Pierwsze ćwiczenia

Podstawowe reakcje fizjologiczne zabezpieczające wykonywanie pracy fizycznej

a)spoczynkowa i wysiłkowa czynność serca – monitoring elektrofizjologiczny

Monitoring elektrofizjologiczny serca EKG – elektrokartogram

W "stanie spoczynku" komórka mięśnia sercowego znajduje się w stanie tzw. potencjału spoczynkowego (polaryzacji), czyli przezbłonowego gradientu ładunków elektrycznych:

• jony sodu znajdują się w większym stężeniu na zewnątrz komórki, jony potasu w większym wewnątrz niej

• błona komórkowa jest praktycznie nieprzepuszczalna dla jonów sodu w trakcie spoczynku (nie wnikają one do komórki drogą biernej dyfuzji zgodnie z gradientem stężeń. Przy błonie przepuszczalnej doszłoby do wyrównania stężeń po obu stronach błony i zaniku polaryzacji!)

• błona komórkowa w stanie spoczynku jest przepuszczalna dla jonów potasu, a istniejąca różnica stężeń tego jonu pomiędzy wnętrzem komórki a przestrzenią zewnątrzkomórkową kieruje siłę dyfuzji na zewnątrz, przeciwdziałając różnicy potencjału.

• różnica potencjału pomiędzy wnętrzem komórki a przestrzenią międzykomórkową utrzymywana jest enzymatycznie, aktywnie przez pompę jonową (ATPaza), która wbrew gradientowi stężeń i potencjałom ładunków elektrycznych wydala z komórki 3 jony sodu na każde 2 jony potasu wprowadzone do komórki. Ta różnica 3:2 przyczynia się do wytwarzania potencjału błonowego.

W powstającym potencjale czynnościowym wyróżniamy pięć faz:

• faza 0 (szybka depolaryzacja) – zależy od szybkiego dośrodkowego prądu sodowego

• faza 1 (wstępna szybka repolaryzacja) – dośrodkowy prąd chlorkowy i odśrodkowy prąd potasowy

• faza 2 (powolna repolaryzacja) – tzw. faza plateau (stabilizacja potencjału równowagą pomiędzy dośrodkowym prądem wapniowo-sodowym a odśrodkowym prądem potasowym)

• faza 3 (szybka repolaryzacja) – przewaga odśrodkowego prądu potasowego nad wygasającym dośrodkowym prądem wapniowo-sodowym

• faza 4 (polaryzacja) – faza spoczynku, polaryzacji

Komórki rozrusznikowe serca mają zdolność do tzw. spontanicznej powolnej depolaryzacji w czwartej fazie potencjału czynnościowego.

b) zmiana ciśnienie tętniczego krwi zależne od pozycji i stanu organizmu słupa rtęci

tętnicze ciśnienie krwi – ciśnienie z jakim przepływa krew przez tętnice. 120/80 mm HG,

czyli siła jaką wywiera krew na naczynia krwionośne:

120 – wartość skurczowa, wyrzut komorowy (niestabilne, zmiana podczas emocji, wysiłku)

80 – wartość rozkurczowa (bardziej stabilne)

Z ciśnienia większego do mniejszego, czyli z przedsionka do komory płynie krew.

ciśnienie rozkurczowe – obniża do się do 60 podczas wysiłku, ale raczej stałe.

zmiany pozycji – zmiana tętna, np. krew spływa. Efekt chwilowy. Wstawanie, przesunięcie 400 ml krwi do kończyn dolnych. Zapewnia to zmniejszenie powrotu żylnego i spadku ciśnienia.

c) częstość skurczów serca – reakcja wysiłkowa i restytucyjna

Tętno to ilość uderzeń serca w jednostce czasu.

Dzięki fali tętna możemy wyczuć tętno np. na tętnicy ramieniowej, szyjnej.

Cechy tętna:

• twardość (mocny przycisk, aby wyczuć)

• szybkość (leniwe, szybkie)

• miarowość (odc. między uderzeniami serca)

• częstość (częste, rzadkie)

Tętno spoczynkowe: 60-80 uderzeń na minutę

Max wartość skurczów: HR = 220 – wiek

Czas do uzyskania wartości sprzed wysiłku – 3/5 min.

d) zmiany czynności układu krążenia pod wpływem regularnych ćwiczeń fizycznych

W czasie wysiłków proporcjonalnie do zapotrzebowania na tlen wzrasta objętość minutowa serca. Jest to spowodowane wzrostem częstości skurczów serca i objętości wyrzutowej serca. Objętość ta wzrasta tylko do poziomu obciążeń około 50% VO2max, podczas gdy częstość skurczów serca wzrasta progresywnie i osiąga swoją maksymalną wartość przy maksymalnym obciążeniu. Wysiłek fizyczny powoduje też zmiany przepływu krwi przez narządy: wzrasta przepływ krwi przez mięśnie szkieletowe, mięsień sercowy i skórę, a maleje przepływ przez nerki, wątrobę i narządy trzewne. Ciśnienie tętnicze wzrasta podczas wysiłków proporcjonalnie do obciążenia, podczas gdy ciśnienie rozkurczowe wykazuje niewielkie zmiany. Całkowity opór obwodowy zmniejsza się. Reakcja układu krążenia na wysiłki kontrolowana jest przez autonomiczny układ nerwowy, hormony i czynniki humoralne działające lokalnie na naczynia krwionośne w pracujących mięśniach. Ważną rolę odgrywa też zwiększony dopływ krwi do serca spowodowany działaniem tzw. pompy mięśniowej i pompy oddechowej.

e) przewidywanie objętości wyrzutowej i pojemności minutowej oraz zmiana oporów obwodowych

pojemność minutowa serca – ilość krwi przepływającej przez serce w ciągu 1 min (spoczynek 5/6 l, wysiłek 30/40l)

opory obwodowe – spowodowane gęstością krwi i jej przepływu średnicą naczynia krwionośnego.

elementy morfotyczne – krwinki (80% erytrocytów) im więcej ich tym gęstość większa

Drugie ćwiczenia

Czynność układu oddechowego podczas spoczynku i różnych wysiłków fizycznych

Istotą oddychania jest wyzwolenie energii zgromadzonej w organizmie, a do jej wyzwolenia potrzebny jest tlen. Oddychanie dzielimy na:

• zewnętrzne –dostarczanie tlenu do komórki

• wewnętrzne – wewnątrz komórkowe, wytwarzane ATP, na poziomie mitochondriom. Procesy wew. komórki.

-układ oddechowy, krwionośny, mięśnie szkieletowe, międzyżebrowe i przepona, układ nerwowy (steruje oddychaniem)

1. wentylacja płuc – ilość O₂ wdychanego i wydychanego

2. dyfuzja gazów – pomiędzy pęcherzykami płucnymi a krwią (od stężenia ciśnienia wyższego do niższego)

3. transport tlenu z krwią (przez grupę hemową) oksyhemoglobina

4. dyfuzja gazów między krwią, a komórką CO₂, zabrany z komórki do krwi pokonuje ściany komórki, transportowany z jonami wodorowęglanowymi HCO₃,z komórek do pęcherzyków płucnych i wydychamy go.

a) spoczynkowa, wysiłkowa i restytucyjna minutowa wentylacja płuc (V_E)

Wentylacja płuc minutowa (ang. pulmonary ventilation) - objętość powietrza swobodnie pobierana i oddawana w ciągu minuty. U dorosłego człowieka w spoczynku wdychane i wydychane jest około 8 litrów powietrza na minutę – 16 oddechów × 500 mL powietrza objętości oddechowej. Może ona się znacznie zwiększyć w czasie wykonywania szybkich i głębokich oddechów.

Już pierwszy wdech lub wydech po rozpoczęciu wysiłku jest głębszy i szybszy. Tak więc zwiększenie VE następuje praktycznie w tym samym momencie, w którym mięśnie zaczynają się kurczyć. Pierwsza, bardzo szybka faza wzrostu VE trwa kilka sekund. Po jej zakończeniu następuje wolniejsza faza wzrostu VE (faza przejścia) i wreszcie po 4-5 min stabilizacja na poziomie odpowiadającym zapotrzebowaniu. W czasie wysiłków o dużej intensywności praktycznie nie ma fazy stabilizacji, lecz ciągły wzrost VE.

b) zmiana częstości oddychania zależne od stanu organizmu

Regulacja oddychania – szybkość i objętość (częstość, głębokość) na rdzeniu przedłużonym jest ośrodek oddechowy, który pobudza wdech i wydech. Istnieją dwa typy regulacji oddychania - regulacja nerwowa (mechaniczna) i regulacja chemiczna. Każda z nich zapoczątkowywana jest pobudzeniem odmiennych typów receptorów (mechanoreceptorów bądź chemoreceptorów) i dostarcza do ośrodkowego układu nerwowego odmiennych informacji (o stanie układu oddechowego - mechanoreceptory, bądź o prężności gazów we krwi i stężeniu jonów wodorowych - chemoreceptory). W czasie restytucji – zależy od rodzaju wysiłku, po wysiłku się zmienia. Zależna od wydolności organizmu, wytrenowania.

c) pobór tlenu i wydalanie dwutlenku węgla jako wskaźniki czynności oddechowej organizmu

$RQ = \frac{\text{VCO}_{2}}{\text{VO}_{2}}$ - stosunek wytwarzanego CO₂ do pobieranego O₂. 0,7 – 1,0

RQ = 0,7 100% wykorzystanie tłuszczu (w czasie spoczynku, długotrwałe o niskiej intensywności)

RQ = 0,85 50% tłuszcze / 50% węglowodany (wysiłki o średniej intensywności)

RQ = 1 100% węglowodanów (przekroczenie progu tlenowego, bardzo wysoka intensywność)

RQ = współczynnik bezbiałkowy

RQ = 1 PRZEMIANY WYŁĄCZNIE BEZTLENOWE

d) wykorzystanie RQ do przewidywania równoważnika kalorycznego tlenu

Aby obliczyć koszt energetyczny wysiłku posługujemy się metodami kalorymetrii:

• bezpośredniej – kalorymetry liczą ilość wyprodukowanego ciepła

• pośredniej – szacowanie, potrzebujemy RQ (pobór tlenu)

Znając wielkość poboru tlenu w spoczynku, która najczęściej wynosi około 250-300 ml min^{- 1} , pobór tlenu w czasie pracy oraz wielkość długu tlenowego łatwo można wyliczyć koszt energetyczny. W obliczeniu tym sumujemy nadwyżkę tlenu ponad wartość spoczynkową występującą w wysiłku oraz nadwyżkę tlenu ponad wartość spoczynkową występującą po zakończeniu pracy. Otrzymaną sumę poboru tlenu w litrach mnożymy przez stosowny równoważnik energetyczny 1 litra zużytego O2 (kJ) i otrzymujemy wielkość kosztu energetycznego wysiłku w kJ lub w kJ na jednostkę czasu, np. kJ min^{- 1} .

W skrócie: Ile wytworzymy energii przy użyciu 1l tlenu. (21,12 kJ- 19,62 kJ)

W czasie spoczynku więcej pobieramy O₂, mniej wytwarzamy CO₂.

RQ = 0,7 - 19,62 kJ

RQ = 0,85 – 20,36 kJ

RQ = 1 – 21,12 kJ

e) podstawowa, spoczynkowa i wysiłkowa przemiana materii

Metabolizm = przemiana materii

Podstawowa przemiana materii (PPM) (ang. Basal metabolic rate) - najmniejsze tempo przemiany materii zachodzące w organizmie człowieka. W zależności od wieku oraz stylu życia podstawowa przemiana materii pochłania od 45% do 70% dziennego zapotrzebowania energetycznego człowieka.

Spoczynkowa przemiana materii - wydatek energii konieczny do podtrzymania podstawowych funkcji życiowych organizmu w warunkach spoczynku.

Wysiłkowa przemiana materii - ilość kalorii spalanych podczas jakieś czynności (np. bieganie) jest mierzona w krótkich odcinkach czasu , w dużej mierze zależy od intensywności ćwiczeń i indywidualnych cech organizmu.

f)przemiana materii podczas restytucji po różnych wysiłkach fizycznych

Przemiana materii podczas restytucji jest wyższa niż w spoczynku, im większy deficyt i dług tlenowy tym większa restytucja. Deficyt tlenowy – różnica między spodziewanym poborem tlenu a wielkością poboru tlenu w pierwszych min. wysiłku. Zanim dochodzi do oczekiwanego poziomu, mija parę minut.

Trzecie ćwiczenia

Klasyfikacja wysiłków fizycznych

a)wydatek energii, a stopień ciężkości pracy

Lekkie	2,5 kcal/min	0,5 l/min
Umiarkowane	5kcal/min	1l/min
Ciężkie	7,5 kcal/min	1.5 l/min
b. ciężkie	10 kcal/min	2 l/min
skrajnie ciężkie	12,5 kcal/min	2,5 l/min

b) wysiłki umiarkowane o długim czasie trwania, a poziom reakcji fizjologicznych

??

Klasyfikacja wysiłków fizycznych

Podział ze względu na intensywność:

• maksymalne – wysiłek z max intensywnością, bardziej intensywniej pracować już nie możemy, parametry powinny sięgać wartości max

• submaksymalne – intensywność nie dochodzi do max, tylko niżej

• su pramaksymalne – powyżej wartości maksymalnej, np. przy pomocy adrenaliny, ale jest to pojęcie względne (teoria)

Podział ze względu na rodzaj skurczu mięśniowego (związany ze zmianą długości i napięcia mięśnia):

• izometryczne

• izotoniczne

• auksotonicze

Podział ze względu na charakter pracy:

• statyczne – dochodzi do napięć mięśniowych, bez zmian długości

• dynamiczne – związane z przemieszczaniem części ciała

a)wysiłki krótkotrwałe o dużym oporze zewnętrznym, wysiłki w odciążeniu (np. w wodzie) – ocena różnic fizjologicznych, wysiłki siłowe

Wysiłki krótkotrwałe siłowe lub w odciążeniu.

duży opór zewnętrzny

• bieg pod górkę (mała częstotliwość ruchu)

• podnoszenie sztang

opór jak najmniejszy lub wcale

• ćwiczenia w wodzie

• jazda na rowerze z górki

Czwarte ćwiczenia

Zmęczenie

Zachwianie proporcji między pracą, a wysiłkiem = przejściowy stan naruszonej równowagi czynnościowej organizmu, wywołane różnymi bodźcami.

a)teorie zmęczenia

• centralna regulacja - na zasadzie sprzężenia zwrotnego między mięśniami, a ośrodkowym układem nerwowym

• nerwowo-mięśniowe

• termoregulacja – podczas wysiłku temperatura rośnie nawet do 40C, ale wtedy występuje przegrzanie. Następuje rozszerzanie naczyń krwionośnych skóry, a zwężenie w mięśniach

powoduje zmniejszenie dostarczenia O₂ do mięśni wzrost stężenie mleczanu (max stężenie 25-30 milimoli) zaburzenie równowagi mniejsza wydolność

• żylno sercowa – obniżenie zdolności układu krążenia podczas wysiłku zmęczenie serca

zmniejszenie pojemności minutowej serca mniej dostarczonego tlenu zmęczenie

• mocy mięśniowej – wysiłek spowalnia wytwarzanie Ca⁺ potrzebny do skurczów aktyny i miozyny

• uszkodzenie mięśni – mechaniczne, np. zerwanie, naderwanie powodujące zmęczenie

• wyczerpanie zapasów źródeł energetycznych – mamy z nich ATP wyczerpanie glikogenu (musi zostać 40%) i fosfokreatyny

• teoria motywacji, psychologiczna – brak chęci, zainteresowania zmniejszenie intensywności

b)zmęczenie obwodowe

Zmęczenie w mięśniach, poza układem nerwowym

c)zmęczenie ośrodkowe

Obejmuj układ nerwowy

d)zmęczenie przewlekłe

Występuje podczas nakładania się treningów (jeżeli nie odpoczęliśmy po jednym wysiłku, a zaczynamy drugi), braku wytworzenia się zapasów energii, zbyt dużej intensywności wysiłku, braku odpoczynku, nakładania się zmęczeń na siebie.

e)zespoły wyczerpania

Zespoły wyczerpania – przemęczenie, przetrenowanie:

• zbyt często wykazywane

• przeciążenie pod względem objętości (czasu trwania) albo intensywności

Sprawność organizmu obniża się jeśli dochodzi do przemęczenia, obniżona odporność i wydolność fizyczna.

Wyczerpanie jest bardziej negatywne, dłuższa rekonwalescencja.

Objawy zmęczenia:

• kłopoty ze snem

• bóle mięśni

• niechęć do wysiłku

Piąte ćwiczenia

Zdolność wysiłkowa

a)metody oceny zdolności wysiłkowej stosowane poza laboratorium

Terenowe metody oceny zdolności wysiłkowej (max pobór O₂ na podstawie tętna)

1. Test Coopera

12 min. im większy dystans efekt adaptacji

1. Test Fiński – stały dystans, zmienny czas

im krótszy czas to uzyskujemy efekt adaptacji (obniżenie się wartości tętna niższy koszt fizjologiczny)

Marsz na 2km:

• czas marszu

• tętno po zakończeniu

CEL:

• ocena bieżącego poziomu wydolności

• ocena postępów adaptacyjnych

• informacja dla trenera określić odpowiednie obciążenie

1. Test Astranda (zależność tętnam a pobór O₂)

HR 120/70 skurczów/min

na podstawie zmian tętna możemy przewidzieć pułap tlenowy

HR VO₂ max

test trwa 6 min (pedałujemy na rowerze), w każdej minucie mierzymy tętno

obciążenie 1 kg1,5 kg

b) metody laboratoryjne oceny zdolności wysiłkowej – testy wysiłkowe

1. Test Wingate

30 s. na rowerku aż dojdziemy do mocy max, próba utrzymania mocy maksymalne

1. Test Progresywny

Zwiększenie obciążenia 3min – 50 W, 6 min – 100 W itd. Różnie może się zmieniać np. co 1 minutę o 30 W…

Bada: ilość oddechów, wentylacja min, pobór tlenu, wytwarzanie CO₂, pobór O₂ na kg masy ciała 35 – 40 ml wysiłek kobiet na kilogram przez min

45 – 55 ml max wysiłek mężczyźni

80 ml gdy ktoś trenuje wyczynowo

Szóste ćwiczenia

Rekreacja ruchowa jako proces powodujący adaptację wysiłkową

Adaptacja – przystosowanie org. do zachodzących zmian. Może być adaptacja zew. i wew.

Środowisko zew.:

• temp.

• w n.p.m.

• strefy klimatyczne

• wilgotność

Środowisko wew.:

• zaburzenie homeostazy

a)rodzaj reakcji ruchowej a zdolność do pracy fizycznej i umysłowej

Zmiany adaptacyjne jakie zachodzą w układzie mięśniowym

- włókna szybko (FT) i wolnokurczliwe (ST)

• szybkość skurczu wolna

• niewielka siła generowana

• niewielkie rozmiary włókien mięśniowych

• mały przekrój poprzeczny

• wysiłek długotrwały

• praca tlenowa

• duża liczba mitochondriom

• mioglobina

• większa aktywność enzymów przemian tlenowych

• gęsta sieć naczyń krwionośnych

Zmiany w układzie mięśniowym:

• rozrost mięśni, szybkości skurczu (2-3 miesiące trening, wielkość siły)

b) zmiany adaptacyjne w układzie ruchu i ośrodkowym układzie nerwowym (kinestezjometria i posturografia)

Zmiany adaptacyjne:

• sprzężenie zwrotne

• wpływ na siłę skurczu mięśnia poprzez zaangażowanie większej ilości grup mięśni

• włączenie do skurczu najsilniejszych grup (włókien) mięśniowych (wysiłki krótkotrwałe)

• naprzemienność pracy mięśni jednej grupy mięśni, np. czworogłowy uda

• układ nerwowy wpływa na koordynację mięśniowo – nerwową np. pedałowanie na rowerze

• ochronna funkcja układu autonomicznego nerwowego

• zdolność zapamiętywania (uczymy się poszczególnych ruchów: skok o tyczce, bieg przez płotki :/)

Kinestezjometria – badanie wrażliwości czuciowej, rozróżnianie siły i równomierności nacisków

Posturograf – zdolności równoważne, środek ciężkości w jednej pozycji.

c) przejawy adaptacji fizjologicznej w układzie ruchu (zmiany siły i rozmiarów mięśni)

Patrz wyżej.

Siódme ćwiczenia

Wpływ rekreacji ruchowej i turystyki na zmiany adaptacyjne w układzie krążenia i oddychania

a)zmiany czynności układu krążenia w efekcie różnych form rekreacji (zmiany czynności serca i naczyń obwodowych)

1. przyrost mięśnia sercowego, grubość ścian mięśnia serca, objętość jak serca (przerost ekscentryczny)

2. obniża się częstość skurczów serca: spoczynkowa i wysiłkowa, serce wykonuje mniej skurczów, mniej się męczy (zmniejszenie zapotrzebowania na O₂)

3. wzrost pojemności minutowej serca, wzrost objętości wyrzutowej serca

4. obniżenie tętna max – niekorzystne

5. ciśnienie tętnicze obniża się wraz z skurczowym i rozkurczowym, w spoczynku i w wysiłku

6. zwiększenie gęstości naczyń kapilarnych

7. wzrost różnicy tętniczo – żylnej wysycenia krwi tlenem

b)zmiany czynności układu oddechowego w efekcie różnych form rekreacji i turystyki (zmiany wentylacji płuc, rytmu oddechowego, poboru tlenu itp.)

1. wzrost wentylacji min. płuc

2. wzrost pojemności życiowej płuc

3. wzrost objętości oddechowej

4. wzrost siły mięśni oddechowych

5. wzrost pojemności dyfuzyjnej płuc (związane z wymianą gazową)

6. przesunięcie progu wentylacyjnego w kierunku wyższych obciążeń fizycznych

próg wentylacyjny (mleczanowy) – taka intensywność wysiłku po osiągnięciu, której dominują procesy beztlenowe

1. możemy wykonywać wysiłki o większych obciążeniach

2. wzrost max poboru tlenu

Ósme ćwiczenia

Zmiany składu ciała pod wpływem różnych form rekreacji i turystyki

a)wpływ niektórych form rekreacji na zmiany składu ciała

1. redukcja tkanki tłuszczowej

2. wzrost beztłuszczowej masy ciała

3. praca siłowa rozrost mięśni

4. długotrwałe spalanie tłuszczu od. 30 min, mała intensywność bo zużywamy wtedy kwasy tłuszczowe (do 140 tętno)

b)monitorowanie składu ciała jako metoda kontroli fizjologicznych efektów rekreacji ruchowej

• kontrola masy ciała

• pomiar obwodów ciała (obwód klatki, pasa, bioder)

• pomiar fałdów skórno tłuszczowych (fałdomierz = kaliper)

3 miejsca – triceps, na brzuchu wys. bolców biodrowych, na łopatce

c)bilans energetyczny organizmu w zależności od rodzaju aktywności ruchowej

Różnica między ilością wydalanej energii a wydatkowanej:

• wyrównany – jest równa

• dodatni – więcej pobieramy pożywienia

• ujemny – więcej zużywamy

• najwięcej utrzymanie ciepła

• 1700 – 2000 kcal bez wysiłku (15-30% na aktywność ruchową podstawową)

Dziewiąte ćwiczenia

Struktura programu rekreacji ruchowej – uzasadnienie fizjologiczne

a)systematyczność zajęć rekreacyjnych

4. razy w tygodniu

b)stopniowe zwiększanie obciążeń

………………………………………………………………………………………………………..

……………………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………

………………………………………………………………………………………………..

c)charakterystyka obciążeń wysiłkowych

• objętość

jak mocno, jak długo

• intensywność

d)najmniejsze skuteczne obciążenie wysiłkowe

szybkość restytucji, wskaźnik WSR (wskaźnik skuteczności restytucji)

e)fizjologia bezczynności ruchowej. Przebieg w czasie reakcji na unieruchomienie, zmiany zdolności wysiłkowej, reakcje ortostatyczne, gospodarka wapniowa

• podczas choroby

• złamania

• osoby starsze

• zmiana w sercu

Układ krążenia

1. zmniejszenie grubości ścian serca

2. zmniejszenie pojemności minutowej serca

3. wzrost ciśnienia tętniczego

4. zahamowanie reakcji ortostatycznej (omdlenia)

5. wzmożone oddawanie moczu

6. wzmożone wydalanie jonów K, Na i Ca

Układ oddechowy

1. spadek wentylacji

2. spadek VO₂ max

3. zmniejszenie gęstości kości

4. zmniejszenie ilości Ca i fosforu w kościach – osteoporoza

5. obniżona wydolność organizmu

6. obniżona odporność

Takie zmiany zachodzą po min. 10 dniach unieruchomienia !!! :O

Dziesiąte ćwiczenia

Zdolności przystosowawcze organizmu i wiek człowieka

a)okres dzieciństwa i młodości – morfologiczna i fizjologiczna charakterystyka organizmu w wieku rozwojowym a reakcje na wysiłek fizyczny

Dzieciństwo 3-12:

• nie stosować ćw. siłowych

• ćw. w formie zabawy

• ćw. które wzmacniają wszystkie partie mięśniowe

• duża gibkość, rozciągnięcie

• wszystkie układy się rozrastają i adoptują

Młodość 13-ok.20:

• dojrzewanie płciowe

• przewaga nowych cech, np. siłowe

b)wpływ starzenia się organizmu na zdolność wysiłkowa człowieka

• osłabione prawie wszystkie stany fizjologiczne

• procesy kataboliczne przeważają

• zmniejsza się przemiana materii

• otyłość

• zmniejsza się szybkość przewodzenia

• zmniejsza się szybkość reakcji

• zmniejsza się pojemność życiowa płuc

• obniża się max pobór tlenu

• obniża się zawartość wody w komórkach

• zmniejszenie elastyczności mięśni

• szybciej ścierają się powierzchnie stawowe

• zmniejsza się ruchomość stawów

• wzrost zawartości tkanki tłuszczowej

• mniejsza płynność ruchu

Starzenie:

• pomyślne

• zwyczajne (fizjologiczne)

• patologiczne

c)reakcja na hipoksję i hiperkapnię a starzenie się

Hipoksja – zmiana powietrza atmosferycznego, góry

• zwiększenie wentylacji min. płuc

• pobudzenie wytwarzania nowych krwinek czerwonych

• max pobór tlenu

• poprawa efektywności wykonywania ćwiczeń fizycznych

Hiperkapnia – wzrost stężenia CO₂ w powietrzu wdychanym