Polityka zagraniczna – Giedrojć

Polityka zagraniczna: część ogólnej polityki państwa, nie kształtowana w systemie wewnętrznym lecz realizowana w systemie międzynarodowym. Polityka zagraniczna jest prowadzona stale i nie ma granic czasowych. Jest niezbędna dla istnienia państwa i jego rozwoju. Ze względu na stosunki międzynarodowe jako pole odniesienia tej polityki posiada swoją specyfikę. Polityka zagraniczna jest procesem złożonym. W celu jej uzyskania państwo stosuje metody i środki. Polityka zagraniczna to strategia państwa na zewnątrz, dyplomacja i taktyczne działania służące realizacji celów. W każdy państwie istnieje hierarchia interesów, a system interesów najważniejszych to racja stanu.

Racja stanu to interes państwa, które można ująć w słowach: „ Dla obrony ojczyzny wszystkie drogi są dobre, zarówno te, które przynoszą chwałę, jak i te, które przynoszą hańbę”

Rację stanu realizujemy w sposób bezkompromisowy. Treść Racji stanu formułują konstytucyjne organy państwa: PARLAMENT, GŁOWA PAŃSTWA, RZĄD, LUB INNE – ZGODNIE Z KONSTYTUCJĄ, przy uwzględnieniu postępujących czynników: historycznego, otoczenia zewnętrznego, opini prawnych.

Nie może być racja stanu określana arbitralnie i bezapelacyjnie przez jednostkę lub grupę rządzącą – racja stanu musi uwzględniać kwestię bezpieczeństwa. Dla polaków podmiotem racji stanu pozostaje suwerenna RP. Nadrzędne wartości, tj.; utrzymanie niepodległości i zapewnienie suwerenności pozostają ponadczasowe i niezmienne, może się zdarzyć jedynie zmiana KONTEKSTU MIĘDZYNARODOWEGO.

Państwo może prowadzić politykę zagraniczną aktywną lub pasywną. W polityce AKTYWNEJ państwo bierze udział w rywalizacji międzynarodowej, dążąc do zmiany środowiska zewnętrznego. W polityce PASYWNEJ państwo staje się bierne w stosunkach zewnętrznych, chętnie stosuje się do zaleceń i woli innych.

Proces globalizacji spowodował powstanie tzw. PAŃSTW KREATYWNYCH, które politykę aktywną kreują w tych podstawach dla siebie najkorzystniejszych, np. Chiny.

Na uwarunkowania polityki zagranicznej państwa wpływają czynniki wewnętrzne i zewnętrzne. Do czynników WEWNĘTRZNYCH zaliczamy:

- środowisko geograficzne, potencjał ludnościowy, potencjał gospodarcz i naukowo-techniczny; system społeczno-polityczny, jakość i aktywność własnej służby dyplomatycznej

Do czynników ZEWNĘTRZNYCH – międzynarodowych zaliczamy:

- środowisko międzynarodowe najlbliższe danemu państwu (sąsiedzi) i zasięg zawartych umów, jakość i aktywność dyplomacji innych państw.

Unilateraliym, euroregion w jakim euroregionie jest sycyecin,, uwarunkowania wewnętrzne polityczne polityki polski, priorytety skubiszewskiego, najważniejsza racja stanu teraz, ministrowie, co poprzedało(jaka umowa) wejście do nato(zgode rosji - spotkanie wałęsy z jelcynem).

Traktaty z ukrainą, nasze misje w nato (afganistan itp.aktualne) , wewnętrzne i zew uwarunkowania, prezydent reagen, jesień narodow, jaki prezydent zrobił najwięcej dla polityki międzynarodowej dla polski, bo?

Jesien narodow, aksamitną rewolucja, Periodyzacja – etapy i daty. Kiedy polepszyła się polityka między niemcami a polską . Co chciała zyskać polska podczas 2+4. Problemy w polityce między niemcami i polską. Racja stanu, co uwzględnia racje stanu.

Jakie były problemu po wyjściu z układu warszawskiego przez polskę.