Polega na przeprowadzeniu kolejnych symulacji ze zmienianymi wartościami elementów (również parametrów modeli). Analizę tą przeprowadza się wykorzystując funkcję alter.
Umożliwia wykonanie analizy układu dla zadanych wartości temperatur , dzięki czemu można zasymulować działanie układu w innych temperaturach(niż standardowe 27oC), co ma wpływ na np. punkt pracy elementów aktywnych.
Obliczana jest zawartość harmonicznych przebiegu czasowego. Wyznaczane są: składowa stała, amplituda składowej podstawowej i amplitudy pierwszych ośmiu harmonicznych oraz wyznaczana jest wartość współczynnika THD% (zniekształceń nieliniowych).
Analiza ta jest realizowana równocześnie z analizą AC. Dla każdej częstotliwości analizy AC jest przeprowadzana analiza zniekształceń po przyjęciu nieliniowego modelu elementu aktywnego. Analiza jest przeprowadzana przy założeniu że do wejścia układu doprowadza się jeden(wtedy obliczane są amplitudy drugiej i trzeciej harmonicznej) albo dwa (wtedy obliczane są amplitudy produktów intermodulacji o częstości F1-F2, F1+F2, 2F1-F2) sygnały harmoniczne.
Analiza ta jest realizowana równocześnie z analizą AC. Program przyjmuje, że każdy rezystor w układzie jest źródłem szumu termicznego, a każde złącze półprzewodnikowe wytwarza szum migotania, śrutowy lub dyfuzyjny. Źródła szumów modelowane są jako wymuszenia elektryczne, statystycznie niezależne (nieskorelowane).
Podczas analizy wrażliwości obliczane są pochodne cząstkowe wielkości wyjściowych(napięcia lub prądy) względem wszystkich parametrów układu(wartości rezystancji, pojemności, indukcyjności, źródeł, …). Dzięki tej analizie można zasymulować jak bardzo wyjście/wyjścia układu są wrażliwe na zmiany parametrów układu.
Analiza MC określa zachowanie układu przy przypadkowych zmianach wartości elementów i modeli. Zakładamy, że wszystkie lub niektóre parametry elementów układu są zmiennymi losowymi o znanych rozkładach. Analizie podlega układ o wybieranych losowo wartościach parametrów. Taki cykl losowania wartości powtarza się wielokrotnie, a następnie wyniki są poddawane obróbce statystycznej. W efekcie można uzyskać m.in. wartość średnią funkcji układowej i odchylenie standardowe. W tej analizie oceniana jest wrażliwość globalna całego układu w warunkach, gdy wszystkie elementy jednocześnie przyjmują wartości parametrów odbiegające od nominalnych. MC ma zastosowanie do analiz OP, AC i Tran.
Analiza ta pozwala ocenić projektowany układ pod względem najbardziej niekorzystnych wartości parametrów. Tak jak w MC zakłada się, że elementy wykonane są z określoną tolerancją. W analizie WCS najpierw program przeprowadza symulacje z nominalnymi wartościami elementów, wyznacza wrażliwości wielkości wyjściowych od każdego z nich i na ich podstawie przeprowadza symulacje dla zdefiniowanego przez projektanta najgorszego przypadku. WCS ma zastosowanie do analiz DC, AC i Tran.
W metodzie WCS najpierw jest wyznaczana wrażliwość wielkości wyjściowych od parametrów elementów, i na jej podstawie projektant definiuje najgorszy przypadek, taki aby wpływy wszystkich odchyłek się kumulowały. Po tych czynnościach symulacja jest wykonywana tylko raz.
W metodzie MC program wykonuje symulacje wielokrotnie, za każdym razem losując inne wartości parametrów elementów.