MIKROSTRUKTURY SPOŁECZNE
WYKŁAD II
۩ஜ===============================ஜ۩==۩ஜ===============================ஜ۩۞
Komunikacja w grupie
|
KOMUNIKAT
|
|
NADAWCA |
(SZUMY NADAWCZE W KOMUNIKACIE - mogą wystąpić) |
ODBIORCA |
|
KOMUNIKAT ZWROTNY
|
|
Na skuteczność procesu komunikacji największy wpływ ma nadawca. To on jest odpowiedzialny na prawidłowe zakodowanie informacji oraz za wybór kanału jakim informacja ma płynąć. Nadawca powinien podejmować decyzje odnośnie przekazania komunikatu będąc wyposażonym w odpowiednia wiedze, wskazane jest aby nadawca budził zaufanie u odbiorcy, aby był dla niego atrakcyjny społecznie (zawsze chętniej słucha się ludzi ma nam cos do przekazania i my wiemy ze nadawca wyposażony jest w odpowiednia wiedzę, jak również słucha się osoby atrakcyjne fizycznie).
KOMUNIKACJA NIEWERBALNA
Podstawą komunikacji w małych grupach społecznych, okazuje się być komunikacja niewerbalna, czyli gesty, mimika, wzrok, postawa. Komunikacja niewerbalna wywiera wrażenie na innych (tzw. efekty przeobrażenia) raz potwierdza wypowiadane słowa lub im zaprzecza. (KOMUNIKAT - 55% = mowa ciała, 38% = jak mówimy (tonacja), 7% = co mówimy)
Na komunikacje niewerbalna składają się 3 grupy elementów:
Mowa ciała
Sfery dystansu
Zagospodarowanie przestrzeni (gdzie rozmawiamy, jak aranżujemy spotkanie)
I.MOWA CIAŁA
POSTAWA - sposób poruszania się siedzenia lub stania, może służyć podkreśleniu lub zanegowaniu treści wypowiadanych słow.
KONTAK WZROKOWY - umiejętność podtrzymywania kontaktu wzrokowego świadczy o pewności siebie, o otwartości, o szczerości. Natomiast unikanie tego kontaktu sugeruje nieszczerość, chęć zatajenia czegoś, strach. Aby zrobić dobre wrażenie u rozmówcy należy patrzeć prosto w oczy ale nie nachalnie.
MIMIKA - jest koronnym klejnotem komunikacji niewerbalnej (twarz zdradza najwięcej ponieważ twarz zdradza emocje) emocje przekazywane za proca mimiki trzeba umieć w miarę możliwości korygować lub eliminować w zależności od potrzeby.
GESTYKULACJA - służą podkreśleniu tego co mówimy a często wręcz zastępują słowa. Część gestów jest świadoma - czyli wykonujemy je specjalnie, a część nie, dlatego trzeba umieć je kontrolować.
UŚCISK DŁONI - nie powinien być ani zbyt miękki, ani zbyt miażdżący. Powinien być krotki i zdecydowany.
KWESTIA DOTYKU - każdy człowiek ma swoja indywidualna sferę dystansu, albo się pozwala dotykać w czasie rozmowy albo nie.
II. SFERY DYSTANSU
DYSTANS INTYMNY - sfera w której maja prawo przebywać tylko osoby nam najbliższe, np. rodzina przyjaciele, lub osoby do tego uprawnione np. lekarz. Naruszenie tej sfery dystansu wywołuje poczucie zagrożenia i postawę obronną.
DYSTANS OSOBISTY (dystans na wyciągnięcie reki) - jest to sfera przeznaczona dla znajomych i zaprzyjaźnionych, takich którym pozwalamy się dotykać.
DYSTANS TOWARZYSKO-OFICJALNY - jest to sfera gdzie w grę nie wchodzi dotyk miedzy rozmówcami. Jest to często sfera społeczna, która odzwierciedla różnice w statusie miedzy osobami komunikującymi się
DYSTANS DO AUDYTORIUM - jest to sfera występująca głównie podczas występów, przemówień, wykładów, wieców wyborczych.
Sprawne przebieganie komunikatu
Crosby - ten sam status - różne statusy (osoba o wysokim statusie mówi do tej o niższym) |
Homans - nie dzielił ludzi wg statusu - w sytuacji nieoficjalnej lepiej jak posiadają ten sam status społeczny - w sytuacji zawodowej o różnych statusach |
III. AUTOPREZENTACJA
W procesie komunikacji w małych grupach, bardzo istotna jest autoprezentacja. Na autoprezentacje składają się zarówno mowa naszego ciała to w jakie sposób się wypowiadamy ale również to co mówimy. Zadaniem autoprezentacji jest tylko jedno wypaść jak najlepiej przed odbiorca komunikatu. Nieodłącznym elementem autoprezentacji jest efekt pierwszego wrażenia.
Pierwsze wrażenie jest;
- względnie trwałe - raz wytworzone bardzo trudno zmienić
- nieuniknione - wytwarzamy pierwsze wrażenie czy tego chcemy czy nie
- momentalne - zachodzi w pierwszych 30 sek. Kontaktu
- nieracjonalne - nie podpada pod żadne prawa logiki
- podświadome - zachodzi automatycznie bez naszego świadomego udziału
- samospełniające - potwierdza się w dalszych kontaktach ponieważ inne informacje niezgodnie pierwszym wrażeniem są pomijane, nie dostrzegane
- totalne - odnosi się do całej osoby, np. jeżeli uznamy ze ktoś jest nie przyjemny to przypisujemy jej szereg innych negatywnych cech i odwrotnie (efekt aureoli i efekt diablo lub diabelski)
Sprawna komunikacja jest niezbędna, aby poszczególne jednostki chciały i potrafiły współpracować ze sobą w mikrogrupach czyli małych grupach społecznych. Bardzo często współpraca poszczególnych osób tworzących małą grupę zależy od rodzajów zadania który został im powierzony do wykonania (rodzaj celu). Wyróżniamy 3 rodzaje zadań które można przypisać grupie:
ADDYTYWNE - na efekt końcowy pracy grupowej składa się suma wszystkich wysiłków które włożyły w zadanie poszczególni członkowie grupy. W takim przypadku praca w grupie jest zawsze bardziej opłacalna tak długo jak długo uczciwie pracują wszyscy. (praca taśmowa)
KONIUNKTYWNE (KONIUNKCYJNE) - efekt końcowy pracy grupowej jest uzależniony od najsłabszej osoby w grupie - np. do niej grupa musi dostosować tępo.
DYSJUNKTYWNE (DYSKUNCYJNE) - efekt końcowy pracy grupowej jest uzależniony od najzdolniejszego członka zespołu - np. grupa rozwiązująca zadanie logiczne.
VI. PRACA ZESPOŁOWA
ZALETY:
- oszczędność czasu - pracując razem nie musimy poświęcać czasu na cos co zrobi ktoś inny
- ograniczenie popełnianych błędów - uczymy się na bledach innych i kontrola
- możliwość bardziej efektywnego podejmowania decyzji - dzięki zróżnicowanej wiedzy ludzi w grupie podejmowanie decyzji może być łatwiejsze , efektywniejsze
- kreatywności - pomysły są o wiele bardziej barwne i rozbudowane
- zmniejszenie bezproduktywnego współzawodnictwa - zamiast napuszczać na siebie ludzi doprowadzić do tego by ze sobą współpracowali
WADY:
- syndrom myślenia grupowego - sytuacja w której grupa podejmuje błędna decyzję pomimo że indywidualnie poszczególne osoby w grupie były skłonne podjąć decyzję zupełnie inną. Dzieje się tak dlatego, że boimy się ośmieszenia, nie chcemy protestować, zgadzamy się z grupa dla przysłowiowego świętego spokoju
- rywalizacja liderów - obok formalnego lidera pojawia się lider nieformalny. Osoby te podejmują niekiedy wykluczające się decyzje
- zła organizacja pracy (próżniactwo społeczne) - jest to brak podziału zadań, sytuacja w której jedni robią wszystko a drudzy nie robią nic
- zespół indywidualności osób o wysokim ilorazie inteligencji - ten typ osób nie umie, nie chce, nie potrafi współpracować z innymi osobami. Kończy się nieustannymi dyskusjami bez finalnego rozwiązania.
1