SCENARIUSZ ZAJĘĆ ORGANIZOWANYCH METODĄ RUCHU ROZWIJAJCEGO WERONIKI SCHERBORNE

Data: 07.04.2011 r.

Grupa wiekowa: 6 lat.

Prowadzący: Marta Rybak, Monika Borkowska

Cel ogólny:

(wynikający z założeń metody)

• Wspomaganie prawidłowego rozwoju dziecka czyli harmonijnego funkcjonowania sfer: poznawczej, emocjonalnej, społecznej i ruchowej;

(wynikający z założeń podstawy programowej)

• Rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi;

• Stwarzanie warunków sprzyjających wspólnej i zgodnej zabawie oraz nauce dzieci
  o zróżnicowanych możliwościach fizycznych i intelektualnych;

Cele szczegółowe:

Poznawcze

• Poznawanie i uświadamianie sobie przez dziecko możliwości własnego ciała;

Kształcące

• Kształtowanie orientacji w schemacie własnego ciała;

• Kształtowanie orientacji w przestrzeni;

• Kształtowanie umiejętności twórczego myślenia;

Wychowawcze

• Kształtowanie umiejętności nawiązywania kontaktu z innymi;

• Kształtowanie umiejętności wchodzenia w interakcje z innymi;

• Rozwijanie umiejętności wyzwalania swoich uczuć/ ekspresji;

• Rozwijanie poczucia własnej wartości;

• Doskonalenie umiejętności rozładowywania napięcia emocjonalnego;

• Wdrażanie do dbania o zachowanie bezpieczeństwa własnego i innych w czasie zajęć i zabaw ruchowych;

Pomoce dydaktyczne:

• tunel

• chusta

Literatura dziecięca i pedagogiczna:

• M. Bogdanowicz, D. Okrzesik, Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Scherborne, Wyd. Harmonia, Gdańsk 2008.

• M. Bogdanowicz, Przytulanki, czyli wierszyki na dziecięce masażyki, Wyd. Harmonia.

Etap	Przebieg	Zamierzone osiągnięcia dziecka	Uwagi
I. Zabawy na powitanie 1. „Powitanie paluszkami” 2. „ Powitanie różnymi częściami ciała” II. Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała „Moje …” 2.„Wystukiwanie rytmu” III. Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni 1. „Przeciąganie się jak najwyżej” 2. „Pełzanie” 3.”Czworakowanie” 4. „Przeciąganie się jak najszerzej” 5. „Spacery” IV. Ćwiczenia oparte na relacji „z” 1. „Fotelik” 2. „Rolowanie po podłodze” V. Ćwiczenia oparte na relacji „przeciwko” 1. „Przepychanki” 2. „Paczka” 3. „Odklejanie” VI. Ćwiczenia oparte na relacji „razem” 1. „Lustro” 2. „Rowerek” 3. „Przyklejeni” VII. Zabawy z rekwizytami - chustą i tunelem 1. „Kogo brakuje?” 2. „Sałatka z cyfr” 3. „Mijanka” VIII. Zabawa na zakończenie - masażyk relaksacyjny „Bocian i szpak”	Wszystkie dzieci siedzą w kole. Pochylając się do środka koła, wszyscy witają się ze sobą paluszkami rąk i całymi dłońmi Dzieci nadal siedzą w kole. Po przywitaniu się paluszkami, witają się różnymi częściami ciała: witamy się stopami, kolanami, łokciami, plecami, pupciami, itd. Wszyscy znajdują się w pozycji siedzącej w kole. Nauczyciel nazywa poszczególne części ciała i wykonuje konkretny ruch, natomiast dzieci go naśladują, np.: Uderzanie stopami o podłogę, Stukanie kolanami o siebie, Poklepywanie brzucha, Klaskanie, Posuwanie stopami po podłodze Wszyscy leżą na podłodze „w rozsypce”. Jedna osoba wystukuje dowolny rytm wybrana przez siebie częścią ciała ( np. klaskanie, uderzanie pięta o podłogę, uderzanie dłońmi o uda, pstrykanie palcami), a pozostałe osoby naśladują. Dzieci leżą „ w rozsypce” na podłodze. Ich zadaniem jest sięgnąć jak najwyżej wyprostowanymi nogami i rękami „do sufitu” Dzieci leżą „ w rozsypce” na podłodze na brzuchu lub na plecach. Poruszają się po podłodze w przód i w tył (pełzają), z pomocą rąk. Dzieci wykonują koci grzbiet i poruszają się po sali na czworakach w dowolnych kierunkach. ( mogą wydawać odgłosy zwierząt) Każdy próbuje zająć swoim ciałem jak najwięcej miejsca, na stojąco/ na leżąco/ na czworaka. Następnie na sygnał nauczyciela dzieci próbują zająć swoim ciałem jak najmniejszą przestrzeń Dzieci spacerują zgodnie z poleceniem nauczyciela: do przodu do tyłu w prawo w lewo chodzenie dużymi krokami chodzenie małymi kroczkami chodzenie na palcach i w półprzysiadzie („olbrzymy”, „krasnoludki” Jedno z dzieci siedzi w rozkroku na podłodze, obejmując rękoma siedzącego przed nim partnera, który siedzi odwrócony plecami. Osoba obejmująca partnera kołysze go na boki, oraz do tyłu i wprzód. Po chwili następuje zamiana ról Jedno z dzieci klęczy na podłodze przy partnerze, który leży na plecach na podłodze. Dziecko stara się lekko i powoli obrócić ( przetoczyć) partnera na brzuch. Po chwili następuje zamiana ról Dzieci siedzą na podłodze w rozkroku plecami do siebie. Na sygnał dany przez nauczyciela każdy próbuje przepchnąć partnera w przeciwną stronę. Jedno z dzieci siedzi na podłodze mocno skulone zaciskając ręce i nogi, układem ciała przypominając zawiązana paczkę. Drugie dziecko próbuje „rozpakować paczkę” z wyczuciem odciągając ręce i nogi partnera. Należy przyjąć zasadę, ze raz „odklejona” od ciała ręka lub noga nie może wrócić na swoje miejsce. Potem następuje zamiana ról. Jedno z dzieci siedzi na podłodze, całym ciałem przywiera „przykleja się” do podłoża. Druga osoba próbuje „odkleić” kolejne części ciała od podłoża. Potem następuje zamiana ról. Dzieci siedzą naprzeciwko siebie w rozkroku. Jedno z dzieci rysuje w powietrzu różne figury, lub naśladuje pewne czynności. Drugie dziecko stara się dokładnie naśladować ruchy partnera. Potem następuje zamiana ról Dzieci leżą na plecach na podłodze z nogami uniesionymi w górę i ugiętymi w kolanach stykając się o stopy partnera. Wykonują tzw. „rowerek Dzieci siedzą na podłodze w rozkroku plecami do siebie. Jedno z dzieci porusza się w siadzie w dowolnym kierunku, a partner „przyklejony” plecami do pleców podąża za nim. Potem następuje zamiana ról Wszyscy stoją w kręgu ( z zamkniętymi oczami) trzymając chustę na wysokości pasa. Nauczyciel wybiera osobę , która wchodzi pod chustę. Następnie wszyscy otwierają oczy i mają odgadnąć kogo brakuje. Wszyscy stoją w kręgu trzymając chustę za uchwyty. Nauczyciel przedziela dzieciom numery od 1 do 4. Następnie wypowiada głośno „jedynki!”, a wszystkie „jedynki” przebiegają pod chustą zamieniając się miejscami Dwoje dzieci ustawia się po przeciwnych stronach „wejścia do tunelu” . Wchodzą do środka jednocześnie i mijają się ze sobą. Dzieci dobierają się w pary, kładą się na brzuchu lub siedzą zwrócone tyłem do drugiego dziecka. A to było tak: (dziecko leży na brzuchu lub siedzi zwrócone do nas plecami) Bociana drapał szpak, (lekko drapiemy je po jednej łopatce) A potem była zmiana I szpak drapał bociana. (Mocniej drapiemy je po drugiej) Co wynika z tej zmiany? (Prosimy by pokazało lub nazwało tę stronę, po której silniej odczuwa drapanie) Kto był bardziej podrapany? A było tez i tak: Bociana dziobał szpak (lekko stukamy w plecy dziecka) A potem była zmiana I szpak dziobał bociana (stukamy w plecy w innym miejscu) Potem były jeszcze trzy zmiany (stukamy w plecy w trzech różnych miejscach) Ile razy szpak był dziobany	- dziecko wskazuje poszczególne części ciała - dziecko powtarza układ rytmiczny - dziecko układa i wystukuje układ rytmiczny - dziecko sięga jak najwyżej wyprostowanymi nogami i rękami „do sufitu” - dziecko porusza się zgodnie z instrukcją w przód lub w tył - dziecko porusza się w dowolnym kierunku naśladują głosy zwierząt - dziecko wygina swoje ciało w różne strony - dziecko porusza się zgodnie z poleceniem nauczyciela rozróżniając kierunki przestrzenne oraz pojęcia „małe”, „duże” - dziecko kołysze się razem z partnerem - dziecko przetacza partnera po podłodze - dziecko reaguje na sygnał nauczyciela wykonując ćwiczenie - dziecko próbuje „rozpakować paczkę” z wyczuciem odciągając ręce i nogi partnera - dziecko próbuje „odkleić” kolejne części ciała partnera od podłoża - dziecko naśladuje czynności osoby siedzącej naprzeciwko - dziecko wykonuje rowerek -dziecko porusza się w siadzie w dowolnym kierunku za partnerem - dziecko zgaduje kogo ukrył się pod chustą - na polecenie nauczyciela dziecko wbiega pod chustę - dziecko przechodzi przez tunel - dziecko chętnie bierze udział w zabawie, - dziecko wykonuje masażyk relaksacyjny swojemu partnerowi,

1

---