Rynek - proces przy pomocy którego kupujący i sprzedający określają co chcą sprzedać lub kupić i na jakich warunkach, proces pomagający kupującemu i sprzedającemu określić ceny i ilość dóbr (usług) które mają być kupione i sprzedane. Rynek: targowisko, stosunków wymiennych zachodzących pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w procesach wymiany. Rynek może być rozpatrywany jako: z punktu widzenia obszaru (lokalny, krajowy, globalny), z przedmiotem transakcji (dobra produkcji, usługi), transakcji (czym się handluje).

Przedsiębiorca jest to osoba (fizyczna lub prawna) zajmująca się działalnością gospodarczą, która odkrywa potencjalnie zyskowne możliwości, organizuje i kieruje przedsięwzięciami mającymi produkcyjny charakter. Osoba fizyczna i prawna musi organizować czynniki produkcji. Osoby prywatne to osoby fizyczne uzyskujące dochód z pracy najemnej i niezarobkowych źródeł.

Osobowość prawna: 1)organizacja (org. gosp.), instytucja posiadająca zarejestrowany statut w odpowiednim sądzie 2)organizacja gospodarcza ma prawo zawierać transakcje odpowiadające zadaniom i celom wymienionym w statucie, a także może przejmować na siebie prawo majątkowe 3)podejmować zobowiązania i odpowiadać za nie.

Zasoby: rzeczy wykorzystywane do produkcji dóbr i usług: 1)ziemia: obejmują obszary powierzchni ziemi i wszystko to, co w naturze jest użyteczne w procesie produkcji (minerały, chemikalia, rośliny), 2)praca (siła robocza): obejmuje każdy sposób w jaki ludzka energia, fizyczna lub umysłowa, może być sensownie wydatkowana, 3)kapitał (dobra inwestycyjne): obejmuje wszystkie czynniki procesu produkcyjnego, który przeznaczony jest do późniejszego wykorzystania w procesie produkcyjnym, 4)technologia: to wiedza, jak zasoby mogą być łączone w sposób produkcyjny 5)talent

Rzadkość jest to fakt, że nie możemy mieć wszystkiego co chcemy przez cały czas. Społeczeństwo stoi przed kilkoma kwestiami: 1)co będzie wytwarzane? 2)w jaki sposób te rzeczy będą wytwarzane biorąc pod uwagę zasoby znajdujące się do dyspozycji? 3)kto otrzyma dobra i usługi które będą wytwarzane? 4) (istotna kwestia) jak będziemy odpowiadać na te pytania.

Ekonomia jest nauką badającą jak ludzie sobie radzą z rzadkością - brakiem nieograniczonej dostępności dóbr, jak rozwiązują dotkliwy problem alokacji ograniczonych zasobów w celu zaspokojenia konkurencyjnych chęci, aby zaspokoić ich tyle, ile jest w danej sytuacji możliwe. Teoria ekonomi jest uproszczonym wyjaśnieniem tego, jak gospodarka lub jej fragment funkcjonuje lub funkcjonowałby w określonych warunkach. Ekonomia pozytywna: gałąź badań ekonomicznych która zajmuje się światem takim, jaki on jest, a nie takim, jaki powinien być. Ekonomia matematyczna: zajmuje się sądami nad ekonomią jaka powinna być.

Dobro konsumpcyjne : jest to wszelkie dobro wytworzone po to by z niego korzystać i cieszyć się nim bardziej lub mniej bezpośrednio po nabyciu go przez kupującego. Dobro prywatne: są kupowane lub wytwarzane i wykorzystywane przez pojedyncze osoby lub grupy. Dobro publiczne: kupowane przez duże grupy ludzi.

Specjalizacja pracy proces dzielenia i przydzielania różnych zadań produkcyjnych poszczególnym osobą.

Koszt: wartość alternatywy, która nie została wybrana to wartość najbardziej cennej nie wykorzystanej alternatywy.

Pieniądz (waluta) - ogólno akceptowany środek wymiany lub handlu, służy jako środek nabywczy.

Korzyści skali: obniżka kosztu jednostkowego wywołana zwiększeniem wielkości produkcji, gdy zwiększa się zużycie wszystkich konsumentów.

Konkurencja: proces przy pomocy którego uczestnicy rynku dążą do realizacji swoich interesów, próbują przedstawić korzystniejsze od innych oferty pod względem ceny, jakości lub innych charakterystyk wpływających na decyzję zawarcia transakcji

Konkurencja doskonała - rynek złożony z licznych sprzedawców i nabywców kupujących identyczny produkt lub usługę tak że żaden pojedynczy sprzedawca ani nabywca nie jest w stanie wpłynąć na cenę rynkową przez zmianę ilości produkcji. Wejście lub opuszczenie doskonale konkurującego rynku jest niczym nieograniczone. Cechy konkurencji doskonałej: 1)na rynku występuje duża liczba kupujących i sprzedających przy czym nie mają oni wpływu na cenę 2)wszyscy producenci dążą do max zysku 3)oferowany do sprzedaży towar ma jednakowe wartości użytkowe 4)kupujący i sprzedający mają doskonałą znajomość rynku 5) istnieje doskonała możliwość czynników wytwórczych.

Popyt: założona odwrotna relacja między ceną dobra lub usługi a ich ilością którą konsumenci są w stanie nabyć w danym czasie przy założeniu że wszystkie inne elementy charakteryzujące sytuacje rynkową pozostaną bez zmiany.

Relacja między ceną a wielkością popytu: 1)gdy cena obniża się (a ceny pozostałych bez zmian) siła nabywcza konsumentów rośnie - reakcja konsumentów określona jest efektem dochodowym, 2)gdy cena obniża się (a ceny pozostałych dóbr bez zmian) dobro staje się względnie tańsze i konsumenci zastąpią nim inne dobra lub usługi, reakcja konsumenta określana jest efektem substytucji.

Główne czynniki wpływające na popyt: 1)gusty lub preferencje konsumentów, 2)ceny innych dóbr i usług, 3)dochody konsumentów, 4)Liczba konsumentów, 5)oczekiwania dotyczące przyszłych cen i dochodów.

Podaż: założona relacja między ilością dobra, którą producenci są wstanie wyprodukować w dowolnym przedziale czasu, a ceną przy założeniu, że inne zjawiska na rynku nie ulegną zmianie

Determinanty podaży: 1)zmiana produkcyjności wywołana zmianą technologii produkcji 2)zmiana opłacalności produkcji innych dóbr i usług, 3)zmiana dostępności (rzadkości) różnych zasobów produkcyjnych

Nadwyżka rynkowa: ilość o którą wielkość podaży przewyższa wielkość popytu przy danym poziomie ceny (graficznie: nad punktem przecięcia popytu i podaży). Spadek popytu to spadek ilości, którą producenci są skłonni i są w stanie zaoferować przy każdej danej cenie (graf. przesunięcie krzywej podaży w lewo od normalnej pozycji). Cena równowagi: cena w kierunku której będzie zmierzał rynek konkurencyjny i na poziomie której będzie pozostawał po jej osiągnięciu, przy założeniu że nic w otoczeniu nie ulegnie zmianie. (Cena przy której rynek nie ulegnie „oczyszczeniu”, przy której wielkość popytu zgłaszanego przez konsumentów odpowiada dokładnie wielkości podaży oferowanej przez producentów.) Ilość równowagi: poziom wielkości produkcji (sprzedaży), do której będzie zmierzał i na poziomie której pozostanie gdy ją osiągnie jeśli w otoczeniu nic się nie zmieni. Niedobór rynkowy: ilość w której wielkość popytu przekracza wielkość podaży przy danej cenie (graf. poniżej punktu równowagi)

Efektywność: maksymalizacja produkcji wynikająca z właściwej alokacji zysków przy danych ograniczeniach podaży (kosztów ponoszonych przez producenta) i popytu (preferencje konsumentów).

Równowaga krótkookresowa: taka kombinacja ceny i ilości towarów, która będzie istnieć tak długo, jak producenci nie będą mieli czasu na zmianę swoich urządzeń produkcyjnych (lub jakiegoś innego zasobu, którego ilość w krótkim okresie jest stała). Równowaga długookresowa: układ ilości ceny, który wystąpi gdy przedsiębiorstwa będą miały dość czasu na przekształcenie swoich urządzeń produkcyjnych (lub jakiegoś innego zasobu którego ilość w danym okresie jest stała).

Sektor prywatny: wszystkie transakcje ekonomiczne podejmowane dobrowolnie przez poszczególne osoby indywidualne lub w stowarzyszeniu z innymi ludźmi. Sektor publiczny: działalność rządu samorządów wojewódzkich i lokalnych. Sektory instytucjonalne oparte są o kryteria: celów ekonomicznych i funkcji wiodących podmiotów gospodarczych.

1)Sektor przedsiębiorstw: osoby prywatne; samodzielne jednostki organizacyjne mające osobowość prawną; osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą i spółki akcyjne. 2)sektor instytucji finansowych i ubezpieczeniowych: NBP; giełda; kantory przedsiębiorstwa maklerskie; 3) sektor instytucji rządowych i samorządowych: jednostki budżetowe; gospodarstwa pomocnicze; wyższe szkoły; 4)sektor gospodarstw domowych: osoby fizyczne pracujące na własny rachunek w gospodarstwach rolniczych; osoby fizyczne uzyskujące dochód z pracy najemnej i niezarobkowych źródeł; 5)sektor instytucji nieekonomicznych: org. społeczne, partie, związki zawodowe, stowarzyszenia, fundacje, kościoły. 6)sektor zagraniczny: podmioty gospodarcze będące własnością jednostek zagranicznych.

Polityka makroekonomiczna: manipulowanie podatkami, wydatkami rządu oraz podażą pieniądza, w celu wspierania wysokiego i stabilnego poziomu zatrudnienia, cen i wzrostu gospodarczego. Polityka finansowa i polityka budżetowa: manipulowanie poziomem wydatków państwa i podatków w celu osiągnięcia wysokiego i stabilnego poziomu zatrudnienia, produkcji, stabilności cen i wzrostu gospodarczego. Polityka monetarna (pieniężna): jest manipulowaniem stopy wzrostu podaży pieniądza w celu stabilizowania poziomu zatrudnienia i produkcji.

Podatek od sprzedaży: podatek pobierany przy większości, ale nie przy wszystkich transakcjach skupu towarów konsumpcyjnych. Zwykle nakładany przez rząd, ale niekiedy samorządy lokalne mogą mieć udział w przychodzie z niego. Podatek dochodowy: wpływy dochodowe obliczane od zysków przedsiębiorstw podstawowych zestawieniach bilansowych strat i zysków. Zyski stanowią podstawę obliczenia podatku, obliczanego przez odjęcie wydatków związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa od przychodów ze sprzedaży. Podatek obrotowy (akcyza): podatki nakładane na niektóre towary i usługi dla osiągnięcia określonych celów. Podatek od dochodów osobistych: przychód naliczony od osobistych zarobków, po uwzględnieniu pewnych ulg i zwolnień. Podatek od własności: płacony od posiadania określonych rodzajów aktywów, zwykle nieruchomości, samochodów, jachtów, dóbr trwałej konsumpcji, sald rachunków bankowych, akcji i obligacji.

Zasady systemu podatkowego w Polsce: 1)centralnego władztwa - decyzje podatkowe powstają w centrali; 2)Koncentracji dochodów władz publicznych za pomocą podatków - od towarów i usług; - akcyzowego; - dochodowego od osób fizycznych; - dochodowego od osób prawnych; 3)przekazywanie części podatków i opłat w gestię władz samorządowych; 4)oparcie się na podatkach pośrednich - łatwiejsze do kontrolowania dla państwa; 5)powszechności podatków od osób fizycznych - jedno z głównych źródeł dochodu budżetu; 6)partycypacja władz gminnych w podatkach władz centralnych - z mocy ustawy; 7)możliwość używania podatków do realizacji celów pozafiskalnych; 8)reformowanie systemu podatkowego zgodnie z zasadami obowiązującymi w Unii Europejskiej - w celach ułatwienia integracji.

Produkt krajowy brutto PKB (GNP): pieniężny wzrost bieżącej wartości wszystkich dóbr i usług finalnych wytworzonych w gospodarce w danym okresie. Dobra finalne - dobra i usługi które są nabyte przez ostatecznych użytkowników tzn. nie w celu dalszej obróbki. Wartość dodana - wielkość dodatkowej wartości rynkowej lub dochodu tworzona na etapie przetwarzania.

Obliczanie PKB: 1)podejście wydatkowe - polega na sumowaniu wartości pieniężnej wszystkich produktów finalnych; 2)podejście oparte na kosztach zasobów i dochodów - sumowanie wszystkich płatności za wykorzystane zasoby.

Produkt krajowy netto PKN: produkt krajowy brutto pomniejszony o odpisy amortyzacyjne przeznaczone na restytucję budynków fabrycznych i ich wyposażenie.

Dochód narodowy: całość dochodów wypłaconych właścicielom ludzkich i fizycznych zasobów naturalnych za wykorzystanie ich w odpowiednim przedziale czasowym. Dochody osobiste: część dochodu narodowego która wypłacona jest do rąk poszczególnych jednostek, w odróżnieniu od sum wypłaconych przedsiębiorstwom.

PKB - amort. = PKN - pośrednie podatki od przedsiębiorstw - płatności finansowe przedsiębiorstw - rozbieżności danych statystycznych + subsydia = dochód narodowy - zysk przedsiębiorstw - oprocentowanie netto - ubezpieczenia społeczne + rządowe płatności na rzecz osób fizycznych + dochody osobiste z odsetek od kapitału + dochody osobiste z dywidend + płatności transferowe przedsiębiorstw = dochód osobisty - podatki osobiste i opłaty niepodatkowe = dyspozycyjne dochody osobiste.

Przedsiębiorca to osoba prywatna lub prawna reprezentująca interesy własne lub osób trzecich a nawet interesy społeczeństwa. Przedsiębiorcę kreuje podjęcie działalności gospodarczej w celu osiągnięcia założonego, ale w pewnej mierze niepewnego, rezultatu. Do funkcji przedsiębiorcy należą: planowanie i realizacja produkcji; inicjatywa majątkowo - inwestycyjna; organizowanie; polityka zatrudnienia i płac; zaopatrzenie; zbyt; kontrola działalności przedsiębiorstwa; odpowiedzialność prawno - majątkowa

1)Rolę przedsiębiorcy może pełnić osoba fizyczna lub prawna; 2)funkcję przedsiębiorcy może pełnić właściciel jednostki gospodarczej bądź osoba lub zespół upoważniony przez właściciela; 3)przedsiębiorca powinien ponosić ryzyko czyli odpowiedzialność finansową i prawną za swoją działalność; 4)przedsiębiorca pełni określone funkcje, zwane funkcjami przedsiębiorcy.

Cechy powiązań przedsiębiorstwa z produkcją towarowo - pieniężną, wyodrębnienia: 1) Wyodrębnienie ekonomiczne *przedsiębiorstwo ma odrębność majątkową, reprodukuje zużywane zasoby majątkowe przez odpłatne zbywanie swych dóbr lub usług przestrzegając zasad rentowności; *gospodarowanie jest związane z pewną dozą niepewności co oznacza że działa ono z szansami na zysk lub straty a nawet do bankructwa; ponosi ryzyko; *rozwój przedsiębiorstwa jest uzależniony od możliwości pokrycia nakładów inwestycyjnych z własnych dochodów; Zbyt mała samodzielność przedsiębiorstwa powoduje ujemne skutki: -niepełne wykorzystanie zasobów ludzkich i majątkowych; -ograniczenie możliwości kierowania się rachunkiem ekonomicznym; -iluzoryczna odpowiedzialność za wyniki ekonomiczne; -osłabienie aktywności produkcyjnej zatrudnionych; - brak zainteresowania rozwojem; -nieelastyczność działania czyli ograniczona zdolność przystosowania się do otoczenia.

2) Wyodrębnienie prawne: *zawieranie umów i zaciąganie kredytów bankowych; *występowanie jako odrębny podmiot w obrocie towarowym; *wpis do rejestru przedsiębiorstw; *stosunek między przedsiębiorstwami opartymi na zasadzie kupna -sprzedaży - cywilno - prawnych; *powiązanie z jednostkami nadrzędnymi i urzędami reguluje prawo administracyjne i finansowe; *stosunki z pracownikami - prawo pracy:

3) Wyodrębnienie techniczno - organizacyjne: *organizacja gospodarcza tworzy całość wyodrębnioną pod względem tech - prod; *posiadanie odrębnego zarządu; *zróżnicowanie pod względem form organizacyjnych, własności i zakresu działania; *struktura elastyczna dostosowująca się do zmiennych potrzeb i warunków

Zasada gospodarności: jest zasadą racjonalnego postępowania: max stopień realizacji celów osiąga się postępując w ten sposób, żeby przy danym rozkładzie środków otrzymać max stopień realizacji celu, albo postępując tak, aby przy danym stopniu realizacji celu użyć minimalnego nakładu środków. Pierwszy wariant nazywany jest zasadą największej wydajności a drugi - zasadą oszczędności środków.

Zasada przedsiębiorczości: oznacza gotowość do podejmowania oraz twórczego i nowatorskiego rozwiązywania problemów, umiejętności wykorzystania nowych możliwości i elastycznego przystosowania się do zmiennych warunków.

Zasada rentowności: sprawia, że przedsiębiorstwo otrzymuje należny zwrot swoich nakładów na produkcję po jej sprzedaży. Jeśli produkcja jest dostosowana do potrzeb - staje się ono samowystarczalne finansowo. Oznacza osiągnie zysku ze sprzedaży dóbr lub usług. Wymaga to prowadzenia odpowiedniej ewidencji i kontroli majątku przez księgowość oraz kalkulację kosztów za usługi świadczone na rzecz innych organizacji gospodarczych.

Rachunek ekonomiczny przedsiębiorstwa: sposób mierzenia nakładów i wyników działalności gospodarczych, który sprzyja podejmowaniu optymalnych decyzji, zmierzających do max efektów użytkowych. Optymalizacja decyzji jest ściśle związana z rachunkiem ekonomicznym. Wymaga ona systemu informacji, metod ustalania optymalnych rozwiązań, co stwarza możliwości wariantowego opracowania problemów gospodarczych.

Skuteczność rachunku ekonomicznego zależy od: 1)wymienności elementów rachunku; efekty niewymienne pozostają poza rachunkiem optymalizacyjnym. 2)jakość i kompletność informacji. 3)porównywalność składników rachunku ekonomicznego (ceny jako agregator wielkości ekonomicznych) 4)wariantowość rozwiązań. 5)praktyczna przydatność i wykorzystanie wyników rachunku ekonomicznego.

Cele i misje przedsiębiorstwa: immanentnym celem głównym przedsiębiorstwa jest produkcja dóbr i usług. Jako system przedsiębiorstwo składa się z dynamicznych podsystemów tworzonych przez grupy elementów bądź ich przedstawicieli. Mogą to być właściciele kapitału, robotnicy czy odbiorcy. Podsystemy te mają własne cele określone jako pojedyncze (transcendentne).

W strukturze celów można wyróżnić: 1)cele związane z rynkiem: *wielkość udziału w rynku; * dynamika obrotów; *wejście na nowy rynek i opanowanie go; 2)cele efektywności: *wielkość zysku; *rentowność; *stopa zysku od kapitału własnego; 3)cele finansowe: *zdolność kredytowa; *przepływy pieniężne; *płynność majątku; 4)cele socjalne: *zadowolenie pracowników z warunków pracy i płacy; *integracja pracowników z celami firmy; *zapewnienie pracownikom rozwoju osobistego; 5)cele prestiżowe i środowiskowe: *niezależność; *image i prestiż; *misja społeczna; *wpływy polityczne i społeczne.

Spółka: przedsięwzięcie gospodarcze należące do 2 lub więcej osób i przez nie zarządzane. Rodzaje spółek: osobowe (cywilna, jawna, komandytowa), kapitałowa (zo.o., akcyjna)

Atrybuty spółek osobowych: *trwałość składu osobowego wspólników; *prawo i obowiązek współdziałania wspólników dla osiągnięcia celu (lojalność); *prawo każdego wspólnika do bezpośredniego prowadzenia i kontroli spraw spółki; *równe prawa i obowiązki każdego wspólnika; *brak osobowości prawnej, a zatem wspólny charakter majątku spółki i osobista odpowiedzialność za zobowiązania;

Cechy spółki kapitałowej: *skład osobowy jest zmienny; *niema obowiązku współdziałania dla wspólnego celu; *wspólnicy są odsunięci od bezpośredniego prowadzenia spraw spółki; *kontrolę spełnia zwykle rada nadzorcza lub komisja rewizyjna; *organem reprezentującym wspólników jest walne zgromadzenie ogólne (zwykle 1 w roku); *prawa i obowiązki wspólników mogą być zróżnicowane; *kapitał spółki jest zmienny; *spółki mają osobowość prawną, istnieje odrębny ob. Majątku wspólników majątek wspólny; *za zobowiązania spółki odpowiada jej majątek z wyłączeniem osobistej odpowiedzialności wspólników.

Korporacje: przedsiębiorstwo zorganizowane na zasadzie udziałów a udziałowcy są posiadaczami akcji potwierdzających ich tytuł do otrzymania dywidend. Akcje są emitowane przez korporacje i lokowane na rynku papierów wartościowych. Sumy pochodzące ze sprzedaży akcji tworzą kapitał akcyjny.

Cena akcji zależy od: *efektywności gospodarowania; *wartości stopy zysku; *perspektywy rozwoju *wysokości stopy procentowej płaconej przez banki; *wybory miejsca lokaty kapitału; *ryzyko podejmowane przez korporację; *gwarancje państwowe; *wydarzenia polityczne.

Holding: forma koncernu (spółka spółek), w której funkcje kierowania sprawuje spółka kapitałowa z kapitałem ulokowanym w akcjach lub udziałach innych spółek. Spółka ta sama nie produkuje, lecz skupuje akcje innych spółek i zarządza akcjami opanowanych przedsiębiorstw., sprawuje nad nimi kontrolę. Holding podnosi efektywność ekonomiczną poprzez: *wykorzystanie akcji innych firm zgodnie z przyjętą strategią; *pozbywanie się akcji firm nie przynoszących korzyści; *podwyższanie różnymi sposobami kapitałów spółek zależnych; *kształtowanie poziomu i struktury kapitału holdingu; *kształtowanie zysku i jego podziału w spółkach zależnych (inwestycje); *udzielanie pożyczek firmom zależnym oraz poręczanie kredytów; *poszerzanie produkcji i usług firm należących do holdingu; *prowadzenie działalności poza granicami kraju; *wzmacnianie pozycji rynkowej przez pozyskiwanie zleceń i lepsze notowania akcji na giełdzie; *wzmacnianie pozycji całej branży w której działa holding.

Otoczenie przedsiębiorstwa: wszystkie elementy, które nie wchodzą w jego skład, ale są z nim związane czyli oddziałują na przedsiębiorstwo lub przedsiębiorstwo oddziałuje na otoczenie.

Elementy otoczenia dzieli się na: 1)otoczenie bezpośrednie (zadaniowe, krąg zewnętrzny) do którego zaliczają się: *odbiorcy dóbr i usług; *dostawcy materiałów i surowców, wyposażenie techniczne, siłę roboczą, kredyty -banki; *instytucje wpływające na przedsiębiorstwo, urzędy skarbowe, władze administracyjne i sądy, inspektoraty pracy, sanitarne oraz wyznaczone przez nie ograniczenia normy i warunki; *czynniki społeczne - związki zawodowe, postawy społeczne; *czynniki techniczne i naturalne; 2)otoczenie ogólne (dalsze, pośrednie) to otoczenie: kulturowe, techniczne, technologiczne, edukacyjne, prawne, ekonomiczne, socjologiczne, demograficzne, naturalne, międzynarodowe.

Cechy otoczenia: *struktura dóbr i usług podlega ciągłym zmianom; *innowacje techniczne i technologiczne powodują, że urządzenia starzeją się szybko; *częste i nieprzewidywalne zmiany upodobań i zachowań klientów i konkurentów; *zmiany w polityce państwa; *zmiany w postawach i systemach wartości ludzi.

Im bardziej złożone i zmienne jest otoczenie tym większa jest niepewność realizacji przyjętych celów.

Funkcje zarządzania: 1)Planowanie -polega na określeniu celów i sposobów ich realizacji. Proces planowania składa się z: *ustalenia celu lub celów; *określenie obecnej sytuacji; *zidentyfikowanie tego, co sprzyja i przeszkadza w osiągnięciu celów; *opracowanie planu lub zbioru działań prowadzących do osiągnięcia celów.

2)Organizowanie - proces dostosowania struktury organizacji do jej celów, zasobów, otoczenia. Jest to proces wieloetapowy i składa się z: *szczegółowego ustalenia całej pracy dla osiągnięcia celów; *podział pracy na czynności jednego człowieka lub grupy; *łączenie w sprawny sposób członków organizacji; *ustalenie mechanizmu koordynującego pracę wszystkich; *sprawdzanie skuteczności organizacji wprowadzenie poprawek.

3)Motywowanie - świadome oddziaływanie na motywy postępowania pracowników, aby osiągnąć wyznaczony cel. Przesłanki funkcji motywowania: *przełożenie powinni czynnie i świadomie motywować podwładnych *kierujący powinien znać swoje silne i słabe strony zanim zaczną modyfikować je inni; *dostrzegać różnorodność motywacji i uzdolnień ludzi; *nagrody powinny wiązać się z efektywnością, a nie z zasługami; *podwładni muszą rozumieć czego się od nich oczekuje; *problemom powinno się zaradzać w miarę ich powstawania; *dążyć do czynnego współudziału pracowników w zwiększeniu wydajności.

4)Kontrolowanie: porównywanie stanu faktycznego z ustalonymi zadaniami i celami - tego co zamierzamy osiągnąć. Etapy kontroli: *porównywanie stanu rzeczywistego z planowanym; *ustalenie występujących odchyleń i przyczyn tych odchyleń; *podjęcie działań korygujących lub zmianę sposobu działań; *badanie skuteczności działania. METODY KONTROLI: *wstępna - czy zaplanowano wszystko co jest niezbędne czyli zasoby ludzkie, rzeczowe, finansowe; *sterująca - ma wykryć odchylenia od wzorca lub celu; *akceptująca lub odrzucająca.

Teoria biznesu składa się z 3 części: 1)założeń dotyczących środowiska w jakim znajduje się organizacja społeczeństwa i jego struktury, rynku, klienta oraz technologii; 2)założeń dotyczących określonej misji danej organizacji gospodarczej; 3)założeń dotyczących najsilniejszych atutów potrzebnych organizacji w procesie misji.

Teoria biznesu musi spełniać wymagania: 1)założenia dotyczące środowiska, misji i atutów firmy muszą odpowiadać rzeczywistej sytuacji tynkowej; 2)założenia środowiska misji i atutów muszą do siebie pasować; 3)teoria biznesu musi być w ramach organizacji powszechnej znana i ?; 4)teoria biznesu musi być stale testowana;

Podstawowe zasady biznesu: 1)Sprzedaż: *Sprzedawaj. Najwyższą sprawą jest sprzedaż; *Staraj się sprzedać zanim kupisz; *Żądaj cen najwyższych z możliwych do uzyskania; *Możesz stwierdzić, że udało ci się sprzedać dopiero wtedy, gdy masz pieniądze w kieszeni.

2)Rynek: *Sprzedawaj tak długo jak to jest możliwe; *Podnoś ceny do poziomu akceptowanego przez rynek; *Obniżaj koszty; targuj się z dostawcami; *Rozpatruj oddzielnie każdy element kosztów.

3)Strona kosztowa: *Wydatki ograniczaj do minimum; *Wydatki to nie tylko koszty bieżące, lecz także długi; *Wiele obciążeń finansowych jest ukryta pod pozycją „aktywa” i zwiększa twoje wydatki; *Koszty powinny być płynne i proporcjonalne do aktualnie zawieranych transakcji i wielkości produkcji; *Traktuj „aktywa” jak „pasywa”; *Jeżeli to możliwe, traktuj wydatki jako koszty zmienne.

4)Klient: *Doradzaj swoim klientom i ich firmom; *Poznawaj swoich klientów zarówno osoby fizyczne (prywatne) jak i całe przedsiębiorstwa; *Szefowi nie wolno tracić kontaktu z klientem; *Proponuj dodatkowe usługi i na nich zarabiaj.

5)Firma wewnątrz: *Dbaj o swoich pracowników; *Przekonuj pracowników do idei współdziałania; *Nagradzaj wydajność i produktywność; *Dziel zyski w sposób uczciwy; *Naucz pracowników właściwego rozumienia pojęcia „wartość dodana”.

6)Druga strona rynkowa: *Zapewnij sobie stałe źródła dochodów; *Zapewnij sobie odpowiednich dostawców (zasilanie); *Unikaj płacenia niepotrzebnych podatków;

7) *Twój biznes musi nadążyć za zmieniającymi się warunkami; *Powiększenie firmy nie gwarantuje przyrostu zysków; *Jako szef musisz wskazać firmie drogi rozwoju (strategię)

8) *Poznaj dobrze wszystkie przepisy działalności firmy; *Wykorzystuj przepisy w sposób właściwy.

---