie czystości i schludnego wyglądu oraz
zabezpieczenie ciała przed urazami.
9. Unikanie zagrożeń ze strony środowiska i unikanie
ranienia innych.

POTRZEBY PSYCHICZNE,
SPOŁECZNE I DUCHOWE:

10. Komunikowanie się z innymi oraz
wyrażanie emocji, potrzeb, lęków.
11. Podejmowanie praktyk religijnych
zgodnie z własnymi wierzeniami.
12. Podejmowanie pracy zapewniającej
zyskiwanie poczucia osiągnięć.
13. Zabawa i uczestniczenie w różnych
formach rekreacji.
14. Uczenie się, odkrywanie, zaspakajanie
pragnienia poznania nowego jako
niezbędnych dla zdrowia i dla normalnego
rozwoju.



Celem pielęgnowania
zorientowanego na rozpoznawanie
potrzeb jest osiągnięcie
niezależności w ich zaspokajaniu.



W wyniku pielęgnowania człowiek
może osiągnąć częściową lub pełną
samodzielność w ich zaspokajaniu,
a tym samym decydowania o
swoim zdrowiu.

Podkreślała szczególne znaczenie
przejawów podstawowej
aktywności człowieka,
podejmowanej na rzecz zdrowia,
jego potęgowania, zapobiegania i
przywracania poprzez
zaspokajanie wyraźnie
określonych potrzeb.
Zwracała uwagę na to, że człowiek
i jego rodzina ponoszą
odpowiedzialność za swoje
zdrowia.



V. Henderson w opracowanej przez
siebie teorii opisuje cztery wiodące
pojęcia tj. osoba, zdrowie,
pielęgniarka, niezależność.

CZŁOWIEK



Osoba zdrowa lub chora, niezależna
całość, której podstawą funkcjonowania
jest zaspokajanie potrzeb.

PIELĘGNIARKA

Osoba asystująca człowiekowi zdrowemu
lub choremu w osiąganiu samodzielności.
W opiece nad człowiekiem może pełnić
rolę osoby zastępującej pacjenta, gdy nie
jest on w stanie wykonywać określonych
czynności, ze względu na brak wiedzy,
siły lub woli. Pielęgniarka może też
pomagać pacjentowi wtedy, kiedy tej
pomocy potrzebuje.

ZDROWIE

Zdolność człowieka do samodzielnego
funkcjonowania i zaspokajania 14
potrzeb. Na poziom zdrowia wpływa
przede wszystkim aktywność własna
jednostki, jednak równie ważne są
pozostałe czynniki, czyli wiek pacjenta,
jego możliwości fizyczne i intelektualne,
stan emocjonalny i temperament oraz
uwarunkowania kulturowe.

NIEZALEŻNOŚĆ

Określana jest jako umiejętność
człowieka w zakresie samodzielnego
zaspokajania potrzeb w stanie zdrowia,
jak i choroby. To właśnie niezależność jest
według V. Henderson głównym celem
pielęgnowania.



V. Henderson określiła 4 etapy profesjonalnej
opieki pielęgniarskiej:



Gromadzenie informacji o pacjencie



Planowanie



Realizowanie



Ocena



Są one aktualnie stosowane w procesie
pielęgnowania.



Poza tym V. Henderson uznała, że plan opieki
powinien być przygotowywany w formie
pisemnej, być czytelny i zrozumiały dla
wszystkich członków zespołu. Oprócz tego
powinien być dostosowany do indywidualnego
człowieka, w zależności od jego stanu.

DZIĘKUJĘ ZA

UWAGĘ