OPRACOWANIE DANYCH Z POMIARU GPS 1. Wprowadzenie danych do komputera (transmisja) - pliki typu e, b, s 2. Wizualne przedstawienie wielkości mierzonych programu BSHOP.EXE ( makroskopowa weryfikacja danych ) * PDOP - obserwacje, * S/N stosunek sygnału do szumu 3. Obliczenie programem GPPS.exe a - wspólny początek i koniec czasu obserwacji b - obliczenie potrójnych różnic , * liczymy je dla uzyskania tzw. Przeskoków fazy - różnice podwójnych różnic w czasie , c - obliczenie podwójnych różnic dla każdego satelity - zmienne przecinkowe * liczba N może być liczbą rzeczywistą lub całkowitą * eliminujemy wpływ zegara odbiornika * eliminujemy wpływ troposfery d - znajdujemy N całkowite * służy temu funkcja SAERCH * najlepsze N przyjęte zostało z najlepszych kombinacji satelitów - test χ^2 e - całkowite - liczbowe rozwiązanie podwójnych różnic * dokładność w mm f - pokazanie uproszczonego raportu obliczeń ( plik p - wynikowy ) *plik p zawiera odchylenie cząstkowe dla każdego satelity 4. wyrównanie współrzędnych a - wyrów. swobodne - min liczba pkt. nawiązania * metoda najmniejszych kwadratów - wykrycie błędów grubych b - wyrów. ścisłe - duża liczba pkt. nawiązania * wektory wyrównane * wagi przyjmowane oddzielnie dla H i współ. płaskich * wagowanie przez podanie błędów przyrostów c - wyniki wyrów. * wyrów. współ. oraz ich błędy i poprawki * wyrów. wektory * wyrów. przyrosty dx, dy, dz oraz poprawki * poprawka standaryzowana * m0 - błąd średni przyjętej wagi 5. Transformacja współ. z układu geocentrycznego na układ państwowy ( na ukł. 65 - elipsoida Krasowskiego) a - trans. przestrzenna ukł. z ukł geocentrycznego na inny ukł. geocentryczny * przesunięcie środka dx dy dz * obrót , zmiana skali b - wybór odwzorowania * stożkowe ,* walcowe c - lokalna trans. płaska * trans. Hellmerta (* przesunięcie środka dx dy dz * obrót , zmiana skali) d - lokalna zmiana wysokości * za pomocą znajomości N i wysokości H h =H+N * trans. jednowymiarowa (* przesunięcie wzdłuż z * obrót , brak zmiany skali , obrót wokół x i y ). METODA CLARKE'a Metoda stosowana dla małych trójkątów, * boki ok. 30km. * dokł. wyznaczenia B i L 0,0001”, A 0,001”. Dane : *P1(B1,L1)*A1-2*S1-2. Szukane :*P2(B2,L2)*A2-1 1. przez pkt. P2 prowadzimy przekrój normalny prostopadły do połud. pkt. P1, przecięciem przekroju i połud. jest pkt. P2'. 2. trójkąt P1 P2' P2 rozwiązujemy jako tr. sferyczny na kuli o promieniu Q1=√M1N1 3. obl. eksces ε”=[(s^2*sinA1*cosA1)/(2Q1^2)]*ro” 4. obl. kąty płaskie P1P2'P2 α'=90^o+ ε - A1 P1: P1 - 1/3ε =A1 - 1/3ε P2: P2-1/3ε=α'-1/3ε=90^o-(A1-2/3ε) P2': P2' - 1/3ε=90^o- 1/3ε 5. obl. u i v u= S1-2*cos(A­1-2 - 1/3ε) v= S1-2*sin(A­1-2 - 1/3ε) 6. obl. przybliżone ΔB≈u/M1 7. obl.: BS=B1*1/2ΔB → MS , ΔB=u/MS=B2'- B1 → B2'=B1+(u/MS)*ro” , 8. obl. B2 : B2=B2'-[v^2/2Q2'^2]* tgB2'= =B1+u/MS - [v^2/(2M2'N2')]*tgB2' 9. obl. L2 : ΔL=L2-L1= =(v/N2')/cos[B2+1/3(B2'-B2)] 10. obl. kąta konwergencji γ γ=ΔLsin[B2+2/3(B2'-B2)] 11. obl. azymutu odwrotnego A2-1 A2-1=A1-2±180^o+γ-ε METODA KIVIOJA: *trójkąty duże, bok do 200km, *dS≈1-1,5 km 1. obl. M1, N1 dla P1(B1) 2. wyznaczenie równania linii geodezyjnej c=NP1cosB1sinAP1-2 3. obl. przyrostu szerokości dB=(dS*cosAP1-2)/MP1 4. obl. szerokości w pkt. s1 BS1=BP1+1/2dB 5. obl. MS1(BS1), NS1(BS1) 6. obl. azymutu AS1-2 z równania linii geodezyjnej sinAS1-2=c/[NS1*cosBS1] 7. obl. przyrostów δB i δL δB1=(dScosAS1-2)/MS1 B1=BP1+δB1 δL1=(dSsinAS1-2)/(MS1cosBS1) L1=LP1+δL1 ZAMIANA CZASU SŁONECZ. NA GWIAZD. 1. czas miejscowy słon. śr. Tm 2. odejmujemy dł. Geograficzną miejsca Tm-λ 3. otrzymujemy czas uniwersalny Greenwich TU 4. dodajemy redukcję (z RA) TU+red 5. otrzymujemy interwał czasu gwiazd. ΔS 6. dodajemy czas gwiazd. Greenwich o zerowej godzinie czasu uniwersalnego 7. otrzymujemy czas gwiazdowy Greenwich 8. dodajemy dł. Geograficzną miejsca 9. otrzymujemy śr. czas gwiazdowy w tym miejscu	OPRACOWANIE DANYCH Z POMIARU GPS 1. Wprowadzenie danych do komputera (transmisja) - pliki typu e, b, s 2. Wizualne przedstawienie wielkości mierzonych programu BSHOP.EXE ( makroskopowa weryfikacja danych ) * PDOP - obserwacje, * S/N stosunek sygnału do szumu 3. Obliczenie programem GPPS.exe a - wspólny początek i koniec czasu obserwacji b - obliczenie potrójnych różnic , * liczymy je dla uzyskania tzw. przeskoków fazy - różnice podwójnych różnic w czasie , c - obliczenie podwójnych różnic dla każdego satelity - zmienne przecinkowe * liczba N może być liczbą rzeczywistą lub całkowitą * eliminujemy wpływ zegara odbiornika * eliminujemy wpływ troposfery d - znajdujemy N całkowite * służy temu funkcja SAERCH * najlepsze N przyjęte zostało z najlepszych kombinacji satelitów - test χ^2 e - całkowite - liczbowe rozwiązanie podwójnych różnic * dokładność w mm f - pokazanie uproszczonego raportu obliczeń ( plik p - wynikowy ) *plik p zawiera odchylenie cząstkowe dla każdego satelity 4. wyrównanie współrzędnych a - wyrów. swobodne - min liczba pkt. nawiązania * metoda najmniejszych kwadratów - wykrycie błędów grubych b - wyrów. ścisłe - duża liczba pkt. nawiązania * wektory wyrównane * wagi przyjmowane oddzielnie dla H i współ. płaskich * wagowanie przez podanie błędów przyrostów c - wyniki wyrów. * wyrów. współ. oraz ich błędy i poprawki * wyrów. wektory * wyrów. przyrosty dx, dy, dz oraz poprawki * poprawka standaryzowana * m0 - błąd średni przyjętej wagi 5. Transformacja współ. z układu geocentrycznego na układ państwowy ( na ukł. 65 - elipsoida Krasowskiego) a - trans. przestrzenna ukł. z ukł geocentrycznego na inny ukł. geocentryczny * przesunięcie środka dx dy dz * obrót , zmiana skali b - wybór odwzorowania * stożkowe ,* walcowe c - lokalna trans. płaska * trans. Hellmerta (* przesunięcie środka dx dy dz * obrót , zmiana skali) d - lokalna zmiana wysokości * za pomocą znajomości N i wysokości H h =H+N * trans. jednowymiarowa (* przesunięcie wzdłuż z * obrót , brak zmiany skali , obrót wokół x i y ). METODA CLARKE'a Metoda stosowana dla małych trójkątów, * boki ok. 30km. * dokł. wyznaczenia B i L 0,0001”, A 0,001”. Dane : *P1(B1,L1)*A1-2*S1-2. Szukane :*P2(B2,L2)*A2-1 1. przez pkt. P2 prowadzimy przekrój normalny prostopadły do połud. pkt. P1, przecięciem przekroju i połud. jest pkt. P2'. 2. trójkąt P1 P2' P2 rozwiązujemy jako tr. sferyczny na kuli o promieniu Q1=√M1N1 3. obl. eksces ε”=[(s^2*sinA1*cosA1)/(2Q1^2)]*ro” 4. obl. kąty płaskie P1P2'P2 α'=90^o+ ε - A1 P1: P1 - 1/3ε =A1 - 1/3ε P2: P2-1/3ε=α'-1/3ε=90^o-(A1-2/3ε) P2': P2' - 1/3ε=90^o- 1/3ε 5. obl. u i v u= S1-2*cos(A­1-2 - 1/3ε) v= S1-2*sin(A­1-2 - 1/3ε) 6. obl. przybliżone ΔB≈u/M1 7. obl.: BS=B1*1/2ΔB → MS , ΔB=u/MS=B2'- B1 → B2'=B1+(u/MS)*ro” , 8. obl. B2 : B2=B2'-[v^2/2Q2'^2]* tgB2'= =B1+u/MS - [v^2/(2M2'N2')]*tgB2' 9. obl. L2 : ΔL=L2-L1= =(v/N2')/cos[B2+1/3(B2'-B2)] 10. obl. kąta konwergencji γ γ=ΔLsin[B2+2/3(B2'-B2)] 11. obl. azymutu odwrotnego A2-1 A2-1=A1-2±180^o+γ-ε METODA KIVIOJA: *trójkąty duże, bok do 200km, *dS≈1-1,5 km 1. obl. M1, N1 dla P1(B1) 2. wyznaczenie równania linii geodezyjnej c=NP1cosB1sinAP1-2 3. obl. przyrostu szerokości dB=(dS*cosAP1-2)/MP1 4. obl. szerokości w pkt. s1 BS1=BP1+1/2dB 5. obl. MS1(BS1), NS1(BS1) 6. obl. azymutu AS1-2 z równania linii geodezyjnej sinAS1-2=c/[NS1*cosBS1] 7. obl. przyrostów δB i δL δB1=(dScosAS1-2)/MS1 B1=BP1+δB1 δL1=(dSsinAS1-2)/(MS1cosBS1) L1=LP1+δL1 ZAMIANA CZASU SŁONECZ. NA GWIAZD. 1. czas miejscowy słon. śr. Tm 2. odejmujemy dł. geograficzną miejsca Tm-λ 3. otrzymujemy czas uniwersalny Greenwich TU 4. dodajemy redukcję (z RA) TU+red 5. otrzymujemy interwał czasu gwiazd. ΔS 6. dodajemy czas gwiazd. Greenwich o zerowej godzinie czasu uniwersalnego 7. otrzymujemy czas gwiazdowy Greenwich 8. dodajemy dł. geograficzną miejsca 9. otrzymujemy śr. czas gwiazdowy w tym miejscu
OPRACOWANIE DANYCH Z POMIARU GPS 1. Wprowadzenie danych do komputera (transmisja) - pliki typu e, b, s 2. Wizualne przedstawienie wielkości mierzonych programu BSHOP.EXE ( makroskopowa weryfikacja danych ) * PDOP - obserwacje, * S/N stosunek sygnału do szumu 3. Obliczenie programem GPPS.exe a - wspólny początek i koniec czasu obserwacji b - obliczenie potrójnych różnic , * liczymy je dla uzyskania tzw. przeskoków fazy - różnice podwójnych różnic w czasie , c - obliczenie podwójnych różnic dla każdego satelity - zmienne przecinkowe * liczba N może być liczbą rzeczywistą lub całkowitą * eliminujemy wpływ zegara odbiornika * eliminujemy wpływ troposfery d - znajdujemy N całkowite * służy temu funkcja SAERCH * najlepsze N przyjęte zostało z najlepszych kombinacji satelitów - test χ^2 e - całkowite - liczbowe rozwiązanie podwójnych różnic * dokładność w mm f - pokazanie uproszczonego raportu obliczeń ( plik p - wynikowy ) *plik p zawiera odchylenie cząstkowe dla każdego satelity 4. wyrównanie współrzędnych a - wyrów. swobodne - min liczba pkt. nawiązania * metoda najmniejszych kwadratów - wykrycie błędów grubych b - wyrów. ścisłe - duża liczba pkt. nawiązania * wektory wyrównane * wagi przyjmowane oddzielnie dla H i współ. płaskich * wagowanie przez podanie błędów przyrostów c - wyniki wyrów. * wyrów. współ. oraz ich błędy i poprawki * wyrów. wektory * wyrów. przyrosty dx, dy, dz oraz poprawki * poprawka standaryzowana * m0 - błąd średni przyjętej wagi 5. Transformacja współ. z układu geocentrycznego na układ państwowy ( na ukł. 65 - elipsoida Krasowskiego) a - trans. przestrzenna ukł. z ukł geocentrycznego na inny ukł. geocentryczny * przesunięcie środka dx dy dz * obrót , zmiana skali b - wybór odwzorowania * stożkowe ,* walcowe c - lokalna trans. płaska * trans. Hellmerta (* przesunięcie środka dx dy dz * obrót , zmiana skali) d - lokalna zmiana wysokości * za pomocą znajomości N i wysokości H h =H+N * trans. jednowymiarowa (* przesunięcie wzdłuż z * obrót , brak zmiany skali , obrót wokół x i y ). METODA CLARKE'a Metoda stosowana dla małych trójkątów, * boki ok. 30km. * dokł. wyznaczenia B i L 0,0001”, A 0,001”. Dane : *P1(B1,L1)*A1-2*S1-2. Szukane :*P2(B2,L2)*A2-1 1. przez pkt. P2 prowadzimy przekrój normalny prostopadły do połud. pkt. P1, przecięciem przekroju i połud. jest pkt. P2'. 2. trójkąt P1 P2' P2 rozwiązujemy jako tr. sferyczny na kuli o promieniu Q1=√M1N1 3. obl. eksces ε”=[(s^2*sinA1*cosA1)/(2Q1^2)]*ro” 4. obl. kąty płaskie P1P2'P2 α'=90^o+ ε - A1 P1: P1 - 1/3ε =A1 - 1/3ε P2: P2-1/3ε=α'-1/3ε=90^o-(A1-2/3ε) P2': P2' - 1/3ε=90^o- 1/3ε 5. obl. u i v u= S1-2*cos(A­1-2 - 1/3ε) v= S1-2*sin(A­1-2 - 1/3ε) 6. obl. przybliżone ΔB≈u/M1 7. obl.: BS=B1*1/2ΔB → MS , ΔB=u/MS=B2'- B1 → B2'=B1+(u/MS)*ro” , 8. obl. B2 : B2=B2'-[v^2/2Q2'^2]* tgB2'= =B1+u/MS - [v^2/(2M2'N2')]*tgB2' 9. obl. L2 : ΔL=L2-L1= =(v/N2')/cos[B2+1/3(B2'-B2)] 10. obl. kąta konwergencji γ γ=ΔLsin[B2+2/3(B2'-B2)] 11. obl. azymutu odwrotnego A2-1 A2-1=A1-2±180^o+γ-ε METODA KIVIOJA: *trójkąty duże, bok do 200km, *dS≈1-1,5 km 1. obl. M1, N1 dla P1(B1) 2. wyznaczenie równania linii geodezyjnej c=NP1cosB1sinAP1-2 3. obl. przyrostu szerokości dB=(dS*cosAP1-2)/MP1 4. obl. szerokości w pkt. s1 BS1=BP1+1/2dB 5. obl. MS1(BS1), NS1(BS1) 6. obl. azymutu AS1-2 z równania linii geodezyjnej sinAS1-2=c/[NS1*cosBS1] 7. obl. przyrostów δB i δL δB1=(dScosAS1-2)/MS1 B1=BP1+δB1 δL1=(dSsinAS1-2)/(MS1cosBS1) L1=LP1+δL1 ZAMIANA CZASU SŁONECZ. NA GWIAZD. 1. czas miejscowy słon. śr. Tm 2. odejmujemy dł. geograficzną miejsca Tm-λ 3. otrzymujemy czas uniwersalny Greenwich TU 4. dodajemy redukcję (z RA) TU+red 5. otrzymujemy interwał czasu gwiazd. ΔS 6. dodajemy czas gwiazd. Greenwich o zerowej godzinie czasu uniwersalnego 7. otrzymujemy czas gwiazdowy Greenwich 8. dodajemy dł. geograficzną miejsca 9. otrzymujemy śr. czas gwiazdowy w tym miejscu

---