Na zachodzie wyróżniano historycznie 4 typy schizofrenii: prosty, hebefreniczny, katatoniczny i paranoidalny.
Obecnie w klasyfikacji DSM-IV wyróżniono 5 rodzajów schizofrenii:

* rezydualna – objawy pozytywne występują w niewielkim natężeniu,
* paranoidalna – obecne są urojenia i omamy, ale brak zdezorganizowanego zachowania i spłycenia afektu
* zdezorganizowana, dawniej hebefreniczna – występuje spłycenie afektu i zaburzenia myślenia,
* katatoniczna – widoczne są wyraźne zaburzenia psychomotoryczne; może wystąpić stupor katatoniczny i giętkość woskowa
* schizofrenia niezróżnicowana – występują objawy psychotyczne, ale kryteria schizofrenii rezydualnej, paranoidalnej, zdezorganizowanej i katatonicznej nie są spełnione

oraz kilka rodzajów jej przebiegu:

* subchroniczny
* chroniczny
* subchroniczny z zaostrzeniem
* chroniczny z zaostrzeniem
* choroba w remisji
* przebieg nieokreślony

W ICD-10 wyróżnia się 2 dodatkowe podtypy:

* depresja poschizofreniczna – epizod depresyjny rozwijający się w następstwie schizofrenii. Niektóre niewielkie objawy schizofrenii mogą być obecne.
* schizofrenia prosta – pozornie niegroźne, lecz postępujące rozwijanie się znaczących objawów negatywnych przy braku epizodów psychotycznych.

Schizofrenia paranoidalna - Kod ICD-10F20.0 podtyp schizofrenii, który charakteryzuje się rozbudowanym i złożonym systemem urojeń (najczęściej prześladowczych, wielkościowych, urojeń odsłonięcia i oddziaływania zewnętrznego, urojeń nasyłania i wykradania myśli, ksobnych, czasem także urojeń zdrady, pochodzenia, hipochondrycznych) oraz niekiedy nasilonymi halucynacjami (najczęściej słuchowymi, praktycznie nigdy wzrokowymi). Częstokroć urojenia przybierają tak skomplikowaną formę, iż stają się zrozumiałe tylko i wyłącznie dla chorego.

Oprócz powyższych objawów u chorych na schizofrenię paranoidalną stosunkowo rzadko obserwuje się głęboką dezorganizację zachowania, niespójność myślenia, otępienie czy nieadekwatne reakcje emocjonalne, które pojawiają się w innych podtypach schizofrenii. Czasem wydaje się wręcz, że wyłączywszy urojenia i omamy, chory na co dzień funkcjonuje względnie sprawnie.

Schizofrenia zdezorganizowana (przestarzałe hebefrenia) - Kod ICD-10F20.1 to podtyp schizofrenii, który charakteryzuje się przede wszystkim niespójnością, absurdalnością zachowania oraz nieadekwatnością reakcji emocjonalnych lub ich całkowitym brakiem; ponadto obserwuje się wzmożoną wrażliwość na bodźce wewnętrzne, przy jednoczesnym osłabieniu wrażliwości na bodźce zewnętrzne. Mogą występować halucynacje oraz urojenia, ale nigdy nie tworzą one usystematyzowanej całości. Charakterystyczne dla chorych jest także zaniedbanie higieny osobistej, a niekiedy koprofagia).
Schizofrenia zdezorganizowana rozpoczyna się najczęściej wcześnie (pomiędzy 15 a 25 rokiem życia). Istotnym jej elementem jest uczucie pustki u chorego, pogorszenie funkcjonowania społecznego oraz dominacja objawów osiowych (negatywnych). Z tego względu rokowanie w tej odmianie schizofrenii jest często niepomyślne.

Katatonia Kod ICD-10F20.2 to jednostka nozologiczna, podtyp schizofrenii, który charakteryzuje się zaburzoną motoryką (naprzemienne stany pobudzenia i znieruchomienia, stupor). Po wyjściu ze stuporu pacjenci często opowiadają o przeżywanych urojeniach i halucynacjach, zwykle wiążących się z motywami śmierci i destrukcji. Charakterystyczny jest także negatywizm - opór przed wykonaniem wszelkich poleceń i prób poruszenia. Obecnie ten podtyp schizofrenii jest stosunkowo rzadko obserwowany.

Schizofrenia niezróżnicowana - Kod ICD-10F20.3 podtyp schizofrenii, której objawy nie wskazują jednoznacznie na przynależność do żadnego z innych wymienianych podtypów: schizofrenii paranoidalnej, zdezorganizowanej, katatonicznej lub rezydualnej, mimo obecności anomalii behawioralnych, emocjonalnych oraz zaburzeń myślenia.

Schizofrenia rezydualna Kod ICD-10 F20.5 to przewlekły etap rozwoju zaburzeń schizofrenicznych, cechujący się długo trwającymi, choć nie zawsze nieodwracalnymi objawami "negatywnymi". Objawy te to przede wzystkim spowolnienie psychoruchowe, ograniczenie aktywności, spłycenie afektu, bierność, brak inicjatywy, zubożenie treści i ilości wypowiedzi, słaba komunikacja bezsłowna za pośrednictwem mimiki, kontaktu wzrokowego, modulacji głosu i postawy ciała, słaba dbałość o siebie i ubóstwo zachowań społecznych. Objawy wytwórcze, takie jak urojenia i omamy występują w stopniu minimalnym lub przynajmniej poważnie zredukowanym w porównaniu z ostrą fazą psychozy. Do postawienia rozpoznania rezydualnej postaci schizofrenii konieczne jest potwierdzenie wystąpienia u pacjenta w przeszłości co najmniej jednego epizodu psychotycznego spełniającego kryteria diagnostyczne schizofrenii.