SAMOPOZNANIE
PRZEDMIOT I JA
Prowadzący prosi każdego z uczestników znalezienie przedmiotu (spośród zgromadzonych lub wszystkich znanych), który najbardziej mu odpowiada i jest mu w jakiś szczególny sposób bliski. Następnie uczestnicy przez chwilę prowadzą „grę z wyobrażonym przedmiotem” - wykonują ruchy odpowiednie do czynności, które można wykonać z wykorzystaniem danego przedmiotu, dotykają go, manipulują nim… Następnie piszą odpowiedzi na pytania prowadzącego:
- Czego boi się twój przedmiot?
- Gdzie i z kim czuje się najlepiej?
- O czym marzy?
- Czego oczekuje od ludzi? Itp.
Następnie uczestnicy analizują swoje odpowiedzi, szukając reakcji, emocji, strategii działania własnych rzutowanych niejako na przedmiot. Chętni uczestnicy mogą głośno odczytać swoje odpowiedzi i wypowiedzieć się na temat zauważonych zbieżności - ja-przedmiot.
JA I ŻYCIE
Uczestnicy dobierają się w pary. Jedna z osób zostaje „życiem”, druga jest sobą, osobą żyjącą. „Życie” obchodzi się ze swoim partnerem (mówi do niego, działa ruchowo …) zgodnie z instrukcją prowadzącego (lub według własnego uznania) - jest łagodne, szczęśliwe, trudne, nudne… Osoba, którą „życie doświadcza” próbuje odpowiednio reagować np. nie przejmuje się, próbuje przekonać życie”, że nie ma racji… Następnie ma miejsce zamiana ról.
Po każdej rundzie uczestnicy mogą wspólnie zastanowić się nad strategiami radzenia sobie w życiu prezentowanymi w ćwiczeniu.
JA JAKO DROGA
Zadaniem każdego uczestnika jest za pomocą kredek wykonać Rysunek przedstawiający siebie i swoje życie jako drogę. Następnie w parach uczestnicy rozmawiają na temat wykonanych prac, sposobów przedstawienia swoich cech, emocji, planów…
MOJE TERYTORIUM
Uczestnicy ustawiają się w kręgu. W jego środku ustawiamy krzesło, na którym zasiadają kolejne osoby. Uczestnik siedzący w środku zamyka oczy, a stojący wokół koledzy i koleżanki zaczynają stopniowo i powoli podchodzić do niego, zacieśniając krąg. Muszą przy tym mocno tupać nogami. Partner znajdujący się w środku mówi głośno „stop” w momencie, gdy nie może już znieść słyszanych odgłosów i ma wrażenie, że pozostali członkowie grupy są zbyt blisko. Po wykonaniu ćwiczenia uczestnicy rozmawiają na temat zaobserwowanych reakcji i własnych wrażeń, określają swoje terytorium, swoją przestrzeń osobistą.
REKIN I RYBKA
Na wstępie zajęć uczestnicy gromadzą swoje skojarzenia do słów: rekin, rybka - ofiara, rośliny wodne. Następnie z grupy wybieranie są (lub samodzielnie się zgłaszają) dwie osoby. Jedna z nich będzie rekinem, druga rybką. Zadaniem rekina jest załapanie rybki (objęcie jej dwoma rękami), podczas gdy rybka stara się uchronić przed atakiem drapieżnika. Niestety ma zamknięte oczy. Musi więc polegać nie tylko na swoim instynkcie, ale także na pomocy innych osób z grupy, które są roślinami podwodnymi. Mogą oni poruszać rękami, wyciągać ciało i bronić rybkę lub pomagać jej uciec, lecz ich nogi są mocna zakotwiczone w podłodze (nie mogą poruszać się po sali, korzeniami są wrośnięci w ziemię). Kolejna tura następuje, gdy rekin złapie rybkę.
Po zakończeniu ćwiczenia uczestnicy wspólnie rozmawiają na temat własnych wrażeń, analizują sposoby, strategie radzenia sobie poszczególnych osób (zarówno rekina jak i rybki) w sytuacjach trudnych, szukają odniesień zabawy do relacji terapeutycznych - rekin - problem, choroba, rybka - pacjent, roślina - terapeuta.