Dominik Piaskowski klasa IV c
Kim jest Judym? Czy to tylko postać tragiczna, czy może zwycięska?
Tomasz Judym z powieści „Ludzie Bezdomni” Stefana Żeromskiego jest postacią tragiczną, ale można też wskazać sytuacje, zdarzenia i cechy charakteru, które czynią z niego postać zwycięzcy.
Judym był młodym lekarzem - chirurgiem. Pochodził z biednej rodziny i tylko jemu z całej familii udało się do czegoś dojść, zostać kimś poważanym. Tomasz był człowiekiem wrażliwym na piękno i nieobojętnym na sztukę. Potwierdza to choćby jego wizyta w Luwrze.
Przez pewien czas odbywał praktyki w Paryżu. Po powrocie do Warszawy, swojego rodzinnego miasta zobaczył inny świat. Spotkał tu brata Wiktora pracującego w fabryce a dokładniej w stalowni.
Już przy wzajemnym przedstawianiu się można zauważyć, że Wiktor jest dumny, iż ma brata lekarza. Tomasz jest jednak człowiekiem skromnym i nie szczyci się przed wszystkimi swoim zawodem.
Z rozmowy braci dowiadujemy się, że osobą, która przyczyniła się do osiągnięcia sukcesu przez Judyma była jego ciotka, fakt ten go bardzo onieśmiela. Zamieszkał on z nią gdy był młodym chłopcem, lecz nie można powiedzieć by miał spokojne dzieciństwo. Jego ciotka była hazardzistką.
Wynajmowała pokoje w swoim domu a jedynymi dobrymi rzeczami, które spotkały naszego bohatera ze strony ciotki był dach nad głową i korepetytor, który pomagał Tomaszowi w nauce - Radek.
Powróćmy jednak do wizyty Judyma we fabryce. Jego uwagę zwróciła tu rutyna i automatyczność pracujących w niej ludzi a także to co zobaczył wcześniej na ulicach Paryża i Warszawy - brud, kurz i brak przestrzegania jakichkolwiek zasad higieny osobistej. Tym problemem zajmował się już wcześniej w Paryżu. Postanawił więc wygłosić wykład na ten temat higieny u doktora Czernisza, znanego i szanowanego lekarza, który zresztą zachęca go do tego - sądząc, iż Judym jest człowiekiem kompetentnym i poważnym a ponadto był przecież w Paryżu.
Tomasz wygłasza swoje teorie, ukazując swoje prawdziwe oblicze człowieka, który troszczy się o najbiedniejszych. Tutaj widać jego bohaterstwo i odwagę. Mimo, że „koledzy” lekarze odnoszą się do jego tez nieprzychylnie nie przestaje czytać.
Po wystąpieniu odezwały się głosy sprzeciwu wobec zamysłów Judyma. Niektórzy nawet z niego drwili - była to jego porażka i tragedia, której się obawiał.
Tomasz postanowił otworzyć własny gabinet i tak też zrobił, jednak nikt nie przychodził do niego. Zrozumiał, że bardzo szybko zrobiłby karierę gdyby „zbliżył się do ludzi wybitnych”, jednak był on człowiekiem silnego charakteru i nie chciał rezygnować z drogi jaką obrał wcześniej. Z czasem jednak został zmuszony przez warunki materialne do wyjazdu z Warszawy i zostania asystentem doktora Węglichowskiego.
W Cisach (bo tak nazywało się miasto, w którym pracował) spotkał dawne znajome z Paryża. Jedna z nich - Natalia jest zakochana w Karbowskim, który i jest hazardzistą i bankrutem.
Tomasz zauważa, że jego życie nie jest takie barwne jak Karbowskiego. Wie że poświęcił je w imię szczytnych ideałów, ale czuje, że czegoś mu w nim brakuje, nie jest nim do końca usatysfakcjonowany. Patrzy z zazdrością na miłość Natalii i Karbowskiego.
Podczas odbywania praktyki przez Judyma dają się zauważyć jego zdolności organizatorskie. Odniósł wielki sukces wyposażając „szpitalik” i doprowadzając go do stanu używalności przy jednoczesnym zainteresowaniu chorych.
Pojawiły się jednak nowe problemy.
Dzieci w okolicy zaczęły chorować, „Eskulap Judym” znalazł przyczynę zachorowań jednak skostniałe społeczeństwo go zignorowało, co było kolejną porażką Tomasza.
Osobistym sukcesem młodego lekarza było realizowanie w Cisach jego planu związanego z szerzeniem higieny.
Judym znalazł też przyjaciela, który popierał jego wysiłki był nim Leszczykowski (M.Les.), z którym to wymieniał dość intensywnie korespondencję.
Pomysł osuszenia stawów w Cisach, które były źródłem zachorowań nie spotkał się jednak z entuzjazmem ze strony ludzi, którzy przyjechali na kontrolę do uzdrowiska i kolejny raz „eskulap” poniósł porażkę.
Innym razem Tomasz próbował zapobiec zamulaniu rzeki przez Krzywosąda, ten nie tylko nie daje się przekonać, że może to zaszkodzić ludziom czerpiącym wodę z rzeki, ale też wyprowadza Judyma z równowagi przez co ten wepchnął go do brudnej, cuchnącej wody. Ten wybryk kosztuje młodego lekarza karierę w Cisach, musi on opuścić uzdrowisko.
Dla mnie Judym jawi się jako bohater po tym jak rezygnuje ze wspólnego życia z Joanną ponieważ sądzi, iż nie będzie mógł poświęcić się pracy w imieniu swoich ideałów. Ten wybór jest dla niego z pewnością bardzo cięzki jednak mimo to podejmuje go. Trzeba być wielkim człowiekiem by zrezygnować z własnego szczęścia i poświęcić się dla innych.
Jednak mimo wszystko trzeba przyznać, że główny bohater jest postacią tragiczną ponieważ nie odnosi spektakularnych sukcesów w dziedzinie szerzenia higieny. Pokazuje nam jednak, jak wiele człowiek może zrobić w imię swoich ideałów. Pokazuje, że nie należy się poddawać po odniesieniu porażki i należy być wytrwałym oraz stałym w swoich przekonaniach.