BIOCHEMIA

SPRAWOZDANIE

ĆWICZENIE 4

OCZYSZCZANIE BIAŁKA - DIALIZA

Sabina Spyrka

Natalia Wiśniewska

Biotechnologia II

Gr. 5

OPOLE

WPROWADZENIE

Dializa - jest to metoda oczyszczania roztworów koloidalnych z elektrolitów przy użyciu błony półprzepuszczalnej.

Wiązanie peptydowe - umowna nazwa wiązania amidowego występującego między aminokwasami, łączy grupę α-aminową jednego aminokwasu z grupą α-karboksylową drugiego aminokwasu. Występuje ono w dwóch formach rezonansowych: cis i trans.

Reakcja biuretowa - test chemiczny na zawartość protein i innych polipeptydów, w których występują, co najmniej dwa wiązania peptydowe bezpośrednio obok siebie lub są przedzielone nie więcej niż jednym atomem węgla. Test biuretowy polega na dodaniu do analizowanej mieszaniny roztworu fosforanu miedzi(II) (lub siarczanu miedzi(II)) oraz NaOH lub KOH.

CEL ĆWICZENIA

Poznanie metody oczyszczania białek (dializy), umożliwiającej oddzielenie określonego białka od innych zanieczyszczeń tak, aby można było zbadać jego strukturę lub właściwości.

PRZEBIEG DOŚWIADCZENIA

CZĘŚĆ I - Oddzielenie białka od inny molekuł (forma statyczna)

1. Do probówki wprowadziliśmy 3 cm³ 1% roztworu albuminy.

2. Następnie dodaliśmy 2 cm³ 3% roztworu chlorku sodu NaCl.

3. Dokładnie wymieszaliśmy wszystko i umieściliśmy w worku dializacyjnym.

4. Worek zanurzyliśmy w zlewce zawierającej 150 cm³ wody destylowanej.

5. Następnie pobieraliśmy co 15 min. próbki ze zlewki w celu oznaczenia czasu pojawienia się soli i białka w płynie na zewnątrz worka. (w ten sposób dokonaliśmy czterech pomiary w tym jednego roztworu z worka dializacyjnego).

CZĘŚĆ II - Reakcja biuretowa Piotrkowskiego na obecność białka w roztworze

1. Odmierzyliśmy do probówki 1 cm³ roztworu ze zlewki.

2. Następnie dodaliśmy 1 cm³ 10% roztworu wodorotlenku sodu NaOH.

3. Następnie dodaliśmy 4 krople 0,5% roztworu siarczanu miedzi(II) CuSO₄.

4. Zawartość probówki dokładnie wymieszaliśmy.

5. Obserwowaliśmy zmiany jakie zaszły w roztworach.

WYNIKI I WNIOSKI:

Kolejno pobierane (co około 15 minut) próbki po dodaniu do nich roztworu wodorotlenku sodu i 4 kropel roztworu siarczanu miedzi barwiły się delikatnie na niebieskofioletowy kolor. Im dłużej worek dializacyjny umieszczony był w zlewce tym kolor zabarwienia stawał się minimalnie intensywniejszy. Pozytywny wynik tej próby świadczy o niewielkiej zawartości białka w roztworze na zewnątrz worka, białka tworzą bowiem z jonami miedziowymi barwny kompleks. Minimalna część białka musiała się przedostać na zewnątrz worka, spowodowane mogło być to niedokładnym zawiązaniem worka, zanurzeniem gumeczki uszczelniającej worek lub innymi błędami popełnionymi przez nas.

Ostatnia próbka pobrana bezpośrednio z worka dializacyjnego po dodaniu wyżej wymienionych odczynników zabarwiła się intensywnie na kolor fioletowy, świadczy to o dużej zawartości białka w worku.

CZEŚŚĆ III - Oznaczenie jonów chlorkowych Cl ^-

1. Odmierzyliśmy do probówki 1 cm³ roztworu ze zlewki.

2. Następnie dodaliśmy 2 krople 5% roztworu azotanu srebra AgNO₃.

3. Obserwowaliśmy zmiany jakie zaszły w roztworach.

WYNIKI I WNIOSKI:

Kolejno pobierane (co około 15 minut) próbki po dodaniu do nich 2 kropel roztworu azotanu srebra stawały się biało mętne. Im dłużej worek dializacyjny umieszczony był w zlewce tym roztwór stawał się bardziej mętny. Pozytywny wynik tej próby świadczy o zwiększającej się z czasem zawartości jonów chlorkowych w roztworze na zewnątrz worka, w wyniku bowiem tej reakcji tworzy się serowaty roztwór chlorku srebra.

Ostatnia próbka pobrana bezpośrednio z worka dializacyjnego po dodaniu wyżej wymienionych odczynników stała się mniej intensywnie mętna, świadczy to o zmniejszającej się zawartości jonów chlorkowych.

Konduktywność cieczy w zlewce po wszystkich pomiarach (około 1 godzina) wynosiła 107

---