PLATON - uczeń Sokratesa, założyciel Akademii Platońskiej, zajmował się zależnością między tym co wieczne i niezmienne, a tym co "płynie"; dla niego staje się to jedną i tą samą sprawą, usiłuje on pochwycić "rzeczywistość', która jest wieczna i niezmienna; Platon uważał, że wszystko czego możemy dotknąć w przyrodzie płynie; wieczne i niezmienne są duchowe czy abstrakcyjne obrazy, wzorce według których wszystko Jest stworzone; istnieje ograniczona liczba form, które są ponad lub kryją się za wszystkim, co widzimy wokół nas, formy te Platon nazwał ideami; Platon uważał, że poza światem zmysłowym istnieje odrębna rzeczywistość, nazwał ją światem idei, to właśnie znajdują się wieczne i niezmienne wzorce, kryjące się za zjawiskami, które napotykamy w przyrodzie, ten godny uwagi pogląd nazywamy platońską teorią idei; o tym co postrzegamy zmysłami, możemy mieć jedynie złudne pojęcie, pewną wiedzę natomiast możemy osiągnąć o tym co postrzegamy rozumem; Platon uważał, że dusza istniała, zanim jeszcze zamieszkała w ciele, przebywała wtedy w świecie idei, kiedy dusza budzi się w ludzkim ciele zapomina o doskonałych ideach, jednak z czasem, gdy człowiek doświadcza form występujących w przyrodzie w duszy zaczyna kiełkować nieśmiałe wspomnienie, tym samym rodzi się tęsknota za powrotem do właściwej siedziby duszy, tęsknotę tę nazywa eros. od tej chwili ciało i wszystko co zmysłowe wydaje się niedoskonałe i nieistotne; wszystkie zjawiska w przyrodzie są tylko cieniami wiecznych form, czyli idei; państwem według Platona powinni rządzić filozofowie, państwo podobnie jak człowiek powinno się składać z trzech członów: głowy - mądrość- władcy, pierś
męstwo - strażnicy. Podbrzusze
umiar - wytwórcy, Jeżeli wszystkie trzy części działają jako całość mamy do czynienia z państwem (człowiekiem) sprawiedliwym, decydującym czynnikiem wpływającym na stworzenie dobrego państwa to fakt, że będzie ono rządzone rozumem - racjonalizm.