Ekonomia 08.12.11
Czynniki bezpośrednie na wzrost gospodarczy:
Zatrudnienie, najważniejsze w czynnikach bezp. I pośredni.
Chęć ludzi do pracy. Stopa zatrudnienia . Kluczowy czynnik.
Wydajność , wykształcenie , kompetencje mają znaczenie.
Czynniki pośrednie:
-Inwestycyjne - nakłady poniesione na różne inwestycje
- pozainwestycyjne. - wprowadzanie różnych zmian, unowocześnienie, nowości technologiczne.
(Wskaźniki kapitału chłonności)
Modele ekonomiczne , które w sposób matematyczny pokazują jak wykonać wzrost.
Model wzrostu Roberta Solow`a.
1 Polityka ekonomiczna oddziałuje na poziom dochodu ale nie na tempo wzrostu w długim okresie.
2 Rosnące podatki są negatywnymi bodźcami tzn. skłaniają podmioty gospodarcze do ograniczania poziomu produkcji ale nie mają wpływu na poziom postępu technicznego od którego zależy długo okresowy wzrost. ( to jakie będzie poziom podatków nie wiąże się nad poziom
3 Tempo wzrostu e długim okresie ma tendencje do stabilizacji.
4 Wzrost inwestycji przyśpiesza wzrost w krótkim okresie a nie w długim. ( Jeśli tworzymy inwestycje to widać przez pierwsze lata skok, zmiany, później będzie stopniowo malała) Patrz notatki, wykres.
5 Ze względu na założenie o malejących przychodach od kapitału w miarę powiększania się nakładów inwestycyjnych przychody od kapitału zmniejszają się powodując zrównanie z jego kosztem. ( prawo malejących przychodów)
6 Proces tworzenia kapitału podlega zahamowaniu co powoduje że produkcja w długim okresie nie będzie się z tego tytułu powiększać .
Funkcja Produkcji
Y=F( Z,K,A )
Y- dochód narodowy
Z - praca, ludzie gotowi do świadczenia pracy
K- kapitał, infrastruktura, urządzenia niezbędne do produkcji
A - technologia, wiedza o tym jak wykorzystać pracę oraz kapitał do wytworzenia produktów i usług.
Funkcja produkcji Solowa pokazuje związek ilości używanych czynników produkcji z wielkością produkcji.
Solow wyrzuca zmienną A poza nawias traktując ją jako stałą y=A*F(Z,K)
Funkcja solowa służy do wyeksponowania postępu technicznego który ujmowany jest w każdym punkcie czasowym ( np. kolejny rok ), w tworzeniu dochodu narodowego.
W modelu Solowa występują dodatkowe założenia :
-W długim okresie oszczędności zrównują się z inwestycjami,
-Gospodarka jest zamknięta, występuje brak inwestycji zagranicznych
-Postęp technologiczny nie występuje , jest na pewnym ustabilizowanym poziomie
- Proces wzrostu jest inicjowany przez wzrost zatrudnienia siły roboczej.
Przy tych założeniach okazuje się że potencjalny produkt krajowy brutto wyraża wielkość produkcji uzyskanej przy pełnym zatrudnieniu gdy stopa bezrobocia jest równa naturalnej stopie bezrobocia.
Dane empiryczne wskazują na dodatnią zależność między inwestycjami i długo okresowym tempem wzrostu gospodarczego.
Słabością modelu jest założenie że postęp techniczny dokonuje się w sposób wyrównany wolny od fluktuacji .
Słabością modelu jest również przyjęcie pewnych mechanicznych i arbitralnych założeń dotyczących postępowania podmiotów gospodarczych. ( nie wszystkie podmioty gospodarcze są wstanie odkładać część dochodów z przeznaczeniem na inwestycje )
WZROST DYWERGENCYJNY
Dywergencja - jest to założenie obustronnego rozwoju dwóch systemów gospodarczych kapitalistycznego i socjalistycznego. W tym podejściu do problematyki wzrostu w gospodarce zakłada się równorzędność kapitalizmu i socjalizmu ( gosp. centralnie planowana) Zarówno gosp. rynkowa jak i gosp. centralnie planowana w określonych warunkach mają swoje perspektywy rozwoju.
WZROST KONWERGENCYJNY
( warunki konwergencji musimy spełnić aby wejść do strefy Euro )
Konwergencja zakłada syntezę między kapitalizmem a socjalizmem przez co kapitalizm przejmuje pewne cechy socjalizmu i vice versa.