CW. 3

ZESPOŁY KORZENIOWE

Wypadnięcie tarczy międzykręgowej

• Tarcza międzykręgowa jest jakby łożyskiem kulkowym, umożliwiającym ruch kręgosłupa.

Składa się z dwóch części:

• Pierścienia włóknistego( Annulus fibrosus)

• Jądra galaretowatego(nucleus pulposus)

Obie te części stanowią całość anatomiczną jak i funkcjonalną

Przebieg zmian zwyrodnieniowych

• Zmiany początkowe, prowadzące do uwypuklenia( protrusio) i wypadnięcia( pro lapsus) tarczy międzykręgowej, polegają na zmianie właściwości chemicznych jądra miażdżystego

• Żel jądra miażdżystego stanowiący połączenie polisacharydów i białka zmienia się w kolagen, jądro traci właściwości hydrofilne, proces ten kończy się rozpadem na luźne, twarde fragmenty

• Jednocześnie pierścień włóknisty słabnie i pęka

• Jeżeli pierścień włóknisty jest słaby, jądro miażdżyste uwypukla się ku tyłowi, naciąga więzadło podłużne tylne

• Więzadło pod wpływem nawet niewielkiego rozciągnięcia podczas ruchów kręgosłupa(wówczas gdy pierścień włóknisty jest słaby) może ulec przerwaniu

• Gdy więzadło podłużne jest przerwane, cześć jądra miażdżystego może przesunąć się ku tyłowi i uwięznąć między trzonami kręgów

• Uwypuklona cześć jądra może się głównie znaleźć w obrębie kanału rdzeniowego

Dalszy przebieg może zachodzić na dwa sposoby

1. uwypuklona cześć jądra może się cofnąć,

2. uwypuklona cześć jądra może wypaść całkowicie z tej przestrzeni

Uwypuklenie i wypadnięcie jadra może ze względów anatomicznych przebiegać w dwóch kierunkach

• tylno- bocznym

• tylno- środkowym

Wypadnięte jądro miażdżyste wywołuje ucisk korzonka przebiegającego w pobliżu, pozatwrardówkowo

Tarcza międzykręgowa najczęściej uwypukla się i wypada z przestrzeni pomiędzy L4 a L5 albo L5- S1,natomiast w kręgosłupie szyjnym C5 C6, oraz C6 a C7

Uwypuklenie i wypadnięcie tarczy w obrębie kręgosłupa lędźwiowego

• Początkowe zmiany, przemieszczenie się jądra miażdżystego, naciąganie lub rozerwanie więzadła podłużnego tylnego są przyczyną dolegliwości określanych mianem postrzały lub lumbago.

• Większe uwypuklenie i wypadnięcie tarczy międzykręgowej wywołuje ból korzonkowy nazwany rwą kulszowa

Rwa kulszowa tzn. ból kończyny w obszarze unerwienia przez nerw kulszowy

• W następstwie wypadnięcia jądra z przestrzeni L4 a L5 następuje ucisk korzonka L5, natomiast między L5 A s1 następuje ucisk korzonka S1

• Pojawia się najczęściej po krótszym lub dłuższym okresie bólów krzyża

• Ból jednostronny obejmuje początkowo okolice pośladka, następnie podudzia

• Niekiedy kolejność może być odwrócona podrażnienie korzonkaL5 S1 wywołuje ból umiejscowiony w pośladku i promieniuje ku dołowi wzdłuż tylnej powierzchni uda do łydki

• Umiejscowienie bólu poniżej kolana zależy od tego który korzonek jest zajęty

Podrażnienie korzonka L5, S1

• przednia powierzchnia podudzia i grzbiet stopy, ból promieniuje do palucha

• Podrażnienie korzonka S1: tylna powierzchnia podudzia, podeszwowa powierzchnia stopy , ból promieniuje do pięty i małego palca

• Kaszel śmiech, defekacja nasilają ból

• W dalszym okresie chorzy skarżą się na upośledzenie ruchów i czucia

• Rwa kulszowa podrażnieniowa- nie ma ubytków neurologicznych, jest ból parestezje

• Rwa kulszowa ubytkowa- są ubytki neurologiczne, odruchy są osłabione, opadanie stopy, niemożność oddawania moczu, pacjent nie musi odczuwać bólu

Objawy podrażnienia korzonka L5

Ustawienie kończyny dolnej:

• Zgięcie w stawie biodrowym, kolanowym, skokowym, unikają opierania się na piecie

Kręgosłup:

• Z reguły brak fizjologicznej lordozy L(spłaszczenie)

• Prostowniki tułowia są napięte( skurcz jest jedno- lub obustronny.

Ruchomość w odc L:

• Ograniczenie zgięcia, prostowania , skłonów bocznych

• Ruchy wywołują ból

• Cześć lędźwiowa jest bolesna przy opukiwaniu.

Ból w kończynie chorej objawia się:

• podczas badania objawu Lasegue’a,

• gdy chory w pozycji stojącej z wyprostowanymi nogami zgina się ku przodowi,

• próba siadu bez zgięcia kolan(+zawsze je zegnie)

Niedowłady i zaniki mięśniowe:

• obserwuje się w późniejszym etapie choroby

• zwiotczenie mm. Pośladkowych po stronie chorej( badamy ja pozycji stania, chory napina pośladki)

• zmniejszenie objętości mm uda i podudzia

• osłabienie zgięcia w stawie kolanowym

• uszkodzenie L5- osłabienie prostowników stopy i palców

uszkodzenie S1- osłabienie zginaczy stopy i palców

Rwa udowa

• Wypadniecie tarczy między L3 a L4, ucisk korzonka L4

• Ból umiejscawia się głównie na przedniej powierzchni uda

• prostowanie stawu kolanowego jest osłabione(niedowład 4-głowego)

• Obaw rozciągowy n. udowego jest +

• Zaburzenie czucia na przyśrodkowej powierzchni podudzia

Wypadnięcie tarczy międzykregowej w odc. szyjnym

• wypadnięcie może być boczne i środkowe

Małe boczne wypadnięcie wywołuje:

• Ograniczenie ruchomości w odc C,

• Ból barku i ramienia promieniujący do ręki

• Brak lordozy C

• Ruchy w odcinku szyjnym bolesne

Duże wypadnięcie tarczy międzykręgowej może wywołać ucisk na rdzeń

Wypadnięcie tarczy pomiedzy C5, a C6

• Powoduje uszkodzenie korzonka C6,

• upośledzenie czucia i parestezje w polu korzonkowym,

• niedowład mięśnia dwugłowego,

• osłabienie odruchów m. dwugłowego

• Ból promieniuje do kciuka i wskaziciela

Wypadniecie tarczy pomiędzy C6 a C7 powoduje ucisk na korzonek C7

• Niedoczulica i parestezję w obszarze unerwienia

• Promieniowanie bólu do trzeciego, czwartego palca,

• niedowład m. 3-głowego

• osłabienie lub zanik odruchów z m.3-głowego

Testy diagnostyczne

Test prowokacji bólów krzyża

• objaw Neriego: leżenie tyłem, lub siad. badany wykonuje skłon głowy i szyi w przód. przy objawie dodatnim pojawia się ból ,wywołany napięciem opon rdzeniowych lub korzeni rdzeniowych wskutek ich rozciągania.

• Objaw Naffzigera: pozycja jw. Badający uciska obustronnie żyły szyjne. Przy próbie dodatniej pojawia się ból w okolicy L-S, albo w kończynie dolnej. ból występuje w efekcie zwiększenia ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego w kanale kręgowym

• Test Schobera

• Test palce podłoga

Testy napięciowe:

• Test przywiedzenia horyzontalnego ramion

Pw: siedząca, badany opiera dłonie częścią grzbietową na biodrach a następnie przywodzi horyzontalnie ramiona starając się zbliżyć łokcie. Na końcu zakresu ruchomości badający stara się delikatnie pogłębić ruch. w warunkach prawidłowych nie stwierdza się różnicy ruchomości, a próba pogłębienia nie wyzwala bólu. różnica w zakresie ruchomości , oraz lokalna reakcja bólowa przy próbie biernego jej zwiększania przemawia za pierwotnie barkową przyczyna dolegliwości. Brak ograniczenia ruchomości pomimo bólu i/lub uczucia dyskomfortu przemawia za odległą przyczyna dysfunkcji

• Test Lasequa

Pw. Leżenie Tylem. Próba polega na unoszeniu nogi wyprostowanej w stawie biodrowym ku górze ból występuje w przypadku ucisku korzenia L5 lub S1

 Objaw różnicujący test Lasequa

• Pw: leżenie tyłem. badający unosi kończynę dolną w górę, aż do wystąpienia reakcji bólowej, po czym poleca badanemu nacisnąć piętą na swoją dłoń. ustąpienie reakcji bólowej podczas nacisku piętą przemawia za inną niż korzonkowa przyczyną bólu. gwałtowny wzrost dolegliwości bólowych przemawia za korzonkową przyczyną dolegliwości

Test Bragarda

Pw: leżenie tyłem. badający unosi kończynę dolną w górę, aż do wystąpienia reakcji bólowej, następnie opuszcza ją do poziomu niebolesnego, w tej pozycji wykonuje zgięcie grzbietowe stopy. Brak reakcji bólowej podczas zgięcia grzbietowego stopy przemawia za inną niż korzonkowa przyczyną bólu(mięśniowa, więzadłowo-powięziowa, dysfunkcja stawów krzyżowo-biodrowych).gwałtowny wzrost dolegliwości bólowych przemawia za korzonkową przyczyną dolegliwości.

Badanie fizjoterapeutyczne:

• Ruchomość kręgosłupa

• Test palce-podłoga

• Test Schobera

• Test siły mięśniowej mm. Brzucha

• Krzywizny kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej i czołowej

• Stan napięcia mm. przykręgosłupowych

• Objaw Lasequa

Plan kinezyterapii zespołów bólowych dolnego odc.kręgosłupa

• Rozluźnienie mm. grzbietu

• Wzmocnienie mm. brzucha

• Wzmocnienie m. zginaczy goleni

• Wzmocnienie mm. prostowników biodra

Okresy dolegliwości bólowych

Okres ostry:

• Pozycje analgetyczne. Pozycja Perlscha. pozycja ta z ugiętymi w biodrach i kolanach nogami poprzez zmianę ustawienia miednicy działa delortyzująco, obarczając uciśnięte korzenie nerwowe.

• Leki p-zapalne, p-bólowe

• Ćwiczenia izometryczne

Okres podostry:

• Masaż wodno- wirowy, zabiegi fizykalne

• Ćwiczenia rozluźniające mm. grzbietu

• Wyciągi pulsacyjny na stole(15-20kg,20min),wyciąg krzesełkowy(bez obciążenia,30min)

Okres przewlekły:

• Poza wyciągami i zabiegami fizykalnymi stosuje się ćwiczenia, indywidualne dobrane do pacjenta, lub grupowe. Ćwiczenia wykonywane są w pozycjach wyjściowych w celu zwiększenia siły mm. prostowników grzbietu, mm. brzucha, prostowników stawu biodrowych i kolanowych

Przykładowy zestaw ćwiczeń:

Cel -ćwiczenia mają ułatwić profilaktykę, czyli zapobieganie występowaniu dolegliwości, nasilaniu się zniekształceń oraz utrzymywać w dobrej kondycji kręgosłup, przy występujących bólach zmniejszać dolegliwości i je likwidować. Aby przyniosły pożądany skutek muszą być wykonywane systematycznie.

Miejsce ćwiczeń – salka gimnastyczna
Liczba ćwiczących – 16
Czas trwania – 30 – 40 min
Pomoce – materace , piłki

1.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem, KKD ugięte w stawach kolanowych pod kątem prostym, stopy wsparte o ścianę, KKG w bok.
Dociskanie odcinka lędźwiowego kręgosłupa do podłoża.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 - 15 x

2.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem , KKG wzdłuż T, KKD zgięte w stawach kolanowym i biodrowym, stopy mocno oparte na podłożu. Jednoczesne uniesienie głowy i nogi zgiętej w kolanie, opieranie rąk na kolanie, noga stawia opór.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ:10-15x
Wytrzymać 6 sek.
3.OPIS ĆWICZENIA
P.w. leżenie tyłem, kolana i biodra lekko zgięte, złączone stopy mocno oparte na podłożu, ręce ułożone na brzuchu. Uniesienie głowy, barków i splecionych rąk z jednoczesnym dociśnięciem odcinka lędźwiowego do podłoża.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ:10x
Wytrzymać 5 sek.

4.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem, kolana ugięte w stawach kolanowych, stopy wsparte na podłożu lub ścianie, KKG wzdłuż T. Wznoszenie górnej części T /głowa, barki/.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 – 15 x
Wytrzymać 3 - 5 sek.

5.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem, kolana ugięte, stopy wsparte na podłożu, kkg w bok. Wznos bioder w górę - wdech, opuścić na podłoże- wydech.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 - 15 x

6.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem, KD P przyciągnięta za kolano do klatki piersiowej, KD L prosta na podłożu. Wznos KD L w górę. Zmiana KKD
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 - 20 x

7.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem, KKG w bok, KD P ugięta w kolanie oparta stopą o podłoże w okolicy kolana nogi wyprostowanej KD L. Próba dotknięcia kolanem KD P do podłoża ponad KD L. Zmiana KKD. ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 - 20 x

8.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem, KKG wzdłuż T, KKD ugięte w kolanach pod kątem prostym. Przeniesienie KKD w prawo i lewo.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 3 x 10

9.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem, KKG w bok. Przeniesienie KD P w kierunku KG L. Zmiana KD.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 - 20 x

10.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem, KKD ugięte w kolanach, stopy wsparte na podłożu. Przyciągnięcie dłońmi kolan do klatki piersiowej
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ:
Wytrzymać 3-5 sek10-20 x

11.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem, KKD wsparte wyżej /pufa, taboret/ KKG w bok. Przyciągnięcie kolana do brzucha, druga KD prosta w kolanie uniesiona nisko nad taboretem. Zmiana KKD.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 - 20 x

12.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie tyłem, KKG w bok , KKD wsparte wyżej. Wznos KKD do pionu. Wykonać nożyce pionowe - odcinek lędźwiowy kręgosłupa przylega do podłoża.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 4 x 10

13.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie przodem, dłonie wsparte obok barków. Przejście do siadu klęcznego i powrót do p. w.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 - 15 x

14.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie przodem, KKG pod brodą. Zrolowany kocyk pod brzuchem. Nieznaczny wznos T w górę, KKG ugięte w łokciach, dłonie na wysokości barków.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 - 12 x
Wytrzymać 8 sek.
15.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie przodem, wałek pod brzuchem, nogi w lekkim rozkroku, ramiona wyprostowane. Wznoszenie do góry KD P i KG L , powrót do p.w.Zmiana KD i KG.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 x
Wytrzymać 6 sek.

16,OPIS ĆWICZENIA:
P.w. klęk podparty- wykonać “koci grzbiet”, przejście do ukłonu japońskiego/siad na piętach ze skłonem T w przód/.Powrót do p.w.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10-15 x

17.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. klęk podparty. Unoszenie raz KD P, raz KD L.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10x
Wytrzymać 6 - 8 sek.

18.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. klęk podparty. Naprzemienne unoszenie rąk na wysokość głowy z jednoczesnym wciągnięciem brzucha.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10x
Wytrzymać 5-6 sek.
19.OPIS ĆWICZENIA:
P.w . klęk podparty. Unoszenie KG P i KD L z równoczesnym wciągnięciem brzucha. Zmiana KG i KD.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10x
Wytrzymać 5-6 sek.
20.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. siad klęczny. Wysunięcie KG P w przód, siad na prawej pięcie, wysunięcie KD L w tył. Zmiana KG i KD
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10 - 15 x
Wytrzymać 5 sek.
21.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. leżenie na piłce, nogi w lekkim rozkroku,ramiona na piłce.Wznoszenie ramion w bok do poziomu kręgosłupa, głowa na przedłużeniu T.
ILOŚĆ POWTÓRZEŃ: 10x
Wytrzymać 6 sek.
22.OPIS ĆWICZENIA:
P.w. j.w.Naprzemienne wznoszenie ramion do przodu.Po 10 x

Bóle odc. szyjnego

Zespół korzeniowy ostry:

• Pozycje ułożeniowe

• Środki farmakologiczne

• Zespół korzeniowy przewlekły:

• Zabiegi zmniejszające napięcie mm. Karku

• Ćwiczenia zwiększające siłę kogg

• Wyciągi( pętla Glissona)

• Ćwiczenia w wodzie

• Kołnierz ortopedyczny

• Masaż ręczny

• zabiegi fizykalne

Metoda Mckenzie

Edukacja pacjenta jest kluczem w stosowaniu metody McKenziego . Jest ona połączona z różnorodnymi ćwiczeniami, które mają na celu zmniejszenie bólu, przywrócenie funkcjonalności oraz zmniejszenie ryzyka nawrotów poprzez:

a) przemodelowanie nawyków pacjenta - prawidłowa pozycja siedząca, właściwe podnoszenie, odpowiednia zmiana pozycji,

b) kompleksową edukację,

c) samoleczenie - wyrobienie akceptacji przejęcia odpowiedzialności pacjenta za swoją terapię i jej wyniki).

Cechy charakterystyczne:

• Powtarzalne ruchy wykorzystywane do oceny i leczenia

• Akcent położony na niezależność pacjenta

• Unikanie stwarzania zależności od terapeuty

• Wykorzystanie minimum interwencji ze strony terapeuty

• Kombinacja ćwiczeń oraz interwencji terapeuty w razie konieczności

• Użycie ćwiczeń do zwalczania bólu

Do unerwianych struktur, które mogą stać się źródłem bólu należą:

• Torebki stawów międzywyrostkowych i stawów krzyżowo- biodrowych

• Zewnętrzne partie krążków międzykręgowych

• Więzadła międzykolcowe i podłużne

• Trzony kręgów

• Opona twarda

• Pochewki korzeni nerwowych

• Tkanka łączna w obrębie nn.

• Naczynia krwionośne w obrębię kanału kręgowego

• Lokalne mm

Duże nagromadzenie nocyceptorów wokół kręgosłupa uniemożliwia opracowanie procedur

testujących, wybiórczo obciążających poszczególne struktury segmentu kręgosłupa.

Zmiany biomechaniczne zachodzące w kręgosłupie lędźwiowym podczas ruchu zginania i prostowania.

• Ruch zgięcia i przeprostu zawiera dwa komponenty: rotacje i translokacje i płaszczyźnie strzałkowej. Np.: ruch zgięcia łączy ze sobą rotacje kręgu lędźwiowego ku przodowi w płaszczyźnie strzałkowej oraz jego translokacje ku przodowi

• Podczas ruchu zgięcia przednia cześć krążka międzykręgowego ulega kompresji, zaś tylna cześć pierścienia zostaje rozciągnięta. Zgięcie powoduje tylne przemieszczenie jądra miażdżystego. ruch ten powoduje wydłużenie kanału kręgowego i napina rdzeń kręgowy, oraz struktury oun

• Podczas przeprostu tylna część krążka ulega kompresji zaś przednia część pierścienia zostaje rozciągnięta. Ruch ten wiąże się z dociśnięciem wyrostka kolczystego lub wyrostków stawowych dolnych do płytki łuku kręgowego.

Centralizacja

• Zjawisko polegające na tym, że dystalny ból kończyny promieniujący z kręgosłupa(choć niekoniecznie kręgosłupie odczuwany) ulega natychmiast lub po pewnym czasie eliminacji (do części proksymalnych) w odpowiedzi na zastosowaną terapię.

• Jest zawsze stałą zmianą zachowania bólu

• Najczęściej następuje w wyniku przeprostu

Peryferyzacja:
Ma miejsce tylko w zespole strukturalnym
Polega na trwały wywołaniu/pogorszeniu bólu

Mc Kenzie

McKenzie zdefiniował różne zespoły, których przyczyną mogą być stany bólowe oraz ograniczenia

ruchomości i deformacje postawy. Autor wydziela tu 3 kategorie:

1. Zespół posturalny - przeciążenie ekstremalną pozycją końcowego zakresu ruchu tkanek nie

zmienionych patologicznie. Ból powstaje głównie w torebkach stawowych oraz przylegających

więzadłach i jest rezultatem długotrwałego pozostawania w pozycji końca zakresu ruchu. Wycofanie

się z tej pozycji eliminuje ból(natychmiast).

2. Zespół dysfunkcyjny - przeciążenie ekstremalną pozycją końcowego zakresu ruchu tkanek

obkurczonych patologicznie w formie zwłóknień, blizn, zrostów, przykurczów. powtarzane ruchy we

odpowiednim kierunku będą wywoływać objawy, które nie będą utrzymywać się po zakonczeniu

testowania

3. Zespół zaburzeń strukturalnych - zaburzenie wzajemnego układu (uszkodzenie lub

przemieszczenie) struktur wewnątrzstawowych (jądra miażdżystego)zespół strukturalny

charakteryzuje się nasileniem, lub peryferyzacją objawów odpowiedzi na pewne pozycje i ruchy,

oznacza to również zmniejszenie się lub eliminacje lub centralizacje objawów oraz powrót do

normalnego zakresu ruchomości w odpowiedzi na strategie obciążeń.

Procedury lecznicze:

Głównym kierunkiem leczenia jest wzorzec przeprostny, ruchy doboczne i zgięcia są stosowane

zmniejszą częstotliwością

Wzorzec przeprostny- statycznie

• Leżenie przodem

• Leżenie w przeproście

• Długotrwała pozycja przeprostu

• Korekcja postawy

Wzorzec przeprostny- dynamicznie

• Przeprost w pozycji leżącej z autodociskiem np. poprzez głęboki wdech

• Przeprost w pozycji leżącej z dociskiem terapeuty

• Mobilizacja przeprostna

• Manipulacja przeprostna

• Przeprost w pozycji stojacej

• Zgarbienie- przekorygowanie

Wzorzec przeprosiny ze składowa boczna- dynamicznie

• Przeprost w pozycji lezącej z przesuniętymi biodrami

• Przeprost w pozycji leżącej z przesuniętymi biodrami z dociskiem terapeuty( w płaszczyźnie strzałkowej, w płaszczyźnie czołowej)

• Mobilizacja przeprostna z przesunięciem bioder

• Mobilizacja rotacyjna w przeproście

• Manipulacja rotacyjna w przeproście

Wzorzec doboczny

• Autokorekcja dekompensacji lub przesów boczny

• Manualna korekcja dekompensacji

Wzorzec zgięciowy

• Zgięcie w pozycji lezącej

• Zgięcie w pozycji siedzącej

• Zgięcie w pozycji stojącej

• Zgięcie w pozycji lezącej z dociskiem terapeuty

Wzorzec zgięciowy ze składowa boczną

• Zgięcie w pozycji stojącej ze stopą na stopniu

• Rotacja w zgięciu

• Mobilizacja rotacyjna w zgięciu

• Manipulacja rotacyjna w zgięciu

Metodyka ćwiczeń

• 10-15powtórzrń w serii

• Liczba powtórzeń serii zależna od nasilenia problemu

• Ćwiczenia wykonujemy w sposób rytmiczny

• Po każdym ćwiczeniu następuje rozluźnienie

• Kontrolujemy objawy

• Jeśli zaczyna bolec przestajemy ćwiczeń

Dziennie robimy średnio 400 zgięć kręgosłupa. Na skutek skłonu dysk dostosowuje sie dokształtów

partnerów – kości.

Podczas wykonywania ruchów wyprostnych tylne części trzonów danego segmentu ruchowego

zbliżają sie do siebie, zwiększając ciśnienie wewnątrz krążka międzykręgowego

po stronie tylnej – powoduje to przodoprzesuniecie jadra miażdżystego z rozciągnięciem

wewnętrznych warstw przedniej części pierścienia włóknistego.

Podczas wykonywania ruchów zgięcia obserwuje sie analogiczne mechanizmy tylko w

odwrotnym kierunku przesunięcia jadra (tyłoprzesuniecia).

PIR

• W czasie napięcia izometrycznego minimalne uczucie bólu powinno zniknąć lub zmniejszyć się. jeśli tego nie uzyskamy oznacza to że osiągnięto zbyt duży zakres ruchu

• łagodnie zaprzestajemy naciskania naprzeciw oporowi i następuje rozluźnienie wszystkich rozciąganych mięśni w tej samej pozycji – bez zmiany położenia poszczególnych części ciała!.

• Po tym wykonuje się powolne przesunięcie danej części ciała w kierunku rozciągającym mięśnie. Bardzo ważne jest by nie zmniejszać rozciągnięcia mięśnia poprzez ruch powrotny w stawie.

• Cały cykl powtarza się od nowa dwóch do czterech razy. Ostatecznym osiągniętym ruchem jest zakres, w którym przy napięciu 8-sekundowym ból lub rozciąganie nie zmniejsza się lub nawet wzrasta.

• Także istotnym elementem w trakcie rozciągania jest swobodny, głęboki oddech, gdyż on także działa rozluźniająco na nasz organizm.

• Optymalna częstotliwość stosowania rozciągania wynosi około raz lub dwa razy na dobę(po upływie ok. 12h)

PIR Rwa kulszowa

1. Pir mm. Dwugłowego uda

• Autocwiczenie: przesuwaj pietę w gore po płaszczyźnie do momentu poczucia rozciągnięcia zatrzymaj ruch, naciśnij pietą w kierunku ściany+dół8-10sek, rozluźnij

• Z terapeutą: terapeuta chwyta dolną jedna dłonią piętę a drugą kładzie na kolano(uniknięcie zgięcia),przebieg jw.

2. Pir mm. czworobocznego lędźwi

• Auto:polóz się na plecach, ugnij kolana, stopy oprzyj o podłoże, unieś biodra w górę i przesuń w kierunku przykurczonego mm,a następnie w tej pozycji opuśc biodra, teraz wyprostuj kkdd tak by pogłębić ułożenie w łuk. Następnie pogłęb lezenie chwytając jedną rękę nad główą.takie ułożenie utrzymaj ok2-3min(czujesz stopniowo malejące napięcie)

• Z terapeuta: pozycja jw. Terapeuta daje opór kkdd i tułowiem w kierunku łuku.

3. Pir mm. pośladkowego średniego

• Auto: siad na krześle, plecy oparte, podchwyć stopę i kolano. przyciągnij stopę i kolano w kierunku dogłowowo do momentu poczucia napięcia. zatrzymaj ruch naciśnij stopa na dłoń.

4. Pir mm. gruszkowatego.

• Z terapeutą: kolano w 3 zgięciu pod katem 90 st.,w osi ciała. terapeuta wykonuje ruch pronacji stopy , co powoduje rotacje zew w stawie biodrowym, do granicy bólu, zatrzymanie ruchu, pacjent naciska wew strona stopy na dłoń terapeuty

5. Pir mm. trójgłowego łydki

• Auto: stań przodem do stołu i oprzyj wyprostowane ręce, jedna kończyna w wykroku(zgięta w kolanie) druga w zakroku(cała powierzchnia stopy oparta o podłoże), biodra lekko cofnięte. Ruch: przesuń biodra do przodu do momentu poczucia rozciągnięcia, zatrzymaj ruch, naciśnij na podłoże piętą zakroczną

PIR Rwa ramienna

1. Pir m. piersiowego

• Auto: leżenie tyłem na stole, tak aby bark znajdowała się poza kozetką, kkg zgięcie w stawi ramiennym, rot zewnętrzna, zgięcie stawu łokciowego. Ruch: przenieś ramie w bok lekko uginając łokieć(na wysokość oczu), skrę głowę w przeciwna stronę. Staraj się rozluźnić rękę, ułożenie ok2min

• Z terapeuta: pw:jw. Terapeuta opuszcza w dół ramię ćwiczącego do momentu rozciągnięcia, zatrzymanie ruchu, opór terapeuty przeciwny do kierunku ruchu, pod łokieć i kloce przedramienia

2. Pir mm. prostych głowy

• Auto: usiądź na stole, tułów oparty na poduszkach, podeprzyj plecy tak aby wymusić ruch głowa w kierunku brody do krtani, obejmij głowę dłońmi, pogłęb delikatnie skłon głowy, oczy zwróć w kierunku sufitu, utrzymaj pozycje prze 8-10sek.

3. Pir mm. czworobocznego, część górna

• Auto: siad na krześle, głowa prosto broda cofnięta, jedna ręka chwyć za brzeg krzesła, druga połóż na uchu po przeciwnej stronie(nad głową) ruch skłonu głowy w bok od barku ustabilizowanego do momentu napięcia, zatrzymaj ruch, naciśnij głową na rękę

• Z terapeuta: leżenie tyłem, obniż barki w stronę miednicy. Terapeuta chwyta głowę i wykonuje powolny skłon w bok do momentu pojawienia się napięcia, zatrzymujemy ruch, pacjent naciska głową na rękę terapeuty w kierunku przeciwnym do wykonywanego ruchu.

4. Pir mm. Dźwigacz łopatki

• Auto: siad na krześle, głowa prosto broda cofnięta, jedna ręką chwyć za brzeg krzesła, druga połóż za uchem po przeciwnej stronie(nad głową, łokieć skierowany do przodu) ruch skłonu Glowy w bok i przód od barku ustabilizowanego do momentu napięcia, zatrzymaj ruch, naciśnij głową na rękę.

• Z terapeuta: leżenie tyłem, obniż barki w stronę miednicy. Terapeuta chwyta głowę i wykonuje powolny skłon w bok i przód do momentu pojawienia się napięcia, zatrzymujemy ruch, pacjent naciska głową na rękę terapeuty w kierunku przeciwnym do wykonywanego ruchu.