Część 1

1. Przedmiot i podmiot prawa autorskiego.

Przedmiot prawa autorskiego:

• twórca;

• współpracownik;

• pracodawca;

• producent lub wydawca utworu zbiorowego (tylko prawa majątkowe);

• instytucja naukowa.

Podmiot prawa autorskiego - utwory:

• wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne) oraz programy komputerowe,

• plastyczne;

• fotograficzne;

• wzornictwa przemysłowego;

• architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

• lutnicze;

• muzyczne i słowno-muzyczne;

• sceniczne;

• audiowizualne ( w tym audialne i wizualne).

2. Utwór opublikowany, a utwór rozpowszechniony (wg Ustawy o prawie autorskim).

Publikacją jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został zwielokrotniony, a jego egzemplarze udostępnione publicznie. Jest to typowe wąskie ujęcie, które łączy skutki prawne z utrwaleniem utworu na fizycznym nośniku. W związku z wąskim rozumieniem publikacji obecnie pr. aut. używa pojęcia "rozpowszechnianie": "Utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został udostępniony publicznie".

Inaczej mówiąc, każda publikacja jest rozpowszechnieniem, ale nie każde rozpowszechnienie publikacją. To z kolei prowadzi do wniosku, że ustawa zezwala np. na rozporządzanie lub korzystanie z dzieł opublikowanych w formie książkowej, ale nie daje takiego samego uprawnienia np. na korzystanie z tej samej książki przeczytanej i wyemitowanej na antenie radiowej.

3. Autorskie prawa osobiste (komu przysługują, czego dotyczą, kiedy powstają i jaki jest czas ich ochrony).

Przysługują one twórcy utworu. Chronią one niemajątkowe interesy twórcy, takie jak:

• prawo do autorstwa (ojcostwa utworu) - prawo do oznaczania utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem;

• prawo do integralności (nienaruszalności) utworu - korzystanie z utworu w taki sposób, aby nie zmieniło to jego „konsystencji”;

• prawo do decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności - twórca ma prawo decydować, czy i kiedy utwór zostanie udostępniony odbiorcom;

• prawo do nadzoru nad sposobem korzystania z utworu - może być sprawowane przez twórcę nawet, gdy całość praw majątkowych przysługuje innemu podmiotowi.

Prawa te powstają w momencie ustalenia całości tworu na rzecz twórcy. Czas ochrony tych praw jest nieograniczony, nie ma też możliwości zrzeczenia się ich.

4. Autorskie prawa majątkowe (komu przysługują, czego dotyczą, kiedy powstają i jaki jest czas ich ochrony).

Przysługują one twórcy, chyba, że ustawa stanowi inaczej. Mogą wtedy przysługiwać innym podmiotom prawa autorskiego (które nabyły je od autora). Dotyczą majątkowego wykorzystywania utworów przez ich twórców, a więc tego, co przynosi im dochód, a w szczególności:

• prawo do wynagrodzenia;

• prawo do zwielokrotnienia utworu;

• prawo do rozpowszechniania;

• prawo czerpania korzyści z obrotu utworem.

Prawa te powstają w momencie ustalenia całości tworu na rzecz twórcy. Trwają w zasadzie przez całe życie twórcy i 70 lat po jego śmierci. W przypadku, gdy twórca nie jest znany lub przysługują osobie innej niż twórca, to trwają 70 lat od pierwszego rozpowszechnienia utworu.

5. W jakim zakresie bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu.

Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z utworu pod następującymi, spełnionymi łącznie, warunkami:

• utwór został już rozpowszechniony;

• korzystanie ma charakter własnego użytku osobistego, a więc dla własnych, prywatnych potrzeb, w żadnym razie natomiast dla osiągnięcia zysku;

• korzystanie obejmuje krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

6. Jakie prawa przysługują Uczelni do pracy dyplomowej studenta?

Uczelni w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym przysługuje pierwszeństwo w opublikowaniu pracy dyplomowej studenta. Jeżeli uczelnia nie opublikowała pracy dyplomowej w ciągu 6 miesięcy od jej obrony, student, który ją przygotował, może ją opublikować, chyba, że praca dyplomowa jest częścią utworu zbiorowego.

7. Prawa pokrewne (czego dotyczą, komu przysługują i jaki jest czas ich ochrony).

Prawa pokrewne chronią głównie interesy podmiotów, dzięki którym utwory są rozpowszechniane, np. wykonawców utworów, producentów fonogramów. Źródłem praw pokrewnych nie jest twórczość autorska w rozumieniu prawa autorskiego. Dlatego, jako uprawnienia dotyczące odmiennego dobra prawnego, prawa pokrewne powstają równolegle do praw autorskich i nie naruszają ich.

Polska ustawa wymienia wprost jako prawa pokrewne:

• prawa do artystycznych wykonań;

• prawa do fonogramów i wideogramów;

• prawa do nadań programów;

• prawa do pierwszych wydań;

• prawa do wydań naukowych i krytycznych.

Prawa pokrewne wygasają po upływie:

• 50 lat od ustalenia artystycznego wykonania, sporządzenia fonogramu lub wideogramu, pierwszego nadania programu;

• 30 lat od publikacji wydania naukowego i krytycznego;

• 25 lat od pierwszej publikacji lub rozpowszechnienia.

8. Ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy źródeł informacji (czego dotyczy, komu przysługuje i jakie są skutki jej naruszenia).

Ochrona wizerunku - Mówi o tym, że rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.

Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:

• osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;

• osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

Ochrona adresata korespondencji - mówi o tym, że jeżeli osoba, do której korespondencja jest skierowana, nie wyraziła innej woli, rozpowszechnianie korespondencji, w okresie dwudziestu lat od jej śmierci, wymaga zezwolenia małżonka, a w jego braku kolejno zstępnych, rodziców lub rodzeństwa.

Ochrona tajemnicy źródeł informacji - Twórca, a wydawca lub producent na żądanie twórcy mają obowiązek zachowania w tajemnicy źródeł informacji wykorzystanych w utworze oraz nieujawniania związanych z tym dokumentów. Ujawnienie tajemnicy jest dozwolone za zgodą osoby, która powierzyła tajemnicę, lub na podstawie postanowienia właściwego sądu.

W przypadku nie dochowania tych praw twórca, którego prawa zostały zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania. Może także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków. Jeżeli naruszenie było zawinione, sąd może przyznać twórcy odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub zobowiązać sprawcę, aby uiścił odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez twórcę cel społeczny.

Część 2

1. Ustawa „Prawo własności przemysłowej” (czego dotyczy, jakie zagadnienia normuje).

Dotyczy dóbr przemysłowych takich jak wynalazki, wzory użytkowe, znaki towarowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych czy projekty racjonalizatorskie.

Normuje następujące zagadnienia:

• stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych;

• zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców;

• zadania i organizację Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Wynalazek - kryteria uznania (czego dotyczy, kto decyduje o tajności wynalazku?).

Wynalazek jest to coś nowego dotyczącego urządzeń, pomysłów, rozwiązań z różnego rodzaju obszarów, które można zastosować.

Wynalazek, aby można było nań udzielić praw ochronnych musi spełniać następujące kryteria:

• być nowym (nie może być częścią stanu techniki, który istniał przed zgłoszeniem wynalazku do ochrony);

• być nieoczywistym (powinien być zaskoczeniem wnoszącym nowe wartości do obecnego stanu techniki);

• nadawać się do przemysłowego zastosowania (musi nadawać się do jakiejkolwiek działalności przemysłowej).

O tajności wynalazku decydują:

• minister właściwy do spraw obrony narodowej;

• minister właściwy do spraw wewnętrznych;

• Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

3. Patent - czas trwania patentu, w jakich sytuacjach można korzystać z patentu nie naruszając praw twórcy, w jakich przypadkach nie udziela się patentów?

Jest to prawo do wyłączności na korzystanie przez uprawnionego z rozwiązań będących przedmiotem wynalazku. Czas trwania patentu wynosi 20 lat od daty dokonania zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym.

Patentu nie narusza się przez:

• korzystanie z wynalazku dotyczącego środków komunikacji i ich części;

• korzystanie z wynalazku w niezbędnym wymiarze dla celów państwowych, jeżeli jest to konieczne do zapobieżenia lub usunięcia stanu zagrożenia ważnych interesów państwa;

• stosowanie wynalazku do celów doświadczalnych, badawczych, dla dokonania jego oceny, analizy bądź nauczania;

• wykonanie leku w aptece na podstawie indywidualnej recepty lekarskiej.

Patentu nie udziela się na chirurgiczne sposoby leczenia ludzi i zwierząt, odmiany roślin i ras zwierząt oraz czysto biologiczne sposoby ich hodowli, terapeutyczne sposoby diagnostyki oraz wynalazki, których wykorzystywanie było by sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami.

4. Wzór użytkowy - co to jest, jakie warunki muszą być spełnione, aby mogły być udzielone prawa ochronne na wzór użytkowy, jaki jest czas trwania praw ochronnych?

Jest to nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze technicznym dotyczące kształtu, budowy lub zestawienie przedmiotu o trwałej postaci. Wzór użytkowy odnosi się tylko do wyrobów. Nałożone są na niego warunki nowości, użyteczności oraz warunek o charakterze technicznym. Wzory użytkowe mogą być rozwiązaniami oczywistymi, ale muszą się odnosić do przedmiotów. Czas trwania praw ochronnych wynosi 10 lat od zgłoszenia wzoru użytkowego do Urzędu Patentowego.

5. Wzór przemysłowy - co to jest, jaki jest czas trwania prawa z rejestracji na wzór przemysłowy i od kiedy się go liczy, na jakie wzory przemysłowe nie udziela się prawa z rejestracji?

Jest to nowa, oryginalna, nadająca się do wielokrotnego odtwarzania postać wytworu, przejawiająca się w szczególności w jego kształcie, właściwościach powierzchni, barwie, rysunku lub ornamencie. Czas trwania prawa z rejestracji wynosi 25 lat i jest on liczony od czasu zgłoszenia wzoru przemysłowego do Urzędu Patentowego. Prawa z rejestracji udzielane są na wszystkie wzory przemysłowe, oprócz tych wyłączonych z ochrony.

6. Znak towarowy - cel stosowania znaków towarowych, na jakie grupy można podzielić znaki towarowe, jaki jest czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy, w jakich przypadkach nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy?

Celem stosowania znaków towarowych jest wyraźne i jednoznaczne oznakowanie towaru celem odróżnieni go od podobnych towarów pochodzących od innych producentów.

W zależności od podmiotu gospodarczego znaki towarowe można podzielić na:

• fabryczne - używane przez producentów na oznaczenie towarów;

• usługowe - używane przez podmioty gospodarcze świadczące usługi;

• handlowe - stosowane przez firmy handlujące;

• firmowe - są nazwami podmiotów gospodarczych.

Ze względu na stopień ochrony można znaki towarowe podzielić na:

• zarejestrowane - zgłoszone do Urzędu Patentowego, którym zostały przydzielone prawa ochronne;

• powszechnie znane - nie mają udzielonych praw ochronnych, lecz znane są od wielu lat;

• zwykłe - są stosowane przez podmioty gospodarcze i nie podlegają ochronie.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od zgłoszenia znaku towarowego do Urzędu Patentowego. Może zostać przedłużone na kolejne okresy 10 - letnie.

Prawa ochronne nie zostaną przydzielone na znak, który:

• narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich;

• jest sprzeczny z prawem, porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami;

• została zgłoszony w złej wierze;

• obrażają uczucie religijne, patriotyczne lub tradycję narodową;

• zachodzi ryzyko skojarzeń z podobnymi towarami;

• zawierają nazwę lub skrót nazwy Rzeczypospolitej Polskiej, jej symbole, nazwy lub herby miejscowości, reprodukcje polskich orderów, oznaczeń itp.

7. Topografia układu scalonego - w jakich przypadkach udziela się prawa z rejestracji na topografię układu scalonego oraz jaki jest czas ochrony topografii układu scalonego?

Prawo z rejestracji udziela się tylko topografię oryginalną, tzn. będącą dziełem jej twórcy i niebędącą powszechnie znaną w chwili jej powstania. Ochrona topografii ustaje po 10 - ciu latach od końca roku kalendarzowego, w którym topografia lub układ scalony zawierający taką topografię był wprowadzony do obrotu, lub końca roku kalendarzowego, w którym dokonano zgłoszenia topografii w Urzędzie Patentowym w zależności od tego, który z terminów upływa wcześniej.

Część 3

1. Zakres i struktura Ustawy o normalizacji.

Zakres Ustawy o normalizacji obejmuje opracowywanie, publikowanie i stosowanie norm.

Ustawa składa się z 7 rozdziałów i 30 artykułów, które definiują cele i zasady normalizacji krajowej, dokumenty normalizacyjne, działanie Polskiego Komitetu Normalizacyjnego i komitetów technicznych PKN oraz ustanawia odpowiedzialność karną.

2. Cele i zadania normalizacji, podstawowe pojęcia normalizacji, korzyści ze stosowania norm.

Cele i zadania normalizacji:

• funkcjonalność - zdolność do spełnienia określonych zadań w określonych warunkach;

• kompatybilność - dostosowanie wyrobów, procesów i usług do łącznego korzystania z nich w określonych warunkach;

• zamienność - możliwość zastąpienia jednego wyrobu przez inny tak, by zostały spełnione te same wymagania;

• regulowanie różnorodności - dobór optymalnej liczby rozmiarów lub typów wyrobów, procesów lub usług, tak, aby zaspokajały podstawowe potrzeby;

• bezpieczeństwo - brak nieakceptowanego ryzyka szkód;

• ochrona środowiska - zabezpieczenie środowisk przed powstawaniem nieakceptowanych szkód;

• ochrona wyrobu - zabezpieczenie wyrobów przed wpływem niekorzystnych warunków np. klimatycznych.

Korzyści ze stosowania norm:

• poprawa przydatności wyrobów, procesów i usług do celów, którym mają one służyć;

• zapobieganie powstawaniu barier w handlu;

• ułatwienie współpracy technicznej.

Podstawowe pojęcia normalizacji:

• normalizacja - działalność mająca na celu uzyskanie optymalnego stopnia uporządkowania w określonej dziedzinie, poprzez ustalenie postanowień przeznaczonych do powszechnego i wielokrotnego stosowania, dotyczących istniejących bądź możliwych do zaistnienia problemów technicznych;

• przedmiot normalizacji - obiekt, który ma podlegać znormalizowaniu;

• dziedzina normalizacji - grupa powiązanych ze sobą przedmiotów normalizacji;

• poziom techniki - uzyskany w danym czasie stan możliwości technicznych w odniesieniu do wyrobów, procesów i usług, oparty na wspólnych osiągnięciach nauki, techniki i praktyki;

• uznana reguła techniczna - postanowienie techniczne uznane przez większość ekspertów za odpowiadające poziomowi techniki;

• szczebel normalizacji - geograficzny, polityczny lub ekonomiczny zasięg normalizacji;

• normalizacja międzynarodowa - normalizacja, w której mogą uczestniczyć odpowiednie jednostki organizacyjne wszystkich krajów;

• normalizacja regionalna - normalizacja, w której mogą uczestniczyć odpowiednie jednostki organizacyjne z krajów tylko jednego geograficznego , politycznego lub ekonomicznego regionu świata;

• normalizacja krajowa - normalizacja, która jest prowadzona na szczeblu jednego kraju;

• normalizacja administracyjno - terytorialna - normalizacja, która jest prowadzona na szczeblu jednostki administracyjno - terytorialnej podziału kraju;

• konsens - ogólne porozumienie, charakteryzujące się brakiem zasadniczego sprzeciwu znaczącej części zainteresowanych w odniesieniu do istotnych zagadnień, osiągnięte w procesie rozpatrywania poglądów wszystkich zainteresowanych stron i zbliżenia przeciwstawnych stanowisk.

3. Rada Normalizacyjna przy PKN - zadania, kadencja, skład, kompetencje, działalność.

Kompetencje, zadania, działalność Rady:

• składa wnioski o powołanie i odwołanie Prezesa;

• organizuje konkurs o fotel Prezesa;

• zgłasza kandydata na Prezesa PKN;

• akceptuje coroczne sprawozdania z działalności PKN składane przez Prezesa PKN;

• wydaje opinie, w szczególności dotyczące stanu i kierunków rozwoju normalizacji, wniosków o powołanie i odwołanie komitetów technicznych, przepisów wewnętrznych PKN dotyczących opracowywania dokumentów normalizacyjnych, projektów dokumentów normalizacyjnych, w których opracowywaniu uczestniczy PKN, na zasadach określonych w przepisach wewnętrznych PKN.

Kadencja Rady Normalizacyjnej trwa 4 lata.

W skład Rady wchodzą, w liczbie nie więcej niż po 5 osób, przedstawiciele:

• organów administracji rządowej;

• ogólnopolskich organizacji gospodarczych;

• ogólnopolskich organizacji pracodawców;

• krajowych lub regionalnych organizacji, których celem statutowym jest ochrona interesów konsumentów;

• ogólnopolskich organizacji zawodowych i naukowo-technicznych;

• szkół wyższych i nauki.

4. Komitety Techniczne PKN - zadania, skład, program prac.

Zadania:

• przygotowywanie programów prac normalizacyjnych;

• ustalanie źródeł finansowania i planowanie kosztów prac KT;

• uzgadnianie projektów PN i innych dokumentów normalizacyjnych;

• wnioskowanie o zatwierdzanie i wycofywanie PN i innych dokumentów normalizacyjnych lub zaniechanie prac nad projektem PN w przypadku braku konsensu;

• uczestniczenie w międzynarodowej i regionalnej współpracy normalizacyjnej;

• opiniowanie projektów PN oraz projektów innych dokumentów normalizacyjnych na wniosek innych KT;

• ustalanie interpretacji postanowień PN i innych dokumentów normalizacyjnych;

• współpraca z innymi KT w zakresie uzgadniania projektów PN i innych dokumentów normalizacyjnych o tematyce dotyczącej kilku KT;

• nadzór nad aktualnością PN.

W skład KT wchodzą:

• przewodniczący - wybierany spośród członków KT i powoływany przez Prezesa PKN na 4-letnią kadencję od daty powołania;

• zastępca przewodniczącego - wybierany w razie potrzeby spośród członków KT i powoływany przez Prezesa PKN na 4-letnią kadencję od daty powołania; w uzasadnionych przypadkach Prezes PKN może wyrazić zgodę na wybór większej liczby zastępców przewodniczącego;

• sekretarz - wyznaczony przez dyrektora ZN (w przypadku prowadzenia sekretariatu KT przez PKN) albo przez inny podmiot prowadzący sekretariat KT; sekretarz KT jest powoływany przez Prezesa PKN na czas nieokreślony;

• członkowie - powoływani przez Prezesa PKN na czas nieokreślony.

5. Polskie Normy i inne dokumenty normalizacyjne, cechy norm - podział i układ normy.

Legalnymi normami są tylko ich oryginały posiadające co najmniej jedno z dwóch zabezpieczeń przed kopiowaniem:

• hologram z opalizującym logo PKN i symbolem znaku zgodności z PN na stronicy tytułowej;

• znak wodny drukowany na lewym marginesie każdej strony o treści "Polski Komitet Normalizacyjny (rok)".

Dokument normalizacyjny zawiera m. in. następujące elementy:

• nazwa;

• cel;

• dokumenty regulujące;

• zakres stosowania;

• środki realizacji;

• organizacja krajowa;

• organizacja międzynarodowa.

6. Normalizacja w Unii Europejskiej.

Organizacje normalizacyjne:

• CEN - Europejski Komitet Normalizacyjny. Podstawowym zadaniem CEN jest opracowywanie, przyjmowanie i rozpowszechnianie norm europejskich oraz innych dokumentów normalizacyjnych we wszystkich obszarach gospodarki z wyłączeniem elektrotechniki, elektroniki i telekomunikacji. Wyżej wymienionymi dziedzinami zajmuje się

• CENELEC - Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki;

• ETSI - Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych. Jest prywatnym stowarzyszeniem „non-profit”. Skupia instytucje zajmujące się opracowywaniem telekomunikacyjnych norm europejskich, z państw biorących udział w pracach Europejskiej Konferencji Administracji Poczty i Telekomunikacji.

7. Współpraca PKN z organizacjami międzynarodowymi w zakresie normalizacji.

Polski Komitet Normalizacyjny, jako krajowa jednostka normalizacyjna upoważniona na mocy ustawy do reprezentowania interesów Polski w dziedzinie normalizacji na arenie międzynarodowej, prowadzi intensywną współpracę z organizacjami normalizacyjnymi szczebla międzynarodowego i europejskiego, a także z krajowymi jednostkami normalizacyjnymi innych państw.

Współpraca ta odbywa się przede wszystkim w ramach organizacji normalizacyjnych:

• ISO Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna;

• IEC Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna;

• CEN Europejski Komitet Normalizacyjny;

• CENELEC Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki;

• ETSI Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych.

Polscy specjaliści biorą udział w pracach wielu grup roboczych i innych ciał technicznych. Oznacza to zaangażowanie wielu ekspertów - członków komitetów technicznych PKN we współpracę międzynarodową. Udział ten polega zarówno na opiniowaniu dokumentów, jak i uczestniczeniu w posiedzeniach komitetów, podkomitetów i grup roboczych. Jest to związane ze znacznym wysiłkiem finansowym i organizacyjnym.

Członkostwo możemy podzielić na:

• członkostwo "P"(participating member) polega na aktywnym uczestniczeniu w pracach danego TC czy SC i pociąga za sobą zarówno prawa, jak i obowiązki. Do obowiązków należy m.in. terminowe opiniowanie dokumentów roboczych i głosowanie na projekty dokumentów normatywnych oraz udział w posiedzeniach;

• członkostwo "O" (observer) pozwala na dostęp do dokumentów roboczych i możliwość udziału w posiedzeniach danego TC czy SC w charakterze obserwatora, jednak bez prawa podejmowania decyzji i głosowania (poza pewnymi wyjątkami).

8. Międzynarodowa klasyfikacja norm ICS (przykłady), system numeracji Polskich Norm.

ICS to Międzynarodowa Klasyfikacja Norm (International Classification for Standards - ICS). Jest ona podstawą do szeregowania dziedzinowego norm w katalogach Norm Międzynarodowych, regionalnych i krajowych oraz innych dokumentów normatywnych, a także podstawą systemu prenumeraty Norm Międzynarodowych, regionalnych i krajowych. Może być również stosowana do klasyfikacji norm i dokumentów normatywnych w bazach danych, bibliotekach, itp.

ICS jest hierarchiczną klasyfikacją trzypoziomową: poziom 1 składa się z 40 dziedzin działalności normalizacyjnej, takich jak: pojazdy drogowe, rolnictwo, metalurgia. Każda dziedzina jest oznaczona wyróżnikiem dwucyfrowym, np.

43 POJAZDY DROGOWE

Dziedziny są podzielone na 392 grup (poziom 2). Oznaczenie grupy składa się z wyróżnika dziedziny i trzycyfrowego wyróżnika grupy, oddzielonych kropką, np.

43.040 Układy pojazdów drogowych

144 z 392 grup jest podzielonych na 909 podgrup (poziom 3). Oznaczenie podgrupy składa się z oznaczenia grupy i dwucyfrowego numeru, oddzielonych kropką, np.

43.040.20 Urządzenia świetlne, sygnalizacyjne i ostrzegawcze.

Dnia 1 października 2007 roku nastąpiło ujednolicenie zapisu numeru norm opublikowanych do 1993 roku włącznie, oraz zmian i poprawek do nich.

Przykładowo:

Poprzedni numer Numer ujednolicony

PN-88/B-10085 PN-B-10085:1988

PN-88/B-10085 Zmiana 2 PN-B-10085:1988/Az2:1997

PN-88/B-10085/Az3:2001 PN-B-10085:1988/Az3:2001

PN-93/N-01256.03 PN-N-01256-03:1993

Zmianie nie ulegają numery norm na egzemplarzach już wydrukowanych.

9. Wydawnictwa PKN - urzędowe i informacyjne.

W 2002 r. opublikowano następujące wydawnictwa:

Publikacje periodyczne

• miesięcznik Normalizacja i suplement Normalizacja - Aktualności.

Serie wydawnicze:

• Informator PKN;

• Słownictwo znormalizowane;

• Komentarze do norm;

• Wytyczne metodyczne;

• Przewodniki ISO/IEC;

• Raporty techniczne ISO;

• Polskie Normy zharmonizowane z dyrektywami nowego podejścia Wspólnot

• Europejskich;

Pojedyncze wydawnictwa:

• Katalog PN 2002;

• Dodatki do Katalogu Aktualizacja 1, 2, 3 i 4;

• Normy PN-EN ISO z serii 9000 na CD-ROM;

• Informacja normalizacyjna. Część 2 zbioru NORMALIZACJA;

• Biuletyn statystyczny. PKN w liczbach. Lata 1998-2001;

• Prenorma europejska ENV 13670-1 Wykonywanie konstrukcji.

---