ZRÓWNOWAŻONY ROZWÓJ

OBSZARÓW WIEJSKICH



Koncepcja zrównoważonego rozwoju
obszarów wiejskich zakłada wspieranie
podejmowania na tych obszarach
zróżnicowanej działalności gospodarczej oraz
kształtowanie jej w sposób zapewniający
zachowanie walorów środowiskowych i
kulturowych, poprawę warunków życia przez
rozwój infrastruktury oraz zapewnienie
mieszkańcom i przedsiębiorcom dostępu do
usług, a także rozwój funkcji kulturowych i
społecznych wsi.



Wsparcie udzielane w ramach priorytetu
ma służyć poprawie zagospodarowania
przestrzennego wsi, uatrakcyjnieniu
obszarów wiejskich jako miejsca
zamieszkania oraz prowadzeniu
działalności gospodarczej, tworzeniu
nowych miejsc pracy i ograniczeniu
bezrobocia na wsi oraz tworzeniu nowych
źródeł dochodu ludności wiejskiej. 

W ramach priorytetu realizowane

będą następujące działania:



Przywracanie potencjału produkcji leśnej zniszczonego
naturalną katastrofą oraz pożarem oraz wprowadzenie
odpowiednich instrumentów zapobiegawczych



Scalanie gruntów



Odnowa wsi oraz zachowanie i ochrona dziedzictwa
kulturowego



Różnicowanie działalności rolniczej i zbliżonej do
rolnictwa w celu zapewnienie różnorodności działań lub
alternatywnych źródeł dochodów



Gospodarowanie rolniczymi zasobami wodnymi



Rozwój i ulepszanie infrastruktury technicznej
związanej z rolnictwem



Pilotażowy Program Leader+

Scalanie gruntów



Scalanie i wymiana gruntów prowadzone na obszarach
charakteryzujących się dużym rozdrobnieniem i rozproszeniem
gruntów, wchodzących w skład gospodarstw rolnych, ma na celu
poprawę rozłogu gruntów poszczególnych gospodarstw.



W wyniku zmniejszenia liczby działek rolnych w ramach jednego
gospodarstwa i wydzielenia gruntów zamiennych w mniejszej
odległości od siedziby gospodarstwa, uzyskuje się poprawę
efektywności gospodarowania poprzez zmniejszenie kosztów
transportu oraz ułatwienie procesów mechanizacji upraw
polowych. W toku projektowania nowych działek rolnych i dróg
dojazdowych uwzględnia się wymogi ochrony środowiska
naturalnego, a mianowicie granice nieruchomości oraz nowe drogi
dostosowuje się do systemu urządzeń melioracji wodnych oraz
rzeźby terenu, co ogranicza proces erozji gleb. W ramach procesu
scaleniowego następuje zagospodarowanie obszaru scalenia
poprzez utwardzenie zaprojektowanych dróg dojazdowych,
wybudowanie przepustów, wykonanie niezbędnych prac
rekultywacyjnych, wykonanie zakrzewień lub zadrzewień
przeciwdziałających procesom erozji itp. Dopiero wykonanie tych
prac składających się na zagospodarowanie poscaleniowe stwarza
warunki do bardziej efektywnego gospodarowania.

Dlaczego potrzebna jest wspólna polityka

rozwoju obszarów wiejskich?

Teoretycznie każde państwo członkowskie UE mogłoby samo

decydować o swojej polityce rozwoju obszarów wiejskich i
działać zupełnie niezależnie. Jednak takie podejście nie
sprawdziłoby się w praktyce. Nie wszystkie państwa UE byłoby
stać na prowadzenie własnej polityki. Ponadto wiele kwestii
związanych z polityką rozwoju obszarów wiejskich nie
zatrzymuje się na granicach krajowych czy regionalnych (jest
tak w przypadku zanieczyszczeń, które nie znają granic, a
ujmując bardziej ogólnie: zrównoważony rozwój środowiska stał
się problemem w skali europejskiej i międzynarodowej.)
Również polityka rozwoju obszarów wiejskich ma liczne
powiązania z innymi obszarami polityki prowadzonymi w Unii.



Dlatego UE prowadzi wspólną politykę rozwoju obszarów
wiejskich, która jednak pozostawia państwom członkowskim i
ich regionom znaczne możliwości działania.



Polityka jest częściowo finansowana ze środków głównego
budżetu UE, a częściowo z krajowych i regionalnych budżetów
państw członkowskich.