Uzupełnienie do wykładu „CYKLE KONIUNKTURALNE”

W gospodarce rynkowej takie agregatowe wielkości jak np. dochód narodowy, produkcja, konsumpcja, zatrudnienie i inwestycje nie rosną równomiernie. Ich tempo wzrostu charakteryzuje się okresowymi wahaniami. Te okresowe zmiany poziomu aktywności gospodarczej nazywamy cyklem koniunkturalnym.

Cyklem koniunkturalnym nazywamy wahania rzeczywistej wielkości produkcji wokół trendu długookresowego, który ukazuje zmiany wielkości produkcji potencjalnej.

FAZY CYKLU KONIUNKTURALNEGO

Faza kryzysu (A-B) – charakteryzuje się nadprodukcją, czyli przewagą podaży w porównaniu z efektywnym popytem.

Faza depresji (zastoju) (B-C) – odznacza się względną stabilizacją gospodarki na obniżonym poziomie.

Fazę ożywienia (C-D) cechuje wzrost poszczególnych wskaźników aktywności gospodarczej.

Faza rozkwitu (D-E) charakteryzuje się dalszym wzrostem poszczególnych wskaźników, ale już w zwolnionym tempie.

WSPÓŁCZESNY PRZEBIEG CYKLU KONIUNKTURALNEGO

Dzieli się na dwie fazy:

• Ekspansja - faza wzrostowa, łączy ożywienie i rozkwit

• Recesja - faza spadkowa, łączy kryzys i depresja.