Wykład:

Podział gałęzi prawa administracyjnego w Polsce:

• prawo administracyjne ustrojowe,

• prawo administracyjne materialne,

• prawo administracyjne procesowe.

Zakres regulacji prawa administracyjnego.

Kodeksy regulują całą gałąź prawa (w teorii, w praktyce to się zdarza bardzo rzadko), albo istotną jej część np. materialną albo procesową. Prawo administracyjne nie jest skodyfikowane, poza procesem (KPA z 60'). Zazwyczaj ustawy centralne nie mają aktów wykonawczych. Struktury władz państwowych są regulowane w Konstytucji i ustawach zwykłych. Nie można ich tworzyć za pomocą aktów wewnętrznych. Procedurami prawa administracyjnego zajmuje się ustawa o postępowania egzekucyjnym w prawie administracyjnym.

Prawo administracyjne ustrojowe znajduje się w prawie materialnym.

Ustawa o aktach stanu cywilnego, wszystkie akty cywilne zaliczamy do prawa administracyjnego. W ustawie tej znajdujemy też opis kto ustawowo został powołany do przyjmowania aktów. Burmistrz, prezydent miasta, kierownik USC, minister właściwy do spraw wewnętrznych. Prawo administracyjne sięga też do sankcji karnej. Najczęściej pojawiającą się sankcją jest odmowa legalnego wykonania cznności (decyzja o wstrzymaniu robót budowlanych).

KPA postępowanie administracyjne jest skoordynowane. W innych ustawach też znajdują się przepisy formalne.

Specyfika regulacji administracyjno-prawnej.

Porównuje się prawo cywilne i administracyjne, różnią się one budową norm prawnych, odmienne jest funkcjonowanie, to działa inaczej.

Cywilne (prywatne) – nieautorytatywne stosowanie prawa (zasada równości stron). Tutaj strony interpretują prawo, same kształtują swój stan prawny.

Administracyjne (publiczne) autorytatywne stosowanie prawa (jedna strona narzuca swoją wolę drugiej). Wykładnia prawa jest narzucona przez organ administrujący.

Bez administracji publicznej nie ma stosunku administracyjno-prawnego.

Domniemanie ważności – akt na mocy którego powstał stosunek administracyjno-prawny jest ważny. Domniemanie składa się z 3 elementów:

• akt ma być zgodny z prawem ustrojowym (wydał go organ właściwy),

• domniemanie ważności (?),

• problem wykonania.

(druga kreska)

Są procedury, którymi można domniemanie obalić. Jednostronność narzuca domniemanie ważności. Zawsze można się odwołać do wyższej instancji. Odwołanie musi być wniesione w ciągu 14 dni (tak stoi w KPA). Jeśli się uchybia terminowi i prosi się o jego przywrócenie, to łącznie wniosek o przywrócenie i odwołanie sądowe.

Organ odwoławczy od początku bada całą sprawę.

W każdym z postępowań (zarówno I jak i II instancja), kontrahent występuje dalej ze stopy podporządkowanej.

Pouczenie o możliwości wniesienia odwołania (zawsze na końcu decyzji administracyjnej) do wojewody albo WSA. Jeśli tego pouczenia nie ma, to terminy nie biegną.

(trzecia kreska)

W prawie cywilnym, osoba która ma rację, nie może zmusić drugiej do wykonania zobowiązania. Egzekucja po prawomocnym wyroku sądowym, za pośrednictwem komornika.

Jeśli chodzi o administrację (np. przymusowy nakaz rozbiórki budynku), administracja nie potrzebuje wyroku sądowego, ma władzę do przymusowego wykonania jej rozstrzygnięć.