PRZYBOŚ
Tom „Sponad” - poeta urbanista, konstruktywista
„W głąb las” (1937)- przesuniecie w tematyce, lata 30 - przejście do natury
Eliptyczność
Metafora teraźniejszości
Obrazowanie - mniej dokładnie
Elementy rzeczywiste zestawia wg. własnej woli i nic jej nie odpowiada - tworzy świat poetycki któremu w rzeczywistości nic nie odpowiada.
2 całostki - odwrócone akcenty (1 - liryka opisowa,2- liryka refleksyjna - b. subiektywna)
1 całostka - gęsta przestrzeń (las nasunięty)
2 całostka - rzadsza przestrzeń (las strząśnięty)
RUCH KOLISTY - „odwrócony jak powietrznik, ku strząśnietym lasom” - w centrum obserwator - demiurg (centrum świata w bohaterze lirycznym, poeta - konstruktywista)
W założeniu poetyki Przyboś pozostaje sam sobą, zmienia się tylko poetyka
„W głąb las II”
Te dwa wiersze łączy tylko las
ŚWIATOPOGLĄD PRZYBOSIA:
Świadomość przemijania
Przyboś nie wierzył w Boga, szukał inspiracji w tradycji śródziemnomorskiej, ale nie judeochrześcijańskiej
Asceza uczuć
Tu przemyca zastanawiające sygnały
Poj. się wątpliwości - im starszy tym zaczyna mieć wątpliwości, czy aby po śmierci istnieje owo „NIC” - dąb(symbol tradycji, wielkości
PRZEBYT (słowo z Bogurodzicy) CZAS MI NASTAŁ (Pieśń Wielkanocna „Wesoły nam dziś dzień nastał”) dochodzi do momentu, że wątpi
„Róża II”
Kompozycja klamrowa (1 - ostatni)
Plastyczna liryka miłosna, erotyk, liryka refleksyjna, opisowa
On jest chory w doznaniach emocjonalnych przeszkadza fizyczny ból, stara się ten ból z siebie wyodrębnić, by ocalić to co istotne - sferę emocji i doznań estetycznych, chce wyrwać z siebie ten ból. Róża ma stać się tym samym co ból aby mógł go zreifikować na zewnątrz.
Zerwał z sentymentalizmem
Poemat jest konstrukcją! (lakoniczną, ekonomiczną)
Debiut :
„Śluby” `25
„Oburącz” `26
„Sponad” '30 zmienia się obrazowanie poetyckie
„W głąb las” `32
„Równanie serca” `38
„Miejsce na ziemi” `45
„Póki my żyjemy”
„Cieśle” '21 - ukazały się u Skamandrytów (wiersz ten skazał się w tej grupie które skazał na zapomnienie)
zwrotka - kiedy tekst się dzieli na równe kawałki
wiersz stychiczny - ciągły
wiersz stroficzny
całostka kawałki wiersza które nie są zwrotkami (wiersz o nieregularnych strofach)
strofoida
słowa klucze - często pojawiają się w utworze i nacechowane są semantycznie
ruch, rozruch, koło, kula - ulubione słowa Przybosia
metapoetyckość - wiersz o tworzeniu
kreacja nowej rzeczywistości, kreator tworzy świat
zamach na świętą tradycję - katedrę przeszłości
ruch, rytm - walory dźwiękowe
od natury do kultury
oksymoron - przestrzenna cela
ruch wzmożony układem wersyfikacyjnym
libella - poziomica
wczesny Przyboś - konstruktywista
„Cieśle” - katastroficzny, mroczy- dlatego zrezygnował z tego wiersza.
„W głąb las” 1937
elementy realne, które zestawione w całość tworzą obraz, któremu nic nie odpowiada w rzeczywistości realnej
1 całostka - opisowa, 2 refleksyjna (obraz subiektywny)
- ruch kolisty „odwrócony jak powietrznik”
- animizacja lasu
centrum świata w bohaterze lirycznym, poeta - konstruktywista
Przyboś reprezentował poglądy ateistyczne, tradycję antyczną zamiast judeochrześcijańskiej.
- asceza uczuć
- im starszy tym więcej wątpliwości
- dąb - symbol tradycji, wieczności
- przebyt „Bogurodzica”, archaizm
- „czas mi nastał” - „wesoły nam dziś dzień nastał” (kolęda wielkanocna, staropolska)
„Róża”
- w doznaniach estetycznych przeszkadza nam fizyczny ból, starość i choroba. Stara się wznieść ponad doznania, które go przytłaczają. Róża ma stać się tym samym czym ból, by mógł go zreifikować na zewnątrz.