20. Wyznaczanie stałej siatki dyfrakcyjnej

WPROWADZENIE I OGÓLNE PODSTAWY TEORETYCZNE

Siatka dyfrakcyjna służy do dokładnych pomiarów długości fal świetlnych.

Jest to płaska płytka szklana o równej grubości pokryta równoległymi rowkami, naciętymi w bardzo małych odległościach rzędu 1 μm . Rysy płytki odgrywają rolę przesłon, natomiast przerwy między nimi - rolę szczelin przepuszczających światło. Na krawędzi każdej szczeliny wiązka światła ulega załamaniu. Wiązki promieni ugiętych, w pewnych punktach będą wzmacniane, a w innych wygaszane. Warunek wzmocnienia promieni, wygląda następująco:

gdzie:

d - odległość między naciętymi szczelinami

n - rząd widma

a₁ - odległość widma rzędu n po prawej stronie widma rzędu zerowego

a₂ - odległość widma rzędu n po lewej stronie widma rzędu zerowego

l - odległość siatki od ekranu

Schemat układu pomiarowego.

3. Tabela z pomiarami:

Lp.	Rząd widma n	Odległość widma rzędu n od widma rzędu zerowego		[mm]	L [mm]	[mm]
							a1 [mm]	A2 [mm]
1.	1. 2. 3.	75 147 241	71 145 232	73 146 236,5	550
2.	1. 2. 3.	41 94 144	39 91 146	40 92,5 145	350
3.	1. 2. 3.	28 59 95	24 54 91	26 56,5 93	200

Zestawienie poszczególnych wartości:

Obliczenia dla odległości l = 550 mm, l=350 mm, l=200 mm

Stała siatki dyfrakcyjnej wynosi (średniej wszystkich pomiarów):

4. Obliczanie błędu względnego i bezwzględnego stałej siatki dyfrakcyjnej:

Błąd bezwzględny:

• dokładność pomiarów: Δl = 0.001m, Δa = 0.001m

,

Obliczanie błędu dla jednej odległości l = 0,21m:

Błąd względny:

Średni błąd względny wynosi: d = 5%

5. Wnioski:

1. WNIOSKI I SPOSTRZEŻENIA.

Celem ćwiczenia było wyznaczenie stałej siatki dyfrakcyjnej, które średnie wyniosło w moim ćwiczeniu
. Błędy, które zaszły w tym ćwiczeniu były spowodowane niedokładnością przyrządów, jak i błędami ludzkiego oka.

4

Pracownia fizyczna

Rok szkolny 02/03

---