PROTAGORAS (481-411) SOFISTA
HOMO MENSURA - człowiek jest miarą wszystkich rzeczy istniejących, że istnieją i nieistniejących, że nie istnieją - jeśli ktoś mówi, że coś istnieje to istnieje, jak nie to nie.
Nie ma obiektywnego kryterium, są różne sądy, poznanie jest względne bo oparte na różnych spostrzeżeniach - zatem najbardziej rozbieżne sądy o rzeczywistości są możliwe i prawdziwe, bo materia nie ma jednej natury a wiele, a umysł poznaje tylko odbicia przedmiotów
TEORIA 2 SPRZECZNYCH ZE SOBĄ SĄDÓW - twierdzi, że jak są 2 przeciwne sądy to należy przedstawić argumenty za i przeciw. Uczy, że należy wzmocnić pogląd słabszy, który skazany jest na niepowodzenie, aby przechylić szalę na jego korzyść (mówi, że w każdej sprawie zawsze istnieją 2 stanowiska, należy tak wyprowadzić wywód, aby wzmocnić słabszą tezę)
Np. zdania X i Y są sprzeczne, X mówi, że ten przedmiot to A, Y, że to B Sofista mówi, że oboje mają rację, ale dla niego to jest C i też ma rację bo każdy ma swoje poglądy i poznanie.
Sofistyka ma utylitarne podłoże musi być użyteczna i pożyteczna
Mądrość oderwana jest od prawdy ontycznej - oparta na empirycznym - zmysłowym poznaniu rzeczy: np. kwestia ludzi upośledzonych - zobaczenie w nich osoby ludzkiej (dotarcie do prawdy o osobie), oparcie sądu o to, co widzą (czy to ludzie czy inna kategoria)
Empiryczne poznanie - wszystko się na nim opiera, zamiast prawdy ontycznej pojawia się Fenomen - w jaki sposób dana rzecz się jawi, dla sofistów nieważna prawda ontyczna, tylko fenomen abstrahując od prawdy
ONTYCZNA - dotycząca bytu, byt jest jakiś, filozofia nie narzuca sądów, tylko zmusza do poznania prawd np. o bycie, jabłko to jabłko, nawet jak powiem, ze to gruszka to dalej jest to jabłko.
|
physis |
sofiści |
przedmiot badań |
przyroda |
badania humanistyczne (polityka, etyka, retoryka, obyczaje) |
Zadania |
czysto teoretyczne, wiedza dla wiedzy i prawdy |
cele praktyczne, nie prawda, ale skuteczność |
Metody |
dedukcja, dialektyka |
badania empiryczne, doświadczenia |
MINIMALISTYCZNA TEORIA POZNANIA:
Prawdę poznajemy tylko przy pomocy zmysłów (sensualizm)
Nie ma prawdy powszechnej, bo dla każdego prawda jest inna (relatywizm)
Prawda 1 człowieka ma przewagę nad prawdą drugiego o ile posiada wyższą wartość praktyczną (praktycyzm)
Prawdy obowiązujące powszechnie są wynikiem umowy (konwencjonalizm)