• Chiralność

Cecha cząsteczek chemicznych przejawiająca się w tym, że cząsteczka wyjściowa i jej lustrzane odbicie nie są identyczne i podobnie jak wszystkie inne obiekty chiralne nie można ich nałożyć na siebie w przestrzeni. Cząsteczki chiralne występują w formie dwóch izomerów optycznych - enancjomerów. Związki chiralne cechuje też ciekawa własność - tzw. aktywność optyczna, zwaną również czynnością optyczną.

• Diastereoizomer

Diastereoizomery to izomery konfiguracyjne (np. izomery optyczne lub izomery E-Z), które nie pozostają z sobą w relacji odbić lustrzanych, nie są to więc enancjomery. Zjawisko diastereoizomerii (w odniesieniu do izomerów optycznych) wynika z istnienia dwóch lub więcej centrów chiralności w obrębie jednej cząsteczki.

• Racemat

Mieszanina racemiczna, racemat,(rac) to równomolowa mieszanina pary enancjomerów danego związku chemicznego.

• Aktywność optyczna

Aktywność optyczna lub czynność optyczna - własność niektórych związków chemicznych polegająca na zdolności skręcania płaszczyzny światła spolaryzowanego.Warunkiem koniecznym występowania czynności optycznej cząsteczek jest chiralność cząsteczek czyli istnienie w formie dwóch nienakładalnych enancjomerów.

• Enancjomer

Enancjomery to izomery optyczne, które są własnymi lustrzanymi odbiciami – mniej więcej tak jak prawa i lewa rękawiczka. Mogą istnieć tylko dwa enancjomery danego związku chemicznego. Dwa enancjomery skręcają światło spolaryzowane w przeciwnych kierunkach, a niektóre (nie wszystkie) mogą tworzyć lewo- i prawoskrętne formy krystaliczne. Oprócz tego wszystkie własności fizyczne i olbrzymia większość chemicznych są dla obu enancjomerów niemal identyczne.

• Konfiguracja absolutna

Konfiguracja absolutna (inaczej bezwzględna) to jednoznaczny sposób rozróżniania i nazewnictwa izomerów optycznych, a ściśle biorąc ustalania rzeczywistej konfiguracji podstawników przy centrach chiralności w enancjomerach i diastereoizomerach. W dużym uproszczeniu, konfiguracja absolutna jest sposobem jednoznacznego zapisu stwierdzającego czy określony enancjomer, a szerzej otoczenie każdego asymetrycznego atomu węgla jest "prawe" albo "lewe".

• Monosacharyd

Cukry proste (inaczej: monosacharydy) – węglowodany, w których strukturze występuje od 3 do 7 atomów węgla. Monosacharydy mogą występować w postaci pierścieniowej jeśli posiadają co najmniej 4 atomy węgla w cząsteczce. Wszystkie cukry proste łatwo krystalizują i są rozpuszczalne w wodzie. Są substancjami bezwonnymi, bezbarwnymi, na ogół charakteryzują się słodkim smakiem, choć np. β-D-mannoza jest słodko-gorzka. Cukrem prostym jest m.in. pięciowęglowa ryboza i deoksyryboza oraz sześciowęglowe: glukoza, fruktoza, mannoza i galaktoza. Cukry proste mogą tworzyć disacharydy (dwucukry), oligosacharydy lub polisacharydy (wielocukry).

• Glikozyd

Glikozydy to związki chemiczne, pochodne węglowodanów, których anomeryczny atom węgla jest związany przez kondensację do atomu niecukrowej grupy. Kondensacja ta zachodzi najczęściej przez atom tlenu rzadziej węgla, siarki lub azotu. Wiązanie takie nazywa się wiązaniem glikozydowym. Część cukrową takiego związku nazywa się glikonem, a cząsteczkę niecukrową aglikonem. W przypadku glikozydów roślinnych część cukrowa składa się najczęściej z kilku (do 12) cząsteczek cukrów prostych. W grupie glikozydów za związki o działaniu przeciwodżywczym uważa się saponiny, tioglikozydy, a także związki fenolowe, fityniany, glikopeptydy i wiele innych. Glikozydy są trwałe w środowisku obojętnym i nie wykazują mutarotacji; zaś po zakwaszeniu środowiska następuje reakcja odwracalna i zachodzi mutarotacja.

• Forma piranozowa

pierścieniowa forma glukozy wytworzona w obecności piranu (heterocyklicznego organicznego związku chemicznego).

• Cukier D

Cukier inwertowany to produkt hydrolizy cukru złożonego - sacharozy na mieszaninę cukrów prostych - glukozy i fruktozy, w wyniku którego następuje zmiana kierunku skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła przez powstałą mieszanię.

• Centrum anomeryczne

Centrum asymetrii, Centrum anomeryczne, tj. Cl dla aldoz i C2 dla ketoz jest najbardziej reaktywnym miejscem w cząsteczce cukru.

• Cukier redukujący

Cukier redukujący tzn. taki, który ma wolną grupę karbonylową (cukier prosty, aldoza posiadajaca grupą aldehydową -CHO, np. glukoza).

• Wiązanie 1-4’