ANALIZA MARKETINGOWA

FIRMY „NIWA”

FILIP NIZOŁĘCKI

ROLNICTWO II

GRUPA 7

1. DEFINICJA MARKETINGOWA

Firma Niwa zajmuje się produkcją miodów : lipowego i wielokwiatowego.

Miód lipowy

PRODUKT RZECZYWISTY : w stanie płynnym ma barwę od zielonkawożóttej do jasnobursztynowej. Po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie na białożóte do złocistożółtego. Pod względem konsystencji i barwy miód lipowy w stanie płynnym przypomina olej rycynowy. W wyniku krystalizacji przyjmuje postać drobnoziarnistą, niekiedy krupowatą. W smaku jest on dość ostry, często lekko gorzkawy.

W skład miodu lipowego wchodzą związki występujące w kwiatach lipy: olejek eteryczny, flawonoidy (hesperetyna, hesperydyna, rutyna, izokwercytryna i tiliarozyd), glikozyd tiliacyna, związek triterpenowy tarakserol, garbniki, związki gpryczowe, saponiny. Według Curyło miód zawiera średnio 67 ug B-karotenu w 100 g produktu. Stwierdzono także występowanie kwasów organicznych, między innymi kwasu kumarowego, chlorogenowego, kawowego. Jedna z autorek w 100 g miodu oznaczyła średnio ponad 30 mval wolnych kwasów. Z kolei Toth określił, w miodzie węgierskim, zawartość olejków eterycznych na 0,24%. Miód lipowy jest ponadto bogaty w enzymyMiód lipowy ze względu na różnorodność zawartych w nim składników oraz korzystne cechy organoleptyczne znajduje szerokie zastosowanie zarówno w odżywianiu, jak i w lecznictwie.

RDZEŃ : w zakresie działania leczniczego miód lipowy uważany jest powszechnie za najlepszy środek przy przeziębieniu, grypie, w chorobach przebiegających z wysoką temperaturą, schorzeniach dróg oddechowych. Dzięki dużej zawartości olejków eterycznych niszczy drobnoustroje występujące na błonach śluzowych dróg oddechowych, zwłaszcza nosa i gardła. Zanotowano szczególnie silne działanie na bakterie Gram-dodatnie (gronkowce, paciorkowce), Gram-ujemne (Klebsiella pneumoniae, Escherichia coli) oraz grzyby drożdżoidalne chorobotwórcze dla człowieka. Produkt ten wywiera ponadto działanie napotne, przeciwgorączkowe, przeciwskurczowe, przeciwkaszlowe i wykrztuśne.. W celu wzmocnienia efektu leczniczego powinno się go przyjmować po rozpuszczeniu w naparze z kwiatu lipy, owocu maliny oraz w połączeniu z sokiem z cytryny lub mlekiem. Najczęściej stosuje się łyżkę stołową miodu na szklankę ciepłego płynu. W zapaleniach błon śluzowych górnych dróg oddechowych korzystne jest picie ciepłego roztworu na noc lub podawanie w formie inhalacji termicznej. Według Jojrisza podczas leczenia miodem lipowym chorób z przeziębienia z wysoką temperaturą powinno się pozostawać przez 2-3 dni w łóżku, z uwagi na silne działanie napotne tego produktu. Przy kaszlu natomiast korzystne jest przyjmowanie naparu z kwiatu malwy, zawierającego w 1 szklance napoju 2 łyżki stołowe (około 50 g) miodu lipowego. Produkt ten jest cennym środkiem wspomagającym leczenie zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc. Przyczynia się do szybkiego ustępowania stanu zapalnego i polepszenia ogólnego samopoczucia.

Miód lipowy polecany jest także w chorobach serca i układu krążenia. Działa łagodnie moczopędnie, skutecznie likwidując obrzęki oraz nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Zawarte w nim olejki eteryczne wywierają łagodne działanie rozkurczające i uspokajające, co jest szczególnie cenne u osób z chorobami serca i naczyń.

Dużą skuteczność miodu lipowego zanotowano w schorzeniach układu nerwowego, między innymi w nerwicach, nadmiernym podnieceniu nerwowym, stresie i bezsenności. Liczni autorzy, w celu wzmocnienia działania uspokajającego miodu, polecają rozpuszczanie go w naparze z kwiatu lipowego. Osobom cierpiącym na bezsenność proponuje się także słodzenie innych naparów z ziół miodem lipowym i picie ich małymi łykami bezpośrednio przed snem. W wyniku dłuższej kuracji uzyskuje się korzystne działanie uspokajające, rozkurczowe i lekko nasenne.

Należy wspomnieć także o wyjątkowo dużej skuteczności i aktywności miodu lipowego w leczeniu schorzeń ginekologicznych. Ponadto ze względu na łagodne działanie moczopędne wykorzystuje się go pomocniczo w leczeniu chorób układu moczowego. Miód lipowy z uwagi na dużą zawartość fruktozy jest również cennym środkiem dla chorych na cukrzycę niezależną od insuliny (cukrzyca typu II). Niektórzy autorzy donoszą o korzystnym odziaływaniu miodu lipowego w chorobach reumatycznych, a także dzięki właściwościom przeciwbakteryjnym i rozkurczającym, w schorzeniach przewodu pokarmowego.

W zależności od terminu zbioru miód wielokwiatowy może mieć różnąbarwę, od jasnokremowej do herbacianej. Po skrystalizowaniu zmienia nieco zabarwienie na jasnoszare lub jasnobrązowe. Zapach miodu wielokwiatowego jest zazwyczaj silny, przypominający zapach wosku. W smaku jest bardzo zróżnicowany, zależnie od składu nektaru, na ogół jednak jest łagodny, słodki. Niekiedy dominuje smak określonego nektaru, na przykład lipy, gryki czy akacji. Miód z wiosennych roślin w stanie płynnym jest jasny, ma przyjemny delikatny zapach kwiatowy i łagodny smak. Natomiast miód pochodzący z nektaru kwiatów letnich jest znacznie ciemniejszy oraz odznacza się zdecydowanym smakiem i zapachem.

Miód wielokwiatowy

PRODUKT RZECZYWISTY : pod względem składu chemicznego cechuje duża różnorodność. Decyduje o tym nektar kwiatowy pochodzący z wielu roślin miododajnych. Podobnie jak w innych odmianach miodu, podstawą jego właściwości odżywczych i leczniczych są cukry proste, glukoza i fruktoza. Szczególnie dużą zawartością cukrów prostych odznacza się miód wielokwiatowy z kwiatów wiosennych. Natomiast miody pochodzące z pełni lata i jesienne są bogatsze w enzymy, biopierwiastki i związki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Według Curyło badane próbki miodu wielokwiatowego zawierają od 1,5 do 10 ug/100 g (3-karotenu (prowitaminy A). Poza tym okazało się, że omawiany produkt odznacza się dużą zawartością krzemu, pierwiastka niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania układu krwionośnego, a także do odnowy skóry, włosów i kości.

W badaniach nad kwasowością Rybak-Chmielewska stwierdziła w 1000 g miodu wielokwiatowego średnio ponad 30 mval wolnych kwasów. Według Wojtackiego częstą domieszkę miodów wielokwiatowych stanowi spadź z drzew iglastych, nadając im specyficzny smak i aromat. Miód ten zawiera ponadto niewielkie ilości wosku i pyłku kwiatowego.

RDZEŃ : Aktywność antybiotyczna miodu wielokwiatowego jest dość niska, świadczą o tym wartości inhibinowe uzyskane w badaniach różnych próbek tego miodu. Według danych Rychlik i Doleżalowej przebadane próbki miodu wielokwiatowego odznaczały się słabym działaniem wobec gronkowców Staphylococcus aureus (średnia wartość inhibinowa 2,1), jak i wobec pałeczek Escherichia coli (średnia wartość inhibinowa 1,2). Badania przeprowadzone w Oddziale Pszczelnictwa w Puławach oraz własne badania także wskazują na niską aktywność inhibinowa próbek miodu wiosennego i średnią aktywność dla próbek pochodzących z miesięcy letnich (wartości inhibinowe kształtowały się w granicach 0-3).

Przechowywanie próbek miodu wielokwiatowego (Oddział Pszczelnictwa w Puławach) przez 4 miesiące w temperaturze około 4°C bez dostępu światła, jak również ogrzewanie ich przez 15 minut w temperaturze 65°C, powodowało nieznaczny spadek aktywności antybiotycznej. Dopiero ogrzewanie próbek w temperaturze 80°C przez 15 minut pozbawiało miód całkowicie jego właściwości antybiotycznych.

Zastosowanie miodu wielokwiatowego w profilaktyce i lecznictwie

Na pierwszym miejscu wymienić należy zastosowanie miodu wielokwiatowego w chorobach alergicznych dróg oddechowych, jak astma oskrzelowa atopowa (alergenna) lub katar sienny, zwany inaczej pyłkowica lub alergicznym nieżytem nosa. Zdaniem autorów amerykańskich (Jarvis, Peterson) skuteczność miodu wielokwiatowego w łagodzeniu objawów alergii wyjaśnić można obecnością ziaren pyłku kwiatowego, jak również cząsteczek kurzu, pochodzących z terenów pozyskiwania miodu. Stanowią one swoiste antygeny, wytwarzające u pacjenta leczonego miodem przeciwciała. Dlatego przed przystąpieniem do terapii bardzo istotne jest dokładne określenie dawkowania tego produktu. Najkorzystniejsze działanie wykazuje miód niepoddany zabiegom wirowania i filtrowania, pochodzący z rejonu zamieszkania chorego, z odległości nieprzekraczającej 10 km. Kurację leczniczą rozpoczyna się od jednej łyżeczki od herbaty miodu rano (około 7,5 g) i zwiększa codziennie do dawki maksymalnej, wynoszącej 15 łyżek stołowych dziennie (około 300 g). Następnie stopniowo zmniejsza się ilość przyjmowanego miodu, aż do dawki początkowej. W ten sposób uzyskuje się znaczne złagodzenie, a niekiedy całkowite ustąpienie objawów chorobowych. Autorzy wykorzystujący w praktyce ten sposób leczenia u chorych na katar sienny, uzyskali w 90% przypadków poprawę lub wyleczenie z tego schorzenia.

Kurację miodową można stosować również zapobiegawczo, przyjmując mniej więcej na miesiąc przed terminem pylenia roślin po 2 łyżeczki miodu, 2-3 razy w tygodniu. Dobre efekty daje także żucie przez około 15 min. kęsów miodu plastrowego, kilka razy dziennie w ciągu dwóch tygodni.

Miód wielokwiatowy, zwłaszcza pozyskiwany z pożytków wiosennych, z uwagi na wysoką zawartość cukrów prostych (glukozy i fruktozy), wykorzystywany jest szeroko jako środek zarówno leczniczy jak i zapobiegawczy. Składniki te, dzięki łatwej przyswajalności przez organizm, stanowią cenne źródło energii dla mięśnia sercowego w chorobach serca i naczyń, a także wspomagają wątrobę w jej funkcji detoksykacyjnej w przebiegu chorób wątroby, woreczka żółciowego i innych.

Ze względu na łagodny smak miód wielokwiatowy polecany jest szczególnie dla dzieci. Miód pochodzący z kwiatów letnich, ze względu na silniejsze właściwości inhibinowe, znajduje przede wszystkim zastosowanie w zapobieganiu i leczeniu grypy i chorób z przeziębienia, jak również chorób dolnych dróg oddechowych.

Należy dodać, że miód wielokwiatowy, niezależnie od terminu zbioru, jest najczęściej spożywaną odmianą. Ze względu na duże walory odżywcze i smakowe zaleca się go do codziennego spożywania, zarówno przez dzieci, jak i dorosłych. Stanowi on także cenny produkt odżywczy i odnawiający w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego organizmu.

Miód jest sprzedawany w przeźroczystych słoikach szklanych, cylindrycznych o zawartości miodu:

0,25kg (23%produkcji)

0,5kg (56%produkcji)

1,0 kg (25%produkcji).

Etykieta zawiera następujące dane:

1. Pełną nazwę rodzaju i odmiany miodu. Zgodnie z przepisami w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu rozróżnia się rodzaje miodu w zależności od pochodzenia:

miód nektarowy (N) - wytwarzany przez pszczoły z nektaru roślin, wydzielanego z nektarników kwiatowych lub pozakwiatowych;

miód spadziowy (S) - wytwarzany przez pszczoły z wydalin owadów ssących soki żywych części roślin;

miód nektarowo-spadziowy (NS) - wytwarzany przez pszczoły z nektaru roślin i z wydalin owadów ssących soki żywych części roślin.

Prawidłowa nazwa miodu na etykiecie powinna przykładowo brzmieć: miód pszczeli nektarowy wielokwiatowy, miód pszczeli nektarowy lipowy, miód pszczeli spadziowy ze spadzi iglastej. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych z dnia 16 grudnia 2002 r. pełną nazwę rodzaju i odmiany możemy zastąpić samym wyrazem „miód”.

2. Datę minimalnej trwałości. Określa się datę, do której prawidłowo przechowywany miód zachowuje pełne właściwości. Data ta powinna być poprzedzona określeniem najlepiej spożyć przed końcem. Podajemy tylko rok.

3. Warunki przechowania: temperatura przechowania 4-20°C, chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

4. Zawartość netto. Pszczelarz w przypadku własnoręcznego rozlewania miodu ponosi odpowiedzialność za rzeczywistą jego ilość w opakowaniu jednostkowym. Odpowiadać ona musi nominalnej ilości podanej na opakowaniu, w granicy najwyższej dopuszczalnej wielkości błędu ujemnego.

5. Oznaczenie partii produkcyjnej. W przypadku miodu jest to ilość przetworzona lub zapakowana w takich samych warunkach. Jednocześnie data produkcji może być numerem partii.

6. Data rozlewu umożliwia dokładniejszą identyfikację partii produkcyjnej.

7. Dane identyfikujące pszczelarza - nazwa (nazwisko) i adres.

8. Weterynaryjny numer identyfikacyjny nadany pszczelarzowi jako podmiotowi produkującemu produkty pochodzenia zwierzęcego. Nadawany jest przez powiatowego lekarza weterynarii na wniosek pszczelarza zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalenia weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego Dz. U. z 2004 r. Nr 86, poz. 807 .

9. Miejsce pochodzenia, miód z polskiej pasieki.

10. Rozporządzenie MR i RW (Dz. U. 2003.181.1773) lub zamiennie: Norma Polska PN - 88/A-77626 - jako gwaranty prawne naszego miodu. W przypadku braku tych napisów, gwarantem jest aktualne rozporządzenie o jakości handlowej miodu.

2. DEFINICJA TECHNICZNA.

3. POPYT

ANKIETA NA TEMAT PREFERENCJI KONSUMENTÓW MIODU

1. Ocena konsumentów wpływu pszczół na funkcjonowanie środowiska naturalnego:

a) bardzo duży wpływ na naturalne środowisko,

b) duży wpływ,

c) nie ma znaczenia na naturalne środowisko,

d) nie mam zdania.

2. Ocena świadomości konsumentów miodu nt. głównych prac wykonywanych

przez pszczoły:

a) pszczoły zajmują się zbieraniem nektaru, pyłku i spadzi,

b) wyjadaniem owoców, soków dżemów itp.,

c) zapylaniem roślin,

d) zbieraniem nektaru, spadzi, pyłku i zapylaniem roślin,

e) nie mam zdania.

3. Struktura procentowa motywacji zakupu miodu w zależności od grupy gatunków miodu:

1. Miody nektarowe jasne wiosenne

2. Miody nektarowe ciemne wiosenne

3. Miody nektarowe ciemne letnie

4. Miody spadziowe

5. Każdy gatunek miodu

6. Nie mam zdania

4. Ocena preferencji konsumentów pod względem wielkości opakowań (wielkość opakowania w kg):

1. 0,25

2. 0,50

3. 1,00

4. 2,00

5. Miejsce zakupu:

1. Sklep detaliczny

2. Targowisko

3. Bezpośrednio u pszczelarza

6. Częstotliwość zakupu:

1. Raz na rok lub rzadziej

2. Raz na pół roku

3. Raz na kwartał

4. Raz na miesiąc

5. Raz na 2 tygodnie

6. Inna odpowiedź

7. Cechy decydujące o zakupie:

1. Gatunek miodu

2. Cena

3. Konsystencja

4. Barwa

5. Wielkość opakowania

6. Rodzaj opakowania

7. Dostawca

8. Inne cechy

8. Konsystencja miodu:

1. Płynny

2. Stały

3. Bez znaczenia

9. Gatunki miodu:

1. Spadziowy

2. Wielokwiatowy

3. Leśny

4. Lipowy

5. Gryczany

10. Akceptacja ceny miodu:

1. Do zaakceptowania

2. Za wysoka

3. Za bardzo wysoka

4. Brak zdania

11. Ocena wpływu ceny miodu na decyzje zakupowe respondentów:

1. Bardzo duży

2. Duży

3. Ma znaczenie, ale właściwości miodu są ważniejsze

4. Nie ma żadnego znaczenia

12. Dane dotyczące osoby ankietowanej:

1. Wiek:

2. Płeć:

4. CENA

Cena miodu w przeciągu całego roku jest stała, brak jest sezonowości, warunkowana jest kosztami produkcji, cenami konkurentów i kształtuje się następująco:

Miody wielokwiatowy i lipowy sprzedawane są w tej samej cenie:

Słoik o poj. 0,25 kg - 6 zł

Słoik o poj. 0,5 kg - 12 zł

Słoik o poj. 1,0 kg - 24 zł

Firma „Niwa” stosuje następujące formy promocji:

Przy zakupie dziesięciu słoików miodu, klient otrzymuje jedenasty gratis. Nic nie wpływa tak dobrze na zwiększenie sprzedaży, jak danie czegoś „całkowicie za darmo”. Oczywiście cena tego jedenastego jest wliczona w cenę tych dziesięciu.

5. REKLAMA

Główną cechą wyróżniającą miód jest jego pozytywny wpływ na zdrowie człowieka. Dlatego też postanowiliśmy reklamować swoje produkty w następujący sposób:

Na rynku lokalnym pojawia się miesięcznik „Kurier lokalny” rozdawany bezpłatnie w sklepach. Czytelnikami "Kuriera lokalnego" są dwie grupy ludzi: najbiedniejsi i ludzie biznesu. Ludzi z pierwszej grupy nie bardzo stać na zakup prasy (oni też nie kupują miodu), a ci drudzy przeglądają systematycznie ogłoszenia z racji swoich obowiązków zawodowych. I gdy w morzu ogłoszeń pojawia się jednolity tekst, jest on skrupulatnie czytany przez ogromną większość osób przeglądających kolejny nr gazety. Nasza firma umieszcza w każdym numerze tekst szeroko traktujący zagadnienia pszczelarskie, ekologiczne i z zakresu apiterapii. Od początku staramy się czytelnikom "Kuriera" przekazać najbardziej "sterczącą" wartość miodu, czyli jego pozytywny wpływ na zdrowie człowieka przy pomocy specjalnie dobranego hasła reklamowego (miód = zdrowie). Przy każdym artykule znajduje się adres, telefon i nazwa firmy „Niwa”.

Przykładowy artykuł zamieszczany na łamach „Kuriera”:

LECZENIE MIODEM

Działanie na narządy wewnętrzne

Działanie miodu na serce i układ krążenia znane jest od dawna. Dzięki dużej zawartości glukozy i fruktozy miód jest produktem łatwo przyswajalnym przez organizm, w tym przez mięsień sercowy. Wysoko energetyczne składniki wchłaniane są bezpośrednio do krwi już w błonie śluzowej żołądka, z pominięciem przewodu pokarmowego. Miód w ilości 100 g dostarcza średnio 325 kcal energii.

Występująca w miodzie acetylocholina wzmacnia siłę skurczu i wydolność mięśnia sercowego. Przyczynia się do tego także potas występujący w miodzie w stosunkowo dużej ilości.

Miód powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, a także rozszerzenie naczyń wieńcowych. Przyczynia się do zahamowania procesu miażdżycowego.

Wpływ miodu na układ oddechowy można wyjaśnić jego szerokim zakresem działania biologicznego. Miód odznacza się właściwościami antybiotycznymi, przeciwzapalnymi, wykrztuśnymi i odnawiającymi.

Za działanie przeciwdrobnoustrojowe miodu odpowiedzialny jest głównie nadtlenek wodoru. Ważną rolę odgrywają również składniki olejków eterycznych. Efekt ten ujawnia się przede wszystkim przy bezpośrednim kontakcie miodu ze zmienioną zapalnie błoną śluzową dróg oddechowych. Z silnym działaniem składników olejkowych mamy do czynienia w przypadku komponentów miodowych. Dla przykładu terpeny z ziołomiodu sosnowego wchłaniają się częściowo przez błonę śluzową górnego odcinka dróg oddechowych, przedostają się do płuc i wydychane z powietrzem oddziałują na drobnoustroje występujące w nabłonku śluzowym. Terpeny odznaczają się również działaniem przeciwzapalnym.

Miód powoduje podrażnienie gruczołów wydzielniczych błony śluzowej dróg oddechowych, dzięki czemu dochodzi do upłynnienia wydzieliny oskrzelowej. Pobudza on również ruch rzęsek aparatu migawkowego, co ułatwia odkrztuszanie wydzieliny i usuwanie jej na zewnątrz.

Miód odznacza się również właściwościami przeciwalergicznymi. Związane jest to przede wszystkim ze zmniejszeniem obrzęku błon śluzowych, który towarzyszy stanom alergicznym dróg oddechowych, jak również z działaniem uodparniającym miodu.

Miód normalizuje zaburzoną czynność wydzielniczą i motoryczną żołądka. Ponadto przyspiesza gojenie powierzchni błony śluzowej żołądka i dwunastnicy poprzez wchłanianie wody z chorej tkanki i działanie przeciwzapalne.

Miód pobudza czynność wydzielniczą i motoryczną jelit. Po podaniu tego produktu obserwuje się wzrost ruchów perystaltycznych jelita cienkiego i zwiększone wydzielanie soku jelitowego.

Miód wykazuje wyraŻnie lecznicze działanie na wątrobę i drogi żółciowe. Ze względu na dużą ilość glukozy i fruktozy jest on łatwo przyswajalny przez ten organ. Glukoza zawarta w miodzie, oprócz odżywiania komórek wątrobowych, odgrywa także dużą rolę w procesach odtruwania organizmu. W wyniku łączenia związków toksycznych z kwasem glukuronowym i pirogronowym powstają połączenia łatwo rozpuszczalne w wodzie, które wydalane są z organizmu wraz z moczem. Natomiast fruktoza prawie całkowicie wykorzystywana jest do syntezy glikogenu, zwiększając w ten sposób jego zapas w wątrobie. Prowadzi to do przyspieszenia przemiany materii w tkankach, a także do wzmocnienia czynności ochronnej i odtruwającej wątroby. Poza tym występująca w miodzie cholina obniża poziom lipidów w wątrobie oraz zwiększa wydzielanie żółci.

Dzięki niskiej zawartości białka oraz jonów sodu i chloru, miód wykazuje korzystne działanie na nerki i drogi moczowe. Przyczynia się do usuwania obrzęków pochodzenia sercowego i naczyniowego. Rozszerza naczynia krwionośne nerek, zwiększając filtrację kłębkową. Ma to szczególne znaczenie w tych schorzeniach nerek, którym towarzyszy zmniejszone wydzielanie moczu. Poza tym przyczynia się do usuwania obrzęków pochodzenia mózgowego. Zapobiega także tworzeniu się piasku i kamieni w nerkach i pęcherzu moczowym.

Duża zawartość cukrów redukujących, takich jak glukoza i fruktoza oraz niewielka ilość sacharozy, czynią miód pomocnym w leczeniu cukrzycy. Cenna jest przede wszystkim obecność fruktozy, cukru łatwo przyswajalnego przez chorych na cukrzycę. Korzystny wpływ na metabolizm węglowodanów w organizmie wykazuje ponadto acetylocholina oraz niektóre biopierwiastki, szczególnie cynk i chrom.

Działanie na skórę

Miód dzięki szybkiemu przenikaniu przez skórę zaopatruje tkanki w glukozę oraz inne substancje energetyczne. W przypadku ran przyczynia się do szybkiego ich oczyszczenia z produktów przemiany materii i elementów martwiczych. Przejawia także właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne i odnawiające, dzięki czemu prowadzi do szybkiego ziarninowania i naskórkowania rany.

Miód z dobrymi wynikami stosuje się również w przypadku ropiejących ran i oparzeń. Powoduje on szybkie oczyszczanie rany z ropnej wydzieliny, a także umożliwia dostęp makrofagów do chorych miejsc, dzięki czemu następuje niszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych, szczególnie gronkowców i paciorkowców. Nie dopuszcza także do tworzenia się pęcherzy i blizn pooparzeniowych.

Warto także dodać, że miód nie sprzyja powstawaniu próchnicy zębów. Stwierdzono, że wzrost paciorkowców Streptococcus mutans, będących główną przyczyną próchnicy, hamowany jest przez nadtlenek wodoru obecny w miodzie. Ze względu na niewielką zawartość sacharozy (przeciętnie 1,3%) drobnoustrój ten nie jest także w stanie wytworzyć nalotu nazębnego, czynnika warunkującego rozwój próchnicy zębów.

Dodatkową formą promocji jest dodawanie do każdego sprzedanego słoika miodu ulotek informujących dokładnie o właściwościach, składzie, wpływie na zdrowie danego gatunku miodu.

6. DYSTRYBUCJA

Jedyną drogą dystrybucji miodu firmy „Niwa” jest sprzedaż bezpośrednia w pasiece . Umożliwia to zbudowanie zależności pszczelarz - klient, przyzwyczajenie klienta do marki. Kontaktując się bezpośrednio z klientem możemy służyć mu fachową pomocą dotyczącą właściwości miodu, przekazać mu informacje dotyczące produkcji, co wpływa na to, że klient chętniej kupuje produkt tylko w naszej firmie, gdyż jest w pewien sposób z nią związany. Poza tym ta forma sprzedaży obniża praktycznie koszty związane z transportem.

7.ANALIZA FINANSOWA

Firma „Niwa” jest firmą rodzinną, niezatrudniającą pracowników. Pasieka składa się z 200 rodzin pszczelich. Rocznie produkuje 15kg miodu wielokwiatowego i 15 kg miodu lipowego na jedną rodzinę pszczelą, co daje 6000 kg rocznie. Poza tym jedna rodzina produkuje:

Wosk - 1000g

Pyłek - 700g

Propolis - 77g

Mleczko pszczele - 125g

Jedynym produktem wykorzystywanym (oprócz miodu) jest wosk. Z 200 kg wosku produkuje się 2000 świeczek w kształcie baryłki miodu, które dodawane są gratis przy zakupie powyżej 5 słoików miodu.

Nakład pracy:

8,7 godziny/rodzinę/rok

Nakład kosztów:

1.Koszty związane z działalnością produkcjyną:

Cukier (podkarmianie pszczół wiosną i jesienią) 11kg/rodzinę/rok

Węza 0.5kg/ rodzinę

Słoiki

Nakrętki na słoiki

Etykiety

2.Koszty niezależne od wielkości produkcji:

Amortyzacja +10% wszystkich kosztów.

3. Koszty materiałów promocyjnych:

Ulotki 500 szt/rok

4. Koszty administracyjne:

utrzymanie biura (telefon, materiały biurowe)

Ceny:

1kg cukru : 2,49 zł

1 kg węzy : 24 zł

Słoiki :

0.25 - 0.49zł/szt

0.5 - 0.69 zł/szt

1.0 - 0.89 zł/szt

Nakrętki:

0.09gr/szt

---